logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15
Fotoalbum
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 3

Na een goede nachtrust was ik om 06.30u wakker. Lekker bijkomen op de veranda en genieten van enkele locals die hun vee, naar de weide brachten voor onze woning. Langzaam aan druppelde iedereen uit bed. Koffie een stevig ontbijt met ei en spek en weer koffie. Nadat iedereen zich had opgeknapt vertrokken we rond 11 uur om het midden van Grenada te verkennen. Tijdens de rit enkele malen verkeerd gereden, keren, weer terug en opnieuw. De wegen hebben hier geen namen of nummers. Ons doel was Grand Etang Lake. Een vulkaan meer op 500m hoogte. Via een prachtige route, reden we richting Birchgrove. Het wegdek was niet optimaal en de snelheid ca. 40km p/u maar dat kon de pret niet deren. De groene omgeving met bananen bomen, varens en ander prachtig groen waren een genot voor het oog. Ook stonden op sommige stukken prachtig gekleurde huisjes in allerlei vormen. Het leek op het eerste gezicht armoedig maar dat is zeker niet het geval, veel inwoners hebben werk dus een vorm van bestaan, echter ze hechten weinig aan materiële zaken. We passeerden een prachtig uitzichtpunt waar we een geweldig panorama hadden op de zee. Na een korte rit gingen we van de weg af en reden via een smalle weg naar het vulkaan meer. Prachtig gelegen en omzoomd door enorme bomen en riet kragen. Het was hier erg rustig. Op een bord stond dat monkeys alleen gevoerd mochten worden met fruit. Apen? dachten we, dat moest een grapje zijn. Maar goed, ik Fred liep een stukje terug uit het zich van de rest en werd gewenkt door een beveiliger die riep monkeys. Ik liep een stuk terug naar de man toe en inderdaad drie apen zaten in de boom rustig te kijken. Ik wist niet wat ik zag. De rest kwam niet lang daarna met de auto aangereden, waarna we samen konden genieten van deze prachtige dieren. De beveiliger gaf aan dat er diverse soorten apen voor komen op dit eiland. Maar goed we moesten door. We arriveerden bij de waterval de Zeven Zusters en werden op de parkeerplaats opgewacht door een parkwachter en een gids. We moesten een kleine fee betalen om de waterval te bezoeken en de jonge gids ging uiteraard met ons mee. Er deed zich echter een probleem voor. Omdat we het regenwoud in gingen, was het slim om een lange broek aan te doen. Een aantal gaf hier gehoor aan echter Antoon de chauffeur van auto 2 was tijdens het omkledend de autosleutel kwijt geraakt. De auto starte nog wel via een startknop dus de sleutel kon niet ver weg zijn. Toch reden ze terug naar het meer waar we gezeten hadden en daar vonden ze de sleutel, niet op de plek waar we gezeten hadden want dat kon niet maar onder de stoel van de auto. Wat een gedoe allemaal. Eindelijk konden we aan de wandeling beginnen naar de waterval, wat nog een hele klus bleek te zijn achteraf. Langs het pad stond, suikerriet, kaneel-bomen, nootmuskaatbomen, munt, bananenbomen, ananasbomen, kruidnagelbomen, cacaobomen en zo meer. De gids vertelde ons alles over de flora. We vervolgden onze weg door het prachtige landschap en liepen langs een kleine woongemeenschap die wellicht in het hoogseizoen wat verdienen aan de verkoop van verfrissingen en naar later bleek het reinigen van de schoenen, wat naderhand wel nodig was. De weg hield op en we liepen over een smal modderig nat pad met grote keien, af en toe wat treden naar beneden. Dus goed kijken waar je liep, volledig gefocust op het afdalen en geen oog voor de prachtige natuur, met bomen waar enorme bloemen in zaten. Het werd steeds erger want we daalden langzaam steil af naar beneden. Één van onze zeilmaten heeft een aandoening aan zijn benen en liep slecht maar kon goed meekomen. Toch was dit a hell of a job. Maar goed met wat ondersteuning lukte het aardig, teamwork. Eerlijk gezegd was het voor ons allen al een behoorlijke uitdaging en erg zwaar, niet te vergeten dat we ook weer terug moesten. Na een een klein uur werden we beloond met uitzicht op twee watervallen van de zeven. Het was er gezellig druk met veel jonge locals die wellicht op zondag hier hun ontspanning zoeken. Jan trok zijn kleding uit en nam de uitdaging aan om een duik te nemen erg dapper, het enige was dat hij zijn schoen onherstelbaar had beschadigd en op z’n blote voeten terug moest lopen. Geen pretje. Na een halfuurtje alle moed weer bij elkaar gepakt voor de terugtocht die even zwaar, zoniet zwaarder was omdat we omhoog moesten. We waren trots op Rob dat hij het hele stuk heen en terug mee heeft gelopen maar ook op Jan die het stuk op z’n blote voeten liep gelukkig zonder verwondingen. Weer terug bij de weg stond een local ons al op te wachten om onze schoenen te reinigen want die zaten compleet onder de modder. Verdienmodelletje zou ik zeggen. Afscheid nemen van de jonge gids die z’n kostje weer had verdiend. Na dit avontuur lonkte natuurlijk het zeewater dus op naar de kust. Hier ontmoetten we de rest van het team maar ook het team van de andere zeilboot. Na even een duik te hebben genomen, ervaringen te hebben uitgewisseld weer op ‘huis’ aan. We liepen langs een strandtent Umbrellas waar het gezellig druk was met locals en er speelde een band. We zouden hier later, nadat we ons hadden opgefrist, terug komen om te eten en dat was heerlijk. Op de parkeerplaats kwamen we onze gids van vandaag nog tegen, hoe toevallig. Hij herkende ons nog. De mensen zijn hier heel aardig en behulpzaam. Na thuiskomst was iedereen afgemat dus om 22.00 uur het licht uit.

