Dag 1

Eindelijk vakantie. We stonden rond zeven op en de wereld om ons heen was in mist gehuld. Dus eerst maar kijken of er wel gevlogen werd. Er waren inmiddels veel Europesche vluchten gecanceld maar de lange afstandsvluchten vlogen wel. Gisteren de koffers gepakt dus een lekker rustig dagje van maken. We namen de trein om 16.50u. Ook die reden gelukkig volgens plan, rond zes uur op Schiphol. Er was al ingecheckt dus alleen de bagage droppen. Dat ging volledig automatisch. Je koffer plaatsen in een soort open kast. Na een aantal handelingen, waaronder het zelf aan de koffer hangen van het bagagelabel gaat de roldeur dicht en verdwijnt de koffer en ontvang je een reçu met label. Dat ging goed bij Trudie haar koffe echter mijn koffer was te zwaar, 0,8 kg dus ging de deur niet dicht. Voorheen kneep de grondstewardess bij de incheck balie nog wel eens een oogje dicht, maar een robot houdt zich aan de regels. Wat een gedoe, allemaal anderen om je heen die ook hun koffer willen inchecken, staan te haasten en jij houdt de boel op. Er werd gelukkig ter plaatse goed geregisseerd door personeel. Een grond stewardess gaf aan dat er iets uit moest. We mochten 23 kg mee en bij 23,3 kg doet de robot ook een oogje dicht. Trudie had gelukkig nog voldoende ruimte in haar reisrugzak die ook 12 kg mocht wegen en 500 gram uit je koffer halen is niet zo moeilijk. De gala schoenen er maar uit en klaar was Kees. Op naar het volgend oponthoud, de bagage check. En ja hoor, mijn rugzak had een extra controle nodig. De hele tas moest leeg want enkele zaken waren niet herkenbaar, opladers etc. Wederom oponthoud, maar goed, fijn dat het allemaal zo veilig mogelijk gebeurd. Ik had de tas zo netjes mogelijk ingepakt dus het kostte weer even tijd om dit weer zo zorgvuldig mogelijk te doen. Alle controles achter de rug, lectuur kopen, eten en op naar de gate. We kregen ruim 20 minuten vertraging vanwege vertraagde vluchten uit Europa door de mist. We zaten helemaal achterin waar twee love seats  naast elkaar waren geplaatst. Vlak bij de toilet en de keuken. Gingen er vanuit dat dit voordelen heeft. Na een voorspoedige vlucht, waarbij Trudie bijna niet geslapen heeft, maar op haar monitor in de stoel van de passagier voor haar een aantal films heeft gezien landen we na 12 uur vliegen op Singapore. By the way, ik heb wel geslapen, de verzorging was goed door KLM. Nu ontstond weer een volgend probleem. In het vliegtuig moest ik een soort inreisvisum invullen. Je hebt geen visum nodig maar men wil graag weten hoelang en waar je verblijft. Dit vul je in op een registratiekaart die je ontvangt in het vliegtuig, een deel van de kaart lever je bij vertrek weer in. Dit hadden we al vele malen eerder meegemaakt maar nu gaf het blauwe pakje aan dat er maar één kaart nodig was omdat we samen reisden. Vol ongeloof maar ingevuld. Bij aankomst stromen er 500 man uit het vliegtuig richting Customs, wij zaten achterin dus aansluiten in de rij. By the way Singapore is het drukste vliegveld van de wereld dus alleen in de rij staan doe je nooit. Na ca. 20 minuten wachten, er zijn weliswaar 20 loketten open voor paspoort controle, waren we aan de beurt. We moesten dus gescheiden van elkaar naar de controle, je begrijpt het al, probleem, Trudie had geen kaart. Ik zal maar even achterwege laten wat de reactie ter plaatse was maar ook een Singaporees begreep dat Trudie niet in een al te vrolijke bui was. Toch is het handig om je kalmte te bewaren en rustig terug te lopen om een kaart te halen en die rustig..... in te vullen. Een aardige dame die e.e.a coördineerde gaf aan dat we voor in de rij mochten aansluiten. Maar goed die was opgelost na invulling van de kaart. We hadden een taxi besteld die ons naar ons hotel bracht. Een nieuw Holiday Inn hotel gelegen op de 7e etage in de wijk Katong, een buitenwijk van Singapore. Na een vriendelijk check in, snel naar de kamer. We waren dwarsaf maar moesten nog eten. Dat deden we onder in het hotel waar winkels en restaurants zaten. Na een heerlijke maaltijd, mosselen in witte wijn, pasta met schelpjes en een heerlijke salade ging Trudie alvast naar de kamer en ging ik nog wat flessen mineraalwater scoren. Na terugkomst in het hotel was er een klein probleem. Ik kon wel op de 7e etage komen met de lift echter daar moest je overstappen in de hal van het hotel. Voor de volgende lift had je je sleutelkaartje nodig om op de juiste etage gekomen. Dit, om ongenode gasten buiten te houden. Mijn kaartje had ik op de kamer laten liggen. Wat nu. Trudie effe geappt maar reageerde niet. Dan maar naar de receptie die mij uit de brand hielp, waardoor ik toch nog in mijn eigen bed kon liggen. Om 22.00 uur het licht uit.

Dag 2,
Onrustig geslapen. Beetje jetlag en tijdsverschil. Om 8.00 uur uit bed, douchen en ontbijten. Na het ontbijt met de bus 14, een Engelse dubbeldekker, naar het centrum. Orchard Road was de place to be. Aan winkels en grote winkel malls geen gebrek en alles is in Kerstsfeer wat het geheel een prachtig beeld gaf. In de prachtige grote bomen hingen grote Kerstballen wat erg sfeervol was. Het was buiten erg warm en benauwend mede doordat de lucht vochtigheid erg hoog is. Binnen in de winkels en de winkels die onder de grond met elkaar verbonden zijn is het heerlijk toeven. Je hoeft je hier niet te vervelen want winkel leegstand kent men niet en aan winkel personeel geen gebrek. Het lijkt wel of er voor ieder artikel een medewerker rondloopt. Raak je wat aan en het ligt scheef, geen probleem ligt direct weer recht. Daarnaast zijn alle grote merken vertegenwoordigd in vele enorme winkel malls. Door gelijkmatig onze rust te nemen kon Trudie het redelijk belopen. By the way, raar verhaal maar ik moest op een gegeven moment naar het toilet. We zaten aan de koffie en het toilet zat verder in het winkelcentrum. Ik werd daar naar verwezen. Er stond een enorme rij met mensen en ik dacht dat die voor het toilet stonden te wachten dus ik sloot aan en achter mij ook weer mensen. Ik kreeg door dat de rij niet voor het toilet stond te wachten maar voor het loterij kantoor. haha. Rond 18.00 uur maar weer op het hotel aan. Gezien het eenrichtings verkeer hier dachten we op dezelfde halte weer in te stappen en met een lus weer terug te rijden naar het hotel. Mispoes. We moesten naar een andere halte die we niet konden vinden. Nu had Trudie het helemaal gehad, weer terug naar de eerste halte en met de bus die we moesten hebben eerst in de verkeerde richting mee gereden naar een halte waar we makkelijk konden overstappen aan de andere zijde van de weg. Ook weer opgelost. Eten deden we in een lokaal restaurantje, Jane Thai, http://sethlui.com/jane-thai-katong-singapore/ heerlijk. Morgen maken we er een culturele dag van voorzover mogelijk. De Hop-on Hop-off bus maakt hier deel vanuit.

Dag 3
Vandaag zouden we met de Hop on Hop off Bus gaan toeren door de stad. Er zijn zes lijnen, dus genoeg bezienswaardigheden. Het was een onrustige nacht, laat in slaap. We besloten om iets later uit bed te gaan om de nachturen in te halen. Daarnaast had de dag gisteren toch meer van Trudie haar benen gevergd dan gedacht. Je wilt zoveel maar je moet toch de beperkingen accepteren. Na het ontbijt op stap naar het centrale punt waar de bussen vertrokken. De Suntec Shopping Mall. Van hier vertrekken alle Hop on/off lijnen van de Citysightseeing en Hippotours Singapore. Wat belangrijk is, dat bij online aankoop van je kaarten je goedkoper uit bent kosten ca. 59 dollar € 37 voor 2 personen voor een dag en 76 dollar €47 voor twee personen voor 48 uur, echter let op, je kunt dan maar met twee lijnen mee. Als je bij het kantoor of in de bus koopt kosten de kaarten voor 24 uur, 86 Sing-dollar €53 voor twee personen maar kun je gebruik maken van alle lijnen. Wij hadden geen keus en kochten ze bij het loket. Trudie was maar wat blij met dit vervoer, gaf de benen rust en je kon optimaal genieten. Her en der uit stappen om e.e.a. te bezichtigen, korte wandelingen waaronder China Town waar we heerlijk warm aten. Chinatown is een bezoekje waard. Al was het alleen maar om manchetknopen te kopen die ik vergeten was. Al met al zijn we de hele middag met de bus langs allerlei bijzondere plekken gereden, de botanische tuin, diverse tempels en musea, prachtige wolkenkrabbers in een grote diversiteit gebouwd, de haven en het eiland Sentosa waar verzameld ondermeer Universal Studios, het grootste zeeaquarium van de wereld en nog heel veel andere Pretzaken te vinden zijn er. Er was hier in de jaren 90 een Disneypark gepland echter dat was om politieke redenen niet doorgegaan. Hong Kong heeft het park nu. Deze dag was op zich niet heel spectaculair maar het was meer dan de moeite waard om op een andere manier te genieten. Rond achten waren we weer in het hotel. Een leuke en ontspannende dag. De koffers staan weer klaar. We kregen nog een mail van de Holland America Line, dat vanwege de grote renovatie van het schip inschepen wat later ging plaatsvinden. Geen man over boord we kunnen nog een groot aantal dagen genieten

