Dag 1
Na een roerige week waarin Trudie afscheid nam van haar werk en vervroegd met pensioen ging, we afscheid namen van een dierbare vriendin die overleed, startte vandaag de eerste etappe van onze reis naar Frankrijk. Rond 11 uur vertrokken we met de caravan richting Limburg, Elsloo om precies te zijn. De caravan stond bij zoonlief op de oprit zodat we deze op ons gemak konden inruimen, dank aan de kids. Een voorspoedige reis via A9 en A2 bracht ons rond 15 uur na 238 km op SVR Camping Catsop. We werden vriendelijk ontvangen door eigenaar Bart, die ons uitbundig verwelkomde, wegwijs maakte in de omgeving, huisregels uitlag en aangaf dat het pizza avond was. Hij bakte pizza’s in eigen pizzaoven die besteld konden worden. Hoe makkelijk kan het zijn. We hadden een prima plek 24, op zuidwesten de zon scheen volop hoewel we uit Alkmaar met bewolking en een spat regen vertrokken. Gevoelsmatig heeft de camping wat weg van het tv programma “We zijn er bijna”, niks mis mee, dus veel grijze koppen. Absoluut geen kindercamping. De omgeving is prachtig, heuvellandschap met glooiingen en ver gezichten. De A2 loopt op 3 km van de camping maar die hoor je niet wellicht door het vele hoge groen. De caravan op de plek gezet, o wat is een mover toch handig en tijd voor koffie die Trudie had gemaakt. In kleine etappes de tent ervoor en alles op de plek gezet. Rond 17 uur heerlijk genieten van de zon en om 18.30 uur aan de overheerlijke pizza met een glaasje witte wijn, voor de voortent. De avond verder rustig voortgezet.

Dag 2
Na een wat onrustige nacht vroeg uit de veren rond 7.15 uur, hoezo vakantie. De zon scheen al volop dus dat beloofde wat voor deze dag. De noordenwind blies er weer lustig op los maar daar hebben we in de caravan geen last van omdat we met de rug in de wind staan en het dus heerlijk is in de voortent. Het plan was vandaag om de stalen rossen eens goed kennis te laten maken met het Limburgse heuvel landschap. Maar eerst douchen en ontbijten. De sanitaire voorzieningen zijn uitmuntend, 6 gender neutrale toiletten en 8 douches met heerlijk warm water en zonder muntjes, daarnaast is de prijs van de camping alleszins acceptable, per nacht €20 all. Na het ontbijt vertrokken voor een rondje Stein. Vanaf de camping snel de route bordjes gevonden die startte bij de Mariakapel of ‘t Bluuske van Catsop. Een middeleeuwse kapel met een alarmbel op dak vandaar de naam Bluuske een samentrekking van Bel-Huuske. We fietsten via een prachtige landelijke heuvelachtige route naar de andere zijde van de Maas via een mooie brug. Geen autoverkeer maar prachtige fietspaden door het mooie natuurschoon met als reverentie constant de Maas. Via de kleine dorpen Geule, Meers, Berg aan de Maas, Urmond en Stein weer terug naar Elsloo. Thv. Meers kwamen we een prachtig Maas monument tegen, een groot stuk rots met zes grote roestvrij stalen trechters met de naam Lichtvanger. Geplaatst naar aanleiding van de overstromingen die de Maas in de vorige eeuw veroorzaakte. De trechters verdelen het licht van de zon en zijn daarnaast watervangers die het regenwater verzamelen en symbool staan voor de zijrivieren van de Maas. Het was genieten en wat opviel was dat veel horeca gelegenheden waren gesloten wat voor de inwendige mens erg naar was. Koffie met vlaai genomen in een lokaal café in Stein, echter niets te eten. Dat moet toch anders, gezien de vele grijze fietsfanaten die hun pensioentje hier best aan willen uitgeven. Jammer dan. De 32 km lange route was meer dan de moeite waard met zijn prachtige flora en fauna door een heuvelachtig landschap met behoorlijke hoogtes. Rond 15.00 uur weer op de camping. Effe chillen en nog wat boodschappen gedaan. Vanavond vis op het menu en na het eten nog effe een lekker ijsje gescoord bij de ijsfabriek een grote ijssalon welke hier in Elsloo en regio erg in de smaak valt gezien de enorme rij wachtenden. Morgen een nieuwe dag met nieuwe plannen.

