20 september
Een rustige dag gepland voor vandaag. Allereerst gingen we op de koffie bij Robert en Margret, onze oudste neef en zijn vrouw. Robert was 10 jaar toen hij met de familie emigreerde. Hij heeft alles dus bewust meegemaakt. Vervolgens zijn we naar de begraafplaats gegaan, waar vader Gerlof begraven ligt en een zoon van Peter die tijdens een motorongeluk om het leven kwam in 1998. Geloof het of niet, hier troffen we ook twee kangoeroes aan. We hebben meer kangoeroes dood dan levend gezien. De oorzaak ligt in het feit dat kangoeroes van vers groen houden. Dit groeit ondanks de grote droogte veel langs de wegbermen. Kangoeroes komen dus tijdens de avonden in de buurt van de wegen en worden tijdens de oversteek doodgereden. Neem van mij aan als je zo'n beest tegen de auto aan krijgt ontstaat er grote schade. Singleton heeft 21.000 inwoners en vormt het hart van de Huntervalley in New South Wales. De Huntervalley behoord volgens zeggen tot een van de rijkste gebieden van Australië. Dit komt vanwege de kolenmijnen, de wijnen en renpaarden die hier vandaan komen. Door deze welvaart is alles dan ook duurder dan elders en zijn er veel dure winkels. Iedereen woont vrijstaand in grote dan wel iets kleinere huizen met stukken grond waar onze boerderijen wel drie keer in kunnen draaien. Niet ongewoon is ook het bezit van meerdere auto's. Werken in of bij de mijn loont wel maar je moet wel van hard werken houden. De lunch hebben we bij Christina en Robert genoten, een nicht van ons. Ook nog even geshopt in het winkelcentrum want Fred wilde een echte Aussie Akubra hoed hebben, hier echter niet te koop. Een bezoek aan een nieuwbakken familielid wat net geboren was, Esha ontbrak ook niet. Het avond eten bestond uit een pizza. De dag moe maar voldaan afgesloten.

21 september.
Zoals ik al zij staat het leven van vele Singletonners uit het werken bij of in de mijn. Een bezoek aan de mijn mocht dus niet ontbreken. De meeste mijnen zijn open mijnen. Er zijn er voor de export over de hele wereld en er zijn er die de eigen elektriciteits centrales voorzien van brandstof. De centrales zijn in de nabijheid van de mijnen gebouwd met een compleet transportsysteem. Wij zijn naar zo'n laatste mijn geweest. Neef Bill kent, lijkt wel, iedereen in de omgeving echter dit komt ook door het bedrijf wat hij runt met uitzend krachten. Het is een interessant proces. Tegenwoordig vindt men kolen via satellietopsporing. Vroeger ging dit via boringen. Onze oom heeft dit jarenlang als werk gedaan om negen monden te voeden. De werkzaamheden worden met zwaar materieel uitgevoerd en er komt geen handkracht meer aan te pas. Indien er kool wordt gelokaliseerd en het is voldoende om te exploiteren, minimaal een laag van 300 mm dik en enkele vierkante km's groot kan het werk beginnen. Deze mijnen liggen hier al een tijdje en zijn dus enorm groot. Allereerst wordt er een groot gedeelte van de grond met een speciale machine opgeblazen. Na het opblazen ontstaan er enorme puinhopen die met een dragline, een enorme kraan met een bak er aan die in een hap 53 kuub puin kan happen. Er ontstaat na verloop van tijd een enorm gat in de grond met enorme afmetingen waar men een weg naar toe maakt zodat ander materieel in het gat aan het werk kan om de kolen te delven. Zodra men de kolen bloot heeft gelegd kan het werk beginnen. Grote graafmachines graven de kool weg en met enorme shovels wordt het op een berg geduwd zodat een andere kraan het in enorme vrachtauto's gooit. De vrachtauto's brengen het vervolgens naar een machine die de kolen kleiner maakt en via een transport systeem gaat het naar de electriciteits centrale. De zgn. vrachtauto's hebben wielen met een doorsnee van ca 2.50 meter. De kool is 75% schoon zodat het rechtstreeks naar de centrale kan. Er zijn ook mijnen waarvan de kolen worden verscheept over de hele wereld. De kool wordt dan over de weg met enorme trucs vervoerd naar een goederenstation vanwaar de kool dan in trein wagons geladen wordt. Je ziet hier in de omgeving dan ook vrachtauto's aan en afrijden. Een schitterend proces wat we niet wilde missen. De milieu bewegingen hebben vaak geprotesteerd tegen het in de oorspronkelijke staat terug brengen van de mijn en suggereerde dat de grond er niet beter van werd. Echter het tegengestelde is waar. De grond blijkt erg veel zout te bevatten. Nadat de kool is verwijderd en de mijnen worden dichtgegooid blijkt dat de grond minder zout is en er groen gaat groeien wat er voorheen niet groeide. De mijn die wij bezochten zorgt ervoor dat zodra alle kool weg is op een bepaalde plek alles weer wordt dichtgegooid en voorzien wordt van nieuwe beplanting. Je kunt dus niet zien dat hier op bepaalde plekken ooit mijnindustrie is geweest. We hebben foto's gemaakt van het proces. De middag hebben we gezamenlijk met een groot deel van de familie doorgebracht in het stadspark. Een picknick en BBQ met elkaar was voor ons het afscheid in Singleton. In het park staan publieke BBQ's op gas waar men vrijelijk gebruik van kan maken. Dit wordt dus ook op grote schaal gedaan. Een enorme gezellige middag. 's Avonds zijn we nog bij Anja en Kell geweest, ook een nicht met haar man. Kell had die dag op zee gevist en een groot aantal vissen gevangen die op de BBQ werden geroosterd bij hun thuis. Ook dat was delicious. Zij wonen op een schitterende plek en hun huis is in coutry stijl ingericht wat in deze omgeving goed tot zijn recht kwam. Een afscheid komt altijd eerder dan je denkt en we zijn wel een beetje jaloers op de manier zoals deze mensen leven, zo relaxt en vrij echter ik denk dat we een hoop heimwee zouden krijgen. Morgen gaan we naar Sydney waar de bus vertrekt voor het volgende gedeelte.