30 november
Vandaag op naar Christchurch. We vertrokken om 8.00 uur. Via de bergen, reden we richting de kust. Een bijzonder mooie route met weinig verkeer. Om sommige bergen lag sneeuw. Er groeiden geen bomen wat hoofdzakelijk kwam doordat hier weinig regen valt. Wat hier opvalt, is dat ook de druiventeelt hier een enorme vlucht maakt. De droogte en juiste bodemsamenstelling zijn goed voor de druiven. We hadden geen stop voor twee uur omdat er onderweg niets te vinden is dus benen bij elkaar. Toen we de bergen uit reden hadden we een prachtig panorama op de kust. Een schitteren kustweg met aan de ene zijde zicht op de oceaan en aan de andere de ruige bergen. Onderweg een stop gemaakt omdat zich in this area veel zeehonden bevinden die we konden bewonderen. Een eerste stop hadden we in Kaikouri. Een dorp met 5000 inwoners en grotendeels leeft van de toeristen. Whalewaching en dolfin swimming zijn hier de bron van inkomsten. Even een Internet café bezoek om de website te updaten. Trudie en ik waren 3 minuten te laat bij de bus dus al die 55 plussers goedbedoeld mopper mopper, en de chauffeur liep al te wuiven, maar guys we zijn op vakantie dus laten we ons niet opjagen. We hebben leuke medereizigers ontmoet van de dezelfde leeftijd. Overdag gaan we ons eigen gang echter we ontbijten en dineren samen. Zij wonen in Australië Adelaide en komen oorspronkelijk uit, hij Griekenland en zij Italië. Ze hebben een grote franchise winkel van de Harvey Norman Group en verkopen bedden. Voorheen bezaten ze een restaurantketen echter tijdens de recessie in de negentiger jaren hebben ze deze verkocht. Verder zit er  een grote groep Italianen die ook uit Adelaide komen en 45 jaar geleden zijn gemigreerd. Spreken thuis Italiaans maar hebben natuurlijk de Engelse taal met een duidelijk Italiaans accent onder de knie. Dat klinkt geweldig. Verder nog enkele Canadezen en Engelsen. We lachen enorm met elkaar. De omgeving vanaf Kaikirou lijkt veel op het Toscaanse landschap. Mooi glooiende hellingen en een lieflijk landschap. Rond 14.00 uur waren we in Christchurch. Hier woont een kwart van de totale populatie van het zuidereiland circa 450000 mensen. Het zuidereiland is ongeveer negenhonderd. km. lang en honderd km breed. We brachten een bezoek aan een Antartic centrum. Een soort bezoekerscentrum met allerlei informatie over de zuidpool. Ik (fred) had voor de verandering vandaag mijn korte broek met mijn sandalen aan gedaan wat weer voor de nodige hilariteit zorgde. Er was nl. een stukje Zuidpool nagemaakt met sneeuw, ijs en wind en iglo’s waar het -5 graden was. Echter men gaf er een simulatie met een sneeuwstorm waardoor de temperatuur zakte naar -25 graden. De gids gaf aan om wel mee te doen, want het was een bijzondere ervaring. We kregen allemaal een dikke jas aan en rubber overschoenen. Nou het was een geweldige ervaring. De wind en sneeuw gingen via de pijpen van mijn korte broek naar binnen. Je stond te bevriezen. Trudie ging nog van een ijsglijbaan af zodat haar broek van achter lekker nat was. Maar, het was een geweldige ervaring. In Christchurch werd in de jaren 50 een overeenkomst opgesteld die inmiddels door vele landen is mede ondertekend waarin is overeengekomen dat de Zuidpool alleen gebruikt mag worden voor vreedzame- en wetenschappelijke doelen. Nederland heeft weliswaar geen researchcentrum daar maar heeft wel getekend. Christchurch ligt ca. 3000 kilometer van Antartica. Van hier reden we naar het centrum voor een rit met een toeristische tram. Erg leuk. Ook hebben we hier, een door ons gekocht Maori kunststukje en wat andere souvenirs in een doos gestopt en op de post gedaan. Het was weer een schitterend hotel en een uitstekend diner. We komen weer de nodige kilo’s aan. ’s Avonds zijn we naar het casino geweest om te proberen de reis terug te verdienen. Al met al weer een goed gevulde dag.

1 december
De langste rit lag in het verschiet. Dus weer vroeg uit de veren, ontbijt en op pad naar Omarama. Het was wat fris maar dat deerde ons niet. Vanuit Christchurch reden we eerst een stuk langs de kust zuidwaarts. Uiteindelijk reden we de bergen in. Via een bergpas kwamen we terecht op de Mackenzie hoogvlakte. Een  wonderbaarlijk mooie route. Alles is hier zo enorm groots. Enorme rotsen en bergen en vlaktes gaan aan ons voorbij. Als je de film Lord of the Rings hebt gezien begrijp je waarom deze hier is opgenomen. Op de bergen ligt enorm veel sneeuw. Het is hier zo wijds. Dit 700 vierkante kilometer gebied is nationaal park en kent negentien pieken hoger dan drieduizend. Gletjers bedekken 40% van het park. We hadden een lunch break bij Lake Tekapo. Een groot bergmeer met een helder blauwe kleur. De bijzondere bodemstructuur zorgt voor de kleur. De  zon scheen volop dus het was een prachtig gezicht. De meren dragen bij aan de energie voorziening van het zuidereiland. Twee enorme centrales zorgen voor de opwekking van stroom. We vervolgden onze weg richting Mount Cook, de hoogste berg van NZ 3765 meter hoog. Wat een spectaculair uitzicht. Weer reden we langs een enorm bergmeer Lake Pukaki. De meren liggen terrasvormig wat een bijzonder gezicht is. We reden tot aan de voet van de berg waaronder zich een enorme gletsjer bevond. Er was hier een hotel, echter in de hele omgeving is geen dorp, dan ook maar één huis te vinden. De mensen die het hotel runnen wonen bij het hotel en gaan eens in de zoveel tijd naar huis. Wat een spectaculaire vergezichten en wat is het hier mooi. Wij zijn voor wat betreft bergen en heuvels in Europa wel wat gewend tijdens onze vakantie, maar er is buiten NZ geen land in de wereld waar dit zo uitgestrekt is. Op de hoogvlaktes onderweg naar ons hotel in Omarama grazen veel koeien. Het is hier erg warm en erg dor. De boeren hebben enorme mobiele sproei installaties die het land nat houden zodat het gras groeit. Deze enorme installatie soms wel 200 meter lang rijden automatisch over het land heen wat een bijzonder gezicht is. Uiteindelijk waren we om 17.30 uur in ons hotel tussen de bergen. Gezien de warmte bracht de bar voor, tijdens en na het eten uitkomst. In dit plaatsje wonen 150 mensen maar aangezien het zeer centraal ligt voor dagtochten en looproutes is het hier zomers erg druk.