6 juni
Het is tijd om ons voor te bereiden op de vakantie. Koffers pakken, nog en laatste was en dan...We hebben enkele dagen aan onze vakantie geplakt. Gaan eerder weg en komen later terug. Veel afzeggingen voor trudie haar verjaardag dus niet vieren en lekker vertrekken. Morgen is zij jarig en ik heb een prachtig cadeau gekocht wat ik haar om middernacht ga geven. Nadat ik de auto had ingepakt kon deze in de garage. Het huis is schoon en Yorkie onze hond afgeleverd op zijn logeeradres in Heerhugowaard bij Peter en Ingrid. Ook al bij de wederzijdse ouders op bezoek geweest. Om middernacht verraste ik Trudie met slingers en een nep cadeau, een snoepketting. De kinderen waren er niet, Danielle naar Engeland en Roderick zat op de kazerne.Roderick had gesmst en Danielle had gebeld. Trudei was zeer verrast om haar cadeau een prachtige ketting, armband en oorbellen. Snel gaan slapen en morgen vroeg op pad. We zouden eerst drie dagen naar Trier gaan. Waren hier al eerder geweest en dat was goed bevallen.

7 juni
Om 10 uur vertrokken we. Niemand zwaaide ons uit. Dat was in Heerhugowaard de Woudmeer wel anders. Maar, ja je kunt niet alles hebben. Na een voorspoedige reis via Belgie en Frankrijk kwamen we rond 16 uur aan in Trier. Het weer was goed. Onderweg natuurlijk nog koffie met gebak vanwege de verjaardag van Trudie. Na het inchecken snel naar onze kamer. Het was een Golden Tulip hotel dus goed. We hadden uitzicht op de Moezel. Naast het hotel zat een grote supermarkt dus eerst maar wat frisdrank gehaald. Daarna koffie in het hotel, de eerste was van het huis. Vervolgens opknappen voor het avondeten. De ontvangst in het restaurant was hartelijk het eten wat minder. Een klein stukje vlees en boontjes die niet gaar waren. Een tegenvaller. Een heerlijke rustige avond op naar morgen.

8 juni
Op tijd uit de veren. Het ontbijt was goed en uitgebreid. Na het ontbijt met de bus naar het centrum en hebben daar gewinkeld. Trudie kocht een nieuw badpak. Thee gedronken in een ouderwets theehuis waar je uit honderd soorten kon kiezen. Het avondeten bestond uit een Big Burger, ook lekker.

9 juni
Vandaag zijn we met de auto op stap gegaan, als eerste naar een vliegtuigmuseum in Hahn Duitsland. Erg indrukweekend. Vervolgens zijn we naar een in de buurt liggend spoorwegmuseum in Hermeskeil gegaan. Dat viel erg tegen. Er stonden veel stoomlocomotieven maar het onderhoud liet te wensen over. Sommigen waren volledig verroest en rijp voor de sloop. In Trier aten we in een restaurant, een heerlijke grote schnitsel met gebakken aardappelen. In hotel nog effe zwemmen en op tijd naar bed.

10 juni
Op tijd uit de veren voor alweer een heerlijk ontbijt. We vertrokken naar Zwitserland. Onderweg warm gegeten. De drukte op de weg viel alles mee. Om 16.00 uur arriveerden we in ons luxueuze movenpick hotel. Inchecken en heerlijk ontspannen op de kamer. Om 22.00 uur het licht uit.

