Reisverhalen van Fred en Trudie

Frankrijk Spanje 2025
Dag 1
Vandaag, iets later dan gepland, vertrokken voor onze 8 weekse reis door Frankrijk, via de Pyreneeën naar NW Spanje 🇪🇸. We zijn inmiddels al heel wat keren weg geweest de afgelopen maanden maar krijgen er geen genoeg van dus gaan met die…… Na een voorspoedige trip gearriveerd op boerderij-camping de Beekhoek in Ulvenhout. Een middelgrote camping onder de rook van Breda. We staan hier twee nachten voordat we verder rijden naar Frankrijk 🇫🇷. Morgen wellicht even fietsen, in deze prachtige omgeving.

Dag 2
Na een warme en benauwde nacht stonden we rond 07.30u op. De zon scheen afwisselend met wat bewolking. De vooruitzichten waren goed dus vandaag op de pedalen. Nadat we ons hadden opgeknapt, nou ja de heren-douches in het hoofd gebouw waren buiten gebruik, gloeiende gloeiende. Nu was er nog een invaliden douche in een ander gebouwtje, het zgn. voormalige bakhoes, dus dan hier maar onder water. Nu moeten we eerlijk bekennen dat het hoofdgebouw z’n tijd wel heeft gehad maar het bakhoes is helemaal afgeschreven echter bij gebrek aan wat anders, het water was voor die €0,50 in ieder geval warm. By the way deze camping heeft z’n tijd gehad. Maar goed na het ontbijt op naar Breda. Trudie had een stadswandeling gevonden van ca. 3 km langs de waypoints van deze stad. En mooie en afwisselende fietstocht door prachtig groen, mooie straten met statige huizen en grote pleinen bracht ons in het stadspark Valkenberg, het Vondelpark van deze stad. Gezien het tijdstip 10.30u, was er al volop gezelligheid en beweging, veel hardlopers en mensen die op een kleedje gezellig aan het chillen waren. Fietsen parkeren op de aangegeven plekken anders werden ze weggehaald wat op de vele borden stond. Na het downloaden van de route begon onze wandeling. Breda is een echte militaire stad, de KMA is hier gevestigd in het voormalig kasteel Breda en daarnaast zijn er diverse kazernes. Vanuit het verleden is deze stad een vestingstad en heeft een lange geschiedenis en een directe historische band met de koninklijke familie omdat het stamslot van de Nassaus, de voorouders van het Huis Oranje-Nassau, zich in Breda bevindt en de stad meer dan een eeuw lang hun belangrijkste bolwerk was. De connectie is nog steeds zichtbaar middels het kasteel van Breda en de Grote kerk. Daarnaast liepen we langs de vismarkt, Breda grensde ooit aan de zee, het voormalig weeshuis, brachten een bezoek aan de prachtige Onze Lieve Vrouwe kerk, met graven van vele voormalige Nassaus uit 17e eeuw en eerder. Deze kerk stamt uit dezelfde periode als de Grote Kerk in Alkmaar en kent veel gelijkenissen, behalve een toren. We vervolgde onze route via de Antonius kathedraal van bisdom Breda, de vele oude pandjes herkenbaar aan de gegraveerde jaartallen en versierde gevels. Ook een bezoek aan de Willem Merxtuin, een beelden tuin geschonken door de burgers van Breda aan de voormalige burgervader. Een bezoek aan het Begijnenhof mocht niet ontbreken, een prachtig hofje met kleine kerk gegroepeerd om een grote kruidentuin waar Begijntjes woonden, ongetrouwde vrouwen. Die wonen er niet meer maar nog wel ongetrouwde vrouwen. Breda is een enorme gezellige stad, met een grote diversiteit aan winkels afwijkend van het geijkte. Hele gezellige straatjes en daarnaast viert de horeca hier hoogtij dus genoeg te eten en drinken. Tijdens onze tocht heerlijk gelunched op de Grote Markt waar zich ook nog een oude bierbrouwerij bevindt. We sloten onze tocht af met een bezoek aan het Stedelijk museum. De vaste expositie verteld het verhaal van de Nassaus, daarnaast waren wij geïnteresseerd in de Straatkunst expositie, dit omdat een neef Gus Eagelton in Down Under, Street Artist is. Een tof museum en meer dan een bezoek waard. Het was inmiddels 16.30u en liepen langzaam terug naar de fiets. We fietsten weer terug naar de camping na een heerlijke dag en sloten deze af met een BBQ. Breda is een hele toffe stad en we komen hier zeker terug. Morgen op naar Frankrijk.

Dag 3
Weer op weg. Net getankt in Belgie, €1.45 lachuhhh. Op naar St. Quentin. Enorm druk op de weg maar Antwerpen snel voorbij. Op een parkeerplaats koffie met een overheerlijk roomboter koekje🍪 Na een voorspoedige reis, her en der wat oponthoud en twee stops, arriveerden we rond 15.00u op camping Vivier aux Carpes (de karper vijver) in het lieflijke dorpje Seraucourt-le-Grand. We werden allervriendelijkst ontvangen. Hadden de keus uit twee plekken en die was snel gemaakt. Een heerlijke plek (8) aan het water. De camping ligt aan een aantal grote meren/vijvers en de rivier de Somme stroomt door dit gebied heen. Er wordt hier veel op karpers gevist wat ook op de camping kan. Snel de caravan op de plek, koffie, kleine verkenning van sanitaire voorzieningen, die er prima uitzagen en vervolgens zwemmen. Op de camping zit een klein restaurantje echter we hadden gisteren al wat gehaald voor vandaag, dus morgen nieuwe kans. Na het eten een rondje dorp, de kerk, Mairie en wat mooie en minder mooie huizen. De rest van de avond gechild.

Dag 4
De weersvoorspelling voor vandaag klopte, een regenachtige dag. We waren op tijd uit de veren en na het ontbijt toch maar de fietsen op de auto. Oja, iedereen heeft een persoonlijke kip 🐓 die ‘s ochtends een ei bij de deur legt. Had gevraagd om een 2e maar ze hadden er niet genoeg 🤗. Ook kwam de bakker langs dus verse croissantjes heerlijk. Normaal zouden we de 12 km wel gefietst hebben echter nat aankomen is niet fijn. Een korte auto rit bracht ons naar St. Quentin. Een stad met 60000 inwoners dus niet heel groot en compact. Door de stad loopt de rivier de Somme die in de omgeving ontspringt en zichtbaar aanwezig is. Auto parkeren, fietsen er af en op naar centrum. Het was nog droog. Als eerste naar de Basiliek die je al van verre zag liggen met zijn 83m hoge toren. Bouw startte in 12e eeuw en genoemd naar de 3e-eeuwse martelaar Sint-Quentin. Het duurde 300 jaar eer de kerk helemaal klaar was, geld, oorlogen, brand en andere zaken waren hier oorzaak van. Wat inhield dat er veel verschillende bouwstijlen in de kerk waren verwerkt. De kerk werd in WOII zwaar beschadigd maar heeft enorme restauraties ondergaan. Bij binnenkomst ligt er een groot eeuwenoud tegel labyrint van
260 m. Dit heeft de betekenis; de gelovigen de enige weg wijzen de andere lopen dood. Al met al een juweeltje. We maakten een korte wandeling waarna het begon te plenzen dus eerst maar lunchen. Na de lunch, het bleef regenen, bezochten de expositie over 100 jaar Art Deco; Elégance en Modernité in het Palais de l'Art Déco uit 1927. Dit was het voormalige warenhuis Nouvelles Galeries, vergelijkbaar met Gallerie La Fayette,, geheel in Art Deco stijl dus leende zich uitermate voor deze tentoonstelling. Een prachtige expositie over de grote Internationale Tentoonstelling van Moderne Decoratieve en Industriële Kunsten in Parijs die haar deuren opende op 28 april 1925. We werden ondergedompeld in uitzonderlijke Art Nouveau; modeartikelen, accessoires, sieraden, kleding, meubels, decoratie en meer. Grote namen als Louis Vuitton, Gerard Sandoz, Georges Fouquet, Cartier en Chanel. We genoten volop, wat was dit gaaf. Maar het was nog niet genoeg, er stond nog wat op het lijstje van Trudie die er altijd weer een feestje van maakt. We brachten een bezoek aan het museum van oude ambachten en Musee Motobecane. Fred had de route in Google ingetikt echter Google had er wat anders van gemaakt. We fietsen dus helemaal verkeerd en belanden bij een winkelcentrum waar we niet moesten zijn. Dus weer terug en wederom een kwartier fietsen. Het was inmiddels vier uur en het museum was open tot zes uur. Fred mopperde want de entree was € 11 pp, geen museum jaarkaart en was dat het wel waard voor die twee uur. Nou dat was het zeker. Een prachtig ruim opgezet museum met enorm veel beroepen welke waren vorm gegeven in nagebouwde winkels die aan straatjes lagen waar vroeger het beroep uit geoefend werd. Beetje vergelijkbaar met museum ‘Terug in de Tijd’ in Hoorn waar we onlangs waren echter nog veel groter. Het museum was een lust voor het oog. Het Franse merk bestaat niet meer sinds 1982 maar was eens de grootste fiets-fabrikant ter wereld. Bovendien bekend van de merken Solex en Mobilette, motoren en landbouw werktuigen en auto’s. Meer dan de moeite waard van een bezoek. We kregen nog een leuke uitleg over over een tram die er stond en over twee bijzondere muziek instrumenten. Inmiddels was het droog en na nog wat boodschappen terug naar de camping. We aten bij de caravan, want er stond op de menukaart van het restaurant niet iets wat Trudie kon bekoren. Trudie had nog gezwommen. Morgen weer verder.

Dag 5
Een reisdag, 210km in het verschiet. Rond 7u gewekt door een haan, dat heb je op platteland, beter dan een snelweg achter de caravan. Wellicht belandt ie nog eens bij iemand op het bord. Oja, we hadden geen ei vanmorgen, wellicht door de buren gejat. Deze camping is een aanrader, het grote badhuis is wat gedateerd maar ziet er goed en schoon uit, heerlijk warm water, gescheiden toiletten van de douche. Ruime plekken, al met al een aanrader. Wel veel Engelse gasten maar dat deert niet we vallen niet op met onze Engelse caravan.
Rond 10u vertrokken we, en reden via Parijs 29/A1/A5 naar de volgende Camping Le Lido bij Moret-Loing-et-Orvanne, voor een bezoek aan Fontainebleau. Onderweg nog even opgestoken en genoten van een appelbroodje, gekocht bij de bakker die nog even langs kwam. Het leuke is als je door de diverse departementen reist er veel verschil is in huizenbouw en kerken. Net allemaal wat anders. Rond 15u waren we op de camping. De reis ging voorspoedig maar eindigde met een domper, bij de ingang van de camping wilde ik ruimte geven aan een andere gast maar nam daarbij de bocht tekort. Een scharnier van één van de caravan luikjes brak hierbij af. Gloeiende gloeiende. Deurtje kan gelukkig dicht dus we kunnen de reis vervolgen. Wel verzekering gebeld dus komt goed. Het is een soort natuurcamping, met ruime plekken, veel bomen en groen. Een heerlijke plek uitgezocht, wel drassige grond. Een snelle inspectie van het toiletgebouw en de douches was goed echter deze waren te bereiken via een trap, niet handig als je slecht ter been bent. Alles ziet er verder picobello uit. Op de camping kwam een foodtruc met Thais eten dus de keus snel gemaakt. Een reisdag met een randje.

