Eindelijk vertrokken. Danielle bracht ons samen met onze kleindochter Puck naar Schiphol. Daar werden we ontvangen door een gastvrije hostess van het reisburo. Ook Roelof en Heleen waren er al. Koffers inleveren en op naar een restaurant want de inwendige mens wil ook wat. Na nog wat lectuur te hebben gekocht om 14.40 uur boarden. Het vliegtuig was helemaal vol.
We vlogen voor het eerst met KLM en eerlijk is eerlijk het is ons goed bevallen. We werden goed verzorgd. Na een goede vlucht van ca. 10 uur landen we om 19.15 uur plaatselijke tijd op Miami Airport. Een groot vliegveld echter weinig bedrijvigheid. We kwamen in een enorme rij, zeg maar het Efteling entree, duurde het even voor we bij de douane waren. Na de gebruikelijke formaliteiten wel uitgebreider dan we gewend zijn stonden we na anderhalf uur in de centrale hal waar we werden opgevangen door een hostess van de HAL en de dame die ons ook op Schiphol ontving. Vervolgens was het weer wachten op een bus. Er waren 60 personen dus 2 bussen. Wij zaten in de 2e en dat duurde ook weer even. Na een rit van 45 minuten kwamen we in ons hotel Mariott Fort Lauderdale aan het was inmiddels 22.45 uur. Helemaal gaar. Snel inchecken en naar de kamer. Een heerlijke ruime kamer en twee enorme bedden. Lekker groot maar ook hoog met elk vijf kussens echt Amerikaans. Spullen neergezet en eerst nog even naar de bar om nog wat te eten en te drinken. Om 23.30 licht uit, tijd in Holland 5.30 uur dus lange dag geweest.

Dag 2
Rond 8.00 uur plaatselijke tijd werden we wakker. Trudie verraste mij met een kop koffie. Douchen, aankleden en naar het ontbijt. Roelof belde rond negenen of we al wakker waren. Zij liepen al buiten in de zon. Het hotel ligt direct aan het strand dus dat is een voordeel. We moesten ca. 15 minuten wachten om een tafeltje te scoren. Je schreef je in en dan werd je gehaald. Dit hebben wij in dit soort luxe hotels niet eerder meegemaakt, maar dat blijkt in Amerika meer regel dan uitzondering. Na het ontbijt moesten we met de overige boot gasten verzamelen voor een gezamenlijke briefing mbt. tot de inscheping. Hierna plannen maken voor vandaag. Na de koffie vertrokken we met een watertaxi naar centrum Fort Lauderdale. Het was een korte wandeling vanaf het hotel. Het is een soort hop on hop off bus maar dan op het water. Fort Lauderdale wordt ook wel het Venetie van het zuiden genoemd vanwege de vele kanalen. Deze zijn allemaal kunstmatig aangelegd en we weten nu ook waarom. Vanaf de aanlegplaats vaar je door de kanalen van Fort Lauderdale. De kapitein gaf op voorhand al aan dat het geen rondvaartboot was maar en taxi. Hij vond het echter erg leuk om iets te vertellen over de omgeving. Wat je hier ziet is eigenlijk niet te beschrijven. Huizen van 15 tot ver boven de zestig miljoen is hier de normaalste zaak van de wereld. Allemaal gesitueerd langs deze brede kanalen. Daarnaast enorme schepen die gewoon voor het huis liggen afgemeerd, geen bootjes zoals we die hier in Nederland kennen maar enorme schepen met diverse dekken. Het is in Holland al iets bijzonders als je dit door de sluizen bij IJmuiden ziet varen. Filmsterren, tv sterren alsook biljonairs en miljonairs uit de zakenwereld hebben hier hun buitenhuis, voor zover je dit nog huizen kunt noemen. Dit is niet te vergelijken met de huizen in het Gooi oid. Leuk om een keer te zien maar opvallen is hier het relaas. Halverwege zijn we uitgestapt in de winkelstraat zeg maar PC Hoofdstraat. We hadden de huizen en boten gezien maar nog niet de auto’s. Je ziet hier het duurste van het duurste rijden. Als je maar opvalt. Op een terras lekker decadent iets gedronken. De prijzen zijn ook decadent, want ondank dat de Euro meer waard is dan de Dollar weten ze van wanten. Na de sight seeing weer naar de boothalte om de boot weer verder te nemen. Je blijft je verbazen. Na weer een halfuur gevaren kwamen we bij een restaurant. Heerlijk lunchen en lounchen. Het liep al tegen vieren. De boot weer terug naar het hotel om een duik te nemen in zee en het heerlijke zwembad. Aan de bar van een heerlijke cocktail genoten. Ik had een Miami Vice cocktail die erg lekker was. Terug in het hotel kregen we een proeverij cocktail. Al met al heb ik hier tijdens het tikken van dit stukje nog last van in mijn hoofd hik, hik. Voor vanavond een tafel in het restaurant van het hotel gereserveerd en morgen inschepen. Spannend.