11 juni Na een warme nacht, dikke dekbedden, en een uitgebreid ontbijt reden we rond 10 op weg naar Genua. Via de Zwitsers Italiaanse Grens, Milaan en een heerlijke lunch arriveerden we rond 16.30 uur in Genua. De haven was goed aangegeven. Bij het scheepvaart loket kregen we tegen inlevering van een voucher een boarding kaart en vervolgens opstellen en aansluiten net als bij de Texelse boot. We waren wat vroeg dus stonden lekker vooraan. Er waren veel Nederlanders die dezelfde reis maakten. We verveelden ons niet en genoten van de activiteiten rond de ferry. Veel vrachtauto's verdwenen in het schip. Fred raakte in gesprek met een ouder echtpaar en wat bleek zij hadden geen boarding kaart. Hoe hij door de vele wagens is doorgeglipt is een raadsel. Er brak een kleine paniek in hem los want hij kon dan niet op de boot en daarnaast waren de rijen zo opgesteld dat je elkaar ook niet kon passeren en dus de boel zou ophouden. Dus er zat niets anders op om terug te lopen naar het loket. Gelukkig was er een loopbrug bovenlangs. Het spande er om want het was inmiddels 18.15 uur en we wisten niet hoe laat we zouden boarden. Uiteindelijk was hij met 20 minuten heen en terug dus liep alles met een sisser af. Rond 18.45 uur gingen we aan boord. Alleen de chauffeur mocht in de auto blijven dus Trudie moest lopend met een gedeelte van de bagage. Aan boord rijden was wel een beetje spannend. er waren 4 dekken en ik moest naar de onderste. Omdat de boot maar 1 in/uitgang had moest ik op dek twee de auto keren en achteruit via een helling naar beneden rijden. Dat was wel even zweten omdat je recht naar beneden moest rijden omdat de klep waarover je reed niet zo breed was. Daarnaast reed ik bijna tegen de zijkant van een hek aan, wat aan de zijkant van de helling stond. Ik moest dus weer een stukje vooruit echter de volgende auto kwam ook alweer achteruit, en ik reed naast het profiel op het gladde ijzer nu je weet wat er gebeurd alles is vet en vies dus ik slipte door. De volgende auto en het personeel hadden het gelukkig snel in de gaten. De hele operatie kwam even stil te leggen en je kent Italianen. Je denk direct dat iedereen boos is. Gelukkig liep alles goed af. snel de rest van de bagage gepakt en snel naat Trudie die op de zevende etage zou zijn. Zij zat al in de hut en had de waterkoker al aan voor een bakkie koffie. Een mooie hut voorzien van alle faciliteiten die je ook in een hotelkamer hebt. dit echter op 15 vierkante meter. Na het opknappen snel naar het restaurant voor het diner. Vertrek rond 22.00 uur was een leuke ervaring en belde vanaf het achterdek fred's moeder nog even. Veel avondvertier, theater, bios, disco en winkeltjes dus je hoefde je niet te vervelen. Nog even gesproken met mensen die we tijdens het wachten hadden ontmoet en daarna naar de hut om heerlijk te slapen.

12 juni
Trudie had slecht geslapen. Douchen, opknappen en ontbeten op z'n Italiaans in 1 van de restaurants. De dag zijn we all lezend en luierend door gekomen. Om 16.00 uur moesten we de hut verlaten omdat deze weer voor de retourreis moest worden schoon gemaakt. We konden naar het restaurant voor de karaoke. Rond vijfen kwamen we in Palermo aan. Op zo'n moment wordt het erg onrustig. Een uur later konden we pas van boord, eerst al het vracht verkeer. We stonden met onze bagage in 1 van de gangen en raakte in gesprek met een ouder echtpaar uit Bergen. Het verlaten van het schip ging in omgekeerde volgorde, eerst Trudie weer met een deel van de bagage en daarna kon ik naar de auto. Wat een stank op de autodekken, veel auto's die nog helemaal niet van boord konden stonden al met draaiende motor. De ventilatoren konden dat mijns-inziens niet aan dus snel in de auto, ramen dicht en 15 minuten wachten. Het ging voorspoedig. Buiten stond Trudie al te wachten. Inladen en wegwezen tijdens de avondspits in Palermo. Het werd een chaotische rit. We hebben natuurlijk al de nodige ervaring met rijden in Italie, waaronder in Napels maar dit spande de kroon. Veel Nederlanders waren hier nog nooit geweest en het leek hier meer wild west rijden. De route beschrijving naar het eerste hotel in Trabia was ok. De files zijn iets korter omdat je op een tweebaans weg gewoon met z,n drieen naast elkaar rijdt. Enkele Hollanders reden achter ons aan. Ik paste mijn rijgedrag snel aan, aan het rijgedrag van de Italianen, hier in Holland heet dit asociaal. Op de snelweg werd alles rustiger. Na de autorit arriveerden we rond zeven uur in ons hotel Torre Artale in Trabia gevestigd in een 18e eeuw herenhuis wat op een prachtig landgoed lag. Bagage uitladen en snel naar onze kamer. Traditioneel ingericht dus sober maar wel erg mooi. Koffers uitpakken en eten. Er was een zeer uitgebreid buffet met vlees en vis en we waren nog op tijd want om 21.30 uur was het afgelopen. En dat gebeurde ook want om 21.15 kwamen er nog gasten. Ze konden nog net een eerste gang nemen en de tweede was een leeg bord. Trudie en ik keken elkaar aan en moesten helaas wat gniffelen. Om 23 uur het licht uit.

