Eindelijk weer effe weg. Natuurlijk hebben we niets te klagen na meer dan 5 weken Australië maar tussentijds alweer een paar maanden gewerkt. Een week naar Madrid stond onverwachts op het programma. Vlucht en hotel vorige maand geboekt dus we konden weg. Gisteravond elektronisch ingecheckt dus de instapkaarten hebben we al. Vanmorgen om 6.15u uit bed. De koffers stonden al klaar en om 7.15u reden we naar het station. Dit was effe makkelijk en de buren halen de auto weer op. Na een voorspoedige treinreis van 45 minuten waren we om 8.15u op Schiphol wat op dit tijdstip van de dag erg druk is. We hadden al ingecheckt echter omdat we nog ruimbagage hadden moesten we die eerst kwijt. We waren niet de enige, toch ging dit redelijk snel. Door de douane en vervolgens op weg naar de gate. Een wandeling van ca. 15 minuten. Het vliegtuig waar we mee vlogen, was te laat waardoor schoonmaak werkzaamheden uitliepen we we pas over tienen konden boarden. We vlogen met ca. 10 minuten vertraging. Het was een rustige KLM vlucht van ca. 2.5 uur. De landing was minder geslaagd. Er stond nogal wat wind waardoor het vliegtuig behoorlijk heen en weer en op en neer ging en we af en toe het idee hadden dat het niet goed ging. Gelukkig zette de piloten het toestel veilig aan de grond. We hebben ondertussen al veel vliegtuigkilometers gemaakt echter zo’n onrustige landing was voor ons de eerste keer. Het was ook doodstil in het vliegtuig. Maar goed. Snel de koffers halen en een metrokaart halen voor 7 dagen. Eitje, de machines werken hier goed. Een metrokaart kost 22 euro 50 voor 7 dagen pp. Voor ons niet duur omdat we altijd veel willen zien dus dankbaar gebruik maken van dit transportmiddel zeker in een stad met 4 miljoen inwoners waar veel te zien is. Rond 14.30 uur waren we in ons hotel. Centraal gelegen en wederom goed uitgezocht. Het Sunotel Amaral is een schot in de roos en een aanrader. Vlak bij metrostation Cuzco en gelegen in een zakelijke omgeving met veel restaurants en winkels. In het hotel is geen restaurant echter de omgeving biedt genoeg soelaas. Er is wel een mooie ontbijtzaal en bar echter deze bar is in het seizoen gesloten omdat veel gasten het hotel verlaten en in de omgeving een terras zoeken gezien het mooie weer. Ook het grote buitenzwembad is heerlijk. De kamer was ruim en mooi met een complete badkamer. Snel de buurt verkennen, lunchen, zwemmen, opknappen en dan op zoek naar een restaurant voor het diner. Eten doe je pas na 21.30 uur dus dat is afzien nog buiten het feit dat je met een volle maag naar bed gaat. Aan deze dag kwam een eind. We lagen rond 23.00 uur in bed.