Dag 3
Om 8.00 uit bed, ontbijten, douchen en nog even zitten. Rond 10.30 uur vertrokken we met de auto naar Hoensbroek voor het mooiste kasteel van Nederland, kasteel Hoensbroek. Een half uurtje rijden dus dat viel mee. De omgeving blijft ons verbazen en je waant je helemaal in buitenland ondanks dat het Nederland is. Het is één van de grootste kastelen van Nederland. Het oudste gedeelte van het kasteel, met name de hoge ronde toren, dateert van rond 1360. Vanwege zijn voor Limburg zeer strategische ligging aan de belangrijke handelsroutes naar Maastricht, Aken en Keulen werd het kasteel in opeenvolgende fasen uitgebouwd tot de grootste burcht tussen Maas en Rijn. Het bevat 67 zalen, vertrekken en ruimtes. Na binnenkomst op de grote binnenplaats staan oud hollandse spelletjes waar je naar hartelust kunt spelen, dus we namen het ervan. Vervolgens ga je via een ophaalbrug een poort onderdoor en kom je op een kleinere binnenplaats waar je het kasteel via de hoofdingang betreedt. Via een klein restaurantje in de kelder start de route en loopt je direct via een smal trap gewelf de toren in met 3m dikke muren. Het was erg smal met kleine stenen treden. Ik, Fred, ben uiteindelijk helemaal naar boven gegaan waar je een prachtig uitzicht had over de omgeving en de houten bouwconstructie van de toren. Trudie heeft het niet zo op smalle enge trappen dus bleef achter en wachtte op mij. De route liep vervolgens via de vele kamers, de zolder en de keuken waar je een inkijkje kreeg in dat tijdsbeeld. We lunchten in het kleine restaurant in de kelder. Als we het toch over eten hadden, in de grote eet-salon zat een zgn. kots gat. Tijdens het diner moest de hele tafel leeg worden gegeten. Als met vol was kietelde men met een veertje in de keel en kotste men het eten uit in het kotsgat wat direct in de slotgracht terecht kwam, zodat er daarna weer verder kon worden gegeten. Ach het is maar hoe je het beleefd.Rond 13.30u reden we weer weg, met als doel het Thermen museum in Heerlen. Een Romeins archeologisch museum waar een overblijfsel is van wat eens een badhuis was gebouwd tussen 69 en 73 na Christus en maakt het het oudste stenen gebouw van Nederland gemaakt door Romeinse soldaten. De naam was toen Cariovallum het hedendaagse Heerlen. Dit badhuis lag op de kruising van twee belangrijke wegen de Via Belgica en de Via Traiana. Ontstaan omdat de soldaten om de 23 km een soort bivak post maakten waar met kon overnachten en kon toiletteren. De afstanden kloppen want vanaf Heerlen naar Aken en Maastricht is nog steeds 23 km. Dit badhuis werd bij toeval in 1940 ontdekt door een boer die aan het ploegen was en met zijn ploeg bleef hangen achter een berg stenen van de zuilengalerij. De opgravingen werden gestart en een groot deel van het complex werd blootgelegd. Hoewel het opgaande muurwerk bijna geheel verdwenen is, kan men zich aan de hand van funderingen en vloerniveaus nog een goede voorstelling maken van het badhuis. Er gebouwd en verbouwd en het bestond uit eindelijk uit een ommuurd terrein met daarbinnen een badgebouw van 50 bij 50 meter. Via een overdekte zuilengalerij kwam men achtereenvolgens in een kleedruimte, een zweetruimte twee dompelbaden een verwarmde massageruimte en een warmwaterbad. Indrukwekkend zijn de restanten van het vloerverwarmingssysteem wat uniek was te noemen. Water werd opgevangen in een loden bak wat vervolgens in een boiler stroomde en werd opgewarmd door vuur. De hete lucht stroomde via ruimtes onder de vloeren, die werden warm en in sommige ruimtes werd het tot 50 graden. Ook is een fragment van een mozaïek vloer bewaard gebleven. Buiten was er nog een openluchtbad kon er gesport worden in een speciaal daarvoor aangelegde ruimte en waren er toiletten en kleine winkeltjes. Een indrukwekkend complex met loopbruggen die je door het complex heen loodsen, compleet overdekt is en een behoorlijke wandeling die op een informatieve en interactieve manier wordt verzorgd. Daarnaast is er ook nog een lucht loopbrug zodat je ook het e.e.a van boven kunt bewonderen. Er is een interactieve tentoonstelling met allemaal voorwerpen die tijdens de opgravingen zijn gevonden van haar spelden, bekers, kannen, vazen etc. Al met al een educatieve middag. Nog wat boodschappen gedaan en weer terug op de camping rond 18.45 uur.