Dag 3
Om 3.15 uur waren we wakker. Door het tijdsverschil toch wat van slag. Te vroeg om op te staan dus maar weer slapen. Uiteindelijk om 7.15 uur wakker. De koffers had ik gisteravond al weer geordend want die moesten om 09.00 uur klaar staan in de kamer. Rond half negen gingen we naar beneden om te ontbijten. In de centrale hal zag Trudie twee oudere dames van de Holland Amerika Line waar we ons moesten melden. Eén dat we aanwezig waren en twee voor de busrit. We waren op tijd want we hadden bus 1. Roelof en Heleen waren er nog niet dus met de huistelefoon even gebeld. Eerst belde ik de verkeerde uit bed. Een Amerikaan die niet blij met me was en dat ook liet blijken. Maar goed ook Roelof kwam naar beneden en we hadden kaartjes voor dezelfde bus die om 11.00 uur zou vertrekken. Eerst dan maar ontbijten. Dit zit in veel hotels niet bij de prijs in dus heb je een keus. Gisteren hadden we een eenvoudig ontbijt gekozen en vandaag het buffet. Qua prijs maakt het niet zoveel uit maar in hoeveelheid wel. Er was voldoende keus. Na het ontbijt nog even nog even geskyped met Rio en Zo. Leuk om elkaar even via de digitale snelweg te zien en te spreken. Nog effe een Starbucks en om 11.00 uur in de bus voor een vijf minuten durende tocht naar de haven. Het weer is goed ca. 25 graden. De boot lag al op ons te wachten. Er lagen er 2, de Statendam en de Noordam. Bij de terminal was het een drukte van belang, komen en gaan van bussen en taxi’s. We moesten aansluiten in een lange rij. Het ging echter redelijk snel. Wat opvalt is dat veel van de begeleiders hier in de terminal van de HAL senior zijn. Veel mensen van boven de 65 die je begeleiden, inchecken etc. Nu komt dat omdat het pensioenstelsel in Amerika anders is dan in Holland en veel ouderen geen pensioen hebben dus door moeten werken. Na het inchecken, wat vlot verliep omdat wij al online een hoop hadden gedaan, konden we boarden. We werden door allerlei mensen vriendelijk verwelkomd aan boord. Er was een probleem met de liften, en de kamers waren nog niet klaar zodat we van dek 3 naar dek 9 moesten met de trap. Er zijn 1900 gasten aan boord dus het was een drukte van belang. Geen lolletje maar goed daar aangekomen konden we direct aanschuiven voor de lunch en wat voor lunch. Acht grote buffetten met een diversiteit aan keus.  Italiaans, Aziatisch, salades, toetjes, taartjes ik weet het allemaal niet, je kunt je helemaal klem eten en dan was dit nog maar één van de zes restaurants. We zaten nog vol van het ontbijt, maar je moet wat proberen. Vervolgens konden we naar onze hutten. Onze hut was op dek 4. Er waren voldoende liften over het hele schip heen. We hadden een platte grond dus lang zoeken hoefden we niet. Een schitterende kamer met een heerlijke badkamer, voldoende kastruimte én balkon. Koffers uitpakken en op onderzoek. Als je geen kaartje hebt verdwaal je. Het is een stad op zich. Om 16.30 uur was de sloepenrol. Verzamelen bij de reddingsloepen en uitleg over de veiligheidsmaatregelen. Daarna vanaf het hoogste dek onder het genot van een cocktail de vertrekprocedure gevolgd. Na twee cocktails bewoog het schip wel erg voor mijn gevoel maar het was erg lekker. Om 20.00 uur schoven we aan in één van de luxe restaurants om te genieten van een culinair diner. Het was heerlijk. De rest van de avond brachten we door in het theater, in een muziekbar en op het eind de pianobar met een geweldige entertainer. Op weg naar de hut rond middernacht nog iets gegeten want dat kan hier 24 uur. Bij terugkomst in de hut trof ons een grote verrassing. Het bed was heerlijk open gegooid maar de schrik sloeg ons om het hart want al ons leesvoer was weg, tijdschriften, puzzleboeken, een reisboek en wat naslag. Wat was er gebeurd. Op onze kamer stond een metalen bak die in tweeën was gedeeld. Trudie dacht dat het een lectuurbak was echter het was een gescheiden afvalbak voor papier en afval. Onze persoonlijke hut bediende die ook het bed had opengegooid heeft alle lectuur meegenomen en in de versnipperaar gegooid. Weg 5 kilo leesvoer. Trudie was helemaal van slag want nu kwam ze eindelijk aan lezen toe en moet ze het zonder doen. Ook het personeel was er helemaal mee aan maar kon dit ook niet meer terug draaien 100x excuus van hoog tot laag, maar ook een beetje onze eigen fout. Door de vermoeidheid hadden we daar helemaal niet op gelet anderzijds ook naïef van het personeel want veel van de lectuur was nog ingepakt, een bak vol en er was ook geen lichtje gaan branden. Dus tot Curaçao, de16e geen onderuitgezakt leesvoer. Rond 1.30 uur lagen we in bed.

Dag 4
Om 7.30 uur werd een deel van het ontbijt op de kamer gebracht. Trudie had dit de avond ervoor al besteld. Heerlijke lekkernijen en koffie. Rond 09.00 uur in het restaurant nog even een kleine aanvulling. Het schip lag inmiddels voor het eiland Half Moon Cay. Een privé bounty eiland van de HAL. Met tenderboten werd je hier naar toe gebracht en je kon van alles doen, sporten, snorkelen, zwemmen, zonnen etc. Het was erg warm maar de zon liet zich weinig zien. We vermaakten ons prima samen met Roelof en Heleen. We zijn met een open bus naar de andere kant van het kleine eiland geweest waar we roggen konden zien, erg mooi. Om 12.00 uur konden we aanschuiven voor een uitgebreide BBQ. Op vier enorme BBQ’s werd door koks het vlees bereid. Salade buffetten en fruit stonden gereed. Allemaal op en top verzorgt. Een lekkere luie dag zoals er nog wel een aantal zal volgen. Rond twee uur gingen we weer terug met de tender naar het schip. Wij hadden met z’n tweeën een 10 daags arrangement geboekt in het Health Centrum. Heerlijk ontspannen in een supergrote jacuzzi, 7x 5 meter met ontzout water voorzien van mineralen. Turkse stoombaden en wellness ruimten, een echte aanrader. De kosten zijn weliswaar 249 dollar maar omgerekend per dag valt dat dus wel mee. By the way alle drank moet aan boord betaald worden echter de prijzen vallen op zich wel mee en zijn op het hele schip in alle restaurants en bars en je minibar gelijk. Je moet met cruisen goed rekening houden met bijkomende kosten want al met al kan dit lekker oplopen. Internet is erg duur, 55 dollar voor 100 minuten, we willen best geld uitgeven maar het kan ook te gek. Dit ging ons echt te ver dus vandaar dat het even heeft geduurd voordat ik weer een update heb verzonden. Vandaag was het de gala avond dus vader en moeder gingen op stap. Trudie en Heleen zagen er beeldig uit maar ook Roelof en ik zaten strak in pak. Iedereen was feestelijk gekleed. Vrouwen in cocktail of gala, heren in smoking of pak met strik. Dit is geweldig om mee te maken. Zeker als iedereen in de restaurants plaats neemt, één feest waar we ons bijzonder in thuis voelen. Het eten was weer erg bijzonder en smaakvol. We hebben onze vaste tafel en eigen ober. Allemaal Indiërs en even vriendelijk. Om 22.00 uur zijn we naar het theater gegaan voor een Vegas show. Vooraf stelde de kapitein en zijn officieren zich voor en werd er een toast uitgebracht. Een geweldige show werd ons voorgeschoteld. Vervolgens zijn we naar de pianobar gegaan waar Demio de pianist en zanger weer heerlijke muziek ten gehore bracht. Rond 0.30 uur lagen we in bed. De zee is erg ruw dus het schip beweegt licht je moet dus goed bedacht zijn. Tot snel weer.