Dag 6
Rond 8u uit bed want we moesten nog wat boodschappen doen en de supermarche was tot 12u open. Bovendien zouden we een bezoek brengen aan Chateau Fontainebleau, het koning/keizerlijke chateau wat met Versailles tot de grootste kastelen van de wereld behoort en 1500 kamers telt. By the way, De Burcht in Praag is het grootste van de wereld. Fontainebleau stond op onze bucketlist dus, krassen maar. De weersvoorspellingen waren op zich redelijk ondanks dat Trudie het niet vertrouwde, echter dat voor later. Boodschappen en tanken en het zonnetje scheen, dus geen argwaan. Terug bij de caravan was er op het pad veel bedrijvigheid van gasten die weer vertrokken nanananana. Fietsen gereedmaken en rond 11.30u vertrokken we via een aardige route, uitgezet in Komoot die ons via begaanbare bospaden, waar je echt een vakantie gevoel van krijgt, naar het Chateau bracht. Er was in het park van het kasteel van alles te beleven, veel kinderspellen en op het water waterfietsen. We vonden niet direct een ingang maar na enig zoekwerk was er een ingang bij het grote park, Le Jardin voor insiders. Verboden te fietsen dus een stukje lopen en een aardige security medewerker verwees ons waar we moesten zijn. We waren volledig verrast door de grote van het chateau want je komt aan de voorzijde uit bij een enorm grote en mooi aangelegde tuin en de hoefijzer gevormde entree. Maar goed we moesten nog een behoorlijk stuk overbruggen. Fietsen vastmaken aan het hek van het kasteel doe je niet dus geparkeerd t/o de hoofdingang en vervolgens naar de entree gelopen. Bij binnenkomst word je, net als op Schiphol gescand, en koop je een kaartje €14 pp. Via een QR code krijgt dan alle informatie en looproutes wat handig is. Het chateau wordt omringt door prachtige vijvers, tuinen en fonteinen en wordt ook wel Paleis van de Koningen, "huis van de eeuwen" genoemd. Alle Franse heersers hebben hun stempel achtergelaten, van François I tot Louis XV, van Hendrik IV tot Napoleon III. Het is een reis door de tijd en omvat alle heerschappijen van de koningen en keizers van Frankrijk. Als je hier staat dan kun je je in gedachte een voorstelling maken hoe de koetsen en haar bewoners in bijzondere kledij de lange lanen afreden en uitstapten bij het kasteel. De tour startte op de begane grond en je wordt door het privéleven van keizer Napoleon de 1e met zijn twee vrouwen geleid die na de revolutie het chateau nieuw leven in blies. Josephine kon hem geen erfgenaam geven en er volgde een scheiding. Marie-Louise van Oostenrijk nam haar plaats in raakte zwanger van de toekomstige koning van Rome. De tour neemt je mee en je loopt door de verschillende woon/werk en slaapruimtes. Ook is er een museum ingericht waar ondermeer tentoongesteld het kroningszwaard en de tuniek, de beroemde tweehoornhoed van Napoleon, meubels en de wieg van de koning van Rome. Verdeeld over diverse kamers worden portretten, bustes en kunstwerken tentoongesteld, interessant en mooi om te beleven. Op de de eerste etage bevinden zich de vele grote en kleine appartementen verdeeld over diverse vleugels en etages. In het noorden de Ministers Wing uit de Renaissancetijd van François I en in het zuiden de Louis XV Wing uit de 18e eeuw. Allemaal heel pompeus. Op de achtergrond geldt wel dat het een 16e eeuws gebouw is welke grote verbouwingen en aanpassingen heeft gekend. De vele vleugels zijn verbonden via prachtige galerijen met fresco’s, lambriseringen en prachtig stucwerk. In de diverse enorme vertrekken staat prachtig meubilair, hangen enorme kroonluchters en veel schilderijen. Aan de wanden grote wandkleden want behang bestond in die tijd nog niet. Ook de prachtige plafonds zijn magisch en een lust voor het oog. Dan nog de enorme bibliotheek van 80m lang met 16000 boeken en een balzaal waar je een aardig feestje kon geven. Jammer was, dat het theater niet toegankelijk was, alhoewel we wel een inkijkje kregen in de kapel. Slechts een klein een van dit chateau is toegankelijk voor publiek, maar je bent al gauw 2.5 uur bezig om alles te ontdekken, by the way de tuinen zijn gratis te bezoeken. We waren erg onder de indruk en het is fantastisch om hier een bezoek te brengen. Ondertussen was het weer omgeslagen, Trudie had toch gelijk dat dat zou gebeuren. Afwachten tot het droog zou worden was geen optie, geen regenpakken mee maar gelukkig wel twee plastic poncho’s dan blijft in ieder geval de bovenkant droog. We namen een bak koffie en stapten in de stromende regen op de fiets. Dezelfde weg terug door het bos was geen optie, er was een route langs het spoor, achteraf hetzelfde als door het bos, onverhard. Nu is 10 km fietsen in de regen al niks, laat staan op een onverhard pad met afwisselend mul zand. Maar goed, mopper de mopper en we kwamen druipend ‘thuis’. Snel omkleden, droog goed aan en koffie. Voor avondeten lekker soep met borrelplank, vanochtend natuurlijk Franse kaas mee genomen waarvan één onze favoriet Époisses. Morgen door naar Nevers terwijl de regen hier nog even lekker door klettert en we nog met 3 caravans op het trekkers veld staan.

Dag 7
Een nieuwe dag en droog met een schril zonnetje. We konden pas om 15u inchecken op de volgende camping dus geen haast. We vertrokken rond 11.30u en om op de tolweg te komen moesten we een stukje binnendoor. Op een kruispunt in het dorp, voorzien van enorme verkeersdrempels ging het mis. Om rechts af te slaan reed ik een verkeersdrempel op en sloeg rechts af waarbij je een paar meter verder direct weer de drempel afreed. De drempels in Frankrijk zijn zo hoog dat je echt eerst moet stoppen om de drempel op te rijden en er weer langzaam vanaf rijdt wat normaal ook gebeurd. Had dit op een kruispunt niet eerder mee gemaakt, normaal ga je rechtdoor en ben je gefocust. Doordat je op een kruispunt zoveel zaken in de gaten moet houden was ik te laat om adequaat te handelen dus voorzichtig afrijden, echter het ging iets te snel. Daardoor vloog de fietsendrager aan de voorzijde los en viel de fiets voorover pffff. Geen fijne constructie maar met en korte dissel was dit de oplossing volgens de dealer. Gezien de drukke Dorpsstraat parkeerde ik een stukje van het kruispunt weg, wat moet je. Er was gelukkig geen schade. Knipperlichten aan en fiets eraf. We besloten om de fiets in de caravan te plaatsen en monteerde de drager weer op de dissel. Het was even een werkje maar het lukte. Stond vervelend in de weg voor het wegverkeer maar kon niet anders. Trudie was een goede verkeersregelaar. Na 45 minuten konden we weer verder, gelukkig zonder enige schade. Na nog enkele dorpen te zijn door gereden de snelweg A26 op. Op een parking eerst maar koffie en even evalueren. De reis vorderde verder goed ondanks enorm noodweer waarin we belanden. De volgende weg, de A77 was gelukkig een rustige tolweg dus rustig aan rijden en niet glijden. Het kwam met bakken naar beneden. In de buurt van Nevers werd het droog en scheen de zon. We moesten eerst helemaal de stad door om op te camping te komen en ook hier hoe kan het ook anders barstte het weer van vele drempels, hoezo caravan vriendelijk land. By the way daar kunnen ze in Alkmaar nog wat van leren. Ala, camping snel gevonden, Camping de Nevers ligt op mooie locatie in het centrum aan de Loire. We stonden vlak bij ingang en toiletten, scheelt een hoop lopen. Wel het idee dat het een doorgangs camping is. Er is een restaurant dus hier gegeten. Morgen de stad onveilig maken😜

Dag 8
De dag begon op tijd, een heerlijke rustige nacht en uitgeslapen. Om 10.15u zaten we op de fiets. Allereerst naar centrum en aansluitend een fietstocht van 36 km. Het is oppassen in de drukte van het verkeer maar de Fransen zijn ook wel oplettend op twee bejaarden op de fiets. Via de brug over de Loire, naast de camping, fietsten we door het middeleeuws centrum naar het heiligdom St. Bernadette Soubirous in het Klooster Saint-Gildard. Een bijzondere plek, omdat hier het lichaam van de heilige Bernadette (bekend van de verschijningen van Maria in Lourdes in 1858) rust. Het lichaam van de 35 jarige Bernadette ligt opgebaard in een glazen kist in de kapel en is opmerkelijk goed bewaard gebleven zonder moderne balseming. Ze lag in eerste instantie begraven bij het klooster, is opgegraven en het lichaam was volledig intact inclusief de organen. Ze wordt bezocht door pelgrims en bezoekers van over de hele wereld veelal voordat ze naar Lourdes gaan. Dit was erg indrukwekkend en vreemd om te zien. Maar goed na dit heilig rondje op naar het Paleis van de Hertogen van Nevers, gesloten dachten we, hierover later meer. Na het bezoek aan centrum starte onze fietsroute. We volgden één van de vele zijkanalen van de Loire, Canal Latéraal á la Loire, gegraven omdat de Loire niet overal bevaarbaar is. We volgde het zo’n 18 km tot de Kanaalbrug van Guétin. Een prachtige groene route over goede fietspaden, langs sluisjes en bijna helemaal alleen. De Japanse duizendknoop groeide er lustig op los en we werden verrast door een hert op de andere oever. De kanaalbrug van Guétin is een boog aquaduct/brug wat bovenlangs over de Loire stroomt. Wonderbaarlijk dat dit zo is gemaakt. Via drie sluizen, met een verval van 10m, gaat het kanaal verder. Wij namen hier onze lunch en ik speelde nog een stukje gitaar bij het restaurantje waar dit instrument stond. We vervolgde de tour nog 10km langs het kanaal. Vervolgens ging de route weer langs de Loire richting Nevers. Onderweg maakte Trudie een grapje dat we eerst nog even naar de kringloop gingen, hoezo. Maar zowaar kwamen we verder ééntje tegen. Dus…… wel geslaagd voor een aantal kleine dingen. Op de camping een bak koffie en op de fiets terug naar centrum, wel wat regen maar goed. We bezochten de Kathedraal die uit de as was herrezen nadat deze in WOII zwaar was beschadigd. Ook bezochten we een klein fabriekje waar het beroemde blauwe aardewerk van Nevers wordt gemaakt en bezochten toch nog het Paleis wat niet veel voorstelde. Nog een bezoek aan Église Saint Etienne. Al met al een heerlijk ontspannen dag met wederom prachtige pareltjes.

Dag 9
Een reisdag op weg naar het zuiden. Ons doel, Albi ten noordoosten van Toulouse. Dit was nog 489km rijden dus besloten om een tussenstop te maken in l’Aumond-Aubrac, zo’n 300 km rijden. We stonden op een stadscamping voor €14,70, wie doet je wat. We hadden een paar heerlijke dagen in Nevers de regio Bourgogne. Rond 10.50u alles gereed, caravan aankoppelen en gaan met die ….. Het eerste stuk ging via de N7 een mooie tolvrije vierbaansweg en vervolgens via de A71 en A75, beide tolwegen. Zo blij dat we een tolbadge hebben, wat een uitvinding. We kwamen op de A71 en daar waren geen tolpoorten meer maar de badge werd gesignaleerd boven de weg. De rit ging voorspoedig en vanaf Clermont Ferrand begon het landschap te veranderen, meer heuvels en nog later gebergte. Het was soms aardig klimmen met de caravan en het hoogste punt waar we overheen moesten lag op 1150m, dit moest je ook weer naar beneden, de Renault moest aardig werken. Onderweg een aantal keren de benen gestrekt, koffie, broodje en wat lekkers. Rond vieren op Camping Aumond Aubrac. De slagboom was dicht en niemand te bekennen. Dan maar een telefoonnummer bellen. Mevrouw was bezig met het sanitair en ik kreeg de code van de boom. We mochten op het enorme veld, met grote dennenbomen een plek uitzoeken. Er was niet veel bezoek dus de keuze was reuze. Het was maar voor 1 nacht dus plekje was zo gevonden. Naderhand afrekenen en de madam was erg vriendelijk. Het ziet er allemaal keurig uit, sanitair wat gedateerd maar super schoon, dus goede keus en vlakbij de tolweg. Wat hebben we het heerlijk.

Dag 10
Wederom een reisdag vandaag naar Aiguelèze, nabij Albi. Een rit van 187 km. We vertrokken rond 10.30u. Het regende stevig. Het was ondanks dat een fijne camping, zeker voor één nacht en handig want je bent met 5 minuten weer op de doorgaande weg de A75. Die overgaat in de N88 beide prima 4 baans- autowegen. Wel met toppen en dalen, dus een inspannende rit met veel regen. Eenmaal in Albi wat boodschappen gedaan bij de hypermarche E.Leclerc een enorme supermarkt alá warenhuis. Deze kennen wij niet in Nederland, de AH XL kan er wel 4x in draaien. We zouden vanavond BBQen, dus vlees 🍖 gehaald en nog wat ander lekkers. Nadat we hadden afgerekend, altijd de bon checken, vond ik het eindbedrag wel erg hoog. Er was voor twee kipspiezen €57,70 ipv. €5.77 gerekend, wellicht van een kip met gouden eieren maar die mochten ze wel houden. We moesten naar de klanten service, eind goed al goed. We vervolgden onze weg alleen niet de goede, Google pakte de snelste route echter niet voor een auto met caravan. De D10 was niet de juiste weg maar keren was geen optie dus door via een aantal kleine plaatsjes en een kl….weg met veel verkeersdrempels. Uiteindelijk geraakte we weer op de D988 die we moesten hebben en rond 15.30u op Camping Les Pommiers de Aiqueleze en de zon scheen.
Een prachtige 4sterren camping op een mooie plek naast de rivier de Tarn. Vriendelijke ontvangst en we mochten zelf een plek uitzoeken want het seizoen was afgelopen. We blijven hier 5 nachten. Geïnstalleerd, koffie en na de koffie zwemmen in het heerlijke zwembad. Prachtig mooi, ruim en schoon sanitair, top. Lekker gebbqed en verder gechild. Vannacht op tijd uit de veren om via een livestream de uitvaart mee te beleven van een achternichtje (35) van ons die bij een eenzijdig ongeval om het leven kwam. Tijdens onze laatste reis naar Australië hebben we een aantal dagen met elkaar op getrokken. Heel verdrietig.😢

Dag 11
Vandaag opstaan met de zon, wel wat later dan normaal om de reden die ik gisteren vertelde. Een heerlijke ontspannen ochtend effe niks doen. Toch wilden we niet de hele dag niksen, das niets voor Fred en Trudie, we willen zoveel mogelijk beleven en mooie dingen in de wereld zien. En fietsen maakt daar natuurlijk onderdeel vanuit en Komoot was weer onze beste vriend. Een route van ca. 35km, hier in de regio. Om 11.30u op de pedalen om een route te fietsen langs de 380 km lange rivier de Tarn, een zijrivier van de Garonne. We fietsten over mooie binnen wegen via glooiende heuvels met spectaculaire uitzichten, maar soms even op een drukke provinciale weg en volgden de rivier tot Marssac sur Tarn, waar we hem overstaken. Via de andere oever fietsten we via leuke Franse dorpen, waaronder Lagrave en Brens naar de grote plaats Gaillac. Langs enorme wijngaarden, met een diversiteit aan verschillende druivensoorten waar deze streek om bekend staat hik, hik, nee de wijn moeten we nog kopen, passeerden een lange loopbrug over een ravijn en een enorme dam in de Tarn, 23m hoog en 96m lang. Onderweg staken we op in Brens echter we konden in het restaurant niet lunchen pfff, dan alleen maar wat drinken. Ook was hier nog een mooie stadspoort te bewonderen. De regio staat ook bekend om zijn bastides, versterkte steden gebouwd in de 13e en 14e eeuw met als voorbeeld Gaillac en daarnaast textielindustrie. Vervolgens door naar Gaillac een mooie plaats, hier kochten we broodjes die we oppeuzelde bij één van de oudste bruggen van Frankrijk, gebouwd rond 1040 en nog steeds in gebruik voor het wegverkeer die naast de Abbaye Saint -Michel de Gaillac ligt uit 972. Deze kerk is gesloten vanwege restauratie werkzaamheden tot 2028. Daarnaast waren er werkzaamheden op de oever van de Tarn niet duidelijk wat men aan het doen was, maar wel leuk om te observeren. Langzaam fietsten we terug naar de camping en bezochten nog het gezellige haventje wat achter de camping ligt aan de rivier. Brood besteld voor morgen, een ijsje en even zwemmen om vervolgens aan het avondeten, te gaan, bloemkool waar we beiden zin in hadden.