Dag 4
Een nieuw avontuur. Na het ontbijt nog even rustig zitten met een bakkie koffie. Om 12.15u hadden we een taxi besteld via de receptie. Op het dak van de taxi kun je het nummer zien welke voor jou is bestemd. We stonden voor het hotel te wachten en er kwamen diverse taxi’s maar ons nummer zat er niet bij of we hebben niet opgelet want na 10 minuten stonden we er nog. Zolang kon het zeker niet duren. Ik weer terug naar de 7e etage om een nieuwe taxi te bestellen, dus ook weer een nieuw nummer, nu dat beloofd wat vandaag. Na een aantal minuten te hebben gewacht, de taxi. Na een rit van ca. 20 minuten kwamen we aan bij de Cruise terminal. De prijs 11 euro viel mee. Taxi’s zijn hier niet duur. Starttarief van ca. 2.10 dollar en ieder 400 mtr. komt er 0.12 dollar ct. bij. Maar goed, bij de terminal op naar de incheck die we eerst niet konden vinden maar er waren gelukkig veel verwijs medewerkers. Nu, we waren niet de enigen, rijen dik stond het al met cruise fanaten. Gestaag kwamen we binnen in de hal waar eerst de bagage moest worden ingeleverd. Hierna, een formulier invullen of je geen enge ziektes hebt en vervolgens op weg naar de incheck balie. Daar was het helemaal een circus dus besloten we maar om een rondje om te gaan. Na circa 30 minuten kwamen we terug en werd ons verteld om nog maar een rondje te lopen want het zou nog wel 40 minuten duren. Er stonden rolstoelen dus Trudie in een rolstoel en maar weer een rondje lopen. Volgens mij was het een manier om de winkeliers cruise omzet te laten maken. Na de tweede keer terug, was de rij al aardig geslonken maar duurde het toch nog even voordat we aan de beurt waren. Inchecken, papieren ontvangen en door naar de douane. De paspoorten moesten worden gescand. Dit werkte bij Trudie prima maar bij mij lukte het niet. Zou het aan poortje 13 hebben gelegen? Ik zei al eerder, dat belooft wat. Dan maar via een fysieke douane beambte. Na stempels en vingerafdrukken was ik binnen. Via een gateway, gelijk aan een vliegtuigslurf liepen we naar de boot. aldaar paspoorten inleveren wat voor dit soort cruises in deze landen gewoonte is. Mede doordat je de visa voor Cambodja en Vietnam op de boten kunt verkrijgen. Op zich een goede regeling. He he, aan boord en op zoek naar de hut. We hadden een zgn. Lanaihut op dek 3. Deze hutten grenzen aan het dek. Je heb dus geen privé balkon, wat we al twee keer eerder hadden, maar eigenlijk een groot gedeeld balkon waar de overige passagiers gewoon langs lopen. Je hebt zelfs twee privé dek chairs voor de hut. Via een schuifdeur in je hut kun je hier rechtstreeks komen. Je kunt wel van binnen naar buiten kijken maar niet van buiten naar binnen. Een prachtige hut, geen bad maar wel een prachtige grote douche, wat op zich voor Trudie veel prettiger was want anders moest je in bad douchen. Had ik het getal 13 al eerder laten vallen? Wat bleek mijn rugzak stond nog niet op de kamer en de schuifdeur naar het dek wilde niet open. Daarnaast was het schip net van de werf af voor een 12 daagse renovatie en was er geen zelfstandige was-mogelijkheid meer, die er bij boeking nog wel was. Weggehaald vanwege veiligheid i.v.m. brand gevaar. Je kunt nu je was tegen kosten laten reinigen door de HAL. Trudie was niet amused want we hadden al wat wasgoed en dat had dan in het hotel gewassen kunnen worden waar het wel mogelijk was. Maar goed nu dan maar the Amarican way ook daar komen we wel overheen. Het was inmiddels rond half vier dus eerst maar een late lunch, het schip verkend, een boeking doen voor de Green House Spa, waar we onze dagelijkse ontspanningsronde gaan doen, de defecte deur doorgeven en koffie. Het voelt al heerlijk. Mijn tas was inmiddels ook terecht. Vanwege opladers en extra accu’s had deze een extra controle nodig. Na de veiligheidsinstructie aan dek vertrokken we rond 19.00u. Na een heerlijke douche op naar het diner wat als vanouds weer heerlijk was. Chapeau voor de bediening en voor onze personal hut steward. Na het diner naar de hut. Ik had vooraf online twee kaarten gekocht voor frisdrank. 25 dollar en 50 dollar tegoed. Dus voor 100 dollar konden we frisdrank kopen. Ik wilde twee blikjes meenemen naar de hut, let op de 13e weer in beeld. Wat bleek dat kon alleen per glas omdat het een aanbieding was. Maar nu komt het, het blikje wordt leeg geschonken in het glas. Dus..... het blikje mag je niet meenemen maar wel een glas waar in het blikje was leeg geschonken. Deze vatte ik niet dus info bij de receptie. Ik trof een Nederlandse host en deze gaf aan dat dit zo was omdat het een aanbieding betrof. Nu, ik begrijp deze uitspraak niet. Laten we het maar op de American way houden. Daarnaast waren er op mijn boord-rekening twee flessen wijn af geschreven terwijl ik er maar één had. Dus ook dat weer rechttrekken. O ja, ook de airco deed het in grote delen van het schip niet en er was ook een flinke lekkage geweest. Ach ja, het is een oud schip en een renovatie doet alleen het schilletje vernieuwen de rest blijft oud. Nu het licht maar uit.

Dag 5
Lekker uitslapen. Gekozen om in het Lido restaurant te ontbijten. Het was vandaag een zeedag dus van alles te doen op het schip. Er stond een behoorlijke deining. De deur was nog niet gemaakt dat zou vanmiddag worden, bleek achteraf een groter probleem dus werd opgeschort naar morgen. Na het ontbijt, dat was ik nog vergeten te melden, op naar het medisch centrum. Trudie wilde toch wel graag krukken zodat ze wat ontspannender loopt. Er was daar gister een computer storing dus advies om vandaag terug te komen. Het centrum zit onder in het schip en het was er behoorlijk druk, een ontstoken oog, iemand met jicht en nog enkele andere onverklaarbare zaken. Trudie hoefde alleen maar een paar krukken. Toch was het wel even gezellig omdat je snel contact hebt in een kleine wachtkamer. Er kwam iemand binnen en die zei tegen de zuster; kijk en hij boog voorover, dus wij allemaal kijken naar zijn voet. Ging weer rechtop staan en de zuster zei ik zie niks. Hij weer voorover staan en wij weer kijken naar zijn voet, wat bleek hij had een hechting in zijn hoofd. Nu het leek net een medisch lach-theater we lagen allemaal krom  van het lachen zelfs de man met jicht. Maar goed, Trudie kon de krukken huren voor $20 per dag of kopen voor $43. De keus was niet moeilijk. Ze is maar wat blij. Tijdens de lunch begon het schip hevig te trillen en te schudden. En toen rust. De motor was uitgevallen. Daar lagen we dan te deinen. Er werd enkele keren getracht te starten echter zonder geluk. Na ca .20 minuten lukte het wel en konden we zoetjes aan, de reis vervolgen.
Wat uiteindelijk de oorzaak was weten we niet echter we komen morgen twee uur later aan op onze bestemming omdat we langzamer varen. Alle excursies gaan ook later starten en we vertrekken ook weer twee uur later. Na een heerlijke lunch, de middag ontspannen door gekomen. Heerlijk....... na de Green House Spa waar we voor veel dollars een abonnement hadden genomen. De sauna was stuk en er kon niet gedouchd worden omdat er geen koud water beschikbaar was. Kan nog meer bij. Dit zou de komende nacht worden hersteld. Het was vandaag gala avond. Ik had reeds tijdens de lunch een tafeltje gereserveerd zodat je dan op het afgesproken tijdstip kunt dineren. Wat bleek geen reservering en we moesten 30 minuten wachten. Toen ontplofte ik, er was inmiddels al zoveel mis gegaan dat ik het even had gehad. Dat was snel begrepen en we kregen uit de hoge hoed een tafel en ook direct een vaste tafel voor de komende periode dat was fijn. We waren wel even benieuwd of de dresscode gala werd gehandhaafd omdat er gisteren zelfs iemand in een zwemsportbroek aan het diner ging. Dit hebben we op onze vorige cruises nog niet eerder mee gemaakt omdat dat vwb. het ala-cart restaurant geen gewoonte is. Wil je zo eten dan kun je terecht in het buffet restaurant. Het is niet te hopen dat dit de standaard wordt op de HAL schepen want dan missen ze hier wel de boot. En is er wellicht geen onderscheid meer bij deze maatschappij tov. van de andere goedkopere maatschappijen. Maar gelukkig vanavond werd de dresscode  gehandhaaft. Iedereen keurig gekleed zoals het hoort. Wat een verhaal, we laten onze reis maar niet overschaduwen door het voorgaande en hopen op beterschap maar dit was voor ons en wellicht voor veel anderen een valse start waar ook het personeel zich niet op kan voorbereiden. Op naar Koh Samui. Onze eerste stop in Thailand.

Dag 6
Na een zeedag de eerste dag in Thailand, het eiland Koh Samui. We arriveerde hier rond achten. Een tropisch eiland voor de kust van Thailand. We hadden een excursie geboekt met een bezoek aan vier tempels. Wellicht was het overdone maar goed. De boot bleef voor de kust liggen en we werden met schepen van de locale bevolking aan land gebracht. Een tochtje van ca. een half uur. Het weer was ziedend heet maar niet klagen. Daar aangekomen werd je verwezen naar de juiste mini bus die onze tour verzorgde. In onze bus zaten maar vijf medepassagiers. Op de kade was het een drukte van belang met bussen taxi’s en ander vervoer middelen. Chauffeurs schreeuwden om klanten, wij hadden echter al een excursie. Een aardige gids ging met ons mee. We vertrokken later dan gepland gezien het vertraagde schema van de boot. De eerste rit duurde een half uur. We arriveerden bij de Wat Kun Aram tempel, een boeddhistische mirakel. Een mooie tempel met in het midden een soort glazen kast met een in zit houding belangrijke gemummificeerde monnik die in deze houding was overleden terwijl hij aan het mediteren was. Heel bijzonder. Vervolgens op weg naar de Wat Khao Hua Jook een prachtige pagode bovenop en heuvel, naast het vliegveld. De oude tempel met een enorme, zeg maar grote taps toelopende bol kijkt uit over de zee en het eiland Samui. Het was een hele klim via een aantal trappen naar boven, en dat in deze hitte, maar de moeite waard. Weer terug in de taxibusje met heerlijk de airco aan op weg naar Wat Plai Laem ooit onderdeel Big Buddha Temple. Op een groot oppervlakte staan twee enorme Boeddha beelden en een grote tempel. Een van de enorme beelden heeft 18 armen, Boeddha Kwan Yin en een andere grote dikke Boeddha, weet even niet wat dat meer was. De kleurige tempels staan in een groot meer waarin duizenden goudvissen zwemmen. Binnen in één van de tempels, afgebeeld middels prachtige kleurige wandtekeningen, de geboorte van Boeddha en zijn levensloop. Als laatste bezochten we de enorme zittende Buddha Phra Yai (Big Buddha) die trots op een heuvel zit en uitkijkt over de omgeving. Ook hier een trap met 88 treden  te beklimmen. Ook waren hier een aantal winkeltjes en souvenirshops. Het was inmiddels 15.00 uur dus tijd om naar de tender te gaan. Rond 16.00 uur waren we weer op de boot. Eerst maar even wat eten en daarna terug naar de hut. Onze deur was gerepareerd waar we erg blij mee waren. Om 17.15 uur vertrok de boot weer op weg naar Laem Chabang. Om zes uur nog even heerlijk naar de Spa. Dat was een deceptie. Nu waren de douches koud, de stoomcabines waren gloed heet en buiten bedrijf genomen. We waren teleurgesteld en boos. Vooraf een product verkopen terwijl je al weet dat er iets mis is waarvan reparatie lange gaat duren dan gedacht. Ik ben gaan klagen en men begreep mijn statement. We kregen de betaalde 300 dollar retour op de boordrekening en mochten gebruik blijven maken van de Spa. Niet bekend was, wanneer alles weer hersteld was, dan alleen maar gebruik van het mineraalwaterbad en de warme ligbanken. Er zijn grote problemen op dit schip nadat het vorige week de werf heeft verlaten in Singapore. Er lopen veel ontevreden gasten rond, er zijn lekkages, natte vloerbedekking in hutten wat stinkt, toiletten doen het niet, koud en warm waterleidingen zijn verkeerd aangesloten etc. De boot zit helemaal vol dus er zijn geen alternatieve hutten. Wij hebben dit niet eerder meegemaakt met de Holland Amerika Lijn. Maar goed een schip wat in twaalf dagen het droogdok in gaat voor een grondige renovatie, dat vraagt om moeilijkheden. Voor ons is in ieder geval alles vooralsnog opgelost. Het diner was weer uitmuntend. We waren erg moe dus vanavond op tijd te kooi.