Dag 2
Op tijd uit de veren. Na het ontbijt, volgens enkele reviews niet zo goed, moeten wij het tegendeel erkennen. Een prima ontbijt met veel keus. In Australië hadden we ook goede hotels echter hier betaalde je het ontbijt apart en dat was soms erg sober. Dus ga niet altijd op reviews af. Sommige gasten komen ook op het laatste moment ontbijten, het is dan niet vreemd dat sommige zaken op zijn. Op het programma stonden vandaag twee dingen die we graag wilden zien. Het Museo Cerralbo en het andere was het Palacio Real de Madrid, het koninklijk paleis. Trudie is de navigator en leidt ons op de perfecte maniet via het metronetwerk naar onze eerste bestemming. De eerste indruk van Madrid is, schoon, druk en veel mensen zijn zichtbaar aan het werk. Veel politie op straat, metro en voor banken en gebouwen. Dit heeft te maken met onze veranderlijke wereld. Waarin terreur aanslagen niet uitgesloten zijn. In Madrid vinden nog steeds bomaanslagen plaats, vorige maand nog echter geen slachtoffers gelukkig. Ook de metro’s rijden vlot en erg snel achter elkaar. Iedere 6 minuten, dus lang wachten is er niet bij. De eerste teleurstelling moesten we incasseren. Het Museo Cerralbo was gesloten vanwege renovatiewerkzaamheden. Jammer. Het is een groot herenhuis waarin de geschiedenis van een rijke Spaanse familie wordt verteld. Het huis is nog helemaal in de stijl van vroeger tijden. Jammer dus weer terug. Trudie liep wat moeilijk omdat ze een vervelende uitglijer had gemaakt op de gladde stoeptegels. Ze lag bijna in spagaat wat erg pijnlijk was. Maar goed dan maar naar het paleis. Terug in de metro en we beginnen opnieuw. Aangekomen bij het paleis stond er een rij van ca 50 meter in de brandende zon voor de ingang. Dat nodigde niet echt uit. Toch maar gedaan. Trudie was op een bankje gaan zitten en ik stond ruim 3 kwartier in de rij onder de muzikale begeleiding van een accordeonist die de boel op vrolijkte. Eenmaal binnen, om 13.00 uur, stond er nog een behoorlijke rij want er was één kassa open, je moest door een poortje net als op Schiphol en je tas moest door de X-ray voor onderzoek. Alles is hier op en top beveiligd. Eindelijk in het paleis. De koning woont hier al een tijd niet meer. Het paleis wordt nog steeds voor officiële gelegenheden gebruikt en stamt uit de 18e eeuw. Soestdijk is hier niets bij. Een hoop pracht en praal, de moeite waard van een bezoek. Vele kamers, een enorme troonzaal, eetzaal, balzaal, wapenkamer en bibliotheek waar je, je ogen uitkijkt. In de enorme zalen kunnen honderden mensen ontvangen worden. Ook zeer bijzonder is, dat de patronen in het geweven behang terugkomt in de gordijnen en de beschilderde plafonds met allerlei figuren zijn prachtig. Eén kamer maakte op ons enorme indruk, de porseleinen kamer. In deze ruimte waren de wanden behangen, met halve porseleinen vazen die in patroon hingen. Ook het plafond van ca. 40 m2 was volledig van porselein, je begrijpt niet hoe dat is gemaakt. Fotograferen mocht niet wat natuurlijk erg jammer is. Er waren diverse exposities die bezocht konden worden en je had toegang tot bijna alle verblijven. Een tip, op woensdag is de toegang voor Europese staatsburgers vrij. Op andere dagen is de entree 8 Euro. Het is een bezoek meer dan waard want je bent zomaar 3 uur binnen en dan zijn wij er nog redelijk snel doorheen gegaan. Ook hier enorm veel beveiliging. In het restaurant van het paleis geluncht en vervolgens naar ons hotel. Lekker gezwommen. Na het zwemmen, opknappen en naar de wijk Chueca, beter bekend als de homowijk van Madrid. Een leuke wijk waar je heerlijk kunt dwalen. Je vindt er  veel trendy kleding- en schoen winkeltjes, pleinen vol met mensen en met veel gezelligheid en goede restaurants. Aan de grote brede doorgaande straten staan enorme imposante hoge oude gebouwen van bijzondere architectuur. Gegeten bij een Italiaans restaurant. Rond elven waren we thuis waarna we snel het bed in doken.