Dag 12
Vandaag een enorm leuke dag gehad, met de fietsen op de auto naar de bisschop stad Albi gereden, ook wel de rode stad genoemd, vanwege de enorme rode bakstenen Kathedraal Sainte Cecile. We waren op tijd uit de veren want er was een brocante/rommelmarkt in het centrum van de stad en die wilden we niet missen. Om 09.30u reden we naar de Albi. We parkeerde de auto bij een enorm winkelcentrum en fietsten er op ons gemak op af en waren niet de eerste, maakte een rondje en bekeken alle leuke dingen. Ze wisten wel van prijzen hier dus, handen op de rug én op de knip. Vervolgens koffie ☕️ en door naar de het oude centrum wat op de linkeroever van de Tarn lag en in het geheel werelderfgoed is. De kathedraal Sainte Cecile is de grootste bakstenen kathedraal ter wereld en behoort ook tot de grootste kathedralen van de wereld. We parkeerden de fietsen op het grote plein waar allerlei kleine straatjes op uitkomen. Het was gezellig druk en de terrassen zaten al vol. De entree van de kerk was gotisch wat enorm afstak bij de rest van het gebouw. Wat een enorm bakstenen gevaarte, nieuwsgierig hoe het er van binnen uit zou zien, dit was echt overweldigend. Zodra je binnenkomt wordt je overvallen door opvallende kleuren, schilderijen, sculpturen beeldhouwwerken en fresco’s. Het is een gebouw zonder zijbeuken dus niet kruisvormig bewust gekozen vanwege de uitstraling van een versterkt kasteel. Een enorm orgel met 3800 pijpen waarvan je maar 10% aan de voorzijde ziet. De toegang tot hoogkoor was €6 met een audio tour in Nederlands die je alles vertelde over de geschiedenis. Na dit bezoek een klein rondje om de kerk, bezoek prachtige tuin en op naar het paleis waar nu het museum Toulouse Lautrec maar eerst aten we onze lekkere krakelingen op. In het voormalig bisschoppelijk paleis, Palais de la Berbie, is nu het het museum Henri Toulouse-Lautrec gevestigd. Zijn nalatenschap leeft voort in dit Museum en herbergt de grootste collectie schilderijen en affiches van deze beroemde Franse kunstenaar. Was interessant echter niet onze stijl. We maakten nog een ritje door de stad en fietsen over een prachtige nieuwe brug, die aan de bogen van de Oude Brug (Pont-Vieux) hing die over de rivier Tarn gaat, via een andere brug weer terug naar de auto. Albi is een pracht stad en meer dan een bezoek waard. We zouden deze stad niet bezocht hebben als we het programma RailAway niet hadden gezien waar deze stad ook werd aangedaan. We aten bij een Javaans restaurant wat net buiten de camping zat.

Dag 13
Nadat Trudie wat had uitgewassen vertrokken we voor een autotoertje. Via landelijke binnenwegen, met wijngaarden zover het oog reikt, allerlei romantische Franse dorpen reden we naar het prachtige middeleeuwse stadje Cordes sur Ciel. Een dorp gelegen rondom een hoge heuvel en in het landschap van verre te zien. Nadat we de auto hadden geparkeerd, moesten we via steile geplaveide straatjes in een temperatuur van 30 graden omhoog lopen, nou dat was geen sinecure. Je loopt langs veel galeries, denk aan Ootmarsum, naar de stadspoort waar het centrum begint. Toeristen in overvloed en souvenier- winkels te kust en te keur. In de straatjes staan prachtige vakwerkhuizen met gotische architectuur waar je van kunt smullen. Allereerst gingen we lunchen en tegenover deze uitspanning zat het museum voor suiker en chocoladekunst van Yves Thuriès. We waren nieuwsgierig, dus gingen een bezoek niet uit de weg. Thuriès heeft inmiddels twee keer de titel Meilleur Ouvrier ontvangen. Het is een titel die alleen in Frankrijk te vinden is en een enorme inspanning vergt om te behalen, toegekend aan de grootsten ter wereld op hun vakgebied, in dit geval patisserie en herkenbaar aan hun rode, witte en blauwe kraag. Als je binnenkomt sta je in een winkel vol lekkernijen mmmm. Op naar de eerste verdieping waar de prachtige creaties stonden, gemaakt van suikergoed en chocola, dit soort kunstwerken nog niet eerder gezien. Op het eind kregen we nog proeverijtje en je gaat het winkeltje niet uit zonder lekkers, dus kochten we de specialiteit van dit dorp. Leuk en een bijzonder museum. Na nog wat rond te hebben gelopen, een bezoek aan de Sint-Micheluskerk, het kopen van een klein flesje wijn om te proeven, daalden we langzaam weer af naar de auto en reden terug naar de camping. Nog een duik in het zwembad en op naar het aperitiefje. Vervolgens was een kaasplankje, kop soep en een biefstukje ons diner.

Dag 14
We hadden vandaag een chill dag zoals gepland. We zouden hier vijf dagen blijven echter twee nachten bijgeboekt. Een heerlijke camping en in het zuiden zou het de komende dagen wat minder zijn. Hier is het afgelopen nacht los gegaan, enorm onweer met water wat los naar beneden viel. De camping stond niet blank maar er waren wel enorm veel plassen die snel weer weg zakte vandaag. Vanochtend tijdens de koffie nagedacht hoe verder. We hebben de plannen iets bijgesteld. Donderdag zetten we de caravan drie nachten bij Toulouse om deze stad te bezoeken en voor een rit naar Carcassonne. Van vele kanten gehoord dat dit een bijzondere stad is en behoort tot de vijf grootste bezienswaardigheden van La France. We hebben tijd genoeg dus alá. Vanmiddag hebben we de route weer opgepakt die we gisteren na Cordes sur Ciel zouden vervolgen echter daar kwamen we niet aan toe. Op naar het dorp Penne, waar op een rotstop een enorme kasteel ruïne staat uit de 13e eeuw welke hoog uittorend over de omgeving, gaaf om te zien en ons terug liet denken aan Matera in Griekenland waar boven op een aantal verschillende hoge rotspunten kloosters stonden. De streek staat bekend om haar wijnen en wederom wiinstokken vol met druiven zover het oog reikte. Het kasteel lag op hoogte dus, dat werd klimmen, niet echt over gebaande paden, een hell of a job voor Trudie maar ze deed het toch maar. Eenmaal boven was het verrassend met een fabuleus uitzicht over de omgeving en een beeld hoe het er vroeger uitzag. We hadden een Hollandse beschrijving mee dus dat verduidelijkte een hoop. We vervolgden onze weg naar Puyselsi dit oude dorp is één van de mooiste dorpen van Frankrijk, er zo zijn er heel veel, en heeft als charmante bijnaam de "bossenburcht" vanwege de ligging rondom in de uitgestrekte Grésigne bossen. Het ligt hoog op een rotspunt en wordt omringd door meer dan 800 meter aan stadsmuur. Er staan prachtige vakwerkhuizen uit de 15e en de 16e eeuw opgetrokken uit steen en baksteen. Het was even klimmen met de auto en we parkeerden deze op het dorpsplein. Gezien het tijdstip waren we bijna de enige bezoekers. We liepen langs de stadsmuur en hadden een fabuleus uitzicht op de omgeving. Stonden even stil bij de Saint-Roch kapel uit 1703 gebouwd door de inwoners om de heilige te bedanken voor zijn bescherming tegen de pest. Liepen door de romantische straatjes en bezochten de Saint-Corneille kerk, uit de 17e eeuw met een bijzonder blauw plafond wat ook in de kathedraal van Albi zat, mooie fresco’s en prachtig altaar. Deze stad ook weer zo’n pareltje om niet over te slaan. Vanhier terug naar de camping alvorens we nog wat boodschappen deden.

Dag 15
We lagen gisteravond koud in bed, nadat we alles onder de luifel hadden geplaatst, toen het in één keer los ging. Fred dacht dat het wel mee zou vallen maar hoe naïf. Harde wind stak op, water kwam met bakken uit de hemel en onweer met felle flitsen. Fred weer bed uit en naar buiten, in z’n pyjama in het heetst van de strijd, snel de stoelen en koelbox naar binnen want waar het water vandaan kwam wisten we niet maar dat er een waterval langs de wanden van de caravan liep wel. De luifel stond stevig verankerd en doordat we redelijk beschut stonden kon deze blijven staan. Een volgende keer draai ik deze toch in. In de loop van de nacht werd het weer rustig maar toch lig je niet lekker, uiteindelijk wel goed geslapen. De ochtend rustig verlopen en rond het middaguur naar een winkelcentrum om daar maar wat rond te dwalen, ach kan ook geen kwaad. Vervolgens naar twee kampeer winkels want we wilde lucht doorlatend tent zeil. Nergens te koop, ach het bekijken van allerlei campers maakt je ook hebberig en we fantaseerden er op los. Maar puntje bij paaltje we hebben een heerlijke caravan en alles kan mooier, groter en duuuurder. Weer terug op de camping, zwemspullen gepakt en op naar zwembad, jammer gesloten, werd gereinigd, jeetje. Dan maar vroeg eten, Fred kookte en had een overheerlijke pasta maaltijd gemaakt van een HelloFresh recept, was erg lekker. Morgen zouden we naar Rodez gaan maar er is een grote staking aangekondigd waarbij wegen geblokkeerd gaan worden in heel Frankrijk dus gaan we met de fiets, niet naar Rodez maar Albi.

Dag 16
De laatste dag op deze camping in deze prachtige omgeving van de rivier de Tarn in het departement Occitanie. Trudie draaide vanmorgen een was en we hebben even heerlijk niets gedaan tot de middag. We hadden wel een klein probleempje met ons data verbruik van Vodafone. We hebben weliswaar 200GB data echter in buitenland mag je maar 80GB gebruiken met ons abonnement en we hadden inmiddels 80% verbruikt wat mede komt door Google maps die ons overal brengt en de slechte wifi op sommige campings. Andere oplossing was een abonnementje nemen bij Holafly met een e-sim. Dit hadden we ook op onze laatste grote reis naar Australië/Indonesië en was goed bevallen. Je hebt onbeperkt data, voor internet, G.maps etc. en bent overal bereikbaar, bellen kan alleen via whatsapp maar dat hoeft in Europa niet want je kunt wel gewoon bellen met je eigen Sim maar hier roam je niet mee. Kost wel wat extra maar altijd goedkoper dan via de eigen provider. Let’s have Holafly. Vanmiddag stapten we op de fiets en reden nogmaals naar Gaillac, hier waren we eerder maar Fred wilde nog wat flesjes wijn inslaan uit deze regio en een stads wandeling maken. Allemaal gelukt. De wandeling was aardig door de oude stad met vakwerkhuizen en smalle straatjes. Wat opviel was de grote leegstand en veel vreemde types in de stad, ons niet meegeteld🙉. Brachten nog een bezoek aan de Église Saint-Pierre waar Émilie de Vialar, ligt begraven, zij was een Franse non en stichter van de congregatie van de Zusters van Sint-Jozef van de Verschijning en werd zalig verklaard. Bij het klooster Abbatiale Sint Michel, waar we de wijn kochten mocht hij proeven…. hik, maar geslaagd. Ook een leuke kringloop ontbrak niet en op het grote centrale plein, place de Liberté, lunchte we en fietsten van hier terug naar de camping. Onderweg mosselen gescoord die vanavond op het menu stonden, nog even gezwommen en de caravan weer vervoer gereed gemaakt, want morgen trekken we door naar Toulouse.

Dag 17
Vandaag een korte trip 88km naar de omgeving van Toulouse, Deyme, Camping les Violette om precies te zijn. Dit zat niet in de planning maar een bezoek aan deze stad en ook een bezoek aan Carcassonne, wat van hier beter te bereiken is, mocht niet ontbreken. Na een rustige rit over de A65 arriveerden we rond 13u. De camping was gesloten dus eerst warm geluncht in het bijbehorende restaurant, scheelt vanavond weer. Daarnaast hadden we een plekje gevonden waar we wel wilde staan, wat vervolgens ook gebeurde. Nadat we ons hadden geïnstalleerd nog lekker gezwommen in het mooie zwembad. Camping is een toppertje, prachtig, mooi schoon sanitair en ruime plekken.

