logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Dag 21/22
Dag 23/24
Dag 25/26
Sicilië 2001
Fotoalbums

30 september
Zo alweer eggs and bacon, 26 soorten corn fakes, 20 verschillende soorten brood, warme worstjes, vlees, fruit, yoghurt, alles in overvloed maar het komt je neus uit. We zijn geen ontbijt mensen maar je moet wel ander knort je maag zo. Vandaag weer vroeg uit bed (6.00 uur). Om, ja Ellen, het mooie Hamilton Eiland te verruilen voor Dunk Eiland. Het was geweldig. Een snelle trip met de catamaran bracht ons weer snel naar het vaste land. Na het inladen van de koffers in de bus weer op pad. De eerste stop was bij een benzine station. Even benen strekken en kopje thee om verder te rijden naar Townsville waar we de lunch genoten. Trudie wilde graag een hoed voor de fel schijnende zon (de temperaturen liggen rond de 30 graden). Ze heeft er een gekocht en deze staat erg leuk. Om 13.30 uur snel weer door. Het landschap was erg saai en bestaat uit grote suikerriet en bananen plantages dus werd er in de bus een film over het leven van de koala beer vertoond. Suikerriet groeit langs de hele oostkust. Hier gaat het echter beter dan in het zuiden. Leuk om te vermelden is dat de eerdere bananen plantages in mijn verhaal 16 maanden rijptijd nodig heeft en in deze omgeving vanwege de hogere temperatuur 9 maanden. Wat men in deze omgeving ook veel doet, is het gecontroleerd in brand steken van complete stukken bos. Wij reden hier over de grote weg diverse malen doorheen. Erg bizar om te zien. In plaats van overstekende kangoeroes moest je hier weer opletten op overstekende Cassowaries. Dit is een grote Emoe achtige vogel. Om 17.15 uur arriveerden we bij de ferry. Nadat de bagage was overgeladen vertrokken we naar het bounty eiland Dunk Island. Het is een verschrikkelijk mooi eiland waar het rustig is en je je zelf een Robinson Cruso voelt. Geweldig. Een hotelkamer midden in de natuur tussen de grote palmen en ander wonderlijk groen.

Na deze dag waren we zo moe dat we beiden tijdens het diner bijna in slaap vielen.
Om 21.00 uur het licht uitgedaan.

1 oktober
Vanmorgen konden we wat langer blijven liggen. Om 9.00 uur zouden we gaan snorkellessen en Fred zou nog gaan catamaranzeilen. Helaas stond er voor beiden sporten teveel wind en werd het afgelast. Wel konden we meedoen met een boemerangles. Dit leek ons wel wat zo gezegd zo gedaan. Erg leuk en Fred had mooie worpen. Na circa 45 minuten was dit ook weer voorbij dus besloten we om na de koffie een wandeling door het regenwoud te maken naar de coconut beach. Een mooie wandeling via en kunstenaars winkeltje wat gesloten was dus verder het oerwoud in via een uitgezet pad. Op het strand aangekomen keken we elkaar aan en lazen elkaars gedachten. Was dit het nou? Geen wit strand maar allemaal rotsblokken met een palmboom. Even wat gedronken, een chippy en genoten van het uitzicht op zee en overige eilanden. Op het kaartje gekeken of er een andere weg terug was want de weg heen kenden we nu wel. De weg vervolgen was zo'n 4.5 km dus besloten we dat te gaan doen. Onderweg kwamen we wilde kalkoenen en kleine hagedissen tegen. Het hele stuk terug moesten we klimmen wat een hele klim was. Dit was erg vervelend en door de grote inspanning begon Trudie haar hart vervelend te doen dus snel de medicijnen ingenomen en een pauze inlasten. Het kon haar niets schelen of zij nu plaats moest nemen op een omgevallen boom waar allerlei kleine enge beesten opliepen of op de grond waar slangen konden rondkruipen. Fred had het ook een beetje benauwd want terug was ook weer een heel eind. Na ca. een half uur maar weer rustig door. Al met al duurde deze onverwachte ellende een uur. Na zo'n 3.5 km klimmen kwamen we opnieuw bij een bord dat aangaf dat het naar het resort nog 4.5 km lopen was. Fred gaf een enorme tarzan schreeuw want er klopte niets van. Na 2.5 km klimmen met behoorlijke afgronden naast het pad kregen we een volgende aanduiding nog 2 km tot het resort en 550 m. tot een uitkijkpunt. We besloten dit te doen want veel meer als verschillende bomen, lianen, ongedierte en een slangenhuid hadden we niet gezien. Het uitzicht was groots een beloning. De waterfles raakte al aardig leeg dus na de 500 meter weer te hebben terug gelopen de daling ingezet naar het resort. Onderweg kwamen we het graf tegen van J.P. ... de eerste bewoner van het eiland. Via een hangbrug over een klein ravijn bereikten we uiteindelijk, na ca 5 uur, het resort. Het was niet erg handig om deze tocht te maken maar ja. Terug op de kamer hebben we onze voeten kunnen koelen in de aanwezige prullenbak met water onder het genot van een kopje thee. Gauw naar het witte strand van het resort en lekker gezwommen. Ons daarna lekker opgetut, wat gewassen in de wasmachine en gedroogd in de droogtrommel en bij het restaurant een spelletje scrabble gespeeld. Het eten was vandaag een uitgebreid mediterrane buffet. Excellent!
! Gisteren 318 km gereden.