Dag 4
Het was een koude nacht en de dag startte bewolkt. Vandaag zouden we het dorp Elsloo nader verkennen. Het was vorig jaar het mooiste dorp van Nederland dus we wilde dat wel eens zien. Het dorp ligt an de Maas en het Julianakanaal. Het wordt gerekend tot één van de oudste boeren dorpen van Nederland. Het heeft een beschermd dorpsgezicht. Een korte fietstocht vanaf de camping bracht ons naar de kern van het oude dorp waarvan een deel is verdwenen bij de aanleg van het Julianakanaal. Het best bewaarde deel van het dorp heet Op de Berg, waar onder andere het 17e-eeuwse Schippershuis staat, sinds 1960 het streekmuseum wat helaas was gesloten. Ook staat hier de grote St. Augustinuskerk, herbouwd in de 19e eeuw. De eerste kerk was afgebrand. Van het bovendeel van de Maasbrug reden we naar beneden waar het kasteel van Elsloo staat, heden in gebruik als hotel. Het oorspronkelijke kasteel is ooit door de Maas en de Spanjaarden vernietigd, er werd vervolgens op een veilige plek verder van de Maas een nieuw kasteel/Landhuis gebouwd, het huidige. Resten van het eerste kasteel is bij extreem laag water van de Maas nog te zien. Ook ligt hier een gerestaureerde watermolen een zgn. slakmolen, achter het kasteel met het grootste waterrad van Nederland echter daar konden we niet bijkomen. De kerk en het kasteel kennen een grote geschiedenis echter die bespaar ik je. Het naastgelegen prachtige park is aangelegd door een vooraanstaande familie eigenaar van het kasteel. Een oase van rust met ook weer een enorme heuvel en veel waterpartijen. Bovenop de heuvel staat een prachtig theehuis met zicht op de Maas. We maakten hier een heerlijke wandeling. Tijd voor koffie wat we in het dorp zelf deden. Aansluitend weer terug naar de camping en vertrokken vervolgens naar Maaseik waar een avondmarkt was, welke niet veel voorstelde, ook bezochten we hier het Apotheker museum de oudste privé apotheek van België waar tussen 1704 en 1959 zes generaties hun vak uitoefende. Je wordt ondergedompeld in de geschiedenis van de farmacie en de drogisterij: oude toonbanken, laden met kruiden, het 'vergiftenkastje', apothekerspotten, diverse vijzels, de pillenplank en spatels ademen de sfeer uit van lang vervlogen tijden, toen het beroep van apotheker nog een ambacht was. Erg leuk en interessant. Ook in dit museum een archeologisch museum. Het leven van de mens in de regio van Maaseik wordt er chronologisch voorgesteld vanaf de prehistorie tot de nieuwe tijd. Van prehistorische mammoettanden, Romeinse urnen en middeleeuws glas word je geleid naar de nieuwe en nieuwste tijd, toen de stad Maaseik floreerde. De stad heeft een rijke geschiedenis maar maakte op ons weinig indruk. Omdat we trek hadden wilden we eten echter alle restaurants waren uit gereserveerd. Omdat we een nachtje thuis zouden slapen vanwege verplichtingen hebben we bij Eindhoven van der Valk maar gedineerd. Rond 21.30 uur waren we thuis.

Dag 5
Een nacht in ons eigen huis, weer effe anders dan caravan of strandhuis. Vanmorgen zijn we naar de verjaardag geweest van de moeder van onze schoondochter die 65 werd. Was erg gezellig. Na de heerlijke lunch op naar Heerhugowaard waar onze lieve vriendin werd gecremeerd die onlangs was overleden. Een emotioneel gebeuren. Vervolgens naar onze dochter waar twee verjaardagen werden gevierd. Een dag dus met vrolijkheid en verdriet. Rond 18.15 uur reden we weer naar Limburg waar de caravan nog stond en we om 21.30 uur aankwamen. Nog een afzakkertje en naar bed.