Dag 18
De dag starte vandaag met wat regen, maar dat was rond 10u over wat goed uit kwam want we zouden met de fiets naar Toulouse, zo’n 20 km. Dus zodra het droog werd op de pedalen. We fietsten de hele route tot bijna in het centrum van Toulouse via een goed aangelegd fietspad, langs Canal du Midi. Dit kanaal is een 240 kilometer lange waterweg die de stad Toulouse met de Middellandse Zee verbindt en werd tussen 1667 en 1694 aangelegd en is UNESCO wereld erfgoed. Vanaf de camping was het ca. 300m fietsen naar het kanaal. Het was behoorlijk druk met fietsers maar ook hardlopers die gebruik maakten van het pad. Op sommige plekken was het een schilderachtige omgeving, met sluisjes, bruggen en aquaducten, veel hoge platanen die de oevers sierden. Daarnaast waren er ook, wat meer we Toulouse naderde, kanoërs. En langs de oevers, hoe romantisch vele kanaalboten in allerlei vormen en maten, die je wel van de Franse schilderijtjes kent. Als eerste bezochten we de de Basiliek Saint Sernin uit de 12e eeuw. Een kolossaal gebouw, en één van de vijf grote pelgrimskerken die op de pelgrimstocht naar Santiago d C. staan en daarnaast één van de grootste kerken in Europa die nog bewaard is gebleven. Aangezien de kerk op de pelgrims route lag moest deze groot genoeg zijn om een groot aantal gelovigen te kunnen ontvangen waar tijdens de bouw rekening mee werd gehouden. We fietsten van hier naar de Stevanus Kathedraal uit de 13e eeuw. Het belangrijkste religieuze gebouw van deze stad en gewijd aan de eerste martelaar Stevanus. De kerk is de zetel van het Aartsbisdom Toulouse, ook weer een bijzonder gebouw. We lunchten midden in het centrum. Deze stad is enorm druk en de op drie na grootste stad van Frankrijk met ruim 500.000 inwoners, de fietspaden zijn goed en redelijk aangegeven maar het blijft oppassen geblazen. Daarnaast mag je overal fietsen, wat wel een enorme stuurmanskunst vergt. Na de lunch fietsen we nog naar Couvent des Jacobine, een voormalig Jacobijnenklooster met bijbehorende kerk. De kerk is vooral bekend om de palmboom, een zuil die een gedraaid gewelf draagt van 22 ingewikkelde nerfpatronen. De kloostergang met tuin heeft een zuilengalerij. Dit was wel gaaf om te zien en inmiddels is het een museum wat de geschiedenis van de Jacobijnen verteld. We fietsen nog naar het Pl. des Capitool. Een enorm gezellig druk plein, waar ook het grote stadhuis staat. Wat opviel waren militairen die patrouilleerden met dikke mitrailleurs, wel een raar gezicht maar zal wellicht noodzaak zijn. Na overleg besloten we weer terug naar de camping te fietsen omdat we het wel gehad hadden.

Dag 19
De dag starte bewolkt maar droog. Een bezoek aan Carcassonne stond op het programma. De fietsen op de auto, want 150 km heen en terug, het kan ook te gek. Via de tolweg A65 reden we er in een kleine drie kwartier naar toe, onderweg veel regen dus dat beloofde wat. Eenmaal ter plaatse parkeerden we de auto bij een groot winkelcentrum, ongeveer 5km van de oude stad. Eenmaal op de fiets begon het te plenzen, dus schuilen bij een benzinepomp. Het werd snel weer droog dus op de pedalen en fietste op ons gemak richting oude stad, je begrijpt het al we moesten stevig trappen want het ging steil omhoog. Aan de voet liggen kleine straatjes met restaurantjes en wat andere spullen. We besloten te lunchen in een Crêperie, wat erg smaakvol was. Vervolgens door naar de oude vestingstad. Via een brug met een enorme poort en twee torens kom je binnen in een smal straatje waarbij je denkt dat de half Frankrijk binnen loopt. Souvenierswinkels afgewisseld met restaurants en snoepwinkels. Je wurmt je een weg naar boven en komt op een plein waar de entree van het kasteel is en je toegang krijgt tot de enorme ommuring. Er is een binnen en een buiten muur, de laatste is 3 km lang en de binnenste 2.5km. Je kunt je vermaken in de smalle straatjes met genoemde winkels of koopt een kaartje á €19 om een wandeling over de muren te maken en het kasteel te vereren met een bezoek. Nu we er toch zijn, deden we dit. De wandeling bestaat uit 3 etappes dus tussentijds kun je afhaken als je het zat bent. Je loopt via een trap naar boven en komt boven op de muur met kantelen en torens. De route bestaat dus grotendeels uit enorm veel hoge en lage trappen en 52 torens die je doorloopt en steeds de muur volgt. Je hebt uitzicht op het oude dorp binnen de muren en de omgeving rondom aan de andere zijde en tussen de twee muren loopt een enorm grasveld waar je ook nog kunt lopen. Het was net de Chinese muur, waar je op dezelfde wijze liep van toren naar toren. Natuurlijk was dat vele malen hoger, groter en langer (6800 km) maar wel vergelijkbaar. Voor Trudie was het wel een dingetje maar ze heeft de route volbracht. Ook een bezoek aan het kasteel was aardig. We verlieten bekaf de muur en liepen het dorp binnen de muren verder door, bezochten de prachtige basiliek Saint Nazaire die ook binnen de muren staat en er was net een trouwerij. Het was trouwens tijd voor koffie die we namen bij een Boulangerie met enorm lekkere gebakjes, wie houdt ons tegen. Langzaam liepen we weer naar de uitgang vergezeld van een muzikant op stelten die op een middeleeuwse doedelzak speelde. We fietsen nog door het nieuwe centrum en wat opviel was dat alle straten kaarsrecht lopen en ook de zijstraten. We bezochten nog de kathedraal en de Eglise Saint Vincent. Bij de tweede beklom Fred de toren, 326 treden pfff maar het uitzicht was fantastisch. Rond 19u waren we weer op de camping na een wel ingevulde dag.Dag 20

Een reisdag naar Lourdes, ca. 180 km. Rond 11.00 uur vertrokken we en zaten al snel op de tol A65 richting Tarbes - Lourdes. Een vlotte verbinding met gen oponthoud en de zon volgde ons. Onderweg nog even opsteken voor koffie en een broodje en we arriveerden rond 14.30 op Camping De Sarsa n aan de rand van Lourdes. We werden vriendelijk ontvangen en onze plek gewezen. Het terrein liep iets af wat niet zo fijn was maar uiteindelijk stonden we. Een rustige camping met veelal 65+ en een fijn zwembad dus alles gereed, tijd om te zwemmen. Lekker bij de caravan gegeten en de rest van de avond gechild. By the way, het is een leuke en nette camping, goed sanitair, iets gedateerd maar prima onderhouden.

Dag 21
Vandaag met recht een heilige bezoekdag met enorm veel indrukken. We staan in Lourdes dus je hoeft niet te raden waar je dan heen gaat. Juist de heilige grot van Bernadette. Zoals al eerder vermeldt ligt zij in Nevers opgebaard in een glazen kist waar we geweest zijn, en door haar is dit een bedevaartsoord geworden. Toen Bernadette 14 jaar oud was zag ze tussen 11 februari en 16 juli 1858 in deze grot een “dame” die 18x aan haar verscheen en in één van deze verschijningen identificeerde de dame zich als de “Onbevlekte Ontvangenis”.
De dame gaf Bernadette de opdracht om te drinken uit een bron in de grot en zich met het water te wassen. Die bron bestaat sindsdien en wordt gezien als geneeskrachtig water. Er zijn bewezen wonderen gebeurd die medisch niet verklaard konden worden, dankzij dit water. Nu was dit op zich al een beleving, mensen sleepte jerrycans vol met water, ik zou de auto nog halen maar mocht het terrein niet op. Maar goed alle gekheid op een stokje laten we er maar niet mee spotten maar het is wel één groot religieus ‘circus’ wat we op veel andere prachtige bedevaartsplekken ook al eerder hadden meegemaakt. En dit geldt natuurlijk niet alleen voor het Christendom maar voor alle religies. Op de fiets was het 4km dus prima te doen. Het heiligdom waar we heen fietsten heet; Het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Je vond hier de Grot van Massabielle, dat is de plek van de verschijningen van Maria aan Bernadette, de Basiliek van de Onbevlekte Ontvangenis boven de grot, de Rozenkransbasiliek, onderaan voor de grot en de Basiliek van Sint-Pius X een enorme ondergrondse basiliek met 25000 zitplaatsen. Je weet niet waar je moet beginnen dus gingen we het rijtje maar af en starte in de Basiliek boven de grot. Een enorm gebouw en van binnen prachtig en een bijzondere magische plek, vervolgens naar de grot, hier moesten we in de rij staan en was er veel emotie bij de mensen die wellicht vanuit alle wereldwindstreken kwamen en muren aanraakte en kuste. Dat lieten wij maar achterweg maar doet wat met een mens en laat je niet onberoerd. In de Rozenkrans Basiliek sloten we aan bij een eucharistie viering die afwisselend in diverse talen werd gehouden. Er werden door een priester prachtige liederen gezongen wat mij persoonlijk emotioneerde. Naast de grot was een enorm badhuis met allerlei ingangen waar je letterlijk wordt gedoopt, zoals Johannes de Doper beschrijft, koppie onder dus, met een rij mensen van hier tot China. Maar goed we hadden onze zwemkleding niet mee, dus lieten dit maar aan ons voorbijgaan. Dan was er nog de ondergrondse basiliek van Sint Pius X, LxBxH: 201 x 81 x 10m die de vorm had van een omgekeerde boot, symbolisch: de ark van de redding en is één van de grootste kerken ter wereld qua binnenruimte. Wat een bijzondere belevenis die we niet hadden willen missen. Eerst maar koffie met iets lekkers dat hadden we wel verdiend. Vervolgens op naar de het Kasteel van Lourdes, een indrukwekkende vesting die hoog boven de stad pronkt. Een kasteel van meer dan 1000 jaar oud en diverse functies kende, zoals militaire burcht en controlepost in de regio en later als gevangenis. Nu is het Pyreneeën-museum er gevestigd. Je vindt er voorwerpen, kleding, kunst en reconstructies van traditionele huizen en levensstijlen uit de Pyreneeën en je hebt een fabuleus uitzicht op Lourdes, de basilieken en de Pyreneeën. Er was gelukkig een lift wat enorm veel traplopen scheelde want in het kasteel moest je ook nog menige trap beklimmen. We fietsten weer terug naar het Heiligdom want om 17u was er een processie optocht. Nu die hebben we niet gezien dus terug naar de camping waar spinazie, een biefstukje en aardappelen onze magen vulde.

Dag 22
Het had de hele nacht geregend vanaf 18u gisteravond tot vanmorgen 9u. Het weer in de Pyreneeën is erg onvoorspelbaar, dat zie je maar weer. Dit doorkruiste onze plannen die nu wat later starte. Trudie had weer iets moois in petto en we stapten rond 11u op de fiets en reden naar de voet van Pic du Jer. Een berg van 948m waar je met een kabeltrein steil omhoog gaat tot 888m. We zijn wel hoger geweest maar hoogte blijft fascinerend. Na het kopen van de kaartjes, retour €13.50pp werden we opgevangen door de ‘machinist’ en namen plaats in het treintje welke ons langzaam langs 1100m rails omhoog reed, tegelijkertijd vertrok er van boven een ander treintje, even schoot het ernstige ongeval in Lissabon door ons hoofd, wat volgens hetzelfde principe werkt, maar goed andere focus. Eenmaal boven kwam je op een platform waar een restaurant was, een ingang naar een grot, en wandel en mountainbike paden maar bovenal was het uitzicht fenomenaal met de bekende ohs en ahs. De temperatuur was 16 graden dus blij dat we ons goed hadden aangekleed. Via een smal paadje klommen we 60m hoger naar een panorama punt waar we prachtig uitzicht hadden over de Pyreneeën. Trudie wilde mee, maar het laatste stuk naar de piek was erg afzien en erg onregelmatig, maar ze kwam er en samen konden we genieten van het uitzicht, ondanks het wolkendek op bepaalde plekken. Er leeft hier een hele kolonie gieren die je goed kunt zien want ze zweefden ‘elegant’ tussen de bergen, maken slim gebruik van de warme luchtstromen, wat een magnifiek gezicht was. Weer terug op het platform bij de kabelkar, eerst maar lunchen, want Fred zou om 14u met een grot-wandeling meegaan. We maakten er maar een warme lunch van zodat we vanavond wat makkelijks konden eten, morgen op naar Spanje, olé. Rond 14u verzamelen voor de grotwandeling door de top van deze berg, al veel grotten mogen bewonderen maar die gingen veelal onder de grond maar deze was op bijna 900m hoogte, vreemd. De ontvangst was vriendelijk en door uitgehakte tunnels liepen we langs veel bijzonderheden, de bekende stalagmieten, watervalletjes, grote hoogtes, spleten en alles wat je maar kan vinden in een grot en hoe deze is ontstaan. Eigenlijk zijn we zo verwend met onze reizen wereldwijd waar we de grootste grotten hebben mogen bewonderen dat deze eigenlijk niet heel spannend was maar toch leuk om mee te gaan op ontdekkingstocht en zeker omdat deze hoog in de berg zat. We maakten een wandeling van ca.45 minuten en kwamen op een heel andere plek weer naar buiten. Na dit bezoek weer met de kabeltrein naar beneden en terug naar de camping. Vanavond gaan we om 21u om de processie mee te maken die hier iedere avond is. Er is in deze relieuze omgeving veel te doen, rondom de heilige plekken. Om 21u was er een processie die we gingen volgen. We fietsten naar de kathedraal, in het donker. Licht aan, helmlicht en geel vest aan, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Je moet op tijd zijn voor het beste zicht, net Prinsjesdag zeg maar en dat was het ook nog vandaag. Het was een drukte van belang met pelgrims en anderen die gingen lopen. Alvorens ons plekje te bemachtigen, had Trudie een 1.5liter fles mee om deze te vullen bij de heilige bron, vervolgens een plek gezocht met goed uitzicht op het grote plein. Dit gebeurd 7 dagen per week elke avond en is één groot religieus ‘feest’. Om 20.45u begonnen de klokken te beieren, er wordt verzameld bij de grot van Bernadette met een Mariabeeld op een draagbaar wat op de schouders van vier, wellicht sterke mannen, wordt gedragen. Vervolgens een groot aantal priesters, daarachter een kruis en vervolgens je weet niet wat je ziet, massa’s mensen met fakkelkaarsen, het was om stil van te worden. De enorme stoet loopt een parcours op het enorme voorplein van de kathedraal en komt dan heen en weer lopend van de ene kant naar de andere kant van het plein, zeg in slangenvorm naar voren bij de ingang van de kathedraal en daar werd verzameld. Ondertussen werd er in diverse talen de eucharistie gevierd met een koor die liederen zong en bijbelteksten. Het waren zeker 2500 mensen die hier liepen buiten de vele toeschouwers en waar ze vandaan kwamen, dit liet je niet onberoerd. Het was indrukwekkend en we hadden dit niet willen missen. Rond 22.30u was alles voorbij en fietsten we op ons gemak door de mensenmassa naar de camping.

