Dag 21,
Jeetje wat gaat het snel allemaal en wat hebben we de afgelopen weken veel gezien en genoten. We kregen gisteren een tip in het klooster zoals we al hadden aangegeven. De Ten Thousand Boeddha’s Monastery in de wijk Sha Tin dus in ons district. We zouden vandaag ook een ontmoeting hebben met de ouders van een vriendin van onze dochter Danielle. We hadden afgesproken op dit metrostation om koffie te drinken en kennis te maken. De ouders wonen al 40 jaar in Nederland maar zijn regelmatig in Hong Kong. We vonden elkaar snel en het was een hartelijke ontmoeting. Het was 09.00u en het begon al druk te worden. Na de koffie rond 11.00 uur zouden wij naar de Monastery gaan en namen afscheid. Kan het nog mooier, ja het kan nog mooier. Het klooster is terrasvormig gebouwd tegen een berg aan. Het werd gebouwd in 1949 door een devote boeddhist die een enorme toewijding voor Boeddha had en de vele boeddha beelden bijeenbracht. Van groot tot piepklein, vol kleur, en in allerlei houdingen. Het is geen actief klooster maar een plaats waar je je kunt omringen door fysieke verschijningsvormen van de geest van te Boeddhisme. Hij kreeg vele volgelingen en een rijke koopman boodt hem een stuk grond aan. Hij besloot om hier het klooster te bouwen in 1957 was het af. Alle bouwmaterialen zijn door monniken de berg op gebracht. Het beslaat 20 hectare. Een trap naar boven van geteld 455 treden en kleine stukjes helling pad moesten we overbruggen om boven te komen. Een ware kruistocht. Langs het pad naar boven stonden aaneen gesloten, aan beide zijden menshoge gouden boeddha’s in allerlei vormen 12.800 om precies te zijn inclusief de boeddha’s die nog op het terrein staan en de velen die in de vijf tempels staan. In een ligt het lichaam van Yuen Kai. Dit was helemaal te gek. Het terrein kende verschillende tempels en één grote pagode. Daarnaast een grote witte boeddha die tegen de berg staat en over de omgeving kijkt. We hebben dit niet willen missen. We moesten ook die 455 reden weer naar beneden lopen dus tweemaal de kruistocht vandaag. Voor Trudie was het een extra uitdaging met haar krukken. Maar ze heeft het volbracht. Naast het metrostation ligt een enorm winkelcentrum en je zit hier 10 minuten van de grens met China. De metroverbinding rijdt één halte China in. Hong Kong heeft sinds de Engelsen weg zijn een speciale status. Aan het land wordt 50 jaar niet getornd. Er is dus nog steeds grensbewaking en je kunt niet vrij in en uit reizen. Dit winkelcentrum heeft een enorme aantrekkings kracht op de Chinezen, er wonen er 4 miljard waarvan wij het idee hadden dat er 1 miljard in het winkelcentrum liepen. Het was ons al opgevallen dat heel veel mensen met koffers liepen, dat was niet omdat ze op vakantie gingen maar om de boodschappen in te doen. Daarnaast waren er hier veel dure merk winkels, zoals Prada, Louis Vuitton en noem ze allemaal maar op. Iets wat ons totaal niet boeit, ze stonden in rijen te wachten om naar binnen te kunnen, en het was een hele kunst om weer naar buiten te komen. Maar goed, Trudie moest naar de wc en in de winkelcentra zijn openbare toiletten, schoon en ja, gratis. Wij vormen in dit land denk ik een uitzondering dat je voor een toiletgang moet betalen. We lopen naar de toilet en Trudie koos het invaliden toilet. Met een sensor waar je je hand voorhoud ging de deur open, ze wist alleen niet hoe deze van binnen op slot ging en dacht dat ik zou wachten voor de deur. Maar ik moest ook. Wat wil nu, langs de deur liepen ook iedere keer mannen met allerlei bevoorrading en je raad het al, ze zat lekker en er liep iemand wellicht te dicht langs de sensor waardoor de deur vanzelf open ging en een Chinees oog in ook met Trudie kwam. Nu je begrijpt wie het hardst schrok van de twee. Die man probeerde zo snel mogelijk de deur weer dicht te doen. We hebben naderhand ongelofelijk  gelachen. Vervolgens gingen we lunchen. Het was hier een drukte van belang en alle tenten zaten vol met wachtrijen van hier tot Tokio. Er staan zelfs paaltje zoals in de Efteling met als u hier staat duurt het nog...... Uiteindelijk vonden we bij een sandwich restaurant twee plekjes. We hadden wat uitgezocht en daar zat ook championnen soep bij. Maar we hadden ook cappuccino besteld, echter dit kwam later. De soep zat in hetzelfde soort bekertje als de cappuccino. Toen ik het dekseltje er af haalde en roerde dacht ik eerst dat het lekker romig was maar er anders uitzag dan een standaard cappuccino. Maar ja, ik dacht suiker erin en opdrinken. Toen ik een slok nam proefde ik direct dat het soep was, en kort daarna kwam de koffie. Wij lachen. Trudie had echter geen soep dus delen. De suiker was naar onder gezakt en kon je dus alleen maar op het eind proeven, nooit meer aan gedacht dat ik die suiker er had in gedaan. Zij nam de laatste slok van de soep en je begrijpt het al championnensoep met suiker hoe smerig kan het zijn. Weer enorm gelachen. We hebben zo goed en zo kwaad het winkel centrum door gelopen maar er was geen doorkomen aan dus zijn we terug naar het hotel gegaan. Hier uiteindelijk gegeten en de koffers ingepakt. Morgen nemen we een taxi naar het vliegveld. Wat was dit een prachtige dag en wat hebben we genoten. 

Dag 22

De laatste dag in Hong Kong. We hebben hier nog een aantal leuke dagen gehad en genoten van alles wat deze stad te bieden heeft. We hebben op te ogenblik nog geen plannen maar die komen vanzelf. Er staan nog een aantal reizen op onze bucket lijst. Gelukkig kon Trudie goed met haar twee vrienden overweg, de krukken natuurlijk, waar menige kilometer mee gelopen is. Ook de nieuwe aangepaste schoenen deden wonderen. We namen vanaf het hotel om 10.30u een taxi, dat is normaliter niets voor ons omdat we echte OV reizigers zijn in het buitenland, tenzij we natuurlijk een auto huren. Maar gezien de pijnlijke voeten van Trudie en de vele bagage was dat nu geen optie. De afstand naar het vliegveld was 30 km en de kosten zijn ongeveer 330 HK dollar zo’n 35 euro. Trudie had haar krukken mee en dat opent deuren op het vliegveld. We hadden voorkeurplaatsen geregeld en betaald echter dat was achter in het vliegtuig. Tijdens de drop-of van de bagage kregen we andere plekken met veel meer beenruimte voor in vliegtuig. Versneld inchecken, dus niet in de rij en als eerste in het vliegtuig. Dat was weer een meevaller. Op Schiphol was er assistentie met een karretje, dat was in Hong Kong geregeld. Weer veilig thuis. Het was een mooie reis, we hebben de landen gezien en geproefd en zijn een ervaring rijker.

Dank allemaal voor het volgen van dit verslag. Foto’s en hyperlinks worden nog toegevoegd bij de verschillende bezienswaardigheden.