13 juni
Na het ontbijt, wat we ons goed lieten smaken gingen we op weg naar Segesta. Dit is een belangrijke nederzetting geweest van de Elymiers welke afstamden van de Trojanen. Een plaats waar overblijfselen staan van een Dorische tempel.Rond 11.00 uur arriveerden we daar. De keus was om met een busje naar boven te rijden of de benenwagen. Altijd de verkeerde keus, de benenwagen. Het was een hele klim omdat de tempel boven op de heuvel lag.De bus had ook gezien de temperatuur een beter alternatief geweest. Rustig aan naar boven gelopen met een majustueus uitzicht op de omgeving en uiteindelijk op de prachtige grote intact staande tempel. Na een zware wandeling van 2 km omhoog kwamen bij de prachtige overblijfselen van een Amphitheater gericht naar de zee wat een prachtig uitzicht bood. Er werd nog steeds door archeologen gegraven en we hebben dit een poosje met de grootste interesse gade geslagen. Het was een spectaculair bezoek en meer dan de moeite waard. Ook de afdaling ging weer te voet. Nadat we in de auto waren gestapt maakten we een prachtige rit langs de kust en onderweg hebben we nog heerlijk gezwommen. De rit bracht ons in Corleone, de mafiastad en niet echt op bezoekers ingesteld. In de supermarkt wat inkopen gedaan. Hier belde Danielle ons dat het allemaal goed ging met het thuisfront. We hadden deze dag 260 km op de teller staan. Nadat we ons in het hotel hadden opgeknapt hebben we heerlijk pizza gegeten dat kun je hier wel.

14 juni
De volgende morgen weer op tijd uit de veren. Tijdens het ontbijt kregen we van de mensen uit Bergen die we eerder hadden ontmoet een tip om naar het bergdorp Enrice te gaan. Dit lag aan de westkust bij Tripani. Hier lagen zogeheten zoutpannen. Tripani stond al op onze lijst dus twee vliegen in 1 klap. Het zou een warme dag worden dus ook de zwemkleding mee. Na een rit van zo'n 100 km kwamen we rond 12.00 uur aan in Enrice. De weg er naar toe was stijl en vol met haarspeldbochten. Het plaatsje lag op 1200 mtr. Maar het was de moeite meer dan waard. Het uitzicht was fenomenaal. We stonden op een ruine omsloten door wolken en door de gaten in de wolken zagen we af en toe de kust. In het dorpje zelf had de tijd stil gestaan. Op het dorpsplein stond een Siciliaan met een ezel te spelen op een accordeon. De ezeltjes staan model voor het leven en werken op Sicilie. De zoutpannen lagen aan de kust en het zout wt hier werd gewonnen gingen naar plaatsen in heel Europa. De export loopt hard terug gezien de beperktere vraag. We wilden dit toch wel van nabij bekijken dus op naar de kust. Daar aangekomen hebben we wat rondgelopen en uiteindelijk beland op een kleine strook strand waar we heerlijk hebben gezwommen. De omgeving straalt hier verder niets uit. Na het zwemmen vervolgden we onze tocht naar Marzalla. Na het parkeren liepen we het centrum in en genoten we van een muziekkorps wat ter ere van e'e'n of ander feest door de stad liep. Een groot centrum met prachtig winkels. Fred had op een gegeven moment het idee dat we werden gevolgd door een aantal mannen. We liepen een andere straat in en Trudie gaf aan dat er drie mannen achter ons liepen die stopten wanneer wij stopten. Een zeer onprettig gevoel bekroop ons. Ons geluk was waarschijnlijk een grote groep Japanners die de straat in liepen en waar wij bij aansloten. Uiteindelijk zijn we naar de auto gelopen en weg wezen hier. Een vervelenden ervaring. Na een rit van 325 km reden we via Palermo weer terug naar ons hotel. Al met al een leuke dag met een beetje rare smaak op het eind.