Dag 6
Om 7.15 uur uit bed. De zon scheen volop dus het beloofde weer een mooie dag te worden. Vandaag opbreken omdat we de reis voortzetten naar Frankrijk. De SVR camping Catsop is een top camping. Hier staan is heerlijk, ontspannen en gezellig. Toiletten en douches zijn allemaal prima dus zeker de moeite waard om terug te komen, ook de prijs sprak ons aan €20 per nacht. Na het ontbijt de luifel er af, opruimen en alles inpakken. Rond 10.30u vertrokken we via Maastricht, Luik veel werkzaamheden, via de A25 Ardennen, en een aantal N en D snelwegen plus de nodige hoge heuvels in een richting Verdun waar we rond 15.00 uur aan kwamen in Villers sur Meuse camping L’Espérance. Een leuke kleinschalige SVR camping. We werden vriendelijk welkom geheten en kregen een mooie schaduwrijke plek aan de oever van de rivier de Meuse. Nadat we de caravan op de plek hadden gemanoeuvreerd alles weer installeren wat geen sinecure was gezien het 27 graden was, pfff. Maar goed we klagen niet, we hebben genoeg slecht weer gehad. Een rondje over de camping met een sanitair check, wat prima was. We hadden geen zin meer om een restaurant op te zoeken want we waren erg vermoeid en in dit gehucht was niks dus moet je naar een grotere  stad. Net buiten de camping zat een soort afhaal restaurantje waar we maar wat bestelden. Overigens prima eten. De avond lekker gechild en morgen op de fiets naar Verdun.

Dag 7
Om 8.15u wakker, lekker uitgeslapen. Na het ontbijt vertrokken we op de fiets naar Verdun, om precies te zijn de Citadel van Verdun. Oja, we zagen de buurvrouw met een stokbrood lopen en vroegen waar de bakker was. Die stond met een bestelauto op de camping tot 10.00 uur. Das handig dus nog effe snel wat lekkers en een stokbrood gehaald. U kent het wel, du vin, du pain en du …..We verlieten om 11.30u de camping. De zon stond al heerlijk te schijnen dus wederom een mooie dag.  Vanaf de camping reden we de eerste kilometers via een rustige weg maar al snel moesten we de D964 op. Een drukke autoweg met auto en vrachtverkeer waar 90 gereden mocht worden maar de fiets ook vrij baan had. Zeg maar de N9 naar Den Helder maar dan ook met fietsen. Auto’s en enorme vrachtauto’s passeerden ons met hoge snelheid en reden temet de vouwen uit je broek. Het was onverantwoord maar er was ook geen enkele afslag zodat we de weg konden verlaten. Dus met gevaar voor eigen leven doorgetrapt. Gelukkig overleefd maar direct bij aankomst in Verdun zeiden we tegen elkaar, terug moet anders maar dat voor later. We kwamen rond 13.00 uur aan bij de citadel van Verdun na ook weer enorm gemanoeuvreer in de stad want ook hier zijn fietspaden op één hand te tellen. Een drukke stad waar je constant gefocust bent op het verkeer. Verdun is een prachtige stad, en heeft een rijke historie en staat bekend om de Slag van Verdun en het Verdrag van Verdun. Tot op heden is de stad onlosmakelijk verbonden met de Eerste Wereldoorlog waarbij meer dan 300.000 slachtoffers vielen. Je vindt er loopgraven, herdenkingsmonumenten, forten, musea en andere bezienswaardigheden die je mee terugnemen in de geschiedenis. Zo ook de citadel van Verdun, een enorme bunker rond 1624 gebouwd. Tussen 1890 en 1914 is er 7km aan ondergrondse gangen onder de citadel aangelegd. Deze gangen dienden tijdens de slag om Verdun als hoofdkwartier van het Franse leger. Na binnenkomst een kaartje gekocht á €15, we werden geattendeerd op het feit dat er in de tunnels een temperatuur heerst van ca 7 graden en een luchtvochtigheid van 95%. Ik een beetje stoer doen van ach, we zijn wel wat gewend in Holland, nou dat hebben we geweten. Je gaat via een gang met allerlei lcd schermen vol informatie naar een soort theater zaaltje. Hier krijg je een film te zien, so far so good. Dan kom je in een kleine ruimte waar je een instructie film krijgt hoe je de VR bril op moet zetten. Zodra het licht uitgaat gaan er