Dag 3
Na een stevig ontbijt togen we naar het Torre de Poniente. Hier staan alle kunstschatten die zijn verzameld door genoemde Duitse familie. Bekend van roltrappen en liften. De oprichter van de firma is begonnen met verzamelen en heeft rond de 800 werken. Dit zijn schilderijen en beelden en andere bijzonder kunstwerken. De familie wilde deze collectie graag delen met de gewone burger en daarom zijn deze werken ondergebracht in een schitterend museo. Denk aan Dirk Scheringa die eigenlijk hetzelfde doet. Ook hier wederom enorme veiligheidsmaatregelen en geen foto’s maken. Er was een tijdelijke expositie van de bekende schilder de Matisse, die we als eerst bezochten. Werken van deze schilder uit de hele wereld waren hier bijeen gebracht uit de mid periode van zijn leven. Vervolgens bezochten we de blijvende collectie van ruim 800 werken. Er hangen hier schilderijen van Nederlandse meesters, Frans Hals, Albert Cuijp, Van Heemskerck, Govert Flinck etc. Maar ook Picasso, van Gogh, de Matisse, Monet, Piet Mondriaan, Appel, vele Duitse, Spaanse, Italiaanse schilders en zelfs Amerikaanse etc. Alle werken hingen in chronologische volgorde qua tijd. De verschillende stijlen hingen wel door elkaar heen. Er hangt hier voor vele miljoenen aan kunstwerken. Ook hier waren we een aantal uren zoet. Wat wel opviel in deze winkelstraten dat rond vieren de meisjes van lichte zeden hier hun diensten aanbieden. Er is geen Zeedijk zoals in Amsterdam maar de dames lopen gewoon tussen het winkelend publiek en geven de politie het nakijken die oogluikend toekijkt. Nog effe koffie drinken in de PC Hoofdstraat waar je de hoofdprijs betaalt. Twee cappuccino voor 7 euro, hoezo dure euro. Rond 15.00 uur hadden we het gehad. Trudie wilde graag nog effe shoppen zodat we richting centrum gingen. Het is een bruisende stad met in het hart vele grote winkels. Een aantal uurtjes wandelen hier is geen straf. Rond 17.00 uur togen we richting metro. In de metro kreeg ik toevallig een sms van vrienden van ons uit Holland en zag tevens een andere sms die ik had gemist van een nichtje Tineke die hier in een voorstad van Madrid woont en werk. Zij is privélerares frans en engels echter ook hier ligt het werk niet voor het opscheppen. We zouden elkaar zaterdag ontmoeten, echter ze waren in het centrum. Haar vriend heeft als hobby oldtimers en heeft er een aantal. Tevens doet hij import en export van onderdelen van deze auto’s over de hele wereld wat hem naast zijn baan extra geld oplevert wat zij goed kunnen gebruiken. Spanje is met de komst van de Euro ook erg duur geworden; welk land niet. In het sms vroegen ze of we zin hadden een terrasje te pakken wat we vervolgens deden. Eén van de oude auto’s stond in de garage voor herstelwerkzaamheden en APK. Wij reisden met de metro naar het betreffende station waar Tineke ons opwachtte. Zo zijn we nog een aantal uren met elkaar opgetrokken want het terrasje verruilde we uiteindelijk voor een restaurant in het centrum waar we gezellig hebben gegeten. Zo kwam er een onverwachtse wending aan onze dag die erg leuk was.
Dag 4
Vandaag stond een bezoek aan Spoorwegmuseum op het programma. Na het ontbijt met de metro op weg. Het Spoorwegmuseum is gevestigd in het oude station Delicias. Vanhier vertrokken vroeger de eerste treinen die over het spoorwegnet van Spanje reden. Er staan een groot aantal locomotieven, stoom, diesel en elektrisch. Deze treinen staan langs de perrons waarvandaan ze vroeger vertrokken. Het is niet groot maar de collectie omvat ca. 30 locomotieven en rijtuigen. Ook zijn er enkele exposities en een miniatuur spoorbaan museum. Na koffie te hebben gedronken in een oud rijtuig van de Wagon Lits namen we de metro naar het Parque del Retiro. Een groot park te vergelijken met het Vondelpark in Amsterdam. Op zaterdag en zondag gaan hele families naar dit park toe om elkaar te ontmoeten, picknicken of heerlijk te wandelen. Het is tot midden 1800 eigendom geweest van de Koninklijke familie en was niet publiek toegankelijk. Op de enorme vijver kun je een roeibootje huren wat we dan ook gedaan hebben. Heerlijk dobberen en genieten van de bedrijvigheid op het water en op de kant. Er zijn veel kleinkunstenaars die hun kunsten vertonen. Het was een lust voor het oog. Maar in ons programma zit pit. We gingen vervolgens op zoek naar Real Monasterio de la Encarnacion. Een klooster met kerk nog steeds in gebruik en te bezichtigen. Het ligt schuin achter het Koninklijk Paleis en is moeilijk te vinden. De metro naar station Opera en vervolgens in deze wijk op zoek naar ons doel. We konden het niet vinden. Trudie onze navigator liet ons vele leuke straten zien maar steeds geen klooster. We kwamen ook nog lang het Jambon (Hammuseum). Een winkel waar vele verschillende soorten hammen te zien en te koop zijn. Dus dan maar een heerlijk broodje ham. Uiteindelijk kwamen we op de plaats van bestemming. Om 16.00 uur ging het open echter we moesten to 16.30 uur wachten omdat er een gids mee ging. W.s. is het niet zo bekend want er waren maar vier belanghebbenden. Wij en twee Spanjolen, tevens was de rondleiding in het Spaans. Toen ik duidelijk maakten dat we uit Holland kwamen en geen Spaans spraken was mevrouw bereid om e.e.a. in het Engels te verduidelijken. Het was de moeite waard van een bezoek. We kregen een aantal mooie schilderijen te zien, de crypte, een aantal kleine kapelletjes en de grote kerk. Zeer bijzonder. Rond 18.00 uur waren we terug in het hotel. Even heerlijk gezwommen en opgeknapt. Trudie was erg moe en haar benen konden niet meer. Dus eenvoudig gegeten. Een paar lekkere kant en klare salades gehaald met vers fruit.

