logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Vakantie, wat een heerlijk gevoel. Afgelopen vrijdag rond 14.00 uur kwam Trudie mij ophalen anders had ik doorgewerkt. Er was nog genoeg te doen maar je moet er eenmaal een punt achter kunnen zetten. Gelukkig nemen mijn gewaardeerde collega’s alles verder over en kan ik met een gerust gevoel weg. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor Trudie echter die had al twee dagen eerder de deur achter haar dicht getrokken. Nog een paar rustige dagen, zondag nog met de kinderen naar Walibi geweest. Trudie houdt niet van achtbanen dus was zij de pakezel maar ik liet me niet kennen en heb met doodsangsten alle pythons, condors en zelfs een apparaat waar je de lucht mee wordt ingeschoten overwonnen. Eindelijk was het dinsdag. Daniëlle kwam ons om 4.15 u ophalen. Het was een korte nacht slapeloze nacht. Maar goed, ‘uitslapen’ daar zijn de komende 14 dagen voor. Op internet hadden we reeds ingecheckt en de instapkaarten uitgedraaid en onze zitplaatsen uit gezocht. Bij de nooduitgang natuurlijk, altijd weer wat meer beenruimte. Alleen onze bagage moesten we nog afgeven wat zo was gepiept. Effe lekker koffie bij Starbucks en op naar ons vliegtuig. Onze plaatsen snel gevonden en om precies 07.00 uur taxieden we richting Polderbaan. Na 2.25 uur landen we op Malaga. De koffers waren snel op de rolband zodat we na 30 minuten al bij de autoverhuurder stonden. We gingen voor een ford Fusion maar het werd een schitterende zwarte VW Golf. De koffers pasten precies. Toen we de sleutels kregen waren we even bezorgd dat dit niet zou lukken want Daan haalden ons vanmorgen op met dezelfde auto en toen moest de bank worden geklapt. Maar goed, deze kofferbak was helemaal leeg. Snel vonden we de weg richting Ronda waar we onze eerste overnachting hadden. We reden binnendoor via de a366. Een schitterende route met de hoogste punt op 1400 mtr. Als je haast hebt moet je deze weg niet nemen. Rond 14.15 uur kwamen we aan in Ronda. Vervolgens onze Tom Tom aan en ja hoor deze leidde ons naar een goede straat echter het was de foute plek. Een hotel in deze straat leek ons wel erg bijzonder. Erg afgelegen en niet een plek waar je een hotel neerzet. We hadden de verkeerde stad ingetoetst. Dus maar even op de oude manier en de kaart erbij die we van het reisbureau hadden ontvangen. We verlieten Ronda via de a376 en ter hoogte van Montecorte verlieten we de weg richting Grazelama. We bevonden ons in een nationaal park. Halverwege verlieten we ook deze weg, stond niet op de kaart maar een bordje wees ons de route, daalden via een steile weg van 735 mtr. naar beneden. Hier lag op het eind van de weg in dit schitterende gebied ons hotel El Horacajo. Het was een plaatje. Een soort hacienda, en één met de natuur. Snel inchecken want we waren bekaf en wat rust zou ons goed doen. Alle kamers waren kleine appartementjes grenzend aan en binnen plaats. We hadden kamer twee. Eenmaal op de kamer hoorde ik naast ons een huilende baby in de andere kamer. Het was nogal gehorig dus daar hadden wij geen zin in. Nu hebben we geen hekel aan kleine kinderen maar als je moe bent en dan dat gejank. Snel een andere kamer, zo geregeld. Heerlijk rustig, dachten we. Maar goed. Snel opfrissen om nog in Ronda rond te kijken. We hadden al besloten om in het hotel te eten gezien de plek en de onverlichte wegen en onze vermoeide toestand. Ronda is een bezoek meer dan waard. We bezochten de beroemde Plaza de Toros (de arena) de op een na oudste arena van Spanje waar de stierengevechten plaatsvinden, werkelijk de moeite waard (6 euro pp). Ook is er een museum in gehuisvest. Het schitterende stadspaleis en niet te vergeten de Romeinse brug de Puente Nuevo die een hoogte van 100 mtr. overspant over de El Tajo kloof. Een indrukwekkend bouwwerk en spectaculaire uitzichten. In de Carrera Espinel, de winkelstraat van Ronda dronken we een ijskoude ijsthee, ja we hebben vakantie dus ook nog maar een milkshake en een overheerlijk broodje met heerlijke ham. He, wat vervelend nou; straks weer avondeten. Om 19.30 uur weer terug in het hotel waar we heerlijk van ons diner genoten, nou ja, dat had ook weer wat voeten in aarde, het was een standaard menu, vis of konijn. Ik wilde geen van beiden dus hoe leggen we dat nu weer uit. De ober had het snel door en gaf aan ook kip te hebben. Alles opgelost. Rond 21.30 u lagen we plat en wat denk je, naast ons weer een baby te janken. Gek wordt je ervan. Gelukkig had ik de oordopjes mee dus al snel geen geluid meer.

Dag 2 Toch nog een heerlijke nacht. Snel opknappen en ontbijten. Na het redelijk uitgebreid ontbijt vertrokken we richting Grazalema via de a372. Dit is werkelijkwaar een schitterende route. Wel veel bochtenwerk maar mooie vergezichten. Het stadje Grazalema is klein maar wel een bezoekje waard. Tussentijds effe en bakkie want ik heb de waterkoker met thermoskan ook mee. We vervolgden onze weg via El Bosque, weer tijd voor koffie met wat lekkers naar Arcos. Een kleine stad met een bijzondere kerk in de oude moorse wijk die boven op een klif ligt. Echter je moet er wat voor over hebben want het was een gigantische klim naar boven en dat met 30 graden. Maar goed, een beetje beweging kan geen kwaad. We bezochten de schitterende kerk San Pedro en genoten van het mooie uitzicht vanaf de klif die honderd meter recht omhoog rijst. Van Argos reden we via de A382 naar Jerez de la Frontera. We bezochten hier the house of Sandeman, de wereld beroemde Sherry brouwerij met een interessant museum. We kwamen hier rond half drie aan en het was bijzonder rustig dus dachten we dat het gesloten was. Trudie, nieuwsgierig als altijd, liep om het gebouw heen en zag een groepje mensen, begeleid door een vrouw in zwarte cape met Spaanse hoed een zgn Sandemanna. Dit was een zojuist gestarte rondleiding en na wat overleg, omdat we niet via de officiële weg waren binnengekomen konden we toch aansluiten. Het was niet gratis, 6 euro pp. maar het was moeite waard en inclusief drie glazen sherry pp. hik, hik. Want proeven zul je. Trudie attendeerde mij op één van de grote vaten die er lagen waaraan foto’s hingen van Koeman en Louis van Gaal. Dus weer een beetje trots. Het zijn toch weer die Hollanders die ….. Hollanders. Vervolgens reden we naar ons hotel in El Puerto de Santa Maria. Wederom Tom Tommetje en nu wel rechtstreeks. Een schitterend hotel, Monasterio San Miquel gevestigd in een voormalig Capucijner klooster. Werkelijk waar een plaatje. Klein detail, veel beroemde gasten zijn ons reeds voorgegaan, van de koning van Spanje tot de president van Frankrijk en vele anderen. Het is een groot complex echter de intimiteit van het gebouw is gebleven. Zelfs de kapel is nog aanwezig. Gelukkig kon de auto in de parkeergarage want parkeren in de smalle straatjes is niet makkelijk. Nadat we ons hadden opgeknapt vertrokken we rond achten naar het historische centrum. Een leuke levendige stad met enkele mooie kerken. We aten in een goed visrestaurant onze avond maaltijd en deden om 23.00 uur het licht uit.