Dag 23
Een reisdag vandaag door de Pyreneeën naar Jaca in Spanje. De rit viel alleszins mee. Via de N431 en de 8 km lange Somport tunnel reden we door een prachtige omgeving met hoge bergen, groene dalen en spectaculaire uitzichten. Deze route gaat middendoor de Pyreneeën en is met caravan goed te doen. Het was niet druk dus ook dat was meegenomen. We waren rond enen op de Camping Victoria in Huesca nabij Jaca. Een echte Spaanse camping aan een doorgaande weg, dus wel wat autoverkeer. In de weekenden zal het wel druk zijn gezien er veel vaste plekken zijn. Er werd geen woord Engels gesproken maar de dame achter de receptie deed haar best. een echte Spaanse camping met twee paden met aan beide zijden caravans en ook veel vaste plekken. We kregen een ruime plek vooraan vlak bij sanitair wat ook prima was. Het is 33 graden en de zon scheen volop. Jaca is een historisch provinciestadje in de Spaanse autonome regio Aragón. De stad ligt aan de voet van de 820 meter hoge bergtop de Peña Oeral en wordt ook wel de toegangspoort tot de Pyreneeën genoemd. Daarnaast is het een voormalige pelgrimsoord en ligt aan de beroemde pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. In de namiddag fietsten we naar het centrum van deze kleine stad die sfeervol en gezellig was, bezochten de eeuwenoude kathedraal en liepen een rondje door de gezellige straatjes. Brood en wat lekkers gehaald.

Dag 24
Na een redelijk frisse nacht stonden we op met de zon, waardoor het langzaam warmer werd. We ontbeten buiten, Trudie liet nog een wasmachine draaien, en vervolgens reden we met de auto naar Monastrio San Juan de la Péna. Een prachtig klooster, hoog in de bergen, welke uit twee verschillende locaties bestaat gelegen op 1200m. Het nieuwe klooster ligt hoger dan het oude en werd gebouwd na een vreselijke brand en heeft een lange en interessante geschiedenis. Het oude klooster was gebouwd in de 10e eeuw in Romaanse stijl en het nieuwe in de 17e eeuw in Barok stijl. De bouw van het nieuwe klooster begon in 1676. Om er te komen moesten we met de auto 10 km omhoog via een smalle tweebaansweg met haarspeldbochten, je kent het wel. Altijd spannend om geen touringcars tegen te komen wat uiteindelijk wel gebeurde. Op het parkeerterrein, gelegen in en bosachtige omgeving, werd je direct omarmt door de enorme stilte die hier heerste. Na het kopen van een ticket, met 65+ korting, ga je naar binnen en loop je een enorme zaal in met een glazen bodem waar je op een interactieve manier wordt geleid door de geschiedenis, vanaf de oorsprong tot de 19e eeuw. Onder de glazen bodem was een open klooster nagebouwd waar je dus van boven op keek en alle facetten werden getoond van het kloosterleven, erg bijzonder en mooi opgezet. Na de lunch liepen we terug naar de auto om 1.5km te dalen naar het oude klooster wat in de rotsen was gebouwd en grotendeels was behouden, gerestaureerd maar ook deels ruïne was. Ook hier weer een prachtig beeld van iets wat allang geschiedenis was. Na dit ‘hoge’ bezoek weer naar beneden, en parkeerden de auto in Santa Cruz de la Seros, waar een eeuwenoude kloosterkerk stond de Church of Santa Maria en een kleine kapel de San Caprasio beiden uit de 11e eeuw. Het was inmiddels 33 graden en we reden terug naar de camping voor onze siësta. Later nog wat boodschappen gedaan en de avond in alle rust doorgebracht.

Dag 25
Het was nog steeds behoorlijk warm, tijdens de nacht koelt het wel af, dus alles open en lekker slapen. Overdag stijgt de temperatuur snel naar boven de 30 graden dus wil je iets zien dan kun je maar beter op tijd weg. Een bezoek aan de imposante citadel van Jaca mocht niet ontbreken. Een grote vesting gebouwd zoals bv. Bourtange en Naarden vesting. De volledige naam zoals deze nu heet is Ciudadela de Jaca y Museo de Miniaturas Militares en dateert uit de zestiende eeuw. Deze werd gebouwd om de stad te verdedigen tegen Franse aanvallen. De afstand van Jaca naar de Franse grens bedraagt namelijk slechts dertig kilometer. Hoewel de citadel oorspronkelijk werd gebouwd als verdedigingswerk heeft het bouwwerk in de loop der eeuw verschillende functies gehad. Zo diende deze tijdens de Spaanse onafhankelijkheidsoorlog als gevangenis en zijn er tegenwoordig een aantal musea gevestigd. We kochten kaartjes met 65+ korting, €5pp, ja dat is wel bijzonder in Spanje en scheelt toch knaken voor die AOWers, waar we weer koffie van dronken. Via een toegangspoort met houten ophaalbrug, die tussen de buiten en binnenmuur, ligt kom je op een enorm plein. Als eerste beklim je de brede muren die je langs allerlei interessante weetjes leidt, de kazematten, de kanonnen, de kruit magazijnen, wachttorens op ieder sterhoek wat een enorme oppervlakte besloeg. Vervolgens kom je op het grote binnenplein wat een verzamelplek was en waar ook de kerk Eglise de San Pedro stond. Rondom het plein was in het rond een twee verdiepingen gebouw, waaronder je via een galerij lekker uit de zon liep en je vervolgens werd geleidt door enkele musea die hier waren gevestigd, museum voor berg eenheden, gevechtsschilderijen museum, museum over de geschiedenis van militaire gezondheidseenheden en het museum van militaire miniaturen. Dit laatste was erg bijzonder enorme vitrines met tinnen soldaatjes die beroemde gevechtsscènes uitbeelden. We zijn hier 2.5 uur geweest en toen hadden we het wel gehad. Fietsten naar het centrum en lunchte hier. Trudie had nog één ding waar we heen zouden fietsen de Puente de San Miguel. Een brug uit de late middeleeuwen over de rivier de Aragón die nagenoeg droog stond. Een kort pittig tochtje omdat we een helling afgingen maar terug weer op moesten. Wel de moeite waard. Gezien de temperatuur keerde we weer terug naar de camping om siësta te houden. Vanavond gebbqt, en alles weer gereed gemaakt voor een reisdag morgen naar Logrono.

Dag 26
Ben wat later met het verslag want we hadden een probleem met de telefoon. We hebben een abonnement op Holafly op 1 telefoon en kunt dan per dag tot 500mb ook nog eens gebruik maken van de hotspot zodat je dus beiden kunt internetten. Maar goed, je ziet maar weer hoe afhankelijk je kunt zijn van bereik. Een reisdag vandaag naar Logrono, Pamplona slaan we over want het is alleen maar regen en daar hadden we geen zin in. Ook in Logrono zou het regenen echter de avond en de ochtend en morgen weer zon. We reden via een prachtige snelweg A21 door een mooie omgeving waarbij we langzamerhand de Pyreneeën, streek Aragón, verlieten, op weg naar de Siera Maradon, in de bekende wijnstreek Rioja. Het landschap veranderde van een groene mooie berg oase met grote hoogtes in een wat geel en dorre heuvelachtige omgeving met her en der een hele hoge berg. Wel mooi om langs te rijden, zeker omdat er maar weinig verkeer was. Bovendien waren er veel tunnels en verbazingwekkend dat het geen tolweg was, met uitzondering van de laatste 20km. We reden richting Fuenmayor, met gelijknamige Camping Fuenmajor. Werden vriendelijk ontvangen en kregen de mededeling dat het buitenbad was gesloten en moesten reserveren voor het binnenbad, prima toch. Daarnaast konden we een plek uitzoeken op de uitgestorven camping met enorm veel vaste huisjes en caravans waar complete woonblokken om heen waren gebouwd. Water was niet bij de plek dus moesten we bij de toiletten halen. Prima en net en schoon sanitair. Toch liep de camping langzamerhand weer vol met campers die wellicht doortrekken. Er was slecht weer voorspeld, echter Fred was weer wat naïef dus gewoon de luifel uit en alles eronder geplaatst. Na de koffie naar het dorp, leuk stadje met mooie kerk, smalle straatjes en gezellige terrassen, voor wat boodschappen. We waren koud terug toen het vanaf de bergen donker werd, zoniet gitzwart, dat beloofde wat en binnen no-time, onweer, harde wind en de hemel brak open. Geen tijd meer om de luifel in te draaien, stond wel stevig vast en op hoop van zegen. Wel snel de stoelen nog naar binnen. Het bleef regenen tot 21u en vervolgens werd het rustig maar we waren er nog niet. Voor de zekerheid toch maar de spullen in de auto en de luifel ingedraaid. Het heeft nagenoeg de hele nacht tot de vroege ochtend geregend, dus alles weer schoon

Dag 27,
Na een nacht vol vocht en gekletter op het dak rond 9u uit bed, heerlijk rustig aan gedaan. Het was wat bewolkt maar geen regen meer. De luifel weer uitgedraaid zodat deze kon drogen. Lekker laat gedoucht en opgeknapt en we zouden het rustig aan doen, zo nu en dan is dit goed. Nou ja rustig aan is voor ons relatief. Omdat de zon ging schijnen het plan opgevat om een kort rondje in de omgeving te maken met de fiets. We fietsten eerst naar een panoramisch uitzichtpunt, via een smalle weg met vele druivenstruiken zover als het oog reikt. Er zijn in deze omgeving veel bodegas die de Rioja wijnen maken. Op het punt hadden we een prachtige view op de omgeving. We vervolgden onze weg via een ietwat onverhard pad en kwamen bij de rivier de Ebro, wellicht bekend als puzzelwoord. De Ebro is 925 km lang en stroomt alleen door Spanje. Een leuke tocht langs het water, door het groen met bramen, vijgen en vlierbes struiken en zelfs walnootbomen die langs de route stonden. We eindigden kort in het dorpje la Puebla de Labarc. Waar we een flink end naar boven moesten fietsen. Het is zondag dus geen mens op straat te bekennen wel een origineel Spaans dorp. Het begon weer wat donker te worden dus terug naar de camping, een bak koffie genomen, fietsen op de auto en toch nog even naar Logrono. Er was een expositie van jonge kunstenaars De Cervezas Alhambra Award die streden voor een prijs voor opkomende kunst. Zij gebruiken nieuwe technieken om boodschappen over te brengen waarmee ze hun verlangens, eisen en boodschappen over onze samenleving willen overbrengen. Er waren kunststukken van glas, keramiek, ijzer, hout enz. erg bijzonder.
Na dit bezoek nog een rondje door het centrum waar het enorm druk was, muziek, marktkramen en volop vertier. Bovendien liepen veel mensen met een gekleurd sjaaltje om hun nek wat natuurlijk een betekenis had denk bij ons aan 8 oktober. Bij een kraampje stond een jong gezin en we vroegen of ze Engels spraken, wat ze beaamde. Vervolgens natuurlijk de sjaaltjes vraag, wat bleek het was een feestweek in Logrono, Fiëste de San Mateo.
Een feest mbt. de oogstweek voor de druiven wat men volop viert met allerlei festiviteiten, scholen zijn gesloten en veel werknemers zijn een aantal dagen vrij. Dit was al van oudsher zo. We legden vervolgens enthousiast uit over 8 oktober, uhh ja natuurlijk en ze ons ook nog tips aan de hand deden voor ons vervolg bezoek morgen. Na het eten van een ijsje 🍦 stapten we toch maar weer op de fiets want het werd donker en koud. Snel naar de auto en naar de caravan waarna het de hele avond wisselvallig was.

Dag 28
De temperatuur was vannacht gedaald tot 7 graden, heerlijk fris in de caravan en wat heerlijk in Spanje. Whatever de zon scheen toen we opstonden echter het kwik kwam vandaag niet hoger dan 18 graden. Een dagje Logrono een prachtige stad die meerdere bezoeken waard is. Fietsen stonden nog op de auto dus rond 10.30u reden we weg. Zelfde plek geparkeerd en met de fiets naar centrum waar we op weg naar de stieren arena al massa’s mensen tegenkwamen die hier de stieren gevechten gingen bekijken. Dit lieten wij maar aan ons voorbij gaan. We moesten zo goed en zo kwaad door de rijen mensen heen fietsen, die op het fietspad liepen maar alle begrip hadden voor Bob en Annie met hun helm op 😜. We deden als eerste een soort Kerkenpad. Als eerste bezochten we de Santa Maria de Palazzio, de Iglesias de Santiago en de Kathedraal de Santa Maria de la Redonda, waar we de fietsen parkeerden en feestgangers zich verdrongen om een aantal reuzen poppen die zojuist meeliepen in een optocht. Beide kerken zijn groot en prachtig. Wat opvalt is de enorme pracht en praal op het hoofdaltaar, beelden rijkelijk versiert met goud en reiken tot het dak. Bovendien liggen ze allemaal op de route van Santiago de Compostella. In de kathedraal hing een schilderij van Michelangelo ooit gekocht door een bisschop in de 17e eeuw. We zouden geen kaarsjes opsteken vandaag maar aalmoezen geven aan personen die met een bekertje bij de deur stonden, het waren er niet zoveel gelukkig. Wij beseffen dat we het enorm goed hebben en er is in Spanje veel armoede waarbij ook nog eens het sociale stelsel iets anders is dan in Nederland. Maar we liepen door het feestgedruis en genoten van de straatmuzikanten en dweilorkesten die er lustig op los bliezen, soms wellicht met wat te veel Rioja achter de kiezen. Tijd voor de lunch, die we genoten in één van de vele tapas restaurants in de gezellige straatjes en allemaal hun verschillende gerechtjes, Pinchos en andere lekkernijen in de vitrine hadden liggen. Een tafeltje gescoord en een keuze gemaakt voor hapjes, bovendien raakten we in gesprek met andere Nederlanders die net met hun camperreis waren gestart. We moesten door en liepen de Puente de Hiero over, een prachtige brug met smeedijzeren hekken die over de rivier de Ebro lag. Aan het eind van de brug zat één van de grotere Rioja Bodegas, Franco Españolas. Hier kochten we een aantal flessen Rioja wijn dus dat werd slepen pffff. Er zijn negen grote gekwalificeerde D.O.C wijnhuizen in en om de stad en daarnaast hebben veel woonhuizen grote wijnkelders onder de woning waar de wijnen op de juiste temperatuur liggen te rijpen. Terug de brug over waar we in het cultuur centrum, gevestigd in een prachtig oud pand, een foto expositie, La Familia del Vino, bezochten. Oude zwartwit fotos van zes families van bekende wijnhuizen uit de Rioja streek. Een foto reportage beelden de verhalen uit wat er allemaal nodig was om een fles wijn te bottelen. Prachtig foto’s van hardwerkende mensen onder soms erbarmelijke omstandigheden. Daarnaast was er een expositie van de kunstenares Isabel Vozmedyano die 15 schilderijen had geschilderd met jonge wijn uit de Rioja streek. Heel bijzonder hier aan was, dat zodra het schilderij gereed was, met de kleuren intens paars en violette tinten werd gescand, omdat het origineel net als bij wijn in de loop van de tijd op natuurlijke wijze vervaagd door het oxidatie proces, het werk leeft dus voort net als bij wijn. Buiten was het nog steeds een drukte van belang, we pikte nog een terrasje en genoten van de drukte. Genoeg gezien en gehoord dus terug naar de caravan waar we soep met een broodje aten en tot overmaat van ramp sloeg Fred z’n glas wijn omver, potverdorie nog eens aan toe, gelukkig witte wijn. Vervolgens de caravan weer gereed gemaakt voor onze reisdag morgen naar Bilbao. Wat een heerlijke, ontspannen en gezellige dag.