dag 10
Na het ontbijt om 10.45 uur naar het strand. Strand in deze omgeving is niet iets vanzelfsprekends je moet goed zoeken. Met de kaart op schoot zijn we richting westkust gereden. Via de autostrada naar Cefalu en daar de Autostrada verlaten. Tussen de zee en de weg lag een spoorlijn dus wilde je naar de zee dan op zoek naar een tunnel oid. De eerste afslag werd niets maar na een paar keer proberen kwamen we uiteindelijk bij een strandje met parkeerplaatsen en een plek voor campers. Uitzicht op de bergen, het was klein maar schoon dus voor een volgende keer onthouden afslag Settafrati. Na twee uurtjes ontspannen verruilde we het zand voor metaal met airco. Wat een verademing. We begonnen aan een rit door de bergen. Via Termini, Cefalu, Collesano (leuk plaatsje waar we koffie dronken) Petralia op 1200 mtr, Luca, Gangi, Sperlinga naar Nicosia. Nicosia was een leuk en levendig plaatsje. Na een wandeling zag Fred een VVV waar we konden internetten. Op de eerste etage stond een heuse pc. Een alleraardigste dame hielp me even. Een vakantiemail gemaakt en verstuurd. Hierna een wandeling door de stad nog even genoten van een straatmuzikant op een mandoline. Onderweg terug hadden we uitzicht op de Etna. Ook is hier de omgeving in de winter allemaal wintersportgebied. Om niet met donker thuis te komen besloten we terug te rijden naar de kust en hier te eten. Eenmaal terug op de kustweg heeft Trudie gereden met de zon op de kop van de auto wat erg vervelend was. We hebben uiteindelijk heerlijk gegeten in een dorpje, ik ben de naam kwijt. Trudie at vis en ik pasta met kotelet. Terug gekomen in het hotel keken we terug op een prachtige auto rit die een ieder is aan te raden bij een bezoek aan deze kant van Sicilie.

dag 11
Vandaag naar Cefalu naar de markt. Na een tankbeurt voor gas kwamen we ronf 09.30 uur aan in Cefalu. Allereerst een prachtige kerk bezocht. De markt lag buiten het centrum. Er was veel kleding en voedsel. Een lekker stukje kaas gekocht en dit samen met een broodje opgepeuzeld op het strndje waar we gisteren ook waren. Rond 16.00 uur terug naar het hotel. Lekker opgeknapt en gereed voor het avondeten. In de reisfolder hadden we een goed restaurant gezien in Trabia, Ristorante Al Pescatore. Dit hadden we op de terugweg al gereserveerd. De auto geparkeerd op een plek waar deze bewaakt wordt door particulieren die je een tip geeft en de auto in de gaten houden. We kregen in het restaurant een plek aan het water. Het eten was voortreffelijk en een aanrader voor wie in de buurt van Trabia is. Natuurlijk weer gerechten met vis.