Dag 3
Na een stevig ontbijt togen we naar het Torre de Poniente. Hier staan alle kunstschatten die zijn verzameld door genoemde Duitse familie. Bekend van roltrappen en liften. De oprichter van de firma is begonnen met verzamelen en heeft rond de 800 werken. Dit zijn schilderijen en beelden en andere bijzonder kunstwerken. De familie wilde deze collectie graag delen met de gewone burger en daarom zijn deze werken ondergebracht in een schitterend museo. Denk aan Dirk Scheringa die eigenlijk hetzelfde doet. Ook hier wederom enorme veiligheidsmaatregelen en geen foto’s maken. Er was een tijdelijke expositie van de bekende schilder de Matisse, die we als eerst bezochten. Werken van deze schilder uit de hele wereld waren hier bijeen gebracht uit de mid periode van zijn leven. Vervolgens bezochten we de blijvende collectie van ruim 800 werken. Er hangen hier schilderijen van Nederlandse meesters, Frans Hals, Albert Cuijp, Van Heemskerck, Govert Flinck etc. Maar ook Picasso, van Gogh, de Matisse, Monet, Piet Mondriaan, Appel, vele Duitse, Spaanse, Italiaanse schilders en zelfs Amerikaanse etc. Alle werken hingen in chronologische volgorde qua tijd. De verschillende stijlen hingen wel door elkaar heen. Er hangt hier voor vele miljoenen aan kunstwerken. Ook hier waren we een aantal uren zoet. Wat wel opviel in deze winkelstraten dat rond vieren de meisjes van lichte zeden hier hun diensten aanbieden. Er is geen Zeedijk zoals in Amsterdam maar de dames lopen gewoon tussen het winkelend publiek en geven de politie het nakijken die oogluikend toekijkt. Nog effe koffie drinken in de PC Hoofdstraat waar je de hoofdprijs betaalt. Twee cappuccino voor 7 euro, hoezo dure euro. Rond 15.00 uur hadden we het gehad. Trudie wilde graag nog effe shoppen zodat we richting centrum gingen. Het is een bruisende stad met in het hart vele grote winkels. Een aantal uurtjes wandelen hier is geen straf. Rond 17.00 uur togen we richting metro. In de metro kreeg ik toevallig een sms van vrienden van ons uit Holland en zag tevens een andere sms die ik had gemist van een nichtje Tineke die hier in een voorstad van Madrid woont en werk. Zij is privélerares frans en engels echter ook hier ligt het werk niet voor het opscheppen. We zouden elkaar zaterdag ontmoeten, echter ze waren in het centrum. Haar vriend heeft als hobby oldtimers en heeft er een aantal. Tevens doet hij import en export van onderdelen van deze auto’s over de hele wereld wat hem naast zijn baan extra geld oplevert wat zij goed kunnen gebruiken. Spanje is met de komst van de Euro ook erg duur geworden; welk land niet. In het sms vroegen ze of we zin hadden een terrasje te pakken wat we vervolgens deden. Eén van de oude auto’s stond in de garage voor herstelwerkzaamheden en APK. Wij reisden met de metro naar het betreffende station waar Tineke ons opwachtte. Zo zijn we nog een aantal uren met elkaar opgetrokken want het terrasje verruilde we uiteindelijk voor een restaurant in het centrum waar we gezellig hebben gegeten. Zo kwam er een onverwachtse wending aan onze dag die erg leuk was.