twee deuren open en kom je in een andere ruimte waar het direct al fris is en het lijkt wel wat op een attractie van de Efteling. Maar goed vervolgens loop je door en kom je op een klein stationnetje waar een dame je ontvangt, je plaats neemt in een soort gondel en je een VR bril op krijgt. Het is niet warm, het tocht en daar zit je in een TShirt. Maar ja je hebt A gezegd dus gaan met die trein. De tunnels konden 2.000 mannen herbergen. Ze bevatten 6 kruitmagazijnen, 7 munitiemagazijnen, een bakkerij, een molen, een telefoon- en telegraafcentrale, waterpompen voor de stad en de forten, keukens en grote opslagruimtes. De broodovens draaiden dag en nacht op volle toeren en produceerden 28.000 rantsoenen brood per dag. Het treintje, gondel rijdt een traject in de ondergrondse tunnels, kan stoppen, omdraaien om zijn as en rijdt dan weer een andere kant op een andere tunnel in. Ondertussen wordt er een verhaal verteld door drie ‘Poilus', Franse soldaten over hun dagelijkse leven wat je dus beleefd met de VR bril op. Op 13 september 1916 werd in één van de tunnels een plechtigheid georganiseerd waarin de eerste onderscheidingen aan de stad Verdun werden uitgereikt. Op 10 november 1920 werd in Verdun de onbekende soldaat aangewezen die sindsdien onder de Arc de Triomphe in Parijs rust. Het verhaal maakte grote indruk op ons maar de kou, blauwe neus een nog grotere, eigenlijk waren we blij dat de 35 minuten omwaren. Koffie gedronken om door te warmen en weer op de fiets naar de Cathedral van Verdun, 1000 jaar oud. Een sobere kerk maar wel met prachtige beelden, kleine kapellen, een crypte en een prachtige klooster gang met binnentuin met beelden van Adam en Eva en Abel en Kaïn. Vervolgens nog een korte fietstocht door de stad, langs de stadspoorten en de Maas. Even opgestoken om wat te drinken, bezoek supermarkt omdat we zouden BBQen en een nieuwe route gezocht op de fiets app Komoot. We wilden niet meer dezelfde route. Via de Komoot app fietsten we via de D401 en D34, een stuk rustiger via allerlei dorpen terug naar de camping waar we rond zessen waren. Effe chillen in de avondzon, bbq aan en heerlijk rustig gegeten. Wat een dag.

Dag 8
Wederom een zonnige dag. Dat maakt een mens blij, daarnaast zingt de koekoek volop en koeren de hout-duiven. Deze twee bij elkaar zijn waarschijnlijk de inspiratiebron geweest van het liedje “Koekoeroekoekoe”, wie kent het niet. Maar goed dat alles beter dan geruis van een snelweg of andere ongewenste geluiden. Voor vandaag een autorit gepland, daar is Trudie groots in en brengt ons altijd op verrassende plekken. Rond 11.00 uur verlieten we de camping via de
D34 richting Verdun en vandaar via de D913 naar de eerst stop PC du Colonel Driant in Boi de Caures. Een wandelpad leidt je naar een klein bunker complex met loopgraven welke diende als hoofdkwartier van de Franse luitenant-kolonel Émile Driant, die vanuit hier het eerste Duitse offensief op Verdun twee kostbare dagen ophield tijdens de eerste Wereldoorlog ten koste van zijn eigen leven en het leven van 1082 van zijn 1200 manschappen. Bovendien was niet ver hier vandaan een monument opgericht ter nagedachtenis aan deze Franse held en zijn manschappen en is hij hier met enkelen herbegraven. We vervolgden onze rit via de D643 en D110 naar Avioth. Overigens een prachtig rit via de bossen en uitgestrekte vlaktes waar weinig verkeer reed. Het piepkleine dorpje Avioth heeft een grote basiliek, de Notre Dame d'Avioth, met romaanse en gotische elementen. De eerste kapel werd gebouwd voor een Zwarte Madonna die door herders in de bossen was gevonden. Deze beschouwden dit als een wonder en lieten de kapel bouwen in 1250 die veelvuldig door pelgrims werd bezocht. De huidige basiliek werd in de negentiende eeuw gebouwd. De reden dat de basiliek hier staat is dat deze op de bedevaartsroute naar Santiago de Compostella ligt. De basiliek wordt