Dag 14
Alweer de laatste dag Melbourne. We vermaken ons uitstekend en het weer is goed en wordt steeds beter. Vandaag stond Ballarat met Sovereign Hill op het programma. Op deze plek werd in 1851 goud gevonden. De ontdekking van goud was de belangrijkste gebeurtenis in de ontwikkeling van Victoria. Op de plek waar dit voor het eerst goud werd gevonden is een openlucht museum gebouwd van 25 hectare waar je de geschiedenis van weleer kunt proeven en aanschouwen. Om 7.00 uur de wekker want het we moesten zo’n 100 km rijden en het park gaat om 10.00 uur open, het is zondag en de vakanties zijn begonnen dus we wilden vooraan staan. Na een voorspoedige rit waren we om 10.15 uur in Sovereign Hill. De parkeerplaats was rustig dus het viel allemaal mee. Het was de moeite waard van een bezoek. Een geweldig park wat geheel in het teken van de geschiedenis van de gouddiggers vanaf 1851 stond. Te beginnen met de tentjes waarin de eerste gouddelvers zich voor het eerst huisvesten. Wat opviel was een apart stuk voor chinezen. Trudie en ik vroegen ons al af hoe het komt dat er hier in Melbourne zoveel Chinezen zijn. De eerste Chinese goudzoekers arriveerden in 1853. In 1859 waren het er 40000. De aussies waren er niet blij mee en er ontstond een opstand waarbij er enkele werden vermoord. Om de grote toestroom tegen te gaan werd er een belasting ingevoerd die Chinezen bij binnenkomst van AU moesten betalen. Velen kwamen echter illegaal via de kust binnen. Na de grote goudrush werden de meeste chinezen tuinman, kok of fabrieksarbeider. De gouddelversplek ontwikkelde zich snel en er ontstond een stad met straten, winkeltjes, huizen, kerk en school etc. Denk hierbij aan het wilde westen. Dat is hier allemaal neergezet. Ook mensen in klederdracht liepen door de straten, politie, winkeldames, bankiers noem maar op. Op het terrein reden post-koetsen waar je een ritje mee kon maken, en er werden allerlei voorstellingen gegeven op straat om de bezoekers bezig te houden. In de smidse werd de geschiedenis verteld hoe hoefijzers werden gemaakt, bij de wielmakerij hoe een wiel werd gemaakt, ga zo maar door. Een wandeling door een onderaardse mijngang met een aantal interactieve doe dingen was een belevenis op zich. Ook kon je zelf in een riviertje wat door het park stroomt met een schaal op zoek gaan naar goud. Leuk om even te proeven hoe dit nu ging. Het was geen gemakkelijk leven toentertijd omdat er duizenden gouddelvers op het goud afkwamen en iedereen zijn eigen plekje opeiste. Uiteindelijk ging men ook ondergronds wat nog veel gevaarlijker was. De uitvinding van de stoommachine was een revolutie op zich. Het maakte veel werk een stuk lichter ook dit werd getoond met een aantal grote machines. Er is hier uiteindelijk 640000 kilo goud gedelfd voordat de mijnen in 1920 uitgeput raakten. Al met al een leuke dag. Om 16.00 uur verlieten we het park. Terug in Melbourne bij een Grieks restaurant heerlijk gegeten. Morgen het eerste deel van de Great Ocean Road.

Dag 15
Vandaag de eerste helft van de Great Ocean Road. We moesten ongeveer ruim 250 km overbruggen naar Apollo Bay echter de Great Ocean Road vergt tijd. We verlieten om 09.00 uur het hotel. Het was erg druk op de weg, maandagmorgen. Trudie had een aantal highlights voor onderweg uitgezocht. Als eerste reden we naar Werribee, net buiten Melbourne waar het Werribee park is. Dit is een groot landgoed, waar een dierentuin en het Mansion house is gevestigd. Wij gingen niet naar de dierentuin maar naar het Mansion house. Dit huis is in mid jaren 1800 gebouwd door twee broers Chirnside uit Schotland die als pioniers in Australië fortuin hadden gemaakt met wol. Hun voormalig landhuis in Italiaanse stijl is gebouwd tussen 1873 en 1878 en geeft een beeld van het leven van deze rijke familie. Het bezoek is meer dan de moeite waard. Het huis telt 60 gemeubileerde kamers waar je doorheen kunt dwalen en dromen. Ik zal het beperkt houden echter de broers zijn uiteindelijk vertrokken. Vanaf 1922 werd het een Seminari en vanaf 1973 is het door de staat van Victoria overgenomen van de katholieke kerk en in de originele staat terug gebracht. Een juweeltje waarin je een reis door de tijd van toen krijgt. Alles is origineel, meubelen, decoratie, vloerbedekking etc. Prachtige tuinen waaronder een grote rozentuin rondom zijn ook een bezoek waard. Om 12.00 uur gingen we op weg richting Great Ocean Road die bij Torquay begint. Je kunt het begin niet missen grote surfwinkels langs de kant van de weg en bebording leiden je er heen. Onderweg kreeg ik van Trudie een snoepje die we hadden mee gekregen van Roderick en Sophie, deze was zo zuur dat ik gas terug moest nemen omdat ik mijn ogen dicht moest knijpen. Maar goed, de andere snoepjes zijn wel lekker kids. Na eerst even met de auto door het stadje en naar het strand te zijn gereden begonnen we ons avontuur. Eerst naar Bells Beach, hier zijn de wereldberoemde surfstranden waar de grootste golven van Australië zich laten vallen. Er stond veel wind en daardoor was er veel golfslag. In het water lagen veel surfers die ons een geweldige show voorschotelde. Het rijden over deze route gaf een vreemd gevoel, omdat je er veel over gelezen had en nu zelf het avontuur aan gaat. Het eerste stuk van de GOR zie je door de bomen niet veel van de kuststrook maar dit zijn maar enkele kilometers. Het mooiste moest nog komen. Het eerstvolgende stadje was Anglesea bekend om de kangoeroes op de golfbaan. Dat moesten we natuurlijk zien. En geloof het of niet er liepen er tientallen. Het stadje wordt omringt door hoge eucalyptesbomen en regenwoud. Vanhier reden we naar Lorne.Vergezichten, enorme rotspartijen, kliffen met ertussen schitterende stranden wisselden elkaar af. Er staan ontzettend veel aanwijsborden langs de weg waar op staat dat er een uitzichtpunt volgt. En geloof het of niet je bent hier veel alleen. Bij Lorne gingen we van de weg af om de Erskine watervallen te bezoeken. Deze liggen negen kilometer landinwaards maar zijn zeker een bezoek waard. Je moet er wel wat voor over hebben, want het is eerste een klimmende en daarna een dalende weg en vervolgens moet je een trap met driehonderd treden afdalen die je aan de voet van de waterval brengt. Prachtig. We vervolgden onze weg naar Cape Patton, een historisch punt. De GOR is een kunststuk van formaat. Het deel tussen Anglesea en Apollo Bay is aangelegd tussen 1918 en 1932. Burgemeester en zakenman van Geelong, Howard Hitchkok wilde soldaten die na de eerste wereldoorlog terugkwamen werk geven. De weg moest een monument voor gesneuvelden worden en een toeristische route. Een monument is hier geplaatst ter herinnering. Uiteindelijk kwamen na zessen aan in Apollo Bay waar ons hotel lag. Een leuk klein stadje aan de voet van een enorme berg liggend in een dal aan de kust. Morgen het tweede deel. Het is een geweldige ervaring die je zelf moet zien, voelen en ervaren. Niets wat we gelezen hadden was teveel gezegd.