Dag 5
Vandaag stond Grand Turk op het programma. Een eiland wat onderdeel uit maakt van de Turks en Caicois eilanden groep. We kwamen daar om 12.00 uur aan, dus hadden tijd genoeg om naar de Spa te gaan. Na het ontbijt opknappen en weg wezen. We hadden niets afgesproken met Roelof en Heleen. Wij á la card lunchen en het toeval trof dat we hen daar ook aantroffen. Na de lunch gingen we van boord want we waren inmiddels aangemeerd. De boot lag aan een lange steiger bijna op het strand. Erg leuk om te zien. Op dit eiland was weinig te doen, een aan tal winkeltjes en restaurantjes en dat was het. Eerst even een restaurant met wifi gezocht om ons verhaal te updaten en even geskyped met de kinderen. Roelof en Heleen lagen al op het strand onder een palmboom dus we sloten aan. Heerlijk gezwommen in het azuur blauwe water met de boot op de achtergrond. Om half zes vertrokken we weer. Om 19.30 uur hadden we een meet en greet met de kapitein en de scheepsofficieren. Een poos gesproken met de 1e stuurman. ’s Avonds heerlijk gegeten in Il Calanetto een Italiaans specialiteiten restaurant en aansluitend nog even naar de piano bar. Om 11.30 uur naar bed en het was even schrikken want de klok ging weer een uur vooruit.

Dag 6
Al vroeg was er land in zicht. De Dominicaanse Republiek stond op het programma, het plaatsje Samana. Om 8.00 uur werd het ontbijt op de kamer gebracht en heerlijk op het balkon ontbeten. Wij konden zien hoe de reddingssloepen vandaag al tender werden gebruikt en dus vanaf het schip in het water werden getakeld. Er kunnen per boot 120 personen plaatsnemen. De logistiek op dit schip zit ook erg goed in elkaar. Vanaf 09.00 uur kon je tickets afhalen om met een tender naar de kant te worden gebracht. De Noordam lag niet in een haven maar bleef voor de kust liggen. Het was ongeveer 30 minuten met de tender. We hadden afgesproken om, om 11.00 uur naar de wal te gaan.
De procedure is erg streng maar verloopt erg soepel. Je hebt allemaal een pas. Hierop staan je persoonlijke gegevens inclusief een foto opgeslagen op een chip. Bij het van boord gaan wordt je gescand en bij het aan boord gaan ook weer plus je bagage gaat door een röntgen apparaat. Tevens is men erg bezorgd over de hygiëne aan boord dus op elke hoek staat een automatische dispencer met zeep waarmee je je handen kunt insmeren. Voordat je weer aan boord komt krijg je eerst een hygiëne doekje om je handen te reinigen. Deuren wordt je geacht te openen met een tissue en handen schudden met personeel gebeurd niet, dit allemaal om verspreiding van foute bacillen tegen te gaan. Op de wal werden we ontvangen met vrolijke muziek gespeeld door vriendelijk uitgedoste inwoners. Armoe is hier troef dus ieder probeert op zijn of haar manier z’n geld te verdienen. Taxi’s in allerlei vormen. Gewone personen auto’s, busjes, brommers met een aanhangwagentje, zeg maar een “Tuk Tuk” en iedereen prijst zijn of haar vervoer toe. Ook kinderen staan met allerlei schelpen als souvenier voor de verkoop. Allereerst bezochten we twee kerken. Toen we naar buiten kwamen reed er net z’on Tuk Tuk langs. Na wat onderhandelen zouden we voor 30 dollar twee uur rondtoeren en een bezoek aan een waterval brengen. Het was een ervaring op zich met z’n vieren in een bakje achter een brommer en het ging nog hard ook. Of het veilig genoeg was? Het was ruim een half uur rijden naar de waterval en onderweg nog een stop voor een sight seeing. Aangekomen bij het pad wat ons bij de waterval zou brengen was het een drukte van belang. Veel Dominicanen en toeristen. Een jonge gids nam ons mee op avontuur door een klein regenwoud. Veel groen met bananen bomen, passievruchten, sinaasappelbomen, palmbomen, hazelnootbomen en cacaobomen. Ze wist er ondanks haar jonge leeftijd best iets leuks over te vertellen. Langs het pad waren allerlei kramen waar de inlander zijn souveniers aan de man bracht. Het was een mooie waterval op een bijzondere plek. Op de terugweg begon het te regenen het leek wel of de hemel werd geopend. We hadden van de boot handdoeken mee genomen en dat was wel een uitkomst. Snel instappen in de ‘tuk tuk’ en nog een stuk rijden en via de lokale markt weer terug naar de aanlegsteiger met de tenders. Rond half drie waren we weer terug. Lunchen om vervolgens lekker op dek op een dekchair te gaan liggen waarmee je het ultieme cruise gevoel krijgt. Rond vijven gingen Trudie en ik nog naar de spa en rond achten aan tafel. We hebben inmiddels een eigen tafel in de Vista Dining Room. Onze persoonlijke obers hebben deze al voor de eerstkomende dagen vastgelegd. Het zijn allemaal Indiërs vriendelijk, gastvrij en klantgedreven. Nu geldt dit niet alleen voor de restaurants maar ook voor het cabin personeel. Daar kunnen ze in Holland nog iets van leren het geeft het ultieme service gevoel en dat blijkt ook wel want van de 1900 gasten zijn er 1300 die deze reis vorig jaar ook maakte en dus zijn terug gekomen. Dat is wel heel bijzonder. Het eten was weer subliem en net of je elke avond in een sterren restaurant eet en we hebben nog niet eens in het sterren restaurant gegeten maar dat komt eraan. Vandaag waren we om 22.00 uur terug op de kamer want we waren doodmoe, waarvan? Eigenlijk van het nietsdoen.

Dag 7
Een dag op zee dus lekker niets doen. Eerst uitslapen. Om half elf hadden we een rondleiding door één van de gigantische keukens. Dit was erg interessant. Iedere dag enorme hoeveelheden voedsel die er moeten worden bereid en ook nog een voor verschillende restaurants. De dag hebben we verder ontspannen doorgebracht. S’ Middags deelgenomen aan een wijnproeverij. Diverse witte en rode wijnen werden gepresenteerd met een mooi verhaal. Trudie en ik zijn aansluitend naar de Spa gegaan. ’s Avonds weer in gala, het blijft een mooi gezicht al die mensen in hun mooie kleding, aan chique gedekte tafels. Het eten was weer verrukkelijk. Om 22.00 uur zijn we naar het theater gegaan. Hier werd ons weer een mooie dansshow voorgeschoteld. Na een afzakkerje in de pianobar met onze pianis Damian Brell terug naar onze kamer. Er lag een mooi gevouwen olifant van handdoeken op bed leuke kunstwerken. Welagen we om 00.30 uur in bed.