Dag 7
Rond 7.00 uur ontwaakten we, je voelt gewoon dat je een haven in vaart. De boot keerde om, om achteruit langs de kade aan te leggen. Laem Chabang is de haven van Bangkok. Bangkok zelf ligt een stuk verder het land in, aan een rivier. Wij lagen in de containerhaven met alleen maar grote loskranen en enorme containerschepen, die af en aan voeren. We waren al eerder in Bangkok geweest dus hadden geen excursie geboekt. We wilden alleen een tempel The Sancturary of Truth bezoeken. De transfer vanaf de hal was 79 dollar pp. Dat was voor een taxiritje wel wat veel vonden we. Het plan was om vanuit de haven van Laem Chabang een taxi te nemen naar de tempel voorbij Pattaya, (dit is het Sodom en Gomorra van Thailand wordt wel gezegd). Het weer was prima, en de luchtvochtigheid gelukkig weg. Na het ontbijt vertrokken we. Er waren ons inmiddels al honderden voor gegaan met bussen voor de diverse excursies. Op de kade stonden allerlei taxi’s die ons wel mee wilde nemen voor 100 dollar. Daar trapten wij natuurlijk niet in. We zouden lopen naar de uitgang van het haventerrein maar wisten niet dat dat verder was, dan dat we dachten. Taxichauffeurs waarschuwden ons wel maar dat sloegen we in de wind. Er reed helaas geen transfer van de boot naar de stad. Na ca. 200 mtr. reed ons een taxibusje tegemoet. Keerde en reed naast ons en vroeg waar we heen moesten. Naar de tempel natuurlijk, 100 dollar heen en terug. Geen denken aan. Toen 70 dollar dat hadden we ook in gedachte. Er liep achter ons een Russisch koppel die ook mee wilde en werd de prijs 50 dollar per koppel. Dus uiteindelijk hadden we ook met z’n vieren bij de boot kunnen instappen, denk ik. Na een rit van ca 40 minuten, taxichauffeur manoeuvreerde als een slang door het verkeer heen, kwamen we bij de tempel. Een gekkenhuis bussen, busjes, taxi’s en al het andere wat maar rijden kon. Maar de chauffeur bracht ons helemaal waar we moesten zijn, regelde entree, 500 Bath pp. ca. 12,50 euro en zou een uur op ons blijven wachten. De tempel is een Boeddha bedevaartsoort dus de mensen komen van heinde en verre. Via een stijle trap kwamen we op een soort voorplein. Het was een reuze bouwwerk geheel uit hout gemaakt. Een mierennest van mensen er om heen en er in, die allemaal naar binnen wilde. Schoenen uit, knieën en schouders bedekt. Trudie nam haar schoenen mee want stel dat een kleine Taiwanees de schoen gebruikt als bloempot, want passen zullen deze zeker niet. De tempel was overweldigend en onze mond viel open van verbazing. Het was werkelijk waar prachtig. Het gebouw was opgedeeld, met een groot podium in het midden met daaromheen een aantal galerijen. Wonderlijk uitgedost met allerlei Boeddha figuren en andere houtsnijwerken en versierd met gele bloemen. Daarnaast veel monniken gekleed in het oranje en door de luidsprekers galmde constant een zelfde zin, kon niet verstaan wat dat was. Daarnaast hadden de mensen allemaal en soort traktatie mee, van rijst tot snoep en chocolade tot andere lekkernijen wat een offerande betekende. Dit werd verzameld in grote plastic zakken en afgevoerd naar wellicht de armen. Een bezoek meer dan waard. We reden verplicht via een grote juweliers en souvenierwinkel terug naar de boot. Heerlijk gezwommen en gedineerd. Inmiddels ook maar internet genomen op de boot want als al deze havens er uit zien als deze havenstad dan is er weinig Wifi. In het theater nog genoten van een Taiwanese dans uitvoering. Een cultureel uitje dus. Het blijft genieten.

Dag 8
Trudie heeft onrustig geslapen, wijdt het aan het kussen. Het kan zo zijn met al die hoofden op die kussens en verschillende nationaliteiten, die hier wellicht al op hebben gelegen. We zitten midden tussen de Australiërs. Altijd leuk, zeker omdat we hier middels ook al vier keer zijn geweest en daardoor genoeg gesprekstof hadden. Vandaag nog een dagje hier en in de namiddag vertrekken. Er wordt veel gemopperd op de boot. Dat is jammer, mede doordat dit de vakantie beïnvloed. Ook wij hadden de nodige complaints maar die zijn ondertussen opgelost. De hutten links en rechts van ons hadden geen warm water en dat duurt maar en duurt maar, erg vervelend. Na het ontbijt hebben we heerlijk voor onze hut gezeten. Lekker luieren zoals je dat wel ziet op de cruiseschepen en zo voelde dat ook. Lekker koffie, drankje, zoetigheidje en chillen maar. Helemaal niets doen, nu is dat eerlijk gezegd niets voor ons maar het deed ons wel goed. Ook mensen kijken hoort hierbij, en zelf fantaseer je er maar wat over. Zij die paraderen over het dek en rondjes maken soms tegen de richting in, eenrichting verkeer bestaat niet. Het valt ook op hoe ongelukkig sommigen dan lopen, wellicht ook last van voeten en benen. Daarnaast is bijnamen geven ook leuk, zij met dat mondkapje, hij met die grote snor en dan al die verschillende talen waar je soms niets van begrijpt. Wellicht denken zij; ach zitten die twee nog in hun stoel helemaal niets te doen. Je ziet er was genoeg vermaak. Ook zaten we eerste klasse tegenover grote containerschepen die gelost werden, vertrokken en er weer nieuwe voor in de plaats kwamen. Een interessant proces. Wij kwamen de dag wel door. Rond 15.30u was er een vertrek-vaarwel Bangkok borrel op het achterdek. Gezellig met muziek en cocktails, natuurlijk van de partij. Oja, Trudie had gisteren avond nog iets uit gewassen en vannacht aan de achterkant van de deckchair gehangen. Vanmorgen weg. Nee hoor, alleen hadden wellicht enkele grapjassen het zes stoelen verder gehangen. Nu varen we weer door die grote blauwe zee me allerlei kleurige visserscheepjes op de achtergrond op weg naar Cambodja Sihanoukville. Rond het avonduur gingen we naar de Spa. Ook daar maakten we weer wat mee. Alles zou inmiddels hersteld zijn echter toen ik de deur van de Turkse sauna open deed verbrande ik bijna mijn huid. Gloeiend hete stoom kwam naar buiten. Vervolgens ging er een alarm af aan het plafond met rood licht waardoor personeel verscheen. Dit waren melders die aan het plafond hangen en afgaan bij dit soort calamiteiten. De boel ging direct weer uit dienst. Wat een gedoe. Wederom heerlijk gedineerd en genoten van een prachtige show in het theater.