dan ook jaarlijks door duizenden toeristen en bedevaartgangers aangedaan. De kerk, werd in 1993 tot basilica minor verheven en is er een grootscheepse restauratiecampagne gestart, die vanwege geldgebrek wellicht nog tientallen jaren in beslag zal nemen. We zaten dicht bij de grens met België dus daar nog maar even getankt en een broodje gegeten, gezien de benzine in Frankrijk rond de €2 schommelt. De volgende stop was in Montmédy Haut waar bovenop een berg een enorme citadel/vesting lag en eeuwenlang een militaristisch bolwerk geweest maar tegenwoordig bekend is om zijn kunstenaars. We reden via een smalle weg omhoog. Via een poort, een ophaalbrug en nog een poort rij je de parkeerplaats op. Leuke oude gekleurde huizen sierden de straatjes. De citadel en het dorp raakten zwaar beschadigd tijdens de Frans-Pruisische Oorlog. Tijdens de belegering van de Pruisische troepen werden een aantal van de huizen en andere gebouwen zwaar getroffen. Sommige waren nog steeds niet hersteld. Deze verwoestingen waren echter wel het startschot voor de bouw van de benedenstad. Ook tijdens de Eerste wereldoorlog speelde Montmédy en de citadel een kleine rol van betekenis. In de citadel was een groot Garizoen gevestigd en vanuit Montmédy kon de stad Verdun vrij gemakkelijk bereikt worden met de trein. Vanhier reden we terug naar Verdun om bij een grote supermarkt nog wat inkopen te doen voor het avondeten. Op het menu stond nasi en we hebben heerlijk gesmuld. Na het eten nog een korte wandeling over de camping waar we ontdekten dat er ook een klein strandje was waar je zo de Maas inloopt, wellicht iets voor morgen om een frisse duik te nemen.

Dag 9
Vandaag werd Trudie 64 jaar en vierde haar verjaardag dus in Frankrijk op een camping. Al vroeg stroomde de felicitaties via de whatsapp en facebook binnen. Ook werd ze door de kinderen en kleinkinderen later op de dag nog gebeld. Na het ontbijt vertrokken we rond half elf weer richting Verdun, dit hadden we gepland voor morgen maar we gaan een dag eerder weg. De bedoeling was om een aantal oorlogsmonumenten te bezoeken. We reden als eerste naar het Ousuarium (knekelhuis) van Douaumont. Een klein halfuurtje rijden. Het is een enorme open plek in het bos waar een giga monument staat en aan de voorzijde 15000 geïdentificeerde soldaten liggen begraven. Het monument is 137m lang en precies in het midden staat een puntige toren van 48m waarin boven een klok hand van 2.5 ton. Op de slagvelden rondom Verdun werden 135000 ongeïdentificeerde soldaten gevonden. Zij werden allen in houten kisten gestopt met erop geschreven de sectoren waar ze op het slagveld waren gevonden. De bisschop van Verdun wilde dat de helden een permanente rustplaats zouden krijgen en begon een inzameling voor wat nu het Osuarium is. In 1920 begon de bouw en het werd geopend in 1932. Het merkwaardige uiterlijk van het gebouw kan worden verklaard via de symboliek van een tot het gevest in de grond gestoken zwaard. De toren kan worden gezien als de greep en de beide vleugels als de pareerstang van het gevest. We liepen naar het midden van de toren waar de ingang was. Een ticket koste €10. Je komt in een enorme hal onder de toren met twee gigantisch lange gingen verricht door de kleine glas en lood deuren aan de buitenzijde, wat het geheel magisch maakt. Aan het einde van de gangen staan twee altaren waar een kaars kan worden aangestoken. In de gangen zitten aan ieder zijde 18 nissen en in die nissen staan twee tombes. In de ruimtes onder de tombes liggen de resten van 135000, Franse en Duitse soldaten. Aan de buiten zijde van het monument zitten allemaal kleine raampjes en door die raampjes kijk je in de tombes en ziet al de beenderen liggen van de soldaten. Stapels beenderen en schedels een bizar gezicht. Ook zit er tegen de toren nog een prachtige grote kapel gebouwd. We beklommen samen de toren. Via goed begaanbare