Dag 8
Hoi allemaal, weer een kort verslagje uit de Caribbean. Vandaag was Curacao aan de beurt. Om 07.00 uur naar het aanmeren gekeken. Willemstad lag grotendeels nog op één oor echter in de haven was toch wel enige bedrijvigheid. Voorheen voeren de cruise schepen de stad in echter voor de grotere schepen is nu een megapier gemaakt aan de buitenrand grenzend aan het centrum Otrabande en Punda. We hadden hier een auto gehuurd echter deze stond niet bij de boot maar moest op een industrie terrein buiten de stad worden gehaald. Er stonden allemaal taxi’s dus vervoer was niet moeilijk. Alles gaat hier easy dus heb de tijd. Na een taxirit van ca. 20 minuten waren we bij het autoverhuur bedrijf. Het bleek dat de 4 wheeldrive die we hadden gehuurd er nog niet te zijn. Er was een alternatief, een VW Jetta. Inmiddels hadden we al 45 minuten in het kantoortje gewacht, wat zeg ik; take it easy. We wilden weg dus onder de voorwaarde dat we de auto bij de boot konden achterlaten gingen we akkoord met deze auto. Het was inmiddels half elf toen we de garage verlieten. Het was de bedoeling om een rondje te rijden. Het eiland meet 60km lang en 11 km breed dus niet zo groot. De wegen zijn slecht dus hard rijden had ook geen zin en so what we zijn op vakantie. Via de provinciale weg kwamen we door Julianadorp, langs het vliegveld en maakten we een koffiestop in Dokterstuin. Waar een onder een zelfde naam een oud landhuis staat. Deze zijn op het eiland nog veel te vinden en stammen uit het slaventijdperk waar rijke Nederlanders woonden naast hun plantages. Hier namen we in een eenvoudige uitspanning een bak oploskoffie, iets anders was er niet. Het huis was volledig gerenoveerd echter de plek waar het huis stond was vervallen. Dat was nu weer jammer. We vervolgden onze rit naar Westpunt. De naam zegt het al, de meest westelijke punt van dit eiland. Op aandringen van een local die we ontmoette bij een uitzichtpunt was een bezoek aan de vuurtoren de moeite waard. Het was mooi weer maar het is wel regenseizoen dus er was al aardig wat water gevallen en op een onverharde weg zonder drainage en zonder 4-wheeldrive was dat geen juiste keuze. Roelof vond het de moeite van het proberen waard echter het was één drama. Allemaal enorme plassen water en je wist niet hoe diep die waren. Na een aantal km. toch besloten om weer terug te rijden omdat het onverantwoord was. De auto hadden we schoon mee gekregen maar was helemaal met rode modder bedekt en kon zo de wasserij weer in. Op naar de volgende uitdaging. We zochten eerst een gelegenheid uit waar we iets konden eten en drinken. Ook dat was achteraf een complete tegenvaller. We hadden wel mooi uitzicht op zee maar daar had je het ook wel mee gehad. Een uitgebreide kaart waar de helft van de gerechten niet te krijgen was. Roelof en Heleen namen saté, Trudie alleen patat en ik niets. Toedeledokie. Als ze hier net zo snel koken als dat ze lopen en praten dan mochten we hopen tijdig terug te kunnen zijn op de boot. Dat viel mee, koken bedoel ik. Het eten was niks, jammer. Dan maar weer naar de auto. We vervolgden onze weg naar een van de baaien bij Groot Knip. Dit was bijzonder mooi. Een heerlijk strand waar we een uurtje bleven want er is meer te zien en Trudie en ik wilden Willemstad nog in.
Via San Willibrorders, hier een aardige kerk, reden via Jan Kok (landhuis) en zoutpannen met flamingo’s terug naar Willemstad. We parkeerden de auto vlak voor de boot omdat Roelof en Heleen de auto nog wilden gebruiken en deze pas om 21.00 uur moest terug zijn. Na een vlotte douche liepen Trudie en ik Willemstad in. Een leuk stadje met gekleurde huizen in tropische vrolijke kleuren. De pontjesbrug Queen Emma was defect dus er voer een pontje naar de wijk Punda. We hebben hier wat boodschappen gedaan bij de drogist en nog wat gewinkeld. Het werd al donker zodat we de pont weer terug namen naar de andere kant. In een bar iets gedronken en website geupdate. Op de boot was een gigantische BBQ bij het zwembad echter dat hadden we gemist. Om 20.00 uur zaten we weer aan tafel in ons eigen restaurant. De obers hebben er schik in als ze ons zien. In het theater zou vanavond een show zijn van al het Indonesisch personeel. Ze kunnen best performen want dat hadden we al gemerkt tijdens het eten. Ben je jarig of is er iets te vieren dan komt een groot deel van de bediening rond je tafel een happy birthday lied zingen in hun taal. En er is iedere dag wel iets te vieren. Roelof en ik gingen om 21.00 uur van tafel omdat we de auto in de parkeergarage moesten plaatsen van een hotel naast de haven. Dat hebben we gedaan en de sleutel bij de receptie ingeleverd. Makkelijk allemaal. Toen we terug kwamen op de boot konden we ons dessert nog opeten. Ik ben daarna naar het bovendek gegaan want bij het zwembad was om 21.00 uur een groot dansfeest gaande met live muziek, Trudie volgde ook nog naderhand. Om 23.00 uur togen we naar het theater. We genoten van een mooie show. Ik, Fred. Werd met een aantal andere personen op het podium geroepen om op een speciaal Indisch bamboe instrument te spelen. Natuurlijk weer hilariteit alom. Om middernacht lagen we in bed. Op ons bed lag weer een volgend dier van handdoeken gevouwen, ditmaal een hond.

Dag 9
Aankomst Bonaire om 08.00 uur. We hadden met z’n vieren een snorkel arrangement geboekt want de onderwaterwereld hier is erg mooi. Om 09.00 uur verlieten we het schip en we werden al opgewacht door iemand van de snorkelboot. Deze grote houten boot lag naast ons schip aan de kade. Samen met nog 25 liefhebbers aan boord. Hier werden we gebrieft en werden de snorkels en vinnen uitgedeeld. Na ca. 30 minuten varen waren we op de plek. Het was fenomenaal wat een mooie gekleurde wereld van koraal en vissen. We hebben dit natuurlijk al vele malen gedaan met in het bijzonder het Great Barrier Reef in Australië maar het blijft geweldig. Ook komen er hier veel schildpadden voor echter die hebben we niet gezien, ook niet op een andere plek waar we heen voeren. Aan boord heb ik nog een onderwatercameraatje gekocht dus hoop dat de foto’s gelukt zijn.
Om 12.00 uur waren we terug op het schip dus tijd voor de lunch. Roelof en Heleen hebben nog een rondrit gemaakt op het eiland. Wij wilden omwille van de tijd nog even Kralendijk verkennen, de hoofdstad en even skypen met het thuisfront. Ook heerlijk nog even met onze kleindochter Puck gekeuveld. Om 17.00 uur verlieten we ook dit eiland weer. Wat gaat de tijd snel. Op ons balkon even heerlijk met z’n vieren de dag door gesproken onder het genot van een glas wijn en wat fruit. Trudie ging na de Spa en ik nog effe tikken. Om 20.00 uur weer heerlijk naar het restaurant.

Dag 10
Vanmorgen om 07.00 uur kwamen we aan in Aruba. Een mooi groen eiland met veel afwisseling in landschap. Rotsachtige kusten maar ook parel witte stranden en landinwaarts veel groen. De bevolking is vriendelijk. Vandaag geen ontbijt op de kamer maar á la card in het vista restaurant. We zouden vandaag niet met z’n vieren op stap gaan maar ieders zijns weg. Trudie en ik hadden het plan om Oranjestad te verkennen en verder zouden we wel zien. Dit veranderde toen we eenmaal aan wal waren. Na de gate stonden er allemaal aanbieders van taxi’s, scooters etc. Mijn oog viel op een Quad, een motor op 4 wielen. Dit hadden we nog nooit gedaan dus eens moet de eerste keer zijn. Koste een paar centen maar dan kom je overal. Een auto huren was ook niet goedkoop hier. Quadverhuur bij de ship terminal bel 297 5930326 Spannend om op zo’n ding te rijden. Allereerst gingen we naar een fabriek waar Aloevera producten werden gemaakt. Aloevera is een cactus achtige plant welke stof in allerlei cosmetische producten wordt verwerkt. Het was een zonnige dag dus rijden op zo’n motor was heerlijk. We hadden het fabriekje snel gevonden. We sloten aan bij een net startende rondleiding.
Rondom de fabriek waren waren enorme plantages met planten. Alles hier is nagenoeg handwerk. De Aloevera zit in de bladeren, een geleiachtige stof. In de fabriek is een eigen lab. Een interessante rondleiding. Ook was er een winkel waar je de producten kon kopen, bodylotion, crème, deo etc.
Vanhier reden we naar de oostkust. Allereerst naar een zgn. Natural Bridge. Een natuurlijke brug in de rotsen die op een natuurlijke wijze was ontstaan. De weg hiernaartoe was onverhard dus met ons motortje helemaal geen probleem. Het bleek dat langs de kust een onverharde weg loopt die alleen toegankelijk is met 4-wheel drives, je raadt het al ook voor Quads. Een avontuurlijke tocht met mooie vergezichten en woeste golven op de rotsen. Veel jeeps kwamen we tegen. Op sommige plekken was de weg nagenoeg onbegaanbaar echter dat maakte het juist spannend. Onze volgende stop was de Alto Vista Kapel. Een lief klein kerkje op een klif. We vervolgden onze tocht naar de noordpunt waar een vuurtoren stond. Ook moesten we de tijd in de gaten houden want om 16.30 uur moesten we weer aan boord zijn. En als je niet weet hoe ver je nog moet? De vuurtoren zagen we alwel staan echter het was nog een aardig stukje toeren en hard rijden konden we niet. Rond tweeën waren we er. Heerlijke lunch in een daar gevestigd Italiaans restaurant. Via de westkust en de normale weg terug naar de boot. Aan deze zijde liggen alle grote hotels en zijn de parel witte stranden. Dit is nl. van de wind af. De quad kon op de weg dik 80 km p/u dus konden we doorrijden. Trudie wilde nog wat tijdschriften kopen en ja hoor we kwamen een Bruna tegen naast een DA drogist. Of je in Zeeland op vakantie bent. Nog een klein rondritje door Oranjestad wat een erge leuke stad is met veel winkels en ruime keus. Om 16.00 uur leverden we de quad weer in. Wat een geweldige dag en wat waren we, ondanks het smeren, toch verbrand. Om 17.00 uur zouden we vertrekken en alles gaat stipt echter er bleek nog iemand te missen. Even over vijven kwam er een oudere meneer versneld aangelopen. Omdat de boot op punt van vertrek stond waren er veel mensen op de dekken om dit proces gade te slaan. Dus iedereen moedigde de man aan met applaus en schreeuwen waardoor die arme man in de warmte nog sneller ging lopen. Nadat de man aan boord was bleek dat hij nog 90 seconde over had anders was de boot zonder hem vertrokken. Vertrek uit Aruba blijkt bijzonder en moeilijk te zijn voor grote schepen, wat te maken heeft met een groot rif de wind en nauwe doorgang. Nadat het schip de haven uit is moet het met 65 procent vermogen direct 65 graden stuurboord uit. Tijdens het uitvaren kwam er ook laag nog een groot vliegtuig over. We schrokken ons rot want onze hut ligt aan bakboord zijde dus we hadden deze niet aan zien komen.  Natuurlijk weer heerlijk gegeten. Om 22.00 uur naar het theater waar een optreden was van een violist echter dat kon ons niet bekoren dus zijn we naar onze hut gegaan. Er is de hele dag door entertainment dus je kunt als je op de boot blijft meedoen aan allerlei workshops, naar de bioscoop gaan, danslessen nemen, fitnessen etc. Ook ’s avonds is er veel vertier, er zijn twee lounges en twee bars, een theater en een discotheek en overal is muziek, live in de vorm van een klassiek strijkje, rock band of een pianist. Het is een ultieme manier van reizen.