17 juni
Vandaag zouden we en bezoek brengen aan de Dom van Monreale. Een plaats grenzend aan Palermo. Als eerste gingen we Palermo in om aan een kachelzaak een bezoek te brengen. We waren al een poos op zoek naar een haardstel echter we konden er geen vinden naar onze zin in Nederland. Omdat veel mooie dingen uit Italië komen en wij deze dingen erg mooi vinden haal je het bij de bron. Wij vonden natuurlijk iets naar de zin. We konden niet met Master Card betalen en moesten dus op zoek naar een geldautomaat. Een behoorlijke wandeling door een centrum van een buitenwijk en enig navragen leverde uiteindelijk de beloofde geldautomaat op. Pinnen en snel terug want de winkels sluiten om 13.00 uur. Na wat afpingelen van Fred, Ja van Fred, kochten we het haardstel. Bijzonder mooi roestvrijstaal uit Engeland. Dat was natuurlijk weer lachen. We zijn bijzonder vriendelijk geholpen. Op naar Monreal. Eerst bezochten we een binnentuin die bijzonder mooi was. Vandaar naar de Dom. Je weet niet wat je ziet. Heel indrukwekkend. Het bleek dat je na betaling van 3 gulden op het dak mocht kijken. Dus alleh. We hadden een verschrikkelijk mooi uitzicht en je liep via een vaste route via en smal paadje over het dak. Erg mooi. Na dit bezoek hebben we eerst wat gegeten en zijn we door het centrum naar de Crippa dei Cappucini gereden. Dit zou een crypte zijn met mensen die waren overleden echter nog als mens herkenbaar waren door de lucht die daar onder de grond heerste. Het bezoek overtrof onze stoutste verwachtingen. Eerst natuurlijk weer de auto parkeren en de parkeerwachter, natuurlijk weer een apart individu kreeg 2 gulden en bewaakte de auto. Bij binnenkomst zaten twee monniken die een vrije bijdrage vroegen. We gingen een lange donkere trap af naar beneden onder de grond. Uiteindelijk liepen we door twee deuren een gang in en kwamen terecht op een soort ondergrondse begraafplaats. We waren gelukkig niet alleen want wat we nu zagen was zeer luguber. Ik denk wel dat er langs de muren in de vele gangen zo'n 4000 doden opgehangen waren in hun kleding. Het waren skeletten. Ook lagen er kisten opgestapeld die aan de zijkant open waren en waar je in kon kijken. De skeletten hingen langs de muur drie hoog boven elkaar. Dit was iets wat je nooit verwachte. Enkele skeletten, waaronder een meisje van vijf jaar waren inderdaad nog zodanig geconserveerd dat het leek dat zij sliepen. Fotograferen mocht niet maar een foto kon Trudie niet nalaten. Toen we naar buiten kwamen voelden we ons erg vies en zijn we snel naar het hotel gereden om heerlijk in het grote zwembad, Olympische afmetingen te gaan zwemmen. 's Avonds zijn we naar Trabia gereden. We waren nog niet eerder in dit plaatsje geweest en zijn een stukje gaan lopen. Opeens hoorden we gezang en trommelgeluid. Wat bleek er was net een processie aan de gang van kinderen die de heilige communie hadden gedaan. Het straatje waar zij vandaan kwamen was versierd met witte lakens aan de balkons. Fred heeft even staan praten met de moeders en die legden e.e.a. uit. Wat een feest. We zijn de jeugd gevolgd naar de kerk. Langs de route stond jong en oud deze tocht te aanschouwen. De kerk heeft hier nog voldoende aanzien en respect door de jeugd. Dat is hier niet meer voor te stellen. Erg leuk om dit mee te maken. We hebben aan de haven in een klein restaurant gegeten. Heerlijk met uitzicht op zee op een zwoele zomeravond. Het eten was zoals gewoonlijk weer grandioso. Ook de Siciliaanse keuken heeft ons hart gestolen.

18 juni
Vanmorgen na een stevig ontbijt, harde bolletjes, salami, gekookt ei en yoghurt vertrokken naar het volgende hotel in Caltigirone. Caltigirone is de keramiekstad van Sicilië. Afgelopen nacht heeft het hevig geonweerd en geregend. Echter we vertrokken met droog weer. Na het uitchecken spullen gepakt en richting Autostrada gereden. Op het programma stond een bezoek onderweg aan Villa Romana del Casale. Een Vila uit de 3e/4e eeuw die bij toeval blootgelegd was bij de aanleg van een autosnelweg. De weg is uiteindelijk een heel eind om gelegd om dit bouwwerk te behouden voor het nageslacht. Het zoeken naar de diverse bezienswaardigheden geeft weinig moeilijkheden omdat alles perfect staat aangegeven. Toen we bij de Villa aankwamen waren we niet de enigen. De auto, hoe kan het ook anders geparkeerd onder particuliere bewaking voor F 2-. Zoals je dat overal tegenkomt bij bezienswaardigheden waren ook hier de stalletjes met souvenirs en aardigheden goed vertegenwoordigd. Na het betalen van een entreeprijs konden we het uitgebreide terrein op. Eenmaal aangekomen bij de villa viel onze mond open. Het was een verschrikkelijk groot gebouw wat bestond uit een groot aantal verschillende vertrekken. De vloeren waren ingelegd met allerlei kleine gekleurde steentjes (mozaïek) waarin per vertrek werd aangegeven waar de kamer voor diende. Dit was werkelijk waar een droombeeld. Zoiets moois hadden we nog nooit gezien en dat het zo mooi bewaard is gebleven. Grote delen van de villa waren onder glas afgedekt en door de gehele Villa liep een soort brug waar je over heen liep zodat je alles vanuit de lucht kon zien. Alles is zo mooi geconserveerd gebleven doordat de villa overspoeld is met een overstroming niet klei. Foto's maken had weinig zin omdat de werkelijkheid vele maten mooier is. Na deze bezichtiging reden we naar ons hotel in Caltigirone. Tot nu toe was alles goed geregeld door het reisbureau en zijn we dik tevreden. Even zoeken en ja hoor, het volgende hotel was weer 1e klasse. Een hotel van de Framon keten. Ons niet bekend echter bij navraag een grote keten van vijfsterren hotels in de wereld. Wederom een prachtige kamer met groot balkon en van alle gemakken voorzien. Lekker omgekleed en op naar het zwembad. Grote badlakens lagen al klaar en na de bestelling van een pot thee die netjes bij het zwembad werd gebracht, uitgebreid genoten van een goed boek, mager zonnetje en een heerlijke zwempartij. 's Avonds in het restaurant gegeten. De ambiance was zeer bijzonder, het leek wel koninklijk. Alles werd keurig op grote schotels met deksels opgediend door nette in het pak gestoken obers wat indrukwekkend was echter het eten had beter gekund. Na het eten nog even lekker in de lounge gezeten met een pot thee en op tijd naar bed.

19 juni
De volgende morgen na het uitgebreide ontbijt met de auto naar de oude stadskern om de trein te nemen naar Riposto. We zouden we een bezoek aan de Etna brengen. Op het station aangekomen bleek dat er vanaf 09.00 geen treinen meer richting Catania reden. Dus dan maar met de auto. Een vervelende rit omdat het noodweer werd onderweg, Regen kwam met bakken naar beneden. Wat dichter we bij het Etna massief kwamen, wat mooier het weer werd. We zouden niet een treintje rond de Etna gaan rijden. We zijn naar het beginpunt gereden. Dit was Riposto in plaats van Catania, De auto plaatsen in Catania is voorwat betreft de criminaliteit de kat op het spek binden. Nadat we de auto hadden geparkeerd in de nabijheid van het station bij het loket kaartjes gekocht. Toevallig stond er voor ons iemand die engels sprak. Om een hoop verwarring te voorkomen heeft hij voor ons de kaartjes gekocht. Totaal met twee personen circa F 29-. Een koopje. We wisten opdat ogenblik nog niet hoe laat de trein zou vertrekken. Wat bleek over 5 minuten en deze trein vertrok niet van dit station echter van een apart perron wat ongeveer op 5 minuten lopen lag. Rennen dan maar. We hadden de trein gelukkig nog en vertrokken voor een boeiende treinreis. De tocht voerde ons langs de voet van de Etna langzaam omhoog en bediende allemaal kleine plaatsjes die tegen de berg aan lagen. Af en toe leek het of dat we door een maanlandschap reden. Overal lag lava. Links en rechts van het spoor afkomstig van diverse erupties een bizar gezicht. De totale reis zou 5 uur duren waarin een tussenstop van een uur lag in een plaatsje wat het dichtst bij de krater lag Randazzo echter nog nooit door een lava stroom getroffen was. De vulkaan rookte wel, niet te weten dat hij twee weken later uitbarstte. Het vervelende was dat alle winkels gesloten waren op het moment dat wij met de trein aankwamen. Maar ja het uitzicht was fabuleus en een wandelingetje door zo'n dorp heeft wel wat. Na een uur konden we met het boemeltje de reis vervolgen naar een grote plaats Catania. Het was avondspits en de trein raakte behoorlijk vol. Vanaf Catania met de Italiaanse spoorwegen naar Riposto waar de auto stond. Een mooie dag en een ervaring rijker. Nadat we in het hotel terug kwamen hebben we ons opgefrist en zijn weer terug gereden naar het centrum. Hier hebben we in achteraf straatje in een authentiek Italiaans restaurant heerlijk gegeten. Het was er gezellig druk. We konden hier genieten van een club vrouwen zeg maar de UVV die uit eten waren en erg luidruchtig. Omdat de vrouwen hun pizza niet op konden werden de resten in een doos gedaan om het thuis te consumeren. Dat kennen wij niet meer.

20 juni
Vanochtend hebben we op ons gemak ontbeten. We moesten ons opmaken voor de terugreis naar de boot in Palermo. De dag was nog lang dus eerst nog een bezoek aan het centrum waar de straten gevuld zijn met keramiekwinkels en bedrijfjes. Je kunt allerlei verschillende soorten keramiek bewonderen en kopen. Wij belanden in een keramiek atelier omdat we nog een vaas wilden kopen. Nadat de verkoopster vernam dat wij uit Holland kwamen wilde ze meteen met ons mee. Dat kon natuurlijk niet. Met een beetje Engels Duits en Italiaans door elkaar konden we een gesprek op gang houden en we kregen een rondleiding en kochten een mooie vaas. We hebben afgesproken dat zij in principe volgend jaar bij ons kan logeren. Ze was in de zevende hemel. In Caltirone lag een hele mooie trap die bestond uit treden ingelegd met keramiek tegeltjes We liepen de trap naar boven en bezochten daar een kerk. Een hele mooie stad. In het centrum hebben we de grootste kerststal bezocht van de wereld. Nadat we geluncht hadden zijn we aan de reis naar Palermo begonnen. We moesten 160 km overbruggen. Eerst nog maar naar ons strandje want we moesten pas om 20.00 uur inchecken. Om 16.00 uur kwamen we op het strand aan. De zee was erg woest. We gingen uiteindelijk om 18.00 uur weg wat uiteindelijk veel te laat was. Op weg naar Palermo reden we nog een keer verkeerd waardoor we uiteindelijk 30 km om moesten rijden. Nogeven naar de supermarkt om drinken in te slaan voor op de boot. We zouden in Palermo naar MacDonalds gaan echter we belanden ook nog in de file. Uiteindelijk waren we om 19.30 uur bij MacDonalds. Fred snel eten gehaald. Toen door het drukke centrum naar de haven. Makkelijk te vinden zo dachten we maar niet heus. Trudie had op de kaart gekeken en zag dat dit een lange weg was. Echter mis. Onderweg gaf Trudie mij af en toe een frietje. Bij een geldautomaat nog even pinnen. Uiteindelijk waren we de weg kwijt. Soms moet toeval je geluk zijn. De weg waar wij uiteindelijk reden was opgebroken. We wisten niet waar we waren en stonden op een punt waar uiteindelijk 4 rijen auto's vanaf de andere kant doorheen moesten. Zie tekening. De enige kant die we opkonden was een straatje rechts echter daar werd geasfalteerd. Om paniek te voorkomen hier maar ingereden. Niet zo verstandig want het asfalt was nog warm. Werklui keken al verbaasd. De weg was breed genoeg om te keren en er stonden toevallig twee mannen met elkaar te praten. Fred stapte uit en vroeg de weg. De ene man begon dit in het italiaans uit te leggen echter hij kreeg al snel in de gaten dat dit geen soelaas bood. Het autootje van de man stond om de hoek en hij gaf aan dat hij wel voor ons uit wilde rijden. Zo gezegd zo gedaan. Nu we hadden het zonder deze hulp in het tijdsbestek van een kwartiert nooit gevonden. Uiteindelijk kwamen we om 20.10 uur op het haventerrein. We moesten de vouchers nog omwisselen voor instapkaarten. Dit ging gelukkig voorspoedig. Uiteindelijk konden we om 20.30 uur inchecken en iiingen zo'n beetje als laatste auto aan boord. Veel minder auto's dan op de heenreis. Trudie moest weer lopende de boot op hetzelfde als de heenreis. Omdat we als een van de laatste op de boot reden was het inparkeren makkelijker. Toch weer achteruitrijden echter maar een klein stukje de helling af. Uiteindelijk hadden we weer een mooie hut en om 21.00 uur zaten we aan de hamburger. Was nog warm. Lekker een bak koffie gezet en een douche. Daarna deel genomen aan het avond programma wat erg leuk was. llet bleek dat we een boot hadden die normaal naar Spanje vaart en nu als gevolg van een defecte boot naar Palermo moest. Een Spaanse show was het gevolg. Erg mooi. Om 01.00 uur gingen we te kooi. We lieten het licht aan. Trudie viel snel in slaap zonder dat ze bang was.

21 juni
De volgende dag hebben we heerlijk aan dek gezeten. De zon scheen overmatig. We konden nu ook de eilanden zien Elba en Corsica waar we op de heenreis tijdens de nacht langs kwamen. Een verkenningstocht over de boot bracht mij al snel op de brug. Een brutaal mens heeft de halve wereld. Ik heb uitgebreid gesproken met de 1e stuurman. Naderhand heb ik Trudie opgehaald en deze heeft ook nog even kunnen proeven van het stuurmens leven. De boten varen 6 maal per week heen en weer. Het is 2 weken werken en 1 vrij. Erg interessant. Om 15.00 uur moesten we de hutten weer vrij maken en allemaal naar de diverse lounges waar bandjes en karaoke was. Ontscheping vond plaats omstreeks 17.00 uur. We waren snel van de boot en zouden de reis vervolgen naar Milaan. Onderweg warm gegeten. In Milaan aangekomen begon het al te schemeren en we moesten nog op zoek naar het hotel. Na ongeveer drie kwartier zoeken zaten we aardig in de buurt. Navraag bij een taxi chauffeur bood uitkomst. We stonden aan de achterzijde van het hotel. Om 22.00 uur arriveerden we in het hotel. Het Golden Tulip hotel had ik via internet geboekt. De persoon waarmee ik gecommuniceerd had stond achter de balie en wist meteen wie ik was. Erg leuk. Nadat we de auto in de parkeergarage hadden gezet, we zaten midden in het centrum, gingen we naar onze kamer. Niet de luxe die we tot nu toe gewend waren maar het kon ermee door. Lekker douchen nog wat drinken en naar bed voor de ontdekkingstocht de volgende dag.

22 juni
Na het ontbijt om 09.00 uur, stelde niet veel voor, de stad in. Eerst naar de Dom. De grootste van de wereld, Een schitterend plein aan de voorzijde omsloot het geheel. De stad heeft veel ruimte. Dit komt omdat tijdens de tweede wereld oorlog veel is gebombardeerd. Alles is weer herbouwd alleen veel ruimer, Aan de zijkant van het plein zat een groot overdekt winkelcentrum echter uit voorbijgaande jaren echter met winkels uit deze tijd. De koffie werd hier duur betaald Wij dronken echter een heerlijke bak koffie hij MacDonalds. Nadat we in de Dom waren geweest zijn we een willekeurige winkelstraat ingelopen. Achteraf bleek de verkeerde. Toen we terug kwamen op het plein was men bezig met het plaatsen van podia en afzettingen want de dag daarop was het Milaan ala Musica. Een groots muziekfestijn. Ook stonden er op het Plein enkele promotiewagens voor internet dus nu even hotmailen. Daarna zijn we met de metro naar een hele grote begraafplaats gegaan die volgens de boeken een bezoek waard was omdat veel bekende kunstenaars beelden hadden geplaatst op graven. De voorkant van de begraafplaats leek op het Rijksmuseum een enorme entree. De begraafplaats zelf leek wel een museum.. Zoveel mooie graven en bidhuizen. Groot nog groter en heel klein. Op ieder graf zat wel iets bijzonders. Er lagen zo'n 20.000 mensen begraven.. Het gebouw zelf herbergde ook heel, veel graven en tombes in de muren. Het was erg indrukwekkend. Vanhier zijn we met de metro naar de hotelkamer gegaan want Trudie haar benen begaven het bijna. Nadat we enkele uren hadden gerust gingen we opnieuw het centrum. Op zoek naar een kasteel wat de moeite van het bezichtigen was. Aangekomen bij het kasteel, wat overigens gesloten was, was het een drukte van belang. Al snel viel op dat de mensen die hier uitgedost waren iets te maken hadden met een bijzondere dag. Ja hoor, het bleek roze zaterdag te zijn geweest in Milaan. Dit hebben we jammer genoeg gemist omdat we uiteindelijk de verkeerde winkelstraat waren ingelopen. Ook waren er diverse bandjes aan het spelen. W hebben nog een gezellige voortzetting gehad, Rond 21.30 uur kregen we trek. We hadden zin in chinees eten. Dus op zoek naar China Town. We kwamen in een piepklein chinees restaurant binnen met je raadt het al een Chinese en Italiaanse kaart. Dat maakte de keuze erg makkelijk. Dus ogen dicht en aanwijzen met de vinger. We hebber er gelachen er achteraf heerlijk gegeten. Daarna nog een lekker ijsje gegeten en snel naar het hotel en voorbereiden op de terugreis.

23 juni
De volgende dag een stevig ontbijt genomen. Om 09.30 uur de auto ingepakt voor de terugreis. Het plan was om de reis in keer te maken. Dit is ook voorspoedig gelopen. In Duitsland nog genoten van een lekkere warme maaltijd. Om 20.00 uur reden we Nederland binnen. Op de radio werd een file gemeld tussen Den Bosch en Eindhoven van 15 km. Dus maar omrijden via Gorichem. Snel even Roderick gebeld of we wel via Utrecht konden rijden. Dat was mogelijk. Om 22.30 uur kwamen we thuis en werden we ontvangen door Roderick en Sophie met koffie na een veilige reis en een fantastische vakantie.