Dag 4
Vandaag stond een bezoek aan Spoorwegmuseum op het programma. Na het ontbijt met de metro op weg. Het Spoorwegmuseum is gevestigd in het oude station Delicias. Vanhier vertrokken vroeger de eerste treinen die over het spoorwegnet van Spanje reden. Er staan een groot aantal locomotieven, stoom, diesel en elektrisch. Deze treinen staan langs de perrons waarvandaan ze vroeger vertrokken. Het is niet groot maar de collectie omvat ca. 30 locomotieven en rijtuigen. Ook zijn er enkele exposities en een miniatuur spoorbaan museum. Na koffie te hebben gedronken in een oud rijtuig van de Wagon Lits namen we de metro naar het Parque del Retiro. Een groot park te vergelijken met het Vondelpark in Amsterdam. Op zaterdag en zondag gaan hele families naar dit park toe om elkaar te ontmoeten, picknicken of heerlijk te wandelen. Het is tot midden 1800 eigendom geweest van de Koninklijke familie en was niet publiek toegankelijk. Op de enorme vijver kun je een roeibootje huren wat we dan ook gedaan hebben. Heerlijk dobberen en genieten van de bedrijvigheid op het water en op de kant. Er zijn veel kleinkunstenaars die hun kunsten vertonen. Het was een lust voor het oog. Maar in ons programma zit pit. We gingen vervolgens op zoek naar Real Monasterio de la Encarnacion. Een klooster met kerk nog steeds in gebruik en te bezichtigen. Het ligt schuin achter het Koninklijk Paleis en is moeilijk te vinden. De metro naar station Opera en vervolgens in deze wijk op zoek naar ons doel. We konden het niet vinden. Trudie onze navigator liet ons vele leuke straten zien maar steeds geen klooster. We kwamen ook nog lang het Jambon (Hammuseum). Een winkel waar vele verschillende soorten hammen te zien en te koop zijn. Dus dan maar een heerlijk broodje ham. Uiteindelijk kwamen we op de plaats van bestemming. Om 16.00 uur ging het open echter we moesten to 16.30 uur wachten omdat er een gids mee ging. W.s. is het niet zo bekend want er waren maar vier belanghebbenden. Wij en twee Spanjolen, tevens was de rondleiding in het Spaans. Toen ik duidelijk maakten dat we uit Holland kwamen en geen Spaans spraken was mevrouw bereid om e.e.a. in het Engels te verduidelijken. Het was de moeite waard van een bezoek. We kregen een aantal mooie schilderijen te zien, de crypte, een aantal kleine kapelletjes en de grote kerk. Zeer bijzonder. Rond 18.00 uur waren we terug in het hotel. Even heerlijk gezwommen en opgeknapt. Trudie was erg moe en haar benen konden niet meer. Dus eenvoudig gegeten. Een paar lekkere kant en klare salades gehaald met vers fruit.