 

Dag 4

Wederom heerlijk geslapen met een slow airco. Rond zeven lekker op de veranda het reisverhaal afmaken. Gisteravond geen puf meer. Ook vandaag gingen de meeste stemmen op, om het eiland nader te verkennen. Rond 11 uur vertrokken we met vijf man. Jan bleef achter want die wilde nieuwe schoenen halen en lopend naar de stad. Het doel was om via de westkust naar het noorden te rijden en vandaar naar het oosten en weer terug. Snelheid speelt hier geen rol. De gemiddelde speed ligt rond de 30 km per uur. Stijgen, dalen en enorm veel bochten met soms prachtige panorama's. We reden allereerst langs de kust naar het noorden. Een mooie route met de zee aan de linkerkant en mooie vergezichten. De eerste stopplaats was Grand Roy, de geboorteplaats of Migthy Sparrow the Calypso King of the World, de grootste Calypso zanger van Caribbean muziek. We vervolgden onze weg langs de kust via allerlei grote en kleine kust plaatsjes. Ondermeer de authentieke Caribische plaatsen Gouyave en Victoria. In Duquesne staken we even op. Een lief plaatsje met klein park grenzende aan de zee. Diverse Pelikanen zwommen rond en Fregat vogels pikte kleine visjes van het strand. In het water lagen de bontgekleurde vissers-bootjes die vanochtend de vissen alweer naar de vismarkt hadden gebracht. Een prachtig tropisch tafereel. In een plaatselijk barretje namen we een bak koffie. Vers gezet door de lieve dame die achter de tap stond en in 10 minuten al een volledig levensverhaal had verteld. Het leven is hier niet makkelijk vertelde ze, van de lokale bevolking moest ze het niet hebben vwb. de bar dus verkocht ze ook wat levensmiddelen. Daarnaast had ze net een beroving achter de rug. Maar goed, we moesten weer verder. We kregen nog een tip van een inwoner om naar een rum distilleerderij te gaan en die lag toch op onze route. We vervolgden onze route naar Leapers Hill. Leapers Hill. Deze klif staat eigenlijk bekend om zijn treurnis. Hier sprongen namelijk rond 1650 de indianen vanaf om te ontsnappen aan de Franse kolonisten. Ook stond er de St. Marks kathedraal, een klassiek gebouw in rode baksteen. Bij een plaatselijk restaurant, Helena’s bar, namen we de lunch. 

We zaten buiten en hadden prachtig uitzicht op zee. Na de lunch vervolgden we de weg naar de river antoine rum distillery uit 1785. De oudste van Grenada waar vandaag de dag rum nog steeds gemaakt wordt volgens traditionele methoden. Een jonge enthousiaste gids leidde ons in 20 minuten rond met een interessant verhaal. Daarnaast was er voor de liefhebbers nog een mini proeverij. Omdat we voor donker thuis wilden zijn en er nog 42 km gereden moest worden gingen we weer op huis aan waar we rond 17.30 uur arriveerden. We aten thuis, rijst met kip, groente en kerrie, dank aan Jan. Erg lekker en we hadden twee extra eters Thomas en Rob v G. die logeerden in een hotel en aan schoven. De avond brachten we in gepaste stemming door.