Dag 9
Vandaag Cambodja. We arriveerden om 07.00 uur in de haven van Sihanoukville. Een stad met 200.000 inwoners. Het weer was zonnig en op de kade wachten 25 bussen op de excursie gangers. Eerst ontbeten, om vervolgens in te stappen in een airconditioned touringcar. We hadden een goede gids die ons veel vertelde. In Cambodja wonen 15 miljoen mensen, 70% is boer. De godsdienst is boeddhisme en 90% van de bevolking is Boeddhist. Er is weinig industrie maar inmiddels wordt er door China geïnvesteerd in infra, vliegvelden en mijnbouw waaronder ontginning van goud. Ondanks de grondstoffen is het land nog steeds arm. Het is tot de 50tger jaren een kolonie van Frankrijk geweest. De tweede taal is Engels en geen Frans. Er wordt ook rechts gereden. Cambodja is een Koninkrijk echter de Koning heeft een ceremoniële functie. Het grootse uitvoerproduct is rijst. Daarnaast heeft het land een aantal verschrikkelijke oorlogen gekend en regeringen waaronder het communistische regime de Rode Khmer onder aanvoering van dictator Pol Pot. Onder dit bewind zijn drie miljoen doden te betreuren. In 1978 valt Vietnam, Cambodja binnen en werpt het regime omver. In 1989 trekt Vietnam zich terug uit Cambodja. De gids zijn gezin is nog compleet echter er zijn 20 familieleden vermoord. Als je hier rijdt en deze verhalen hoort komt dat wel binnen. Er zijn van het regime uiteindelijk maar drie personen veroordeeld. De leider Pol Pot was nooit veroordeeld en is op 73 jarige leeftijd overleden aan een hart infarct. Er is nog veel meer te vertellen echter hier laat ik het bij. Het land is nu stabiel en ontvangt inmiddels 5 miljoen toeristen die geld in het laadje en de belangrijke dollars meebrengen, het tweede betaalmiddel hier. Betaal je met dollars dan krijg je ook dollars terug. Als eerste brachten we een bezoek aan een peperplantage. Deze omgeving is wereldberoemd om zijn pepers. Naast rijst is peper een groots export product, groen, rood, zwart en witte pepers. De pepers wordt geoogst na drie jaar. Groene peper zijn jonge pepers, zwarte pepers zijn groene gedroogde pepers, rode pepers zijn rijpe pepers en witte zijn .... De eigenaar van de plantage heeft enorme hectares land met bananen, suikerbieten en pepers. Een korte rondleiding gaf meer inzicht in de teelt van de producten. We reden vervolgens met de bus naar de stad Kampot, ca. 20.000 inwoners. De weg er naar toe was druk, langs de weg veel huizen waar de mensen aan het werk waren met van alles en nog wat. De huizen dan wel de hutjes bestaan uit twee verdiepingen. Op de begane grond slaapt men op de eerste verdieping woont men.Op de eerste verdieping vaak meer licht dus dat scheelt energie, wat hier erg duur is. Ook veel marktkramen waar verse groente, fruit en take away voedsel wordt verkocht. Waar je kijkt zie je rotzooi en smerigheid. De mensen doen het the easy way en the yankee dollar viert hier hoogtij want toeristen zijn rijk. We werden in Kampot bij een overdekte markt gedropt. Hier krijg je in een half uur zoveel prikkels dat je er dissy van wordt. Een mierennest en het stonk er verschrikkelijk. Er lag groente en vlees zonder enige vorm van koeling, kippen en eenden, onder erbarmelijke omstandigheden, die ter plekke werden geslacht waar we getuige van waren, niet fijn. Ook waren hier juwelen en huishoudelijke apparatuur te koop. Bij de bus liep een vrouw met een kind op de arm te bedelen. Middels het kind trok ze de aandacht. Het leek of het kind dood was maar wellicht had het kind slaapmedicatie gehad. Ze liep te huilen en het kind te schudden. Het was verschrikkelijk om te zien. Kind was zeker niet dood maar wel slap. Te erg om naar te kijken en verschrikkelijk om dollars los te krijgen. Het is hier behoorlijk warm ca. 30 tot 35 graden. We waren inmiddels wel toe aan lunch en werden naar een visrestaurant gebracht. Er werden heerlijke gerechten voorgeschoteld. We zaten met acht medepassagiers aan tafel. Eerst goed gevulde vissoep, vervolgens gebakken vis, grote garnalen, inktvis met pepers en groente. Alles werd op tafel op een draaischijf geplaatst dus makkelijk voor iedereen en het smaakte prima. Na de lunch nog even op een kruispunt gestaan waar de meest wonderlijke vormen van vervoer passeerden. Brommers met aanhangwagentjes, open bestelbusjes, scooters waarop men met vier personen zat. Een genot om te zien en soms lachwekkend. Daarnaast grote open bestelwagens volgepropt met mensen, bagage en scooters achterop er tussen in. Het was ongelofelijk hoe men dit voor elkaar kreeg. Verkeersregels kent men niet, het recht van de sterkste geldt hier. De infrastructuur is abominabel, de doorgaande wegen zijn redelijk maar nergens trottoirs of anderzijds. De voetpaden bestaan uit harde rode grond met steentjes. Weer instappen voor een bezoek aan een vissersdorp wat grenst aan de delta van een rivier en lag aan een drukke snelweg. Het is er allemaal even smerig rommelig. Mensen wonen in gammele huisjes, hangen wat rond, liggen in een hangmat en vis ligt te drogen in de open lucht. Kinderen zijn aan het spelen met het schamele wat er is of zwemmen in het donkere water. De mannen maken zich gereed om vanavond weer uit te varen met de vele bootjes die hier in het haventje liggen. Snel weer weg wat een armetierigheid. Een laatste stop was een boeddhistische pagode. Gelegen aan de snelweg naar de boot. Net als al het eerdere wat we hebben gezien haalt dit het niet bij wat we al hebben gezien, maar goed in dit land bijzonder. Ook was hier een lagere school gevestigd. We zijn bij de kinderen in het klaslokaal geweest. Veel van de jonge scholieren worden boeddhistische monnik alvorens naar de middelbare school te gaan of blijven dit. Dit was het eind van de excursie, terug naar de boot. We kregen nog een korte sight seeing in het centrum, maar dat was niet veel beter. 25% van de bevolking heeft sanitair en stromend water is alleen in de vijf grote steden aanwezig. Wat een armoe. We hebben een korte impressie gehad van dit land en wij laten het achter met wisselende gevoelens die zich laten raden.

Dag 10
Een zeedag. Lekker lui zijn vandaag, dat mag het is vakantie. Ontbijt op de kamer. Na het ontbijt heerlijk gelezen aan dek, geluncht en ontspannen. Trudie heeft geshopt want er zijn iedere dag wel aanbiedingen in de winkeltjes en speciaal bij de sieraden afdeling. Ik ben naar een navigatie bijeenkomst geweest. Twee stuurlieden namen ons mee in hun opleiding en het werk wat zij nu deden. Daarnaast een introductie in het uitzetten van koersen, toelichting op de noodstop afgelopen week. Ik had al eerder aangegeven dat de motor afgelopen week stopte. Nadat een schip op de werf heeft gelegen en een nieuwe schroef en schroefas heeft gekregen is het van belang dat er enkele malen op zee een noodstop wordt gemaakt, de motor wordt muv. de hulpmotoren uitgeschakeld. Er wordt vervolgens gemeten hoever het schip doorvaart, in dit geval bij een snelheid van 22 knopen, en stil komt te liggen. In ons geval was dit 980 meter. Hier wordt op terug gerekend naar lagere snelheden omdat het veelal in havens danwel in nabijheid van havens van belang is. Daarnaast is er nog een ander technisch verhaal maar dat is te ingewikkeld. We dineerde vanavond bij The Pinnacle. Een specialiteiten restaurant waar je extra voor betaald maar ook extra in de watten wordt gelegd. Je zou zeggen, kan het nog beter, dan in de dining rooms, als je op de details let, wel. Het eten bij deze cruise maatschappij hoort sowieso al tot de top. We spraken met diverse medepassagiers die ervaringen hebben met andere maatschappijen maar dan is er terdege verschil. Dat is goed om te horen want wij hebben verder geen referentie. Al met al was het een rustige dag. Morgen met een transfer naar Saigon, Ho Chi Min Stad.

Dag 11
Na een onrustige nacht, de wekker op 6.30u. Vandaag naar Saigon, Ho Chi Min City. Ik voelde me niet lekker wellicht door het overmatige vier gangen diner. De bus, een transfer vertrok rond acht uur. Er waren veel transfer bussen en bus 25 was voor ons. De rit duurde 1.5 uur, airco en wifi in de bus. Daarnaast een gids die veel vertelde over Vietnam. Het eerste wat opviel was de structuur. De infra was goed, het groen onderhouden, weinig vuil op straat en vele winkeltjes gaven een volledig ander beeld dan Cambodja. In Vietnam wonen 70 miljoen inwoners. Ca. 60% is boeddhist, 20% katholiek en de rest verschillende godsdiensten. Het wegennet is goed en er zijn diverse tolwegen. Grootste uitvoerproduct is rijst en koffie, na Brazilië de tweede koffieproducent. Saigon ontwikkeld zich in hoog tempo. Handel en industrie nemen een vlucht. We kwamen Saigon binnen via de Saigon rivier, die tevens de stad in tweeën deelt en de levensader is voor de water voorziening. Het hoofdvervoermiddel is de scooter, nu dat was goed te merken. Honderden scooters reden door elkaar heen en daar tussen auto’s, een compleet gekkenhuis. We werden voor een groot financieel centrum gedropt, de zgn Bitexco Financial Tower. Een gebouw van 298 mtr. hoog waar we naderhand nog naar de 49ste verdieping zijn geweest voor een view. Na het uitstappen werden we direct benaderd door twee kleine Vietnamezen met een fiets met bak ervoor. We dachten een goede prijs te hebben afgesproken maar dat brak ons achteraf op en heeft ons een hoop geld gekost, maar goed. Nadat we plaats namen in de karretjes hadden de twee er een enorme kluif aan. Ze fietsen dwars door het verkeer heen, rode stop lichten negerend, tegen de stroom in wat voor hilarische, wellicht gevaarlijke situaties zorgden. Veel getoeter om ons heen. Bang, nee niet echt want het gaat gewoon zo, wederom het recht van de sterkste. We werden als eerste door de stad vervoerd naar The War Remnants Museum, wat ons een indruk gaf van de Vietnam oorlog. Het heette ooit Oorlogsmisdaden museum. Er zijn acht permanente exposities. Alle exposities gaven een beeld van de gruwelen die werden gepleegd door de Amerikaanse, Chinese en Franse soldaten gezien vanuit Vietnamees perspectief, maar vlak de andere zijde niet uit. Dit kan je niet onberoerd laten. Er staan voor het museum een aantal vliegtuigen, helicopters, tanks en afweer geschud en een aantal enorme bommen ondermeer clusterbommen en verschrikkelijke andere vernietigingsmiddelen. Ook was er een nagebouwd folter-centrum, gevangenis waar je een indruk kreeg welke manieren er werden gehanteerd om mensen aan het praten te krijgen. Al met al werd je hier niet vrolijk van. Maar historie is niet weg te poetsen. De twee fietsmannen bleven geduldig op ons wachten. Vervolgens naar de Jade tempel. Een prachtige oude tempel die de Koning van alle hemelen eert. Met ondermeer de Jade Keizer, een prachtig bouwwerk met veel religieuze afbeeldingen. Een bezoek aan een kunstgalerie mocht niet ontbreken Minh Phuong Art Galerie. Allerlei mooie schilderijen hingen hier en andere prachtige zaken. Vooraf brachten we een bezoek aan de werkplaats waar een deel van de kunst werd gemaakt. Eierschalen zijn ondermeer de grondstof en werden fijngemalen en verwerkt maar ook parelmoer. Het wordt allemaal op een speciale manier ingelegd. Erg interessant. We hebben een prachtig schilderijtje gekocht. Gezien het gewicht zal ik wel een paar schoenen achter moeten laten. Buiten stonden onze vrienden weer te wachten. Vanhier reden we naar een overdekte markt de Ben Thanhmarkt. Hier scheiden onze paden en moesten we afrekenen 250 dollar. Hmmm, nu dat was niet echt mijn reactie. Dat hadden we niet afgesproken. Toch moest er afgerekend worden, en ik trok mn portemonnee, ze moesten pp drie miljoen dong hebben dus 125 dollar pp. Ik dacht drie miljoen voor twee dus 120 dollar. Ik had de omrekenkoers ook niet zo snel voorhanden. Ik heel naïef en rekende met de ene drie miljoen af die er vervolgens als een haas vandoor ging. Vervolgens zei de ander dat ie ook nog drie miljoen dong kreeg. Trudie was woest en zei dat dat niet ging gebeuren, ze moesten de ander drie miljoen maar delen, wat nog te veel was. We dropen af, de kleine Vietnamees teleurgesteld achterlatend. Het waren broers dus kwam wel goed. Wellicht hebben we een wonder verricht als barmhartige Samaritanen en konden ze nu een nieuwe fiets kopen. Dat we opgelicht waren spreekt voor zich en onze stemming was even op een nulpunt. De biezen weer gepakt en tegen elkaar gezegd, ach we hebben vakantie, en maar zeggen daar trappen we niet meer in. We zijn de markt nog even over gelopen. Hier wordt van alles verkocht maar over het algemeen souvenirs. Vervolgens liepen terug naar de Bitexco Financial Tower. Het 298 meter hoog kantoorgebouw waar we vanochtend zijn gedropt. Daar koffie gedronken en een bezoek aan de 49ste verdieping gebracht. Toegang ca.8 euro met een fantastisch uitzicht over de stad. Dit gebouw schaart zich in de rij hoge gebouwen van de wereld. Daarnaast is Ho Chi Min Stad zich in sneltreinvaart aan het ontwikkelen. Een norm stuk groen land grenzend aan de rivier wordt binnen 15 jaar volledig vol gebouwd. Ook wordt er druk gewerkt aan een metro netwerk. Terug op het schip even heerlijk ontspannen in de Spa en vervolgens was het weer tijd voor het diner. Na het diner was er een film over Planet Earth wat heel bijzonder werd begeleidt door het orkest van de boot. We hebben genoten wat was dat prachtig.