betonnen trappen met tussen verdiepingen waar je even kon rusten kon je langzaam de 200 treden beklimmen. De beloning was een prachtig uitzicht. Vervolgens reden we naar Tranché de Baionnettes. Een gedenkplaats voor Franse soldaten die levend begraven zijn in hun loopgraven alvorens eerst bestookt te zijn met veel granaten door de Duitsers, erg indrukwekkend. Dan zijn er nog de 38 forten die gebouwd werden na de Frans Duitse oorlog in 1871 waarbij Frankrijk veel grondgebied verloor.een belangrijke rol hadden tijdens de 1e Wereldoorlog. Frankrijk bouwde 38 forten in een ring van 48 km rondom Verdun om de noordgrens te verdedigen voor een volgende inval. Verdun had een strategische ligging. We bezochten het grootse fort, fort Douaumont. Voorafgaand aan de WO1 werd het fort versterk met allerlei enorme kanonnen. We deden een rondleiding door het ondergrondse gangenstelsel, vochtig en kil. We waren er nu wel op gekleed. We kregen hier een inkijkje hoe de soldaten toentertijd hebben geleefd en gevochten. Velen zijn ook hier om het leven gekomen en liggen hier begraven in ruimtes achter de muren van van het fort waar gedenkplekken zijn ingericht. Interessant en wederom heel bizar. Wat een dag. We hadden uiteindelijk genoeg van de dood en verderf en gingen eerst koffie drinken. Daarna nog een winkelcentrum bezocht en weer op naar de camping. Hier koffie gedronken met gebak en aansluitend heb ik een verjaardags maal gemaakt voor Trudie. Uit eten in deze omgeving is een uitdaging, veel is gesloten of het stond ons niet aan. De avond ingevuld met het afbreken van de luifel en nog effe chillen.

Dag 10
Vandaag een reis dag. De zon scheen weer volop, lekker buiten ontbeten, het laatste restje van de spullen gepakt. Gisteren afgerekend, voor 5 nachten €60, die campings vind je in Nederland niet meer. Rond 10.15u vertrokken we. We hadden bedacht om niet via de tolwegen te rijden. De provinciale wegen zijn prima echter je doet er wat langer over doordat je via de dorpen rijdt. Dat is niet verkeerd want in het eerst volgende dorp Benoite Vaux gingen we al aan de kant. Een echt Frans dorp waar de tijd stil stond. Het ligt op de loop route van Santiago de Compostela dus een pelgrims dorp. Een plein met een waterpomp waar bewoners de flessen water vulde, een prachtige kerk Norte Dame de Benoite Vaux. Maar heel bijzonder, er stond in een klein weilandje een prachtig kapelletje waar omheen je via een looppad de kruisgang kon lopen. Beelden uitgehakt in grote rotsblokken met de voorstelling van de kruisgang. Er was ook een klooster waar je kon overnachten op je tocht naar SdC. Als we in elk dorp stoppen zijn we nog al effe onderweg dus door. Het eerste stuk van de tocht was over allerlei B-wegen dus smal en hopen geen tegenliggers tegen te komen. Uiteindelijk kwamen we op provinciale wegen waar we redelijk door konden rijden. Rond 16.15 uur kwamen we aan op de camping La Charpenterie genoemd naar de naam van het mini dorp deze lag in een soort niemandsland maar de SVR vlag wapperde fier bij de ingang. Het is een groot operationeel boeren bedrijf met kippen en kalkoenen, paarden en ander kleinvee. De SVR camping heeft 12 ruime plekken op een groot veld met struiken en bomen. De ingang van de camping staat los van de entree van het bedrijf dus als je niet oplet rijd je er aan voorbij, zoals wij deden en kom je bij de boerderij waar wel het sanitair zit. Maar goed, uiteindelijk toch de plek gevonden doordat ik de boer effe belde. We hoefden de tent niet op te zetten dus stoelen neerzetten en koffie. Er stonden nog twee caravans waarvan 1 Nederlandse. De omgeving leent zich goed voor fietstochten, eigenaren hebben 6 fietstochten uitgezet, want het is hier in deze omgeving redelijk vlak. De Hollandse eigenaren zijn super vriendelijk en gastvrij dus wellicht komen we hier zeker nog een keer terug, deze camping kostte all in €17.