Dag 11
De terugreis is begonnen. Twee volle dagen op zee. Lekker weer luieren en doen waar je zin in hebt. Na het ontbijt zijn we naar de bibliotheek gegaan. Lekker koffie drinken en wat lezen. Om 13.00 uur zouden we a la card lunchen in het vista restaurant. Heerlijk gegeten. Aansluitend zijn we naar een presentatie gegaan van het ontboarden dus hoe verlaten we maandag het schip en wat moeten we doen. Erg interessant en handig om te weten. De logistiek zit erg goed in elkaar dus ook dit zal wel goed geregeld zijn. Aansluitend gingen we naar een presentatie van de kapitein John Scott. Hij vertelde kort zijn loopbaan en wat hem er toe bracht om te gaan varen. Inmiddels al ruim 30 jaar aan het varen waarvan inmiddels 11 jaar als kapitein bij de HAL. Leuk om zo nader kennis te maken. Nadien heb ik hem nog persoonlijk ontmoet en aangegeven dat ik in een ver verleden ook de Hogere Zeevaartschool had gedaan en daar in de klas zat met de huidige kapitein van de Nieuw Amsterdam Edward van Zaanen. Hij gaf aan dat we op de 13e november het schip zijn gepasseerd tijdens de nacht. Wederom gevraagd voor een kijkje op de brug. Een complete rondleiding achter de schermen inclusief machinekamer en brug kost 120 dollar. Dat gaat mij iets te ver dus we wachten maar af. Hij heeft mijn hutnummer opgeschreven. Het was weer gala avond en we hadden een reservering gedaan voor The Pinnacle. Een exclusief kleinschalig restaurant waar je tegen een bijdrage van 25 dollar pp. nog exclusiever kan eten dan dat we al hadden gedaan. Dus wat moesten we verwachten na al de overige verwennerij. We werden met alle egards ontvangen en naar onze tafel gebracht. De tafels waren mooi gedekt met Bvlgari bestek en servies. Nadat we hadden besteld kwam de wijnkaart. Vele bijzondere wijnen in diverse klassen, op de kaart stonden flessen van 29 tot 3300 dollar en een goed glas cognac voor 86 dollar. Het kan te gek. De keuze was moeilijk want alles wat op de kaart stond van vlees, vis en kreeft etc. zag er lekker uit. Ik beschrijf niet wat we hebben gegeten maar het was delicious. Je kunt het eigenlijk allemaal niet na vertellen maar neem van mij aan, wij weten wat goed en lekker eten is maar dit op deze manier, dag in dag uit, niet eerder hebben meegemaakt. Aan alles komt weer een eind. We zouden weer voor de avondshow naar het theater gaan, waar maak je dat mee iedere avond naar de schouwburg. Er was een mooie musical, we hebben genoten. Aansluitend nog even naar de pianobar. Om 22.30 uur was er op twee dekken een dessert extra vagance.  Je begrijpt het al. Enorme mooie gedekte tafels met kunstwerken van ijs en groente en daarop chocolade fonteinen waarin je fruit kon dopen. Daarnaast zoete taartjes, cakejes en nog meer mierzoete lekkernijen. Je kon je helemaal klem eten. We zaten nog vol van het diner dus wel even iets geproefd maar voor de rest vastgelegd op foto. Het aanwezig zijn op zich was al een spektakel, iedereen even mooi in gala- of cocktailjurk en veel heren in ‘pinquin’ kostuum danwel gekleed in pak. Je valt helemaal uit de toon als je normaal bent gekleed, Men houdt zich hier aan boord aan de dresscode anders kom je niet binnen. Om middernacht het licht uit.

Dag 12
Nog een dag op zee. We varen inmiddels langs Cuba. Na het ontbijt de dag rustig begonnen. Om 10.30 uur zijn we naar het theater Vista Lounge gegaan want daar konden we deelnemen aan een backstage rondleiding. We waren iets te vroeg en er was nog een Engelstalige presentatie aan de gang voor de ontscheping morgen. Op het eind kwam een groot deel van het personeel zo’n 250 van de 800 op het toneel zodat er met applaus afscheid kon worden genomen. Heel bijzonder om dit nog even te zien. Aansluitend liep de zaal nagenoeg leeg en bleven er nog zo’n 30 personen over voor de rondleiding. Alle dansers en zangers ca. 18 personen kwamen op en wij konden allerlei vragen stellen. Zij worden speciaal door de Hal geselecteerd en gecast voor de shows. In 16 dagen moeten ze 10 verschillende shows van 45 minuten leren. Dus elke dag wordt er een andere show gegeven.  Vervolgens komen ze op een schip en blijven daar ca. 8 maanden en doen per dag twee dezelfde voorstellingen. Een show blijft ongeveer zes jaar draaien. Dus ga je met hetzelfde schip mee binnen die zes jaar krijg je wel dezelfde show. Op alle schepen draaien verschillende shows.  Voor de lunch waren we vandaag uitgenodigd in The Pinnacle waar we een wine lunch hadden en aansluitend weer een wijnproeverij. De lunch was uitstekend. Een driegangen menu en een heerlijk dessert na. We hadden geen zin in de wijnproeverij maar wel in een high tea, dus dat gedaan. Heerlijk thee drinken met heel veel zoetigheden. Jullie begrijpen het al heel vervelend allemaal. De middag hebben we rustig doorgebracht met lezen en zonnen op ons balkon. Rond vijven zijn Trudie en ik naar de spa gegaan om nog even heerlijk te ontspannen. Om acht uur diner in het Vista restaurant onze vaste plek. Het was een bijzondere afscheidsavond, met zang, kleinkunst en andere aardige showelementen verzorgd door het bedienend personeel. Het eten was zo als gewoonlijk, ik val in herhaling ,heel bijzonder. Ik heb foto’s gemaakt en je weet niet wat je weer ziet. Aansluitend moesten we de koffers pakken want die moesten voor middernacht op de gang staan. Hierna zijn we nog naar de pianobar gegaan om te genieten van een laatste drankje aan boord.
Zoals ik al eerder aangaf is dit ook voor ons een andere manier van reizen. De verhalen lezend van Peter en Mirjam nu in Chili is dat eigenlijk ook onze manier van reizen echter je moet in het leven alles toch een keer gedaan hebben en een cruise is eigenlijk niets doen onder de omstandigheden van onbeschrijfelijke luxe, comfort, buitengewoon vriendelijk en behulpzaam personeel, goede logistiek, eten van hoog niveau en waar topkoks uit de hele wereld mee hebben gedacht over de menu’s waaronder Jonnie de Boer van het driesterrenrestaurant de Librije, entertainment van de hoogste plank etc. De Holland Amerika Line staat hier om bekend in de wereld, wij kunnen er nu van mee vertellen. Zoals ik al eerder zei is dit een andere manier van reizen, ondanks dat je volpension hebt komen er nog veel kosten bij waarmee je rekening moet houden, drank, excursies, fooien en andere extra’s. Neemt niet weg dat er bij andere maatschappijen goedkopere cruises zijn echter kwaliteit verloochend zich niet. Morgen op naar nieuwe avonturen het zal afkikken zijn maar wij zijn om, dus 'uitkijken' naar een nieuwe bestemmingen per schip.