Dag 12
Wat gaat de tijd snel, voor ons gevoel zijn we al een poos weg. Om 12.00u meerde we aan in Nha Trang. Op de wal allerlei marktkraampjes en een ontvangstcomité van dames met groot spandoek, welkom in Nha Trang. Een grote en zeer drukke kustplaats in het midden van Vietnam. De reis er naar toe was prachtig. Veel eilandjes en zicht op de kust. We hebben een hut aan bakboord dus kijken ook naar de kust. We hadden geen excursie geboekt maar wel een transfer naar het centrum. Rond 12.15u zaten we in de bus die ons, aan een drukke doorgaande weg langs het strand, dropte bij een groot winkelcentrum. De Vietnamezen vlogen je om de oren met allerlei aanbiedingen en excursie. We zouden e.e.a. op eigen gelegenheid doen en gebruik maken van taxi’s. Allereerst een bezoek aan het nieuwe winkelcentrum waar de Kerstmuziek je tegemoet kwam. Hier zat de kerstgedachten er al goed in, aan boord nog niets te bespeuren van dit alles. Dat is wel jammer, maar goed. We zouden als eerste naar de Long Son Pagode gaan. Om toch wat dynamiek op te snuiven gingen we te voet. Trudie had haar stokken gelukkig mee, dat scheelde. Op straat was het een drukte van belang, als alle scooters hier auto’s waren dan stond het verkeer stil. Daarnaast was oversteken hier meer een poging tot zelfmoord want alles denkt aan elkaar maar voetgangers horen daar niet bij. Je moet dus enorm op je tellen passen en tussen het verkeer, ondanks dat er zebra’s zijn oversteken. Het was constant een wonder om aan de andere kant te raken. Maar het heeft ook wel weer charme. We hadden ons wel wat vergist in de afstand maar gaven niet op. Onderweg nog een kleine pagode bezocht en een korte lunchpauze bij een bakkerij waar we voor de lunch 34000 Dong betaalde, zeg maar 1 euro 50, voor 2 flesje frisdrank en beiden een grote donut. We schrokken hiervan want het is overal veel duurder. Nu dat was weer een meevaller. Bij de pagode aangeland was het een drukte van belang. De pagode, was prachtig van binnen met allerlei kleinere beelden. Achter de pagode kon je via een trap met 155 treden een heuvel op waar bovenop een enorme 14 meter hoge witte Boeddha stond. Omhoog klimmen was in deze hitte geen sinecure maar het was meer dan de moeite waard. Ook het uitzicht over de stad was prachtig. Naar beneden was ook niet makkelijk want de trap was nogal stijl, zeker als je met stokken loopt moet je aandacht erbij blijven. Onze volgende bestemming was de
Po Nagar Cham torens gebouwd in de 8e eeuw en gewijd an de godin Yang Ino Po Nagar. Ze wordt geëerd door etnische Vietnamezen, Chinese boeddhisten en Cham-Hindoes. Van de acht oorspronkelijk torens staan er nog vier. De noordelijkste toren is het indrukwekkendst en grootst. Binnen een beeltenis van de Hindoegodin Uma, geïncarneerd als Po Nagar. Als je in zo’n pagode naar binnen gaat overvalt je de rust. Voor de tempel staan nog een aantal grote zuilen van een vervallen meditatie
zaal. We lieten ons hier met een taxi naartoe brengen. Taxi’s zijn niet duur maar neem er 1 met een meter en laat deze aanzetten. Al met al was dit een indrukwekkend bezoek. Let op, als je de pagodes van binnen wilt bekijken dan gepaste kleding aan, geen korte broek en mouwloze shirts en schoenen uit. Van hier terug met de taxi naar de plek waar de bus vandaan vertrok. Eerst nog koffie en terug naar de boot. Rond 19u waren we hier weer opgefrist en aan tafel. Het theater boodt vanavond een prachtige traditionele show van Vietnamese dansers en hun muziek instrumenten. Rond 22.30u vertrokken we weer op weg naar Da Nang. Morgen een dag op zee.

Dag 13
Vandaag weer een zeedag. Lekker niets doen of meedoen met allerlei programma’s aan boord. Lekker uitgeslapen en ontbijt op de kamer. Om 11.30u hadden we een zgn. Mariner brunch. Je werd hier voor uitgenodigd als je vaker met de HAL hebt gevaren. Je luncht dan in het bijzijn van de kapitein en een deel van de staf. Altijd  leuk. Daarnaast ontvang je een Delfsblauw tegeltje van het schip waarop je vaart. Er stond behoorlijk wat wind en er was veel zeegang waardoor het schip erg onrustig was. Aan beide zijde van het schip zit een stabilisator om de zijwaartse bewegingen van het schip op te vangen, deze waren in gebruik genomen en vormen als het ware twee vliegtuigvleugels. De beweging van voor naar achteren kan niet worden opgevangen, er kan wel wat met de koers worden gedaan zodat het schip wat rustiger ligt. Vanmiddag een update in het theater van de twee derde stuurlieden. Zij vertelden wat meer over het schip en de navigatie. Aansluitend gaf de 1e stuurman/officier uitleg over alle navigatie apparatuur. Interessant om te weten, is dat het drinkwater uit zee wordt gewonnen en compleet ontzilt, gereinigd en gefilterd wordt waardoor het geconsumeerd kan worden als drinkwater. Hier wordt nog wat chloor aan toegevoegd. Het schip is dus zelfvoorzienend. Er zijn zoetwatertanks als achtervanger. Daarnaast is er een complete reinigingsinstallatie voor al het afval uit de toiletten. Het vocht wordt gescheiden, gereinigd en gefilterd. Het wordt daarna geloosd maar het is zo schoon dat ook dat gedronken kan worden. Het overblijfsel wordt aan de wal overgepomp. Nog even heerlijk ontspannen in de Spa, natuurlijk weer heerlijk gegeten en om 22.30u het licht uit.