Dag 11
Rond tienen verlieten we de camping. We hadden 211 km voor de boeg. Het eerste stuk reden we binnendoor over wat mindere wegen maar uiteindelijk kwamen we op de D948 terecht, een goed begaanbare weg. Na 17 km reden we door Benoite sur Loire waar we even tankten. Vervolgden de reis en reden door Lamotte -Beuvron waar Trudie een markt zag, in de remmen want daar moeten we zijn, maar waar parkeer je caravan met auto? Juist, aan de rand van het dorp en dan loop je een stukje terug. De markt stelde niet veel voor, maar de koffie smaakte goed en we kochten 10 eieren voor €5, bij nader inzien veel te duur. We vervolgden de reis en kwamen per ongeluk op de tolweg terecht, niet de bedoeling maar het reed lekker door. Na 150 km verlieten we de tolweg, de schade was €18. Maar goed we waren lekker opgeschoten. De laatste 60 km weer over provinciale wegen die ook prima reden.  Rond vieren kwamen we aan in Le Grand Pressigny, een typisch Franse plaats met lieve huisjes, Franse balkons en veel bloemen en bovendien woont onze nicht met haar man en zoon hier. Op het gemeentehuis moest ik de sleutel van het hek van de Camping Municipale Le Grand Pressigny, wat ik even met de fiets deed. Bij binnenkomst op het stadhuis werd ik vriendelijk begroet door een secretaresse en moest €20 sleutel borg betalen voor een sleutelkey waarmee de slagboom open ging. Het was een prachtige camping met veel groen, goed en schoon sanitair. We konden gaan staan waar we wilden want de camping was leeg. We zouden vanavond bij Tineke ons nichtje eten dus tussentijds belde ze of we er rond 18.30 uur konden zijn. Dus snel de luifel opzetten, stormbanden er aan want er was slecht weer voorspeld. Tineke, haar man en hun zoon logeerde tijdelijk in een Gîte van een vriendin van haar, zo’n 12 km buiten Le Grand Pressigny. Dit omdat ze een huis hebben gekocht, al uit hun oude woning moesten en pas de 16e de sleutel krijgen. We reden er op ons gemak heen. De Engelse eigenaresse van de gîte, Liz had voor ons gekookt. Het was heel gezellig en erg lekker. Ook gaan we overmorgen onze vrienden Hans en Miranda ontmoeten die op de terugreis zijn van Spanje naar Nederland en een paar dagen op deze camping verblijven in een chalet. Het wordt een gezellige boel want Tineke moet ook uit de gîte en gaat een paar weken kamperen in een vouwwagen. Tijdens het eten viel het water met bakken uit de hemel, wat erg welkom was na een lange droge periode. Om 22.00 uur waren we weer op de camping.

Dag 12
Op tijd uit de veren, het was erg heiïg wellicht door de regen vannacht. Temperatuur was prima. Vandaag zouden we de markt in Loches bezoeken, wat 21 km vanaf de camping ligt. Een historisch Frans stadje aan de rivier de Indre. Na het parkeren van de auto volgden we vanaf het parkeer terrein de massa waarna we al snel op de markt kwamen. Trudie kocht direct bij de eerste kraam een handgemaakte haarband. De markt is een grote groente- en fruit vlees en vis en andere etenswaren markt. De grootste van deze regio. Daarnaast nog wat andere kramen, een er gezellige en leuke markt. Op een heuvel, welke uitkijkt over de streek zit een enorm kasteel, waarin een museum is gevestigd. We liepen naar boven echter hadden niet de intensie om het museum te bezoeken. Wel lunchten we in het naastgelegen restaurant met een prachtig panorama over de omgeving in een prachtige tuin. We bezochten ook de grote naastