logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 13
Santorini, één van de mooiste eilanden van Griekenland, was vandaag onze bestemming. Santorini was een rond vulkanisch eiland voordat in 1425 voor Christus een enorme uitbarsting het midden eruit blies. Precies in het midden van de krater welke nu volstaat met water en deze via een open zijde kunt invaren is een deel vulkaan nog actief, zo nu en dan komt er rook uit en rommelt het er nog. Op de randen van de van de kegel zijn enkele stadjes gevestigd. We waren al vroeg uit de veren om het binnen varen mee te maken. Een prachtige ervaring. Een anker uitgooien kon niet op de plek waar wij lagen omdat het 200 meter diep was. Er lagen meer cruise schepen waarvan één op een plek lag waar het 27m diep was. Ons schip hield zich dus met zijn eigen schroeven op de plek. Er werd vandaag geen gebruik gemaakt van eigen tender boten maar die van het eiland van de maatschappij NSTravel wat toepasselijk. Om 09.30 uur konden we van boord en met de eerste tender mee. Aan boord kregen we een kleine brochure over het eiland met een kaart. Als eerst wilde we de plaatst Oia bezoeken op de noordpunt. Aangekomen met de tenderboot in het kleine haventje van het hoofdstadje Fira (Fyra?) konden we met een "speedboot" mee die ons in 12 minuten bij het stadje Oia bracht. De kosten waren €15 pp wat inclusief een busreisje was van Oia naar Fyra terug. Dus zo gezegd, zo gedaan. Omdat de stadjes ver boven de waterlijn liggen zijn er diverse mogelijkheden om naar boven te komen. Bij Fira is dit een kabelbaan, een trap met 534 treden of per ezel via dezelfde trap Bij Oia was de keus beperkt tot een weg naar boven, ca 2 km of een trap met 234 treden. Wij kozen voor de trap echter het was geen pretje en een behoorlijke klim. Eenmaal boven werd het uitzicht beloond. Prachtig op de baai en omgeving. Het zijn de welbekende ansichtkaart gezichten van Santorini. Wit/ blauwe huisjes die prachtig afsteken in de zon. Het dorp bestaat uit smalle straatjes met veel hoogte verschillen overbrugbaar met trappen. Veel winkeltjes en kleine en grote kerkje met de blauwe koepelvormige daken. Bij één van de kerken ging ik naar binnen en bleef Trudie nog even buiten. Op een gegeven moment was er een man en een vrouw en een man in de kerk. De vrouw stak een kaarsje op wat ik gadesloeg. Opeens hoorde ik pssst. Nu dacht ik dat het de vrouw was die haar man een seintje gaf dus ik wenkte de man dat zijn vrouw hem riep, maar dat was helemaal niet zo. Trudie stond buiten de kerk achter een open raam bijna op de plek waar de vrouw stond en zij had pssst geroepen naar mij. Zij had alles gadegeslagen en lag volkomen in een deuk van het lachen toen ik buiten kwam. Rond enen op naar de bushalte waar het een drukte van belang was. Veel toeristenbussen die af en aan reden. We werden op een vlotte manier teruggebracht naar het dorp Fira. Eenzelfde soort dorp, veel toeristen en winkels. Appartementen en hotels zijn hier ook in overvloed. We hebben gelunchd in een restaurant wat uitzicht had op de baai. Rond 14.30uur aanstalte om met de kabelbaan naar beneden te gaan. Er stond een enorme rij waarop Trudie aangaf om met de trap te gaan. Dat was een grote vergissing. 534 traptreden naar beneden waarop ezels mensen naar boven en naar beneden brengen, ezelstront en een enorme stank. We hadden medelijden met deze beesten ondanks dat ze best een goede verzorging zullen krijgen. Maar goed als je eenmaal aan de loop bent ga je niet meer terug. Steeds maar even uitpuffen en langzaam dalen. Het was een uitdaging maar gehaald. Om 15.30u waren we terug op de boot. Om 16.30 hadden we een uitnodiging voor een cocktail op het voordek met staf en officieren. Onder het genot van champagne en allerlei andere alcoholische lekkernijen een gezellig uurtje gehad. Vervolgens naar de Spa voor de nodige ontspanning. ‘S Avonds nog naar het theater geweest waar een bekende internationale violist Craig Owen optrad. Om 22.30u was het Dessert Extravaganza.vEen gigantisch chocolade dessert opgemaakt met prachtige kunstwerkjes. Het zag er prachtig en smaakvol uit. Ik heb niets genomen want had net het eten op, Trudie heeft nog even wat geproefd en daarna snel naar bed. 