Dag 14
Vandaag aankomst in Da Nang. Een excursie naar Hoi An stond gepland. Na het ontbijt vertrokken we om 08.30u met de bus. Het regende pijpenstelen maar een paraplu deed wonderen. Da Nang telt één miljoen inwoners dus voor hier een kleine stad. In 17 jaar tijd heeft deze stad zich ontwikkeld tot een stad van formaat en het is nog één grote bouwput. Het is met recht een vakantieoord, grote hotels en resorts worden in hard tempo uit de grond gestamd. Vele toeristen uit alle windstreken maar ook Vietnamezen hebben de weg hiernaar toe gevonden. Da Nang heeft één van de zes mooiste stranden van de wereld volgens Forbes. Visserij speelt hier ook een belangrijke rol en daarnaast doen ook de scooterzaken goede zaken er rijden hier 1.5 miljoen scooters. Het regende vandaag maar dat duurde gelukkig niet lang. Na een afwisselende busrit van circa een uur kwamen we aan in Hoi An. Het stadje wat staat op de lijst van Unesco en is, zeg maar het Volendam van Vietnam. We werden als eerste gedropt bij een zijden fabriekje. We kregen uitleg over het proces van de zijderups die hier verantwoordelijk voor is. Van klein rups, naar groot en naar cocon. De coconnen werden in warm water gelegd en dan kon je makkelijk een beginnetje maken met de eerste draden op het spinnewiel. Wat meer cocon draden bij elkaar wat dikker de draad. Vervolgens op een groot weefapparaat werden de stoffen gemaakt. Een interessant verhaal. Ik kocht een mooie zijde stropdas. Het was inmiddels droog en we liepen naar de overdekte Japanse Brug met om je heen allemaal verkopers van kleine souvenirs. Als je overal wat van meeneemt heb je een extra koffer nodig. De brug moet je gezien hebben als je in Hoi An bent geweest, net als Napels zien en dan sterven. De brug herinnert aan het rijke handelsleven en is in 1593 gebouwd door de Japanners als verbinding met de Chinese wijk in het oosten van de stad. Vervolgens liepen we Japanse brug we naar een klein ceramic museum. Stelde niet veel voor. Na een korte oversteek was er het gemeenschapshuis Phuc Kien, met een tempel. Prachtig kleurrijk gebouw gesticht door handelaars na de Ming Dynastie lang geleden. Enorme marmeren drakenbeelden keken je aan en stonden op het punt om vuur te spuwen. Maar dat ging gelukkig niet. Na weer een korte wandeling was het huis van Tan Ky meer dan een boek waard. Een origineel winkelpand uit de 18e eeuw waar al generaties lang één familie woont. Het is behouden in de stijl zoals de al generaties geldt. Er is wel een probleem, waardoor vele families, die hier wonen, op de eerste verdieping leven. Hoi An ligt in een waterrijk gebied met een grote rivier. De rivier treedt regelmatig buiten de oevers en de laatste keer dat dit gebeurde was j.l. november. Het water stond bijna twee meter hoog. Dat is een algemeen probleem voor deze stad en niet 1,2,3 op te lossen. Men is er vaak op voorbereid en kan tijdig alles veilig stellen. We hadden hierna 40 minuten vrij om zelf nog wat rond te lopen. Terug naar verzamelpunt Japanse brug om naar het restaurant te lopen waar we de lunch zouden nuttigen. Allerlei verse gerechten kwamen op tafel, soep, groente, vis, vlees en andere Vietnamese heerlijkheden. Er was meer dan genoeg en het smaakte goed. Na de lunch terug naar de bus. We reden langs de kust en maakte een stop bij één van de vele marmerhouwerijen. Gelegen aan de voet van de Marble Mountains. Vijf hoge bergen met op elke top een pagode en aan de voet kleine dorpjes waar men gespecialiseerd was in het bewerken van marmer. Bij dit bedrijf werden enorme marmeren beelden gemaakt. Het marmer van dit bedrijf kwam uit het binnenland van Vietnam. De bergen zijn vanwege de vele antieke pagodes ook een bedevaartsoort. Natuurlijk was een bezoek aan het strand gepland. Trudie natuurlijk even de zee voelen. Het was zwaar bewolkt maar het regende niet, dat creëert toch wel een bepaalde sfeer. Ons laatste bezoek was de Linh Ung Buddist Temple. Als je al veel pagodes gezien hebt denk je net als in Europa met kerken, het is mooi geweest maar toch kan het nog mooier. De tempel is al van ver te zien en draait om een reusachtig spierwit marmeren Boeddha beeld, de Lady Boeddha. De grootste rechtopstaande Boeddha van Vietnam 67 meter hoog en 17 meter in diameter en 17 etages. Ze staat op een heuvel en kijkt uit over de zee. Daaromheen een aantal prachtige pagodes op een mooi aangelegd terrein. Een van de hoge pagodes stamt uit 2010. Al met al was het weer een prachtige dag waarop we veel gezien hebben. We gaan een onrustig nacht tegemoet met veel zeegang. Er is een typhoon op komst in deze omgeving. We werden door de kapitein geïnformeerd.
 
Dag 15,
Zoals al eerder gezegd gingen we een onrustige nacht tegemoet. We vertrokken rond 23u. Rond ons schip was het een drukte van belang met allerlei vissersschepen die gezien het zware weer de veiligheid van de haven kozen. Enkele flinke stoten op de scheepshoorn deed de scheepjes uitwijken, weg van het schip. De haven uit ging rustig eenmaal op volle zee was er behoorlijk wat golfslag, wat duidelijk was te merken. Het schip maakte ondanks de stabilistatoren behoorlijk wat deining. Trudie vond dit niet fijn en liet in de hut het licht branden. Het had geen voordeel vwb. de deining maar gaf wellicht een veiliger gevoel. Tijdens de nacht waren er golven van vier meter en het was windkracht zeven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er weinig van mee heb gekregen echter Trudie heeft weinig geslapen. Het ging behoorlijk tekeer zoals de kapitein al eerder aangaf. Weer een hele dag op zee. E.e.a werd nog eens benadrukt tijdens de navigatie update in het theater door de officieren. Bij wakker worden rond acht uur was de zee nog steeds onrustig en de wind nam in de loop van de dag af. We hebben de dag chil door gebracht. Niet ongeschoond van klachten. Eerst ging de toilet stuk en daarna bleef de airco koud. Het tweede was op het hele schip te merken want de temperatuur lag rond de 16 graden. Vanmiddag zijn we naar de bingo geweest waar leuke geldprijzen waren te winnen. Inzet 4 bingo kaarten voor 25 dollar, geldprijzen tussen de twee en vier honderd dollar. Niks gewonnen. Overmorgen een geldprijs van 22000 dollar, ach de moeite waard. Het was vandaag gala dus in vol ornaat aan het diner wat weer uitstekend was. Ook de theatershow was erg spectaculair. Vandaag weer met het thuisfront gesproken. Fijn ze allemaal weer even gezien te hebben.

Dag 16
Rond 6.00u gingen we voor anker in de Halong Bay. We hadden een excursie geboekt vanaf ons schip door een gedeelte van deze enorme baai waar 3000 grote en kleine eilanden liggen. Veelal rotsen die recht uit zee steken en een prachtig sereen geheel vormen als je hier door heen vaart. De excursie starte om 13.00 uur, dus we hadden de hele morgen nog. Tussen Halong Stad en ons schip voeren tenders dus eerst een kort bezoek hier. Eenmaal aan wal viel het ons op dat er geen druk schreeuwende taxi chauffeurs liepen, nee, een enkeling bood ons een rit of een excursie aan. Er is hier wel toerisme, maar nog geen seizoen. Bovendien is er weinig strand, er zijn er twee kunstmatige stranden aangelegd maar volslagen mislukt. Wel is er een bruisend nachtleven met karaoke bars en massage salons met een dubieus allooi. De stad heeft verder weinig te bieden. De cruise schepen kunnen niet in de haven aanmeren en blijven op de rede. De excursieboten vertrekken rechtstreeks vanaf een groot ponton wat naast de boot wordt gemeerd en waar je dus opstapt. Een groot deel van de cruise gangers gaat dus niet eens aan wal. Een tuk tuk chauffeur, benaderde ons, ironisch genoeg, had hij geen benen, of hele kleintjes. Maar goed, hij wilde ons wel voor twee dollar naar de markt brengen. Altijd beter dan lopen. Onderweg pikten we nog twee heel aardige mede cruise gangers op waar we even gezellig mee babbelde. Bij de markt aangekomen wilde de chauffeur ons met een uur wel weer ophalen. Zo gezegd zo gedaan. Op de markt werd van alles verkocht, van groente, vlees en levende have tot elektronica. Wel even leuk om rond te dolen. De tuk tuk chauffeur haalde ons op de afgesproken tijd weer op. Onderweg maakte we nog een grapje, dat we na het uitstappen snel weg zouden lopen, hij kon ons toch niet achterna komen. O, nee te zielig voor die
8 dollar. Terug op de boot even lunchen en op naar onze rondvaart jonk. Deze twee deks houten schepen kunnen tot 60 personen vervoeren. Beneden banken met tafels in picknick opstelling en boven een open dek vanwaar je mooie foto’s kon nemen voor zover mogelijk want er voeren heel veel boten. De tocht vanuit de baai naar de eerste eilanden duurde ongeveer 45 minuten. Dit kwam omdat de diepgang van het cruise schip het niet toeliet, dichterbij voor anker te gaan. Als eerste bezochten we de Hang Thien Cung grot, ofwel de Hemelse Paleisgrot. Via een steile trap van 155 treden kwamen we bij de ingang. De grot werd pas in 1995 ontdekt. Het was een pracht al die stalactieten in ruimtes groter dan theaterzalen. We hebben al veel grotten gezien echter de diverse open ruimtes zijn hier enorm groot en hoog en dat kom je niet heel veel tegen. Ook kon je hier geen last hebben van claustrofobie en het viel Trudie op dat er weinig vocht was wat naar binnen droop, wellicht is het geen regenseizoen. Daarnaast zijn er met een beetje fantasie allerlei dieren te herkennen in de stalactiet formaties. Het was zeker een bezoek waard. Vanhier maakten we een tour tussen de onbewoonde eilandjes door. Dit was fantastisch. We hebben maar een klein deel gezien maar genoeg om een indruk te krijgen van deze prachtige baai. Ook hier weer met en beetje fantasie, herkenning van diverse dieren in de verschillende rotsformaties. Zelfs twee zoenende figuren. Dit zag je alleen als de boot er in een bepaalde positie voorbij voer en weer in een andere positie bij dezelfde rots formatie een grote vis, een snapper. Terug op het schip hadden we het plan op gevat om nog even met de tender naar de vaste wal te gaan, nadat we de nog even genoten van de prachtige zonsondergang. Op de wal een klein stukje rond gelopen en koffie gedronken in een enorm luxe Wyndham hotel. De koffie was excellent. Om 20.00 uur aan het diner en daarna naar een prachtig show met een van ‘s werelds beste mondharmonica spelers uit Hong Kong, Cy Cleo. Om 23.00 uur nog genoten van een optreden van het Indonesisch bedienend personeel met muziek en dans. Erg mooi. Het was vandaag een welbestede dag en de klok ging weer een uur vooruit. Korte nacht dus.

Dag 17,
De laatste zeedag. Morgen in Hong Kong. We hebben er een rustige dag van gemaakt. Het was weer een ruwe zee. Er was veel te zien omdat we op een drukke scheepvaart route voeren. Dat is altijd wel leuk en afwisselend. Trudie is nog even naar de Spa geweest en ik ben, snik de koffers weer wezen pakken. De ontschepingsprocedure is strak gepland en de logistiek zit goed in elkaar. We hebben gegeten in de Canaletto, een Italiaans specialiteiten restaurant. Het eten smaakte me niet omdat ik om één of andere reden altijd wat gespannen ben. Nog even genoten van de laatste theater show en om 1.00 uur het licht uit. Hong Kong here we come.