Dag 29
Een reisdag van Logrono naar de Spaanse Noordkust naar Laredo, Camping Playa del Regatón, de naam associëren we ergens mee. We vertrokken rond 11u richting de tolweg AP68. Op weg hierheen kwamen we veel tractors tegen met wagens vol druiventrossen die ze naar de bodegas brachten, erg leuk om te zien, na zo’n 10 km de tol op. We zijn zo blij met de Fullly tol badge die prima werkt. Onderweg was het erg wisselvallig weer, mooie wolken luchten afgewisseld met zon en hier en daar een bui. Rondom Bilbao veel tunnels op weg naar de kust en veel hellingen tot 10% waarbij de Renault zich goed liet gelden. Bij aankomst op de camping weer regen. Vriendelijke ontvangst en een prachtige camping in een baai aan het strand 🏖️ en kregen een leuke ruime plek. Ziet er allemaal pico uit en het sanitair is uitmuntend. Camping is goed gevuld met wellicht allemaal Bilbao gangers. Alles stond snel op z’n plek dus tijd voor koffie, boodschappen doen en na het eten een klein rondje strand. Er is wel eb en vloed waarbij het water een flink stuk wegtrekt. Ook online al tickets gekocht met 65+ korting voor Salomon R. Guggenheim museum. De Peggy Guggenheim collectie in Venetië zijn we al geweest dus nu nog alleen New York, you never know.

Dag 30
De dag starte met regen, het blijft wisselvallig maar goed Bilbao was het doel voor vandaag. Bilbao ligt 50 km van de camping maar via de tolweg rijd je er zo heen. Het is de 10e stad van Spanje en ligt ingeklemd tussen heuvels en bergen. We hadden de fietsen op de auto, echter de auto buiten de stad parkeren was geen optie want je bent zomaar 15 km verder. Op straat parkeren vergeet het maar, vergunninghouders en kort parkeren. Fred wilde liever niet in parkeergarage want dat is niet altijd fijn met fietsen achterop maar we ontkwamen er niet aan dus midden in centrum parkeergarage gevonden en vlak bij Guggenheim museum. Fietsen er af en op ons gemak via mooie fietspaden er heen gefietst. Het was druk, dus blij dat we al tickets hadden. Het gebouw is op zich al een kunstwerk van de hand van de Noord Amerikaanse architect Frank Gehry. De buitenkant bestaat uit schubvormige titanium platen wat er voor moet zorgen dat het jaren kan blijven schitteren en de vele glazen wanden zijn zo geconstrueerd dat ze de kunstwerken beschermen tegen warmte en beschadiging door zonlicht wat het samen maakt tot één van de grootste kunstwerken van de hedendaagse architectuur. Na het scannen van de tickets naar binnen, waarbij je een indrukwekkend atrium betreedt, waaraan de drie verdiepingen met 20 galerijen grenzen. Dit gaf wel echt een wow gevoel alles was precies goed, geen pilaren oid die het zicht hinderen erg bijzonder. We liepen alle zalen op ons gemak door, veel diversiteit in moderne kunst van diverse kunstenaars maar toch waren we niet erg onder de indruk van wat er hing en stond, wellicht al in teveel mooie musea geweest waardoor de prikkels weg bleven. Ook was er een aparte zaal met audio en video kunst, als je daar een poosje zat waren je hersenen compleet in de war. Wat interessant was, was dat we werken van kunstenaars herkenden omdat deze natuurlijk de wereld overgaan en ook in andere musea te bewonderen zijn. De prachtige stalen collectie The Matter of Time van Richard Serra, springt er wel uit met de enorme staal constructies. In Museum Voorlinden staat ook een kunstwerk. Daarnaast was er een expositie van Helen Frankenthaler (1928-2011), wie kent haar niet, met haar abstract expressionisme en color field painting. Dit was een nieuwe techniek die door haar was ontwikkeld, ook dit maakte niet veel indruk op ons. Naderhand nog een rondje om het museum gelopen langs de reuzenspin en het prachtig uitzicht op het museum en de stad. Al met al een mooi bezoek maar alle aandacht ging toch naar het prachtige gebouw. Ook dit museum kunnen we weer van onze bucket lijst strepen. Even geluncht en nog een rondje door het centrum gelopen waarna we, na een koffie stop, weer terug naar de camping reden.

Dag 31
Een dag die startte met de zon, het was niet warm maar doet een mens wel goed. In Komoot hadden we een 30km lange fietstocht gepland en we stapten rond 12.00 op de pedalen. Vanaf de camping 2 km naar het strand fietsen vanwaar een klein veerbootje ons naar de andere kant van de baai, de Rio de Tetro, bracht naar de plaats Santona. Ferry Laredo-Sãntona. Een oversteek van ca. 10 minuten. De boot vaart met de steven het zandstrand op waarna er een loopplank wordt neergelegd zodat je ook met de fiets het bootje op kan. Dat was wel een dingetje, fietsen zijn niet licht en loopplank was steil maar met een beetje hulp lukte het prima. Veel pelgrims maken ook gebruik van deze overtocht die inclusief fiets, retour €6 pp kostte. De zee was kalm dus geen last van rollende magen en deining. Een leuk tochtje. Aan de overzijde kwamen we wel aan, aan een steiger en moesten we een klein stukje omhoog klimmen, wat ook weer lukte. Een prachtige boulevard die natuurlijk in de zon 🌞 altijd goed uitkomt. Veel gezelligheid in deze kustplaats, met op de achtergrond de bergen van het achterland. We fietsen via de kerk, langs een prachtige kustlijn, mooie fietspaden en natuur het binnenland in waarbij we vervolgens een aantal leuke dorpjes passeerden. Ook langs de route een enorme provinciale gevangenis met hoge muur dat was wel bijzonder in deze ietwat romantische omgeving. Uiteindelijk reden we weer op de kust af en in het plaatsje Noja, staken we bij een prima visrestaurant op voor de warme lunch, zeg maar ons diner voor de avond. Na de verrukkelijke 3 gangen weer op de fiets, is geen sinecure zeker niet als je ook een glas rode wijn achter de kiezen hebt, niet klagen maar dragen zeggen we dan maar. Via de plaatselijke kerk fietsten we het dorp weer uit terug naar de veerboot. Natuurlijk deden we het strand nog aan, zwemmen ging Fred te ver want het was niet erg warm maar even het zeewater voelen en het zand aan je tenen is heerlijk. In het dorp Santona nog wat boodschappen gedaan en wat lekkers gehaald voor de ferryman die ons goed had geholpen. Het bootje vaart iedere 20 minuten dus mis je ‘m dan heb je zo weer de volgende. Na wederom een voorspoedige overtocht waren we rond 17.30u op de camping. Nog genieten van de zonsondergang en vervolgens een broodje namen met een gebakken eitje. Een leuke, ontspannen en gezellige dag.

Dag 32
Vandaag een dagje winkelen, in een groot winkelcentrum nabij Santander, niet veel gekocht, lekker geluncht en koffie momentjes genomen dus niet echt een spannende dag. Aansluitend nog even op strand geweest maar er stond veel wind en was niet warm ondanks dat de zon scheen. Trudie heeft weer mooie schelpen gevonden. Na het eten caravan weer gereed gemaakt, morgen weer een reisdag naar Frankrijk 🇫🇷

Dag 33
We waren op tijd uit bed want we moesten voor 12.00u op de volgende camping zijn, wilde we een plekje veroveren. Onderweg toch effe opsteken voor koffie, weliswaar uit de thermoskan maar niet minder lekker. Op weg naar Frankrijk, Camping l’international Erromardie. Na een voorspoedige reis waren we rond 11.30u op de camping. Gisteren gebeld en we hoefden niet te reserveren, advies was wel om er voor 12u te zijn. Toen we aankwamen verbaasde gezichten 🥴 maar ze hadden nog een plek met uitzicht op zee. Was wel duurder dus de ACSI korting ging in rook op maarrrr we staan bij het strand met zicht op zee. Een fantastische camping, met uitmuntend sanitair, prachtige plekken etc. Nadat we waren gesetteld, boodschappen doen. Toen we goed en wel terug waren en net aan een bakkie cappuccino zaten vlogen er 8 straaljagers over met een overweldigend geluid. Kom je voor je rust, nu dat kun je wel vergeten. Bij nadere informatie blijkt de Franse luchtmacht jaarlijks in deze baai een spectaculaire Airshow te geven met vliegdemonstraties, waaronder de Patrouille de France, parachutisten, helikopterdemonstraties en meer. We waren hier dus deels getuige van wat prachtig was. We gingen op tijd ons bedje in.

Dag 34
Er scheen een flauw zonnetje toen we opstonden na een goede nachtrust. Eerst maar douchen en rustig aan doen. We zouden met de fiets naar het dorp St. Jean de Luz, naast de camping en wat ligt in Frans Baskenland. Rond 12.00u op de fiets, de zon scheen inmiddels volop dus zin in. Een korte fietstocht langs de kust bracht ons in hartje centrum. Onderweg een drukte van belang, met mensen die naar het strand gingen, wellicht een terrasje wilde pikken of anderszins. Het is een oude gezellige kleurrijke badplaats met een gezellige haven, aparte huizen lijkt iets Oostenrijks en gezellige straatjes. Koning Lodewijk de XIV, ook wel bekend als “de Zonnekoning” had hier een huis nu een museum en is hier ook getrouwd. In de haven komen rond 13u de vissersschepen binnen met hun verse vis, een leuk plaatje. We liepen over de markt die langzaam alweer aan het opbreken was gezien het tijdstip en maakten een stop bij l’Eglise St. Vincent, een prachtige kerk uit de 16e eeuw. Toen naar het centrum, en wat opviel waren de vele delicatessenwinkels met gedroogde worst, gedroogde pepers en veel zoete dingen zoals Macarons. Deze zijn niet te vergelijken met de standaard macaron, wel dezelfde ingrediënten maar geen kleurstof en geen vulling en een doosje 24 stuks koste €30, vonden dit wat overdreven. We liepen naar de kerk waar Louis de XIV was getrouwd de Saint Jean Baptiste, een prachtige kerk en wat opviel waren de balustrades aan de zijkanten, wat in de eerste kerk ook al was. Ook het altaar met 18 beelden was heel imposant. Op naar het plein Place Louis XIV waar een huis stond van de Zonnekoning, hier veel gezelligheid en een aantal kunstschilders verkochten hun werk rondom de muziektent. Het was tijd voor koffie en namen hier negen zoete Tapas hapjes bij en die waren toch lekker. Aansluitend zouden we het woonhuis van Louis bezoeken echter dat was een rondleiding met een Franse gids en daar hadden we geen zin in. Dan maar naar het strand, waar we een duik in zee namen, even genoten van de zon en de gezelligheid om vervolgens weer via het centrum naar de camping te gaan, wil het niet dat er net een rally van oude auto’s langs kwam, de Rally de la Mêr die zich als een slang door de stad verplaatste, meer dan 100 auto’s erg leuk om te zien. Het was weer mooi geweest voor vandaag dus op naar de camping waar we de BBQ aanstaken.

Dag 35
Op naar Biarritz, de mondaine badplaats aan de zuid-west kust, en het voormalig centrum van de Europese adel wat je aan de huizenbouw kunt zien. De plaats ligt 13 km van de camping, dus de fiets moest het weer ontgelden. Met een strak zonnetje vertrokken we en fietsten onder de kust door via Bidart naar Biarritz. Een prachtige route met fantastische vergezichten, de Golf van Biskaje aan de linkerhand met hoge kliffen en aan de rechterhand de uitlopers van de Pyreneeën. Het was wel afzien, enorme klimmen 8% naar boven en dan weer met een rotgang naar beneden, vergde enorm veel energie ondanks de trap ondersteuning. We deden er langer over dan berekend en na goed 1,45 uur fietsen kwamen we aan, niet uitgeput maar we moesten wel even bijkomen. Eerst een bezoek aan de markt, een kerkje, St. Joseph hier tegenover en vervolgens een fantastisch uitkijkpunt Rocher de la Vie, wat een stuk in zee ligt en te bereiken is via een loopbrug. Vanhier fietsten we naar het haventje waar we zouden lunchen maar dat ging niet door want alles ging sluiten. Dan maar naar de volgende stop, de kathedraal St. Eugênie, gesloten vanwege restauratie en de mooie witte vuurtoren uit 1831 gelegen op een schiereilandje waar we ook koffie dronken met wat lekkers. Langs de route stonden enorme artistiek vorm gegeven huizen en huizen in ArtDeco steil en het prachtige Hotel Palais wat een echte eye catcher was, met wellicht prijzen die wat hoger liggen dan Ibis budget. We zouden nog gaan zwemmen in zee maar gezien de woeste golfslag lieten we dit achterwege. Dan maar weer terug naar de camping via dezelfde route met dezelfde inspanning waarbij we nog even opstaken in het leuke plaatsje Bidart, de kerk Notre Dame l’Assomption bezochten en bij de plaatselijke Boulangerie een broodje namen. Rond 18u terug op de camping, restaurant gereserveerd en nog een duik in het mooie grote zwembad.

Dag 36
Vandaag weer een reisdag, 289 km, de zon scheen en we verlieten de Pyreneeën en Frans Baskenland en trokken noordelijker via Bordeaux naar Saint Palais sur Mêr, zo’n 150 km boven Bordeaux aan de westkust. Gisteren alles weer in gereedheid gebracht dus rustig aan en vertrokken rond 10.30u. Via de tolweg A63/A10, het landschap veranderde van hoge bergen naar een meer heuvelachtig land. Rondom Bordeaux enorme wijngaarden met druivenstruiken en we staken de rivier de Garonne over. Onderweg een paar keer opgestoken, broodje gegeten en koffie gedronken, het was een redelijk ontspannen rit ondanks de honderden vrachtauto’s die er reden. Om half vier kwamen we aan op Camping Le Puits de l’Auture, een prachtige gelegen camping aan de kust. Inchecken en we konden zelf een plek uitzoeken in de bosrijke omgeving. Het seizoen loopt hier ook af dus keus zat. We kozen een redelijk zonnige plek tussen de hoge sparren en dennenbomen. Alles weer in gereedheid gebracht, koffie en een heerlijk koffiebroodje en vervolgens een verkenningsrondje. Het ziet zier er allemaal prachtig en spic en span uit, genoeg toiletten en douches, wat mag voor een viersterren camping, wat onze vorige camping ook was. Maar goed dat vind je terug in de prijs, die in het hoogseizoen niet misselijk is €40/60 per nacht is niks maar in het naseizoen redelijk betaalbaar tussen €20/30 zeker als je lid van ACSI bent. Nog een rondje buiten de camping, waar het strand aan de andere kant van de weg lag, ziet er met de mooie boulevard niet verkeerd uit. Even verder stonden op hoge palen zgn. Carrelets, vishuisjes, genoemd naar de netten waarmee wordt gevist. Lekker makkelijk gegeten bij de caravan, soep en een kaasplankje en nog even de ondergaande zon aanschouwd. Trudie voelde zich niet helemaal ok, dus ging op tijd onder de wol.

Dag 37
Een ontspannen stranddag vandaag, de zon scheen volop dus dan moet je het er van nemen. Het strand voor de camping is moeilijk te bereiken, via een rotspartij terwijl er 300m verder een prachtig zandstrand lag. Nadat Trudie een was had gedraaid, nog even hadden gebeld met nicht Tineke waar we op de plek waar zij woont een paar dagen op de camping staan, op naar het strand. Parasol mee, tas met broodjes, drinken en lekkers en zwemkleding niet te vergeten. Een stukje op de fiets langs de boulevard en vervolgens via een smal bospad naar het strand wat uitgestorven was. Alleen aan de vloedlijn wat wandelaars. We hebben hier een aantal uurtjes heerlijk verpoost, lekker gezwommen en tegen vieren weer naar de camping, nog wat boodschappen doen en gegeten. Na het eten ging Trudie nog wat opruimen en miste een fles water in een krat in de auto, juist ja, de fles met het Heilige water van Lourdes. Waar was die nu gebleven, dat was wel een dingetje. Gisteren was het flessenwater op, echter Fred zei dat er nog een fles in de auto lag, zich niet meer herinnerde dat, dat het Lourdes water was. Dus dat hebben we onwetend met z’n tweeën opgedronken. Trudie was niet amused, we hebben er wel om kunnen lachen maar huilen stond bij Trudie nader dan het lachen. Ja, zo maken we nog wel eens wat mee.

Dag 38
Wederom opstaan met de zon dat geeft toch wel het ware vakantie gevoel. Werden vannacht wel onverwachts gewekt doordat het rookalarm afging, weten niet wat er aan de hand was, maar was loos alarm. Die doet het in ieder geval goed. Vandaag bezochten we een markt in de plaats, St. Palais sur Mêr waar we op de camping staan. Niet groot maar de kramen met kleding, ijzerwaren, huishoudelijke artikelen, groente en fruit, delicatessen en vis waren ruim vertegenwoordigd. Vervolgens een bezoek aan het centrum, niet groot wel erg gezellig waar we broodjes en salade kochten welke op de boulevard, met uitzicht op het stadsstrand, oppeuzelden. Ook mocht een bezoekje aan de lokale kerk niet ontbreken, sober maar wel een mooi kerkje. Bij de plaatselijke patisserie nog twee Eclairs gekocht, een typisch Frans gebakje gemaakt van soezendeeg, langwerpig is van vorm, en gevuld met een zoete vulling en afgewerkt met een glazuurlaag, van chocolade. De naam 'eclair' komt van het Franse woord voor 'bliksemschicht' en verwijst naar de snelle manier waarop dit gebakje gegeten zou kunnen worden, nou dat was helemaal waar. Zeg maar wat voor de Hollanders een tompouce is. Trudie had nog wat op het programma staan waaronder een bezoek aan een wijnhuis. In deze omgeving, de regio Charente wordt de Franse Cognac gemaakt en de Pineau, een versterkte Franse drank van vers druivensap gemengd met cognac wat de gisting stopt. Een zoete rijke drank met een alcohol percentage tussen de 16 en 22%. Ben benieuwd, proeverijtje? Gezien het mooie weer vandaag en de omslag morgen deden we nog een middagje strand 🏝️. Heerlijk en ligt ons prima, we zouden uit eten maar hadden geen zin dus makkelijk bij de caravan gegeten.

Dag 39,
De eerste bewolkte dag dus dan maar shop activiteiten, een bezoek aan het cognac-, pineau- en wijnproductie bedrijf van Caves Jules Gautret en we bezochten een expositie, een leuke ontspannen en culturele dag. We reden rond 10u weg, allereerst de auto door de wasstraat want die zag er niet uit. Toen op naar Caves Jules Gautret in Royan. Het bedrijf bestaat sinds 1847 en zoals eerder vermeldt zijn er een aantal van dit soort bedrijven die Cognac en Pineaut maken maar dit is één van de oudste. Fred had niet eerder Pineaut geproefd, dus zat om 10.30u al aan de drank, hik. De smaak van de diverse Pineauts was prima maar ook de cognac was niet om uit te spugen. Het spul was niet goedkoop, toch maar een aantal flessen ingeslagen en kom de winter wel warm door😅. Een aantal winkels bezocht en vervolgens op naar de hyper marche. Een giga supermarkt wat zowel warenhuis als supermarkt is. Zeg maar een AH XL maar dan effe groter. We hadden wat specifieke spullen nodig dus elk een kant op en ben je elkaar kwijt dan bel je effe. Vervolgens gelunched en terug naar Saint Palais sur Mêr waar we een expositie bezochten van Vivian Maier, hadden niet eerder van haar gehoord. Zij was een Amerikaanse straat-fotografe maar bracht een groot deel van haar jeugd door in Frankrijk, maar ging weer terug naar Amerika. Ze fotografeerde als hobby en droeg altijd een camera bij zich en maakte in die jaren meer dan 150.000 foto's, voornamelijk van mensen en de architectuur van New York en Chigago maar ook andere delen van de wereld. Haar werk bleef tijdens haar leven onbekend, echter kort voor haar dood werden enkele dozen met daarin haar bezittingen gekocht op een veiling en een historicus en verzamelaar onderzocht de foto's en begon scans van Maiers werk vanaf 2009 op het web te publiceren wat veel positieve kritieken opleverde. Haar foto's werden uiteindelijk over de hele wereld tentoongesteld. Een bijzondere expositie in een voormalig douane gebouw. Aansluitend een bezoek aan een brocanterie en nu heeft Trudie wel wat gekocht. We hadden sushi meegenomen en brachten de avond in alle rust door.

Dag 40
Het is een hele natte nacht geweest met stormachtige wind. Blij dat we gisteravond alles opgeruimd hadden.
Na een winderige en regenachtige reis, wat erg inspannend reed, kwamen we rond 15u aan in Le Grand Pressigny. Hier woont onze nicht Tineke met haar gezin. We hebben hier al eerder op de Municipal camping gestaan maar nog nooit alleen. Het is een compleet lege camping. Maar goed het hek werd open gedaan en alle faciliteiten werkten. Het was vandaag feest in het dorp vanwege Pink Ribbon met allerlei festiviteiten om geld op te halen voor kanker onderzoek. Dit speelde zich allemaal tijdens de ochtend af met wandeltochten, ook daarom was de camping nog open. Snel een plaats gevonden en alles weer op orde. Tineke kwam met haar zoon en dochter op de koffie. We aten bij de caravan en hadden een rustige avond.

Dag 41
Opstaan met de zon na een koude nacht maakt een mens vrolijk. Om 10u vertrokken we naar het plaatsje Le Liége waar een grote braderie, met rommelmarkt was. Bij aankomst was het een drukte van belang en alles was in een country en western-achtig manier vorm gegeven. Auto geparkeerd en op naar de ingang waar direct al de vele marktkraampjes in twee lange paden langs een pad stonden. Er was verder van alles te beleven, ponyrijden, rodeo stier berijden, wie kan het langst blijven zitten, draaimolens en etenstentjes. Na de eerste kramen waren we er al snel achter dat het allemaal oude rotzooi was wat er werd verkocht en ook nog een stevige prijzen voor werd gevraagd. Maar de nieuwsgierigheid gebied dat we wel alle kramen hadden langs gelopen. Het was even een leuk uitstapje. Vervolgens reden we naar het stadje Azay de Feron waar het gelijknamige chateau staat. Bij binnenkomst konden we niet op eigen houtje rondlopen maar moesten met een gids mee. Dat duurde nog 40 minuten en was in het Frans, we zouden wel een Engelse tekst meekrijgen maar Fred vond dit niet fijn. De gids staat in het Frans te praten tegen een groep en jij moet dan ook nog eens in dezelfde ruimte de Engelse tekst naar Nederlands vertalen, nu was dat niet het probleem maar je bent constant gefocust op die gids. Dus niet gedaan en ietsjes teleurgesteld terug naar de caravan. Rond half vijf reden we op de fiets naar nicht Tineke, een gezellig samenzijn met haar man Bamba en de twee kids en lekker bijgekletst. Pizza besteld en gezamenlijk opgegeten, was erg gezellig.

Dag 42
Een ontspannen dag vandaag, eerst naar de supermarkt in Decartes, en de middag ontspannen doorgebracht op de camping tot 16.30 uur. We haalden Aiden (7) uit school die bij ons pannenkoeken at. Met hem getafeltennist en geschaakt, ja 7 jaar en schaken, hoe leuk is dat. Rond 7u werd hij weer opgehaald en wij lekker gechild.

Dag 43
Na een nacht met een prachtige maan stonden we wederom op met de zon. We hadden weer een programma vandaag, weliswaar niet spannend. Trudie had een afspraak met de nagel stylist in een dorp verderop. Normaal altijd in IJmuiden maar ja dat gaat effe niet. Aansluitend boodschappen, want Tineke en Bamba zouden komen BBQen vanavond en ook lekker gelunched. Rond vieren waren we weer bij de caravan na een mooie rit waarbij bomen volop in de herfstkleuren staan. Voorbereidingen getroffen en rond zessen waren we compleet en kon de BBQ aan. Lekker gegeten met elkaar. Was erg gezellig, Aiden, hun zoon, sliep vannacht bij ons in de caravan, wat hij spannend vond. Oja, vanochtend ook nog even naar het stadhuis, de Mairie want we blijven hier tot zondag, vooralsnog blijft het weer goed, vandaar.

Dag 44
Rond 08u stonden we op, Aiden had bij ons geslapen en dat was allemaal prima gegaan, hij vond het leuk en had geen heimwee. Douchen, aankleden en ontbijt met de opkomende zon in het oosten en de maan in het westen, hoe bijzonder. Na een potje tafeltennis en schaken bracht Trudie hem om 11.30u naar huis, waarna wij op de fiets stapten voor een tocht van 40 km door de campagne. Vanaf de camping waren we al snel op het platteland in een heuvelachtige omgeving met rustige landweggetjes, prachtig vergezichten met veel zonnebloem-velden die inmiddels stonden te verdrogen. Diversiteit aan kleurige weilanden, mini gehuchten met romantische Franse huisjes en de mooie namen Les Normandières, La Grisonnerie, La Bourelièr, daarnaast de koeien, schapen en paarden die wellicht dachten o, zijn dat Bob en Annie niet? Maar goed, de zon scheen volop en er stond een straf windje maar dat deerde ons niet. Vanuit het niets zie je dan in de verte een hoge ruïne achtige toren, en kom je dichterbij dan is het een enorm chateau, geheten Chateau Le Châtelier tussen Paulmy en Neuilly le Brignon. Een eeuwenoud kasteel, gebouwd op een rots en omringt door een gracht met twee ophaalbruggen, erg verrassend. We passeerden ook de Dolmen de la Pierre Chaud, een Neolithische begraafplaats, van 6000 jaar terug ontdekt in 1887. Er werden menselijke en dierlijke resten, bewerkte stenen, vuurstenen en sieraden van been en gewei gevonden, ook weer bijzonder. Vervolgens door naar Descartes, waar we allereerst naar de voetbaltraining van Aiden gingen, wat hij leuk vond om vervolgens door te fietsen naar het Museum Descartes gewijd aan de gelijknamige beroemde Franse wiskundige, natuur-wetenschapper en filosoof, die hier werkte en woonde en bekend staat als de vader van de moderne filosofie. Zijn beroemde uitspraak, wie kent hem niet, ‘Cogito, ergo Sum’ Ik denk, dus ik ben. Het museum was gevestigd in het voormalig woonhuis. Descartes leefde en werkte een groot deel van z’n leven in de Republiek de Zeven Verenigde Nederlanden en heeft zijn stempel op de moderne filosofie gedrukt. Nu zijn we niet zo thuis in de filosofie maar het was best interessant om een kijkje in zijn korte leven te krijgen. Daarnaast waren er in dit museum nog twee Franse beroemde personen die alle aandacht kregen, mede omdat ze hier ook vandaan kwamen, de electronisch wetenschapper Gustav Trouvé en de schrijver René Boylesve. Beiden nog nooit van gehoord maar goed we kunnen niet alles weten en het was best aardig om ook hier wat meer over te weten te komen en dan toch zeggen, oja. Na dit bezoek terug naar de camping en onderweg sprokkelden we nog zo’n 1.5 kilo walnoten bij elkaar. De bomen staan hier overal dus gratis en voor niks. Weer een inspirerende dag.

Dag 45
Na een nacht met een prachtige maan stonden we wederom op met de zon. We hadden weer een programma vandaag, weliswaar niet spannend. Trudie had een afspraak met de nagel stylist in een dorp verderop. Normaal altijd in IJmuiden maar ja dat gaat effe niet. Aansluitend boodschappen, want Tineke en Bamba zouden komen BBQen vanavond en ook lekker gelunched. Rond vieren waren we weer bij de caravan. Voorbereidingen getroffen en rond zessen waren we compleet en kon de BBQ aan. Lekker gegeten met elkaar. Was erg gezellig, Aiden hun zoon sliep vannacht bij ons in de caravan, wat hij spannend vond. Oja, vanochtend ook nog even naar het stadhuis, de Marie want we blijven hier tot zondag, vooralsnog blijft het weer goed, vandaar.

Dag 46
Een beetje luie ochtend, de zon had zich verstopt en we hadden vooralsnog geen plannen, dus alles op z’n gemakkie. Na de middag toch even weggeweest op de fiets, naar Chateau Grand Pressigny. Het kasteel dateert uit de 12e eeuw en toornt hoog uit over de omgeving en had groots aanzien en is thans een historisch monument. Het heeft vele uitbreidingen en restauraties gekend en daarnaast een groot aantal bewoners van aanzien gehad. Wat er nu van het oude kasteel over is, zijn twee torens een voormalige huis, een waterput, entree poorten en de muur. Daarnaast zit er een mooie grote tuin omheen. Vijftien jaar geleden werd het kasteel twee jaar gesloten en heeft men op een deel van de fundamenten een prachtig prehistorisch museum gebouwd. Als je door de entree poort naar binnenloopt krijg je het gevoel van vervlogen tijden. Het is niet vreemd dat het museum hier is gevestigd gezien het ligt in een omgeving waar talloze belangrijke archeologische opgravingen zijn gedaan. In het museum vele vitrines met stenen, vuurstenen, werktuigen van steen etc. en een overzicht over het ontstaan van de mens, waarbij de wetenschap en religie botsen. Eerlijk gezegd boeit archeologie ons niet zo en een steen is een steen. Voor een archeoloog heeft een steen een grotere betekenis want er wordt van alles aan afgezien en afgeleid en onderzoek is ozo belangrijk. Je loopt van vitrine naar vitrine met stenen, rood, bruin, glazig, geslepen en uit diverse tijden. Daarnaast stenen urnen, potten, vazen etc. Ook was er een nagebouwde nederzetting uit vroegere tijden. Veel tekst met uitleg in Frans en soms Engels. Maar goed, wat we wel interessant vonden was de geschiedenis van het kasteel, wat middels foto’s en maquettes was vorm gegeven. Na een goede 1,5 uur stonden we weer buiten en fietsen nog een rondje door het dorp en reden weer terug naar de caravan.

Dag 47
Een dagje naar Tours vandaag want daar waren we nog niet geweest de afgelopen jaren, of toch wel. Af en toe weten we het ook niet meer. We hebben inmiddels al heel wat, werelddelen, landen, steden en highlights gezien dat iets waar we in mei j.l. nog geweest zijn niet meer scherp stond in ons mind. Hoe kan dat nu? we weten het niet. Maar goed, we hebben ondanks dat we nu twee keer in Tours zijn geweest en dezelfde waypoints hebben gezien enorm genoten. Tours is een stad, qua inwoneraantal net iets groter dan Alkmaar, echter qua oppervlakte veel groter en ligt 70 km vanwaar wij verblijven. De oude binnenstad is gezellig met smalle straatjes maar er loopt dwars door Tour, de Rue National, een kaarsrechte prachtige witte brede Allée van bijna een km. lang waar ook de tram rijdt. Een deel daarvan is winkelstraat met de grote winkels, warenhuizen en kleding en in de gezellige smalle zijstraatjes een grotere diversiteit aan kleine winkels, antiquairs, snoepwinkels, souvenirwinkels, veel horeca en andere bijzondere winkeltjes. Daarnaast stroomt de Loire door de stad en de rivier de Cher. We parkeerden de auto bij de IKEA, dronken hier koffie en fietsen via goede fietspaden naar het centrum. Bezochten de Kathedraal Saint Gatien en de Basiliek Saint Martin, een populaire plek voor bedevaartgangers naar Spanje. Beiden hadden we al eerder bezocht en er ging uiteindelijk een lichtje branden. Vervolgens heerlijk door het gezellige centrum gebanjerd, koffie gedronken en voor je het weet is het 16.30u, waarna we weer op de fiets richting IKEA gingen, waar we zouden eten echter restaurant was al dicht, Franse tijden. Dan maar de Zweedse balletje en röstie mee naar de camping wat prima smaakte.

Dag 48
Een koude dag vandaag, geen zon en grijs en mistig. Morgen gaan we weer op route dus de caravan weer langzaam gereed maken. De middag stond in het teken van een bezoek aan Le Petit Pressigny. Een dorp zo’n 9 km verderop waar een evenement plaatsvond L’Art e Lard. Een kunst festival waarbij kunstenaars, professionele en amateurs hun werk tonen op diverse plekken in het dorp. Het bijzondere was dat deze plekken bij bewoners waren, in de tuin of in het woonhuis, in de school, het stadhuis en andere bijzonder plaatsen. Het festival werd al voor de 17e keer gehouden en is een groot succes. Wij fietsten de 9 km door het mooie heuvelland, het was niet warm en een echte jas hadden we niet mee. Maar goed we kamperen. Nadat we de fietsen hadden geparkeerd liepen we naar het stadhuis om een programma en routeboekje te halen. Hier kon je een genummerde route lopen en kwam je dus op alle plekken. Het leuke hiervan was dat je eigenlijk ook kon gluren bij de buren en bij de prachtigste huizen naar binnen liep. Op het centrale plein, in de kerk en in de school waren meerder stands. Prachtige schilderijen, keramiek, smeedwerk, haak en borduurwerk en andere creatieve vormen van kunst werden getoond en eventueel verkocht. We waren erg verrast door de diversiteit. Tineke kwam ook en die kent veel mensen dus samen ook nog aangename gesprekken gevoerd. Een erg leuke middag en de zon liet zich uiteindelijk ook nog even zien. Wij weer terug op de fiets waarna we voor het avondeten waren uitgenodigd bij Tineke waar we gezellig samen hebben gegeten.

Dag 49
Vandaag een reisdag, van Le Grand Pressigny naar Feuillerès bij Peronne zo’n 100km boven Parijs en een rit van 450km. Rond 10.00u vertrokken en eerst nog even langs Tineke om afscheid te nemen. Via de tol A10, Tours, Orleans naar Parijs waar we op de oostelijke periphériqué belanden die deels dwars door de stad loopt. Het was hier, ondanks de zondag, een drukte van belang en niemand gunt de ander ruimte, dus die moet je zelf nemen. Knipperlicht aan en langzaam naar links dan houdt men wel in. Vanaf Parijs, Eiffeltoren gespot, via de A3, A1 naar Peronne. Fred dacht het met een volle tank wel te redden echter daar vergiste hij zich behoorlijk in. De caravan achter de auto, heuvellandschap dus de auto moest werken. Bij de afslag Peronne ging het signaal af dat we moesten tanken, je hebt dan nog zo’n 5 liter. Naar de camping was het nog zo’n 9 km dus dat moest lukken….. Gelukkig haalden we de Camping Chateau Oseraie, caravan op de plek en op zoek naar een pomp in Peronne, voor de zekerheid maar een fiets mee. Lang verhaal kort we hebben het gered maar knepen hem wel. Het is een pracht camping, we hebben hier eerder gestaan. Nadeel om de 7 minuten komt er een T.G.V. voorbij, uit twee richtingen en die rijdt ter hoogte van de camping over een brug nu, je denkt dat het een straaljager is maar nee het is de trein die met 300 km voorbij zoeft. Daarnaast ligt de tolweg A1 waarover het verkeer raast, dus geen camping waar je heen gaat voor je rust, by the way, de omgeving is hier geweldig die hebben we 3 jaar terug al verkend. Morgen weer een reisdag.

Dag 50
Een reisdag van 300km van Feuilleres naar Sleeuwijk in NB. We hadden geen haast en vertrokken rond 10.30u. Nog even langs de supermarkt en vervolgens naar de A1 en via Gent, Antwerpen richting Breda. Het was maandag, dus enorm druk op de weg, zwaar bewolkt en af en toe een bui. Rond Gent was het verschrikkelijk druk en moest je goed opletten om de juiste afrit te nemen, maar onze routeplanner en de fysieke routeplanner Trudie, gaven de juiste info, ik moest alleen maar op verkeer letten en de juiste afslagen nemen. Op de ring Antwerpen stond een vrachtwagen met pech midden op de weg, met als gevolg kilometers lange file pffff. Wat een oponthoud en rond 16.30u op de camping die aan de A27 ligt. Geen TGV maar eindeloze ruis van auto’s, wat we wisten. Camping De La Rue, een camping met 25 plekken en daarnaast wordt er een restaurant gerund. We werden vriendelijk ontvangen en er was plek zat. Het sanitair was om door een ringetje te halen, zag er prachtig uit met zelfs regendouches, hoe kun je het hebben. We staan hier één nacht en rijden morgen door naar Friesland voor twee nachten. Dan gaat de caravan naar de dealer, herstel van de schade die we 7 weken geleden opliepen, de caravan keuring en montage van een zgn, Al-Ko Trailer Control anti slinger systeem. Dit is een extra veiligheidssysteem die ingrijpt zodra de caravan gaat slingeren, en deze weer in het rechte spoor brengt. Dan donderdag a.s. op huis aan, in eerste instantie zonder caravan want die halen we naderhand weer op. We hebben in Sleeuwijk gegeten en de rest van de avond lekker gechild.

Dag 51
De vakantie komt op z’n eind, vandaag een reisdag naar Friesland naar Camping De Geele Bosch in Oldeholtwolde. We vertrokken om 10.30u van deze mooie camping, één nadeel was wel, de ligging nabij de A27. Een drukke snelweg waar het verkeer maar door blijft razen. Toch een goede nacht gemaakt. Bij Emmeloord lunchte we bij van der Valk, waarna we rond 14u op de boeren camping aankwamen. Wederom een prachtige camping, met nog een boerderij met jong vee volop in bedrijf. We werden vriendelijk ontvangen door de jonge eigenaar en netjes geïnformeerd over alle ins en outs. Het was tevens een fiets rustpunt met een gezellig terras, gezellige ontspanningsruimte en een kleine kinderboerderij. Een goed geoutilleerde camping, met veel kinder faciliteiten, prachtig en schoon sanitair en grote plekken. Deze staat weer op onze lijst, een pareltje zeg maar. Nadat we ons hadden geïnstalleerd even naar Wolvega gereden voor wat boodschappen en bij de Urker visboer kibbeling meegenomen. De rest van de avond binnen gechild want buiten was het niet lekker. Morgen de caravan opruimen en schoonmaken zodat we donderdag met alle spullen naar huis kunnen rijden.

Dag 52
De voorlaatste dag van onze vakantie welke in het teken stond van schoonmaak en opruimen. Miezerregen en donkere wolken waren ons welkom tijdens het opstaan en dat bleef nagenoeg de hele dag zo. Zware bewolking met af en toe een klein gaatje voor de zon. We hielden ons samen bezig met de caravan op orde brengen, dus schoonmaak binnen, caravan gaat later nog door de wasstraat, inpakken kleding en opruimen kastjes. De caravan blijft voorlopig in Friesland dus alles moest in de auto. Bij IKEA Frankrijk 🇫🇷 hadden we een paar grote tassen gekocht en nog twee vouwkratjes. Het hield ons een groot deel van de dag bezig. Avondeten bestelden we bij de Chinees, wat werd gebracht en we keken een film en verder heerlijk gechild. Morgen op naar home sweet home.

Dag 53
Op weg naar huis, caravan bij dealer van der Meer Caravans afgeleverd. Terug naar camping en fietsen gehaald. En dan maar even lunchen voordat we weer met beide benen op aarde staan. Na 54 dagen, op 14m2, ruim 4500 km, vele liters benzine, 17 campings, vele kathedralen, basilieken, kerken, musea en andere prachtige waypoints, regen en zonneschijn, familie bezoek en een lege portemonnee zijn we weer thuis. We hebben genoten van deze reis en zijn blij dat we er weer heelhuids zijn.

Dan tref je bij thuiskomst bloemen en welkom terug kaartjes aan en ben je dankbaar dat je een thuis hebt en lieve (klein)kinderen, familie en vrienden. Nogmaals dank aan iedereen die ons heeft gevolgd en lieve woordjes schreef. Op naar ons volgende avontuur.

Externe inhoud