Dag 14
Voor de tweede keer Kusadasi. Vandaag een bezoek aan Efeze, één van de best bewaarde oude steden ter wereld. Om 7.00 uur meerden we af en om half acht ontbijt in de hut. Opknappen en weg. We zouden met een zogenaamde Dolmus bus, zeg maar een stadsbus zonder vaste haltes en stopt op verzoek Deze bus vertrok vanaf een klein busstation in het centrum. Een 10 minuten walk vanuit de haven. Op dit tijdstip ontwaakt de stad alweer want vel cruisschepen komen hier aan. Een kaartje voor de bus kost voor bestemming Efeze vijf Turkse Lira, afgezet tegen een taxi is dat een schijntje en zo komt Jan Splinter door de winter, dachten we. Na een rit van ongeveer 30 minuten werden we op ca. 1 km van de hoofdingang gedropt direct naast een taxistandplaats. De buschauffeur gaf aan dat aan de overzijde van de weg de retourhalte was. Na uitstappen werden we direct door een taxi chauffeur benaderd met een heel verhaal over een bezoek aan het huis van de Maagd Maria waar zij de laatste jaren van haar leven woonde. Hij kon ons er heen brengen en voor de ingang weer ‘afzetten’. Kosten €30. Een beetje overrompeld en na een beetje over en weer gepraat met chauffeur en Trudie besloten om dit te doen. (Vooropgesteld dat een rit met de taxi vanuit Kusadasi ook €30 kostte). Instappen en met de taxi naar de bedevaartplaats in de bergen zo’n 9 km verder.
Het was er een drukte van belang, bus na bus na bus en ook nog een entree van €4. Eén commerciële business. Het betrof een klein huisje waarin het beeld van Maria stond. Maar goed ook dat hebben we mee gemaakt. Bij de entre van Efeze werden we keurig ‘afgezet’. De entree van Efeze is ca €9 en een audiotoer kost €5. Deze heb je wel nodig en wel in het Nederlands. Efeze was een grote stad. Je vindt hier nog veel overblijfselen terug van, fonteinen, badhuizen, tempels, zuilen, woningen en een reuze arena/theater waarin 40.000 toeschouwers konden zitten. Veel is onderhevig aan restauratie en er is nog maar 10% van wat er nu is opgegraven. Het was een prachtige ervaring en ook hier honderden toeristen die veelal onder begeleiding van een gids door de smalle straatjes verplaatsten om het verhaal te horen en net als wij de mooiste kiekjes te maken. Een groot deel van de bijbelse geschiedenis speelde zich ondermeer af in Turkije. Vervolgens terug met de Domus bus die op een centrale parkeerplek staat. Deze bus neemt je mee naar Seduc waar je op het station overstapt op een busje naar Kusadasi. Achteraf hadden we gewoon vanaf de busstop op de heenreis direct naar de ingang van Efeze kunnen lopen want het is ca. 400 meter. In Kusadasi gelunchd en vervolgens terug naar het schip. Een leuke stad om er eventjes te zijn. Om 17.30u moest iedereen aan boord zijn zodat we om 18.00 uur konden vertrekken echter er werd omgeroepen dat er twee mensen nog niet aan boord waren. Normaliter wacht de boot niet en heb je gewoonweg pech als je de boot mist. Een fluitsignaal moest de mensen eventueel wakker schudden in de stad. De kapitein heeft gewacht tot 18.30u toen zij op de kade kwamen aanrennen. De loopplank weer uitgeschoven zodat zij nog mee konden. Het was vanavond gala dus iedereen weer op z’n Paasbest. Heerlijk gegeten en om middernacht het licht uit.