Dag 18,
Afscheid van de Volendam, met weemoed, ach nee, wat betreft deze cruise niet. Het was een mooie cruise en we hebben veel mooie dingen gezien en meegemaakt en daar ook verslag van gedaan maar de landen die we hebben bezocht zijn voor ons voldoende voor één keer. Dat is weer het voordeel van cruisen, je snuift het e.e.a. op waardoor je een ervaring rijker bent. We hadden er onafhankelijk van elkaar beiden geen klik mee met deze Aziatische landen, Singapore en Hong Kong buiten beschouwing gelaten. Daarnaast was het jammer dat er een negatief imago ruste op deze reis gezien de vele klachten mbt. het schip, wat net van de werf afkwam vanwege onderhoud. Iedereen die je sprak had wel een probleem. Je durfde ook bijna geen gesprek aan te gaan want dat ontaarde in negativiteit en dat heb je nu net niet nodig tijdens je vakantie, maar in dit geval waren de klachten gegrond. Zelfs wij hadden klachten en dat hebben we niet eerder meegemaakt tijdens het cruisen. Wel complimenten voor het bedienend personeel, de hut steward die hun best deden om alles tot in de puntjes te verzorgen. Ook de theater programma’s waren top. Maar goed na het ontbijt gingen we van boord, alles als een geoliede machine. Bij het verlaten van de terminal rond 09.15u stond er bij de taxi’s een rij van hier tot Tokio en het aantal taxi’s was miniem. Er reed een gratis shuttle van de HAL naar een groot winkelcentrum dus die nemen was een betere optie en vandaar een taxi pakken. Zo gezegd zo gedaan. Taxi’s zijn hier niet duur en hebben nagenoeg allemaal een meter. Stilstand kost ook geen geld dus een voordeel. Soms is de taal een probleem maar ook dat lost zich wel op. Rond 11.30u waren we in ons Courtyard Marriott hotel na een leuke rit. Hong Kong kent veel hoogbouw met appartement complexen tot wel 40 verdiepingen. Er is ook alleen maar ruimte om omhoog te bouwen gezien de ligging. We hadden de kamer rechtstreeks geboekt bij het hotel wat een aantal voordelen kent waaronder een vroege check in zodat je je kamer al in kunt als je vroeg bent. We hadden aan boord al ingecheckt. Een poepchique hotel, wat dus een verlengstuk was van onze cruise om nog even lekker te relaxen. We hadden een Executive room geboekt en kregen de kamer op de twee na hoogste verdieping de 28ste echter aan de verkeerde kant. Dit werd netjes opgelost waardoor we een kamer aan de rivier zijde kregen. Nadat we koffie hadden gedronken, konden we met een shuttle naar een groot metro station Sha Tin maar we kozen er voor om naar het metro station te lopen wat op 5 minuten afstand ligt. Snel een OV Chip kaart gekocht, heet hier Octopus. Als toerist heb je een aantal keuzes, je kiest een dagkaart voor 65 Hong Kong dollar die 24 uur geldig is vanaf het moment van aankoop, geen geld teruggave voor de overgebleven uren. Of je koopt een Octopus toerist kaart voor 150 SGD, waarvan 50 SGD borg is voor de kaart, die je bij vertrek weer inlevert en het tegoed plus de borg retour krijgt. De kaart laadt je tussentijds op want je checkt in en checkt uit en betaald voor het deel je reist. Bovendien kun je met het tegoed op de kaart ook aankopen doen in winkels. Dus niet verliezen. Het metronetwerk hier is uitgebreid, niet duur, schoon en op tijd. Weliswaar zijn de enorme lange treinen veelal vol omdat er veel gebruik van wordt gemaakt en moet je vaak staan. Wat wel opvalt is dat je hier bijna geen scooters ziet rijden dat was op andere plekken waar we geweest zijn wel anders. Auto’s, taxi’s en bussen zijn aanwezig in de binnenstad en er wordt niet getoeterd. Daarnaast is de tol in in het centrum zo hoog dat de gewone man zich niet kan permitteren om met de auto het centrum in te gaan. Bovendien zijn er veel overstap mogelijkheden en kun je vanaf de overstappen op lightrail treinen die je nog verder weg brengen. We brachten een bezoek aan een prachtige Taoïstische tempel Wong Tai Sin in The New Territories. Een imposant complex van rijk gedecoreerde tempel gebouwen en een prachtige niet al te grote Chinese botanische tuin. Veel jonge en oude bezoekers komen hier om offerandes uit te brengen aan de god van voorspoed en genezing. Het betreft veelal voedsel en fruit. Er had zelfs iemand een gebraden kip mee. Ook kun je hier je toekomst laten voorspellen in allerlei kleinen stalletjes om de tempel heen. Vanuit de tempel liepen we naar een enorm winkel centrum, de Tempel Mall. Hier was een evenement gaande waarbij de cast van een TV stuk werd geïntroduceerd, een drukte van belang, met camera’s en gillende toeschouwers, iets wat niet gewoon is hier want de mensen zijn hier erg rustig en communiceren over het algemeen met de telefoon. We lunchten hier en liepen nog wat rond. Rond 17u waren we terug in ons hotel. En klein voordeel van onze wat duurdere kamer was, dat we gebruik mochten maken van de Executive Lounge op de 30ste. Daar genoten we van allerlei extra’s, warme en koude hapjes, drankjes met en zonder alcohol, champagne en andere zoete lekkernijen, teveel om op te noemen en voor nothing. Omdat we een late lunch hadden en met deze aanvulling hoefden we geen avondeten meer. Rond 11.30 uur het licht uit.

Dag 19,
De eerste volle dag in Hong Kong. Vroeg uit de veren en aan het ontbijt. We liepen rond 09.15 uur naar de metro. Het doel was de Ping San Hermitage Trail. We hebben op onze eerdere reizen de hoogtepunten bezocht dus twee keer doen terwijl er nog zat andere dingen zijn is zonde. De route loopt door een gebied net buiten Hong Kong Stad in het Yuen Long district en is een van Hong Kongs meest historische en belangrijke gebieden. De Tang Clan woonde hier, welke de meest belangrijke en illustere clan was van HK met een historie vanaf de 9e eeuw. Op de route liggen diverse pagodes, tempels en studiehuizen. Het gebied is vanaf de jaren 50 vorig eeuw ontwikkeld en is volledig volgebouwd met wolkenkrabbers, huizen en infrastructuur. Het eeuwen oude dorpje en wijk ligt hier tussen ingebouwd. De wandeling start bij het metrostation Tin Shui Wai. Via uitgang D wat moeilijk te vinden, zit op het perron waar de lightrail vertrekt, loop je het station uit. Steek de weg over en je bent bij het startpunt de Tsui Sing Lau Pagoda. De oudste en enig overgebleven oudste pagode van Hong Kong en stamt uit de 12e eeuw. de pagoda stond aan een groot water, dat is er niet meer en was er ter bescherming van boze geesten en overstromingen. De pagode is 13m hoog, telt drie verdiepingen en is zeshoekig. Vanaf de pagoda was de route goed aangegeven en passeerden we een altaar, heiligdom Shrine of the Earth God welke in Chinese traditionele dorpen is te vinden. Vervolgens kom je aan de weg een ingang tegen van een ommuurde 200 jaar oude lokale wijk die alleen hier nog te vinden is. Gebouwd door de Tang Clan. Ook hier weer een aantal gedenkplaatsen te bewonderen. Er wonen nog steeds mensen. De route vervolgend, liepen we langs een oude waterput. Ook uit die tijd wat toentertijd voor watervoorziening zorgde. In de put zwommen enorme Koi Karpers. Een aantal andere highlights op de route waren de Yeung Hau Temple, de prachtige Yan Tun Kong Study Hall. Een prachtig gebouw waar onderwijs werd gegeven. De Yu Kiu Ancestral Hall die gebruikt werd voor onderwijs aan de kinderen. De Tang Ancestral Hall en de Ching Shu Hin, de Kun Ting Study Hall en de Hung Shing Temple. Allemaal pareltjes die stuk voor stuk de moeite waard zijn. Al deze prachtige gebouwen staan tussen de modernere huizen waar nu de inwoners wonen. Ook erg leuk om doorheen te lopen. Het eind van de tocht bracht ons bij de Ping Shan Tang Clan Gallery. een klein museum waarin de geschiedenis van de Clan werd uitgelegd ondersteund met gebruiksartikelen uit die tijd. Een bijzondere tocht die je, als je de eerste keer in Hong Kong bent niet zal zien omdat je dan de geijkte highlights neemt. Maar dat is natuurlijk overal zo. We stapten op de metro naar Hong Kong Island. Hier bezochten we onder andere de Western Marked in Sheung Wan. Een klein gebouw in Engelse stijl waar stoffen, kunst en kleine souvenirs werden verkocht. In deze omgeving zat ook Cat Street met de antiek marked. We namen de metro, het was al over zessen, en bezochten nog een giga shopping mall de city plaza. De Kerst gedachte was hier echt aanwezig. Versieringen, grote kerstbomen en een grote ijsbaan zorgde voor de beeldvorming. Trudie had iets specifieks nodig wat hier te koop was kon het echter niet vinden. We hebben hier bij een restaurant Mango Tree Café de avondmaaltijd genoten. Een heerlijk vier gangen menu werd ons voorgeschoteld, vis en vlees. En allerlei andere heerlijk dingen. We kwamen afgemat over negenen thuis.