Dag 5 Vandaag een bezoek aan een grote markt El Rastro en het Nationaal Prado museum. Tineke zou met ons meegaan. We hadden om 10.00 uur afgesproken bij het metrostation La Latida waar de markt begon. Eerst koffie en vervolgens de markt over. Het is de grootste markt van Madrid en is alleen op zondag. Vierduizend kramen en winkeltjes verdeeld over een aantal straten verkopen van alles en nog wat. Ook de straten rondom deze markt zijn gezellig met kleine winkeltjes die allerlei curiosa verkopen. Vele mensen banen hun weg over de smalle paden. Tineke kocht voor Trudie een waaier en Trudie kocht voor Tineke een handgemaakt vestje en trakteerde haarzelf ook op één. Rond 13.00 uur vertrokken we richting Prado. Een korte wandeling bracht ons hier. Eerst even lunchen. Volgens ons boek zou het Prado op zondag gratis zijn, echter dat was sinds een jaar niet meer zo. De entree, 8 euro was dit ten volle waard. In dit museum kun je dagen doorbrengen. Wij zijn er in vier uur doorheen gevlogen. Honderden grote meesters hangen hier in dit enorme gebouw. We hebben lang niet alles gezien omdat onze voeten licht begonnen te steigeren. Er hangen Spaanse, Italiaanse, Griekse, Nederlandse, Duitse en Engelse meesters. Goya, Greco, Rembrand, Velazquez, Rubens, Brueghel, Titian etc. om zomaar een paar te noemen. Een bezoek aan dit museum is een must als je in Madrid bent net als als een bezoek aan het Rijksmuseum als je in Amsterdam bent. Rond zessen verlieten we het museum en zette Tineke op de trein. Bij dit station Atocha is een aantal jaren terug een grote bomaanslag geweest. Veel beveiliging is hier aanwezig en je kunt jammer genoeg niet bij de treinen komen zonder kaartje. Tevens wordt je bagage gescand. Het is een bijzonder station want binnen is een enorme tropische tuin aangelegd. Erg mooi om te zien. Rond 18.00 uur thuis. Wederom even lekker gezwommen. Om 21.00 uur zijn we de wijk achter ons hotel in gelopen. En wat kwamen we daar tegen een jambon museo. We hebben daar heerlijk gegeten, geroosterde broodjes met verschillende vissoorten. En een schaal met heerlijke stukjes ham en kaas. Je at de vingers er bij op. Hier komen we deze week zeker terug.

Dag 6
Trudie had vandaag nog iets op het programma. Een tapijtweverij Real Fabrica de Tapices. Een weverij die stamt uit 1721. Hij is in opdracht van Philip de vierde gebouwd om de paleizen te decoreren. Aan het hoofd kwam een Vlaamse wever Jacob Vandergoten. Het was een groot gebouw wat er al sinds die tijd staat. Bij binnenkomst hangen links en rechts enorme tapijten. Er liep een gids met ons mee die uitleg gaf. Grote Spaanse schilders ontwierpen de afbeeldingen. Ook Francisco de Goya de bekende Spaanse schilder maakte 63 ontwerpen.. Sommige staan als schilderij in het Prado museum. Het was bijzonder om een kijkje te mogen krijgen in de fabriek waar alle tapijten met de hand worden gemaakt. Er hing er eéén van 6 bij 6 mtr. Afhankelijk van het ontwerp zijn 6 mensen aan 1 vierkante meter twee weken aan het werk. Er wordt met de Turkse en se spaanse knoop gewerkt. De kosten voor ééén vierkante meter Turks is ruim 13000 euro en voor een Spaanse knoop 1500 tot 2500 euro per mtr2. De werkwijze is in al die eeuwen niet gewijzigd. Monikkenwerk hoe deze mannen en vrouwen dagelijks aan het knopen en knippen zijn. Ook worden er tapijten gerepareerd ondermeer uit musea en paleizen van over de hele wereld. Vermogende mensen laten hier hun tapijten maken. Een indrukwekkend bezoek en meer dan de moeite waard. Vanhier reden we met de metro terug naar La Lapida, de wijk waar zondag de markt was. Er waren daar veel antiekzaken zodat we hier nog wel wat rond wilde struinen. Gezien de maandag was er veel gesloten. Eten zouden we vandaag bij Tineke en Javier doen. Zij wonen tijdelijk in Torrejon de Ardoz. Een voorstad van Madrid. Eerst terug naar het hotel om ons op te knappen. Rond 15.30u naar het station want we moesten met de trein. Een rit van ca. 30 minuten. Tineke haalde ons op en we reden eerst naar de plaatst Alcala de Henares. Een mooie oude historische plaats. Ze gaf ons hier een korte rondleiding. Een schitterende basiliek en ook ééén van de oudste universiteiten zetelt hier. Prachtige gebouwen. Tevens is hier het oude woonhuis van de wereldberoemde schrijver Cervantes wat bezichtigd kan worden. Gezien de tijd hebben wij dat niet gedaan. Op een terras lekker wat gedronken met tapas. Wat hier ook opvalt zijn de enorme ooievaarskolonies die zich hier op de hoge kerkgebouwen en hoge gebouwen hebben genesteld. Er vliegen er tientallen. Als dit een voorbode is dan kunnen we ons borst nat maken. Deze stad is de moeite waard van een bezoek. Vervolgens reden we naar het appartement van Tineke en Javier. Enorme woontorens in een industriestadje. Allemaal nieuwe appartementen. Zij huren een appartement op de vijfde, hoogste verdieping. Een mooie woning met uitzicht op een binnenplaats waar een groot zwembad is waar de bewoners gebruik van mogen maken. Wij dus ook even. Na de heerlijke duik stonden Tineke en Javier al in de keuken om lekker te koken. Een verrassingsmenu, koude tomaten soep, Spaanse specialiteit, waarin je zelf fijn gesneden uien, komkommer, paprika etc. in doet. Je zou zeggen kouwe soep maar het was heerlijk. Daarna heerlijke zalm met rijst en vervolgens nog genieten van een lekker toetje. Om middernacht bracht Tineke ons terug naar het hotel. Een hele gezellige dag en leuke avond.