Dag 13 (21 11)
Vandaag de ontscheping. Rond 05.30 uur kwamen we aan in Fort Lauderdale. We waren vroeg wakker om de aankomst mee te maken. Voor ons ging nog een schip van de HAL, de Rotterdam. Het is een mooi proces om te zien hoe de koffers van boord gaan. Het is bij vliegtuigen al mooi echter 1900 mensen in 2 uur van boord vergt een stevige logistiek. Aan onze koffer hing een label en een deel van het label moesten we houden. Dit correspondeerde met de tijd wanneer je aan de beurt was om te ontschepen. Wij hadden groen 3 en mochten om 08.45u van boord. De kleur werd omgeroepen. In de grote terminal stonden de koffers met de zelfde gekleurde labels allemaal bij elkaar, dus koffer uitzoeken en naar buiten. Vervolgens werden we met een grote bus van de huurauto maatschappij naar het vliegveld gebracht om onze auto op te halen. Na enige formaliteiten werden we naar onze auto gebracht. Een grote Dodge SUV achtcilinder. We kunnen er in zwemmen. Met de bagage hadden we dat echter wel nodig. We zouden vandaag naar Naples rijden een stad aan de westkust. Op de weg ernaar toe rij je door de Everglades. Een enorm gebied groter dan Nederland wat moeras is. Hier kun je met windpropeller boten, een boot met achterop een vliegtuigmotor met een propeller een tocht maken en krokodillen spotten. Dit was een ervaring op zich. Bij de incheckbalie lag al een grote alligator met z’n grote bek op ons te wachten, de tocht moest toen nog beginnen. Het was geweldig om dit mee te maken. Een tocht van ca. 30 minuten. Onderweg maak je een stop op een kleinen indianen nederzetting. Deze stammen hebben hier vroeger gewoond, ook hier weer grote alligators. Vervolgens 180 km gereden. Rond vijven waren we in Naples. Deze plaats staat bekend om zijn rijkdom. Hier wonen rijke Amerikanen echter het is niet gezien en gezien worden zoals in Miami. Enorme mooie villa’s die staan in mooie lanen leuk om even te zien. Ook het strand met z'n pier was de moeite waard. Op naar de winkelstraat maar eerst de auto parkeren. Uiteindelijk stond ik naast een lichtblauwe Ferrari echter op een verkeerde parkeerplaats. Deze was bedoeld voor kleine auto’s, waar ik op gewezen werd door een oudere dame die net aankwam lopen en de eigenaresse bleek van de dure auto. Toen ze wegreed stopte ze een mtr of 20 verder om te kijken of haar rechterzijde niet was beschadigd door onze auto. In de winkelstraat, zeg maar PC Hoofd was het feest ter voorbereiding op de Kerst. Alles was al versiert, kerstbomen, koren die klaar stonden om te zingen, de Kerstmarkt zou juist openen en Kerstmuziek werd gedraaid. Heel vreemd omdat het nog maar November is maar wel gezellig. Nog geen kwartier later kwam het water met bakken uit de lucht. We moesten nog een hotel boeken en die zijn er hier genoeg. Na bij twee hotels navraag te hebben gedaan voor een kamer, natuurlijk altijd te duur, bleven we bij één even staan omdat we daar wifi hadden. Via de website Book-it twee hotelkamers geboekt bij een hotel in de buurt van waar we stonden. Toen we in The Naples Couryard Inn binnen kwamen was de reservering nog vers. Er is een zwembad dus morgen nog effe een rondje zwemmen. Vervolgens naar de Lobster Inn gereden waar je heerlijk kreeft en vis kunt eten. Het is even afkikken na al dat eten op de boot maar we moeten nog wel volop genieten. We waren erg moe dus om 22.00 uur het licht uit

Dag 14 (22-11)
Om half acht wakker. Eerst even zwemmen, de zon scheen volop dus dat lokte. Na het ontbijt nog wat plannen maken. We zouden vandaag naar Saint Petersburg rijden voor het Dali museum dit was een rit van ca 270 km. Met de koffers wandelde ik naar de auto. Toen ik er bijna was hoorde ik de motor starten en dacht wat gebeurd er nu. Wat bleek je kon de auto ook op afstand starten met de afstandsbediening en die grap haalde Roelof uit. We moesten enorm lachen. We besloten onderweg op te steken in Fort Meyers. Een stadje waar de oudere tijkere Amerikanen wonen danwel hun buitenverblijven hebben. Ook staan hier de winter verblijven van wijlen Henri Ford en Edison. Na de middag kwamen we hier aan. Een bezoek aan de Winterestates was meer dan de moeite waard. Het is nu een museale omgeving. Als eerste bezochten we het museum. Hier het levensverhaal van Edison, met de uitvindingen fonograven, gloeilampen, microfoons etc. Hij heeft 1093 patenten op zijn naam. Vervolgens bezochten we het laboratorium wat een duidelijk beeld gaf hoe Edison zijn werk deed.De gezondheid van Edison was broos zodat de doktoren hem aanraden om te gaan wonen in een mild klimaat zodat hij hier een huis kocht in Fort Mayers. Dit staat in een prachtige botanische tuin aan het water. Henry Ford bezocht hem in 1915 en kocht naast Edison een stuk grond en bouwde hier een buiten verblijf. Je mocht de huizen niet in maar de deuren waren voor de helft open gewerkt zodat je een blik kon werpen in alle ruimten en je een beeld kreeg van die tijd. Edison had een zwembad in de tuin, het allereerste privé bad in Amerika. Beiden zijn enorme industriële tyconen. Van hier was het nog een eind rijden naar Saint Petersburg. We kwamen om 15.15u aan. Het museum hadden we snel gevonden dankzij onze Tom Tom en een onze goede chauffeur Roelof. Via een enorme brug reden we de stad  in. Deze ligt op een schiereiland. Het was een schitterend museum geopend in 2011. Veel glas en ronde vormen. Waarom is er gekozen voor een Dali museum in St. Petersburg, of all places. Een Amerikaanse verzamelaar van Dali schilderijen had er zoveel dat hij deze graag onderbracht in een museum. Vervolgens had hij de wens dit in een nieuw te bouwen museum te doen. De stad St. Petersburg had hier wel oren na, vandaar hier. Er hangen zo’n 2000 kunstwerken. Zelf houden we niet van surrealisme echter de manier waarop deze kunstenaar de kleuren en voorstellingen op het doek weergeeft zijn werkelijkwaar fenomenaal. Het was een heel bijzondere ervaring en zijn blij dat we Roelof en Heleen zijn gevolgd. We hadden eerder al een hotel geboekt zodat we daar ook direct op afreden. Alvorens we gingen eten, onder het genot van een aperitief de plannen bijgesteld. De afstanden die moeten worden overbrugd hebben we danig onderschat. Universal Studios en Cape Canaveral hebben we laten vallen mede gezien het feit dat het donderdag Thankgiving is  een nationale feestdag en nagenoeg alles is gesloten. Ook zitten we nog een behoorlijk eind weg van Miami. Het Magnuson Hotel Marina Cove was een heerlijk hotel gelegen aan een baai. We hadden een ruime kamer met uitzicht op zwembad en baai. Eerst in de bar wat gedronken en aansluitend hebben we in het hotel gegeten. Het was geen Noordam kwaliteit maar goed met een beetje fantasie. We deden om 11.00 uur het licht uit.

Dag 15 (23-11)
Allereerst even heerlijk gezwommen en daarnaast even met z'n allen in de jacuzzi. We zouden vandaag naar de oostkust rijden ca. 350 km. Een hele rit echter we zijn dan niet zo heel ver weg mear er van Miami waar we ook nog graag een kijkje nemen. Morgen is het Thanksgivingsday een Nationale feestdag dus nog geen plan getrokken. We gaan wel naar Miami en kijken wel wat er open is. Er is in ieder geval genoeg te zien. Onderweg deden we nog een wegrestaurant aan in de middle of nowhere. Een echt restaurant zoals we dat ook wel in films op tv zien. De mensen waren er vriendelijk. Rond 16.30 uur arriveerden in Port St. Lucie. Het plaatsje stelde op zich niet veel voor dus maar naar een enorme winkel gereden Walmart. Hier wordt van alles verkocht dus daar moesten we een kijkje nemen. We hadden onderweg al een hotel geboekt en daar kwamen we rond zessen aan. Het was een mooi hotel Mainstay Suites maar onze kamer was niet naar wens. Er hing een penetrante geur. Bij de receptie schrok men zo, dat we onmiddelijk een andere grotere kamer kregen. Vanavond bij de Thai gegeten en om 23.00 uur het licht uit.

Dag 16, (24-11)
Om 09.00 uur ontbijten. We hebben heerlijk geslapen. Ons doel voor vandaag was Palm Beach. Het was op zich niet een heel eind rijden vandaag. De route was langzaam afzakken langs de oostkust met als eindbestemming Palm Beach voor vandaag.Het is Thanksgiving dus een grote feestdag. Alle winkels zijn gesloten dus sight seeing was het relaas. Het was een prachtige kustroute. Vanaf Juno Beach begon de bebouwing. Geen gewone huizen maar kasten van huizen. Groot, groter grootst en dit helemaal tot aan Palm Springs. Een groot deel van de woningen was gebouwd direct aan de kust en vervolgens een aantal rijden daar weer achter. Met de auto kon je je hier dus vergapen aan de weelde. In Delray Beach even voelen hoe het zeewater is. Een mooi strand met faciliteiten waar ongetwijfeld veel goed gevulde portomonees op het strand lagen. Vervolgens kwamen we aan in Palm Beach. Het centrum was uitgestorven en zag er uit als een echt Amerikaans filmdecor. Heel bizar. Het aardige was dat er zo af en toe een dure bolide reed met van die  extravagante figuren. Ook kwam er tweemaal een ouder type cabrio Rolls voorbij met een oudere heer achter het stuur en een oudere dame op de achterbank die een klein hondje in haar armen had. Geweldig om te zien. Hier hebben we ook gelunched. Omdat alle restaurants gesloten waren was er weinig keus. Er was alleen een soort McDonalds dus vooruit maar. We vervolgden onze route en het is helemaal over de top. Rijkdom, weelde en alles wat daar bij hoort. Geweldig om dit een keer te zien. Ons hotel  Grand Palms Resort lag in Pembroke Pines. Na de incheck op zoek naar een eetgelegenheid. Alles dicht met uitzondering van, jahoor de McDrive. We kozen allemaal voor een salade want weer een hamburger vandaag was teveel van het goede. Het eten mee en opgegeten bij het zwembad van het hotel. Rond elfen het licht uit alvorens de koffers te hebben ingepakt.

Dag 17
De laatste dag. Na het ontbijt vertrokken Trudie en ik naar een enorme Mall om nog wat souvenirs en andere zaken te kopen. Roelof en Heleen wilde er een rustige ochtens van maken. We hadden afgesproken om, om 12.00 uur terug te zijn. Het winkelcentrum is één van de grootste van Amerika. De dag na Thankgiving start de uitverkoop. Gisteravond lagen de mensen al voor de winkels te overnachten voor de beste koopjes. Toen we rond 09.15 uur aan kwamen rijden wisten we niet wat we zagen. Enorme parkeerterreinen met honderden plekken die allemaal vol stonden. Touringcars dieal weer vol wegreden en mensen bepakt en bezakt. We vonden gelukkig nog een plekje voor onze bolide. Het was een drukte van belang en binnen was het al niet beter. Winkels, winkels en nog eens winkels met rijen mensen voor de kassa. Dus ik zei tegen Trudie als je maar één ding koopt is je ochtend al om. Veel gekocht hebben we niet maar een belevenis was het wel. Snel terug naar ons hotel om Roelof en Heleen op te pikken. We zouden nog een bezoek brengen aan Miamy Beach. Het was een mooie rit ernaar tdoor het centrum. Miamay Beach is ernorm trendy. Eerst de auto geparkeerd en een rondje gelopen. Veel gebouwen zijn gerestaureerd in Art Deco Style. Heerlijk geluncht een nieuwe Ipad voor Heleen in de Apple Store en natuurlijk een bezoek aan de beach, prachtig. Vervolgens nog een rondje rijden door een ander gedeelte van de stad, en we moesten tanken. Om 20.00 uur waren we op het vliegveld. Al met al hebben we een prachtige vakantie gehad met z'n vieren en is voor herhaling vatbaar. Cruisen is een andere manier van reizen maar is ons goed bevallen en we raden het iedereen aan.