Dag 20,
Na het uitgebreide ontbijt buffet op naar de metro. Het doel was vandaag de Che Kung Tempel in district Sha Tin. Het is de beroemdste Chegong tempel van HK. De Tempel is gebouwd ter ere van Che Kung, een generaal uit de Song Dynasty 12e eeuw. Het verhaal gaat dat, daar waar de generaal zijn voetstap zette, uitgebroken epidemieën terstond verdwenen. Na het bouwen van de tempel is nooit meer een epidemie uitgebroken. In de tempels staat Boeddha altijd centraal naast in dit geval de generaal. Deze tempel ligt hier drie haltes van ons hotel vandaan. Je denkt we zijn de tempels wel zat inmiddels, aan een kant wel maar het is net als kerken ze blijven boeien en er is er geen één hetzelfde. Het metro station heeft dezelfde naam als de tempel. Deze ligt op loopafstand van de halte dus goed te doen en het was niet al te warm. De beschrijving van de tempel is niet makkelijk uit te leggen echter het zijn altijd gebedshuizen met een specifieke Chinees dakvorm en binnen in vind je een beeltenis van in dit geval de generaal. Velen offeren vlees, fruit of iets te drinken en alles wordt bewierookt wat in deze omgeving toch wel iets mystieks toevoegt. De wierook staat model voor zuiverheid mededogen en wijsheid. Daarnaast zijn er vaak kaarsen (symbool van begrip en verlichting) en bloemen (lijden en geluk). Er zijn nog veel meer symbolen maar ik laat het hierbij. Na dit bezoek liepen we terug naar de metro, toevalligerwijs langs een Boeddha klooster, Ku Ngam Ching Yuen, verstopt achter begroeiing langs de weg maar doordat je wandelt viel het toch op. Achteraf was het een enorme opervlakte en we werden uitgenodigd om het te bezoeken. We mochten alleen niet in de gebouwen. We hadden een geanimeerd gesprek met een beheerder die aangaf dat er vijf monniken gehuisvest waren. Ook hier weer veel kleur en alle symbolen die vooraf al benoemd waren. We hadden de tijd dus dit pareltje was de moeite en we kregen nog een aantal tips. Onze culture tocht voor vandaag zat er op. Trudie had een groot winkelcentrum uitgezocht om nog wat inkopen te doen de zgn. Dragons Mall. Met de metro naar metrostation Sham Shui Po en bij de uitgang staat het al aangegeven. Een groot shopping centrum voor de lokale bevolking wat je al merkt aan de winkelomgeving. Het was er enorm druk, natuurlijk ook vanwege de komende feestdagen. Ook de metro’s zaten bomvol en reden, op wat voor lijn je ook bent, om de twee minuten, en rijden met 8 tot 12 bakken dus enorm lang en per bak zo’n 150 personen als het er niet meer zijn. Dus ga maar na hoeveel mensen er in zo'n metro zitten. Daarnaast zijn Chinezen een rustig volk en gedisciplineerd, metro vol, dan blijft men gewoon op het perron wachten in rijtjes bij de desbetreffende deuren die op het perron zijn aangebracht. De metro stopt precies met de treindeuren voor de perrondeuren. Metrodeuren gaan open en ook de perrondeuren. Eerst uitstappen en daarna instappen. Iets anders dan dat het in de westerse landen gebeurd. Gelukkig zijn er overal verschillen. In het winkelcentrum eerst koffie gedronken, wat inkopen gedaan vervolgens door de omliggende straten gelopen. Boven in de winkel Mall op de 9e verdieping was nog een achtbaan gemaakt. Het winkelcentrum was in het rond gebouwd met allemaal balustrades/etages waar de winkels zaten. In het midden kon je dus van beneden naar boven kijken. Voor ons geen ritje met de achtbaan. Er zijn diverse straten aan elkaar gekoppeld waarin diverse markten zijn gevestigd. Een elektronica straat, de grote vlees en vis markt, groentemarkt, stoffenmarkt en nog meer. Het was ook hier enorm druk dit wellicht ook vanwege de komende feestdagen. Er was bijna niet door de massa heen te komen. Je wordt erg moe van dat geslenter alhoewel er overal wel wat bijzonders was te zien. Rond 17.00u terug naar het hotel. Eten en opknappen. Om 19.00u vertrokken we met de metro naar metrostation East Tsim Sha Tsui. Hier kom je aan in het centrum van Hong Kong waar iedere avond om 20.00 uur een grote laser lichtshow plaatsvindt. Op de andere oever op Hong Kong Island staan enorme wolkenkrabbers waaronder ook één van de hoogste gebouwen ter wereld. Vanaf deze gebouwen worden de laserstralen de lucht in gestuurd en op de enorme muren van de krabbers licht, licht en nog een licht wat aan en uit gaat en ook verschillende kleuren geeft en teksten. Het was hier ook weer enorm druk, drommen mensen die alles willen zien. Bovendien zijn alle hotels in prachtige Kerstsfeer wat alleen al de moeite is om te kijken. De laatste keer dat we in Hong Kong waren hadden we een hotel op deze kade/boulevard en konden we de lichtshow vanuit onze kamer zien. Het blijft bijzonder, laserlicht ondersteund met muziek. Ook was er om de 10 minuten een grote kerst film voorstelling op de enorme muur van het cultureel centrum, film met kerstmuziek, erg gaaf. En alle verlichting om ons heen veranderde ook constant van kleur. Kerst heeft hier toch wel een extra tintje en al die mensen om je heen zijn goed gehumeurd. Een erg leuke en coole avond en lange dag.

Dag 21,
Jeetje wat gaat het snel allemaal en wat hebben we de afgelopen weken veel gezien en genoten. We kregen gisteren een tip in het klooster zoals we al hadden aangegeven. De Ten Thousand Boeddha’s Monastery in de wijk Sha Tin dus in ons district. We zouden vandaag ook een ontmoeting hebben met de ouders van een vriendin van onze dochter Danielle. We hadden afgesproken op dit metrostation om koffie te drinken en kennis te maken. De ouders wonen al 40 jaar in Nederland maar zijn regelmatig in Hong Kong. We vonden elkaar snel en het was een hartelijke ontmoeting. Het was 09.00u en het begon al druk te worden. Na de koffie rond 11.00 uur zouden wij naar de Monastery gaan en namen afscheid. Kan het nog mooier, ja het kan nog mooier. Het klooster is terrasvormig gebouwd tegen een berg aan. Het werd gebouwd in 1949 door een devote boeddhist die een enorme toewijding voor Boeddha had en de vele boeddha beelden bijeenbracht. Van groot tot piepklein, vol kleur, en in allerlei houdingen. Het is geen actief klooster maar een plaats waar je je kunt omringen door fysieke verschijningsvormen van de geest van te Boeddhisme. Hij kreeg vele volgelingen en een rijke koopman boodt hem een stuk grond aan. Hij besloot om hier het klooster te bouwen in 1957 was het af. Alle bouwmaterialen zijn door monniken de berg op gebracht. Het beslaat 20 hectare. Een trap naar boven van geteld 455 treden en kleine stukjes helling pad moesten we overbruggen om boven te komen. Een ware kruistocht. Langs het pad naar boven stonden aaneen gesloten, aan beide zijden menshoge gouden boeddha’s in allerlei vormen 12.800 om precies te zijn inclusief de boeddha’s die nog op het terrein staan en de velen die in de vijf tempels staan. In een ligt het lichaam van Yuen Kai. Dit was helemaal te gek. Het terrein kende verschillende tempels en één grote pagode. Daarnaast een grote witte boeddha die tegen de berg staat en over de omgeving kijkt. We hebben dit niet willen missen. We moesten ook die 455 reden weer naar beneden lopen dus tweemaal de kruistocht vandaag. Voor Trudie was het een extra uitdaging met haar krukken. Maar ze heeft het volbracht. Naast het metrostation ligt een enorm winkelcentrum en je zit hier 10 minuten van de grens met China. De metroverbinding rijdt één halte China in. Hong Kong heeft sinds de Engelsen weg zijn een speciale status. Aan het land wordt 50 jaar niet getornd. Er is dus nog steeds grensbewaking en je kunt niet vrij in en uit reizen. Dit winkelcentrum heeft een enorme aantrekkings kracht op de Chinezen, er wonen er 4 miljard waarvan wij het idee hadden dat er 1 miljard in het winkelcentrum liepen. Het was ons al opgevallen dat heel veel mensen met koffers liepen, dat was niet omdat ze op vakantie gingen maar om de boodschappen in te doen. Daarnaast waren er hier veel dure merk winkels, zoals Prada, Louis Vuitton en noem ze allemaal maar op. Iets wat ons totaal niet boeit, ze stonden in rijen te wachten om naar binnen te kunnen, en het was een hele kunst om weer naar buiten te komen. Maar goed, Trudie moest naar de wc en in de winkelcentra zijn openbare toiletten, schoon en ja, gratis. Wij vormen in dit land denk ik een uitzondering dat je voor een toiletgang moet betalen. We lopen naar de toilet en Trudie koos het invaliden toilet. Met een sensor waar je je hand voorhoud ging de deur open, ze wist alleen niet hoe deze van binnen op slot ging en dacht dat ik zou wachten voor de deur. Maar ik moest ook. Wat wil nu, langs de deur liepen ook iedere keer mannen met allerlei bevoorrading en je raad het al, ze zat lekker en er liep iemand wellicht te dicht langs de sensor waardoor de deur vanzelf open ging en een Chinees oog in ook met Trudie kwam. Nu je begrijpt wie het hardst schrok van de twee. Die man probeerde zo snel mogelijk de deur weer dicht te doen. We hebben naderhand ongelofelijk  gelachen. Vervolgens gingen we lunchen. Het was hier een drukte van belang en alle tenten zaten vol met wachtrijen van hier tot Tokio. Er staan zelfs paaltje zoals in de Efteling met als u hier staat duurt het nog...... Uiteindelijk vonden we bij een sandwich restaurant twee plekjes. We hadden wat uitgezocht en daar zat ook championnen soep bij. Maar we hadden ook cappuccino besteld, echter dit kwam later. De soep zat in hetzelfde soort bekertje als de cappuccino. Toen ik het dekseltje er af haalde en roerde dacht ik eerst dat het lekker romig was maar er anders uitzag dan een standaard cappuccino. Maar ja, ik dacht suiker erin en opdrinken. Toen ik een slok nam proefde ik direct dat het soep was, en kort daarna kwam de koffie. Wij lachen. Trudie had echter geen soep dus delen. De suiker was naar onder gezakt en kon je dus alleen maar op het eind proeven, nooit meer aan gedacht dat ik die suiker er had in gedaan. Zij nam de laatste slok van de soep en je begrijpt het al championnensoep met suiker hoe smerig kan het zijn. Weer enorm gelachen. We hebben zo goed en zo kwaad het winkel centrum door gelopen maar er was geen doorkomen aan dus zijn we terug naar het hotel gegaan. Hier uiteindelijk gegeten en de koffers ingepakt. Morgen nemen we een taxi naar het vliegveld. Wat was dit een prachtige dag en wat hebben we genoten.

Dag 22
De laatste dag in Hong Kong. We hebben hier nog een aantal leuke dagen gehad en genoten van alles wat deze stad te bieden heeft. We hebben op te ogenblik nog geen plannen maar die komen vanzelf. Er staan nog een aantal reizen op onze bucket lijst. Gelukkig kon Trudie goed met haar twee vrienden overweg, de krukken natuurlijk, waar menige kilometer mee gelopen is. Ook de nieuwe aangepaste schoenen deden wonderen. We namen vanaf het hotel om 10.30u een taxi, dat is normaliter niets voor ons omdat we echte OV reizigers zijn in het buitenland, tenzij we natuurlijk een auto huren. Maar gezien de pijnlijke voeten van Trudie en de vele bagage was dat nu geen optie. De afstand naar het vliegveld was 30 km en de kosten zijn ongeveer 330 HK dollar zo’n 35 euro. Trudie had haar krukken mee en dat opent deuren op het vliegveld. We hadden voorkeurplaatsen geregeld en betaald echter dat was achter in het vliegtuig. Tijdens de drop-of van de bagage kregen we andere plekken met veel meer beenruimte voor in vliegtuig. Versneld inchecken, dus niet in de rij en als eerste in het vliegtuig. Dat was weer een meevaller. Op Schiphol was er assistentie met een karretje, dat was in Hong Kong geregeld. Weer veilig thuis. Het was een mooie reis, we hebben de landen gezien en geproefd en zijn een ervaring rijker.
Dank allemaal voor het volgen van dit verslag.