Dag 7
Een bezoekje buiten Madrid is ook de moeite waard. Rondom zijn mooie steden met veel bezienswaardigheden. Eén daarvan is San Lorenzo El Escorial waar het Paleis El Escorial staat. Ook wilde ik graag de Spaanse hogesnelheidstrein bewonderen en deze vertrekt van het station Chamartin. Dus na het ontbijt weer in de metro naar het station. Veel tijd om daar rond te lopen hadden we niet omdat we exact 5 minuten hadden om kaartjes te kopen en naar het perron te gaan. Trein rijdt 1x per uur. Laat het nu ook nog eens het laatste perron zijn 11. Het is hier al zo verrekte warm dus rennen is helemaal een nare bezigheid. Gelukkig de trein gehaald. Na een mooie rit van een uur door het Spaanse landschap arriveerden we in El Escorial 45 kilometer ten noordwesten van madrid. Het grote paleis zie je al van verre op een heuvel liggen. Het Escorial gebouwd tussen 1559 en 1584  is een immens abdijcomplex van Filips de 2e van Spanje. Het is een kasteel, een abdij en een koninklijk mausoleum. Sinds 1984 staat het complex op de werelderfgoedlijst. Het Escorial is een complex van ongeveer 200 m in het vierkant, op een eenzaam bergachtig terrein, dat voldeed aan alle noodzakelijke voorwaarden voor Filips' streng-religieuze opvatting van het koningschap: een centrale binnenplaats beheerst door een kerk met een koepel, aan de ene kant geflankeerd door een klooster en aan de andere kant door een seminarie en Koninklijke vertrekken. Het complex is 13 hectare groot met meer dan 16 binnenpleinen, 1200 deuren, 2675 ramen, 4000 kamers, 16 kilometer gangen en maar liefst 86 tr s voor zijn vader. Alle Spaanse vorsten en hun eega’s liggen onder het altaar van de enorme basiliek.Ook is er een bibliotheek met meer dan 40.000 boeken. We hebben hier een aantal uren rondgewandeld. Nadeel nergens mag je foto’s maken nou ja, af en toe stiekem. Rond 15.00u weer terug naar het station. Om 16.15u waren we weer in Madrid. We hebben nog wat foto’s gemaakt van de verschillende treinen waaronder de hogesnelheidstrein. Vervolgens nog even bij het grote stadion van Real Madrid gekeken, een rondleiding kostte 22 euro pp. en dat was nu net effe te prijzig. Zijn al geen voetbalfan laat staan één van Real Madrid om de boel te sponoren maar vanaf de buitenkant is het ook imposant. Ons hotel ligt ook in deze zakenwijk wat een beetje op Manhattan begint te lijken volgens de Spanjolen, dus grote hypermoderne winkelcentra verrijzen hier, zo ook het enorme warenhuis El Corte Ingles. Dit is te vergelijken met onze Bijenkorf maar dan veel groter. Hier nog even rondgelopen en vervolgens weer naar ons hotel. Effe opknappen en wederom gegeten bij het Jambon museum achter ons hotel. Een aanrader voor ieder die naar Madrid gaat. Om 23.30u het licht uit.