logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Dag 21/22
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 7

Rond 7.00 uur ontwaakten we, je voelt gewoon dat je een haven in vaart. De boot keerde om, om achteruit langs de kade aan te leggen. Laem Chabang is de haven van Bangkok. Bangkok zelf ligt een stuk verder het land in, aan een rivier. Wij lagen in de containerhaven met alleen maar grote loskranen en enorme containerschepen, die af en aan voeren. We waren al eerder in Bangkok geweest dus hadden geen excursie geboekt. We wilden alleen een tempel The Sancturary of Truth bezoeken. De transfer vanaf de hal was 79 dollar pp. Dat was voor een taxiritje wel wat veel vonden we. Het plan was om vanuit de haven van Laem Chabang een taxi te nemen naar de tempel voorbij Pattaya, (dit is het Sodom en Gomorra van Thailand wordt wel gezegd). Het weer was prima, en de luchtvochtigheid gelukkig weg. Na het ontbijt vertrokken we. Er waren ons inmiddels al honderden voor gegaan met bussen voor de diverse excursies. Op de kade stonden allerlei taxi’s die ons wel mee wilde nemen voor 100 dollar. Daar trapten wij natuurlijk niet in. We zouden lopen naar de uitgang van het haventerrein maar wisten niet dat dat verder was, dan dat we dachten. Taxichauffeurs waarschuwden ons wel maar dat sloegen we in de wind. Er reed helaas geen transfer van de boot naar de stad. Na ca. 200 mtr. reed ons een taxibusje tegemoet. Keerde en reed naast ons en vroeg waar we heen moesten. Naar de tempel natuurlijk, 100 dollar heen en terug. Geen denken aan. Toen 70 dollar dat hadden we ook in gedachte. Er liep achter ons een Russisch koppel die ook mee wilde en werd de prijs 50 dollar per koppel. Dus uiteindelijk hadden we ook met z’n vieren bij de boot kunnen instappen, denk ik. Na een rit van ca 40 minuten, taxichauffeur manoeuvreerde als een slang door het verkeer heen, kwamen we bij de tempel. Een gekkenhuis bussen, busjes, taxi’s en al het andere wat maar rijden kon. Maar de chauffeur bracht ons helemaal waar we moesten zijn, regelde entree, 500 Bath pp. ca. 12,50 euro en zou een uur op ons blijven wachten. De tempel is een Boeddha bedevaartsoort dus de mensen komen van heinde en verre. Via een stijle trap kwamen we op een soort voorplein. Het was een reuze bouwwerk geheel uit hout gemaakt. Een mierennest van mensen er om heen en er in, die allemaal naar binnen wilde. Schoenen uit, knieën en schouders bedekt. Trudie nam haar schoenen mee want stel dat een kleine Taiwanees de schoen gebruikt als bloempot, want passen zullen deze zeker niet. De tempel was overweldigend en onze mond viel open van verbazing. Het was werkelijk waar prachtig. Het gebouw was opgedeeld, met een groot podium in het midden met daaromheen een aantal galerijen. Wonderlijk uitgedost met allerlei Boeddha figuren en andere houtsnijwerken en versierd met gele bloemen. Daarnaast veel monniken gekleed in het oranje en door de luidsprekers galmde constant een zelfde zin, kon niet verstaan wat dat was. Daarnaast hadden de mensen allemaal en soort traktatie mee, van rijst tot snoep en chocolade tot andere lekkernijen wat een offerande betekende. Dit werd verzameld in grote plastic zakken en afgevoerd naar wellicht de armen. Een bezoek meer dan waard. We reden verplicht via een grote juweliers en souvenierwinkel terug naar de boot. Heerlijk gezwommen en gedineerd. Inmiddels ook maar internet genomen op de boot want als al deze havens er uit zien als deze havenstad dan is er weinig Wifi. In het theater nog genoten van een Taiwanese dans uitvoering. Een cultureel uitje dus. Het blijft genieten.

 

Dag 8

Trudie heeft onrustig geslapen, wijdt het aan het kussen. Het kan zo zijn met al die hoofden op die kussens en verschillende nationaliteiten, die hier wellicht al op hebben gelegen. We zitten midden tussen de Australiërs. Altijd leuk, zeker omdat we hier middels ook al vier keer zijn geweest en daardoor genoeg gesprekstof hadden. Vandaag nog een dagje hier en in de namiddag vertrekken. Er wordt veel gemopperd op de boot. Dat is jammer, mede doordat dit de vakantie beïnvloed. Ook wij hadden de nodige complaints maar die zijn ondertussen opgelost. De hutten links en rechts van ons hadden geen warm water en dat duurt maar en duurt maar, erg vervelend. Na het ontbijt hebben we heerlijk voor onze hut gezeten. Lekker luieren zoals je dat wel ziet op de cruiseschepen en zo voelde dat ook. Lekker koffie, drankje, zoetigheidje en chillen maar. Helemaal niets doen, nu is dat eerlijk gezegd niets voor ons maar het deed ons wel goed. Ook mensen kijken hoort hierbij, en zelf fantaseer je er maar wat over. Zij die paraderen over het dek en rondjes maken soms tegen de richting in, eenrichting verkeer bestaat niet. Het valt ook op hoe ongelukkig sommigen dan lopen, wellicht ook last van voeten en benen. Daarnaast is bijnamen geven ook leuk, zij met dat mondkapje, hij met die grote snor en dan al die verschillende talen waar je soms niets van begrijpt. Wellicht denken zij; ach zitten die twee nog in hun stoel helemaal niets te doen. Je ziet er was genoeg vermaak. Ook zaten we eerste klasse tegenover grote containerschepen die gelost werden, vertrokken en er weer nieuwe voor in de plaats kwamen. Een interessant proces. Wij kwamen de dag wel door. Rond 15.30u was er een vertrek-vaarwel Bangkok borrel op het achterdek. Gezellig met muziek en cocktails, natuurlijk van de partij. Oja, Trudie had gisteren avond nog iets uit gewassen en vannacht aan de achterkant van de deckchair gehangen. Vanmorgen weg. Nee hoor, alleen hadden wellicht enkele grapjassen het zes stoelen verder gehangen. Nu varen we weer door die grote blauwe zee me allerlei kleurige visserscheepjes op de achtergrond op weg naar Cambodja Sihanoukville. Rond het avonduur gingen we naar de Spa. Ook daar maakten we weer wat mee. Alles zou inmiddels hersteld zijn echter toen ik de deur van de Turkse sauna open deed verbrande ik bijna mijn huid. Gloeiend hete stoom kwam naar buiten. Vervolgens ging er een alarm af aan het plafond met rood licht waardoor personeel verscheen. Dit waren melders die aan het plafond hangen en afgaan bij dit soort calamiteiten. De boel ging direct weer uit dienst. Wat een gedoe. Wederom heerlijk gedineerd en genoten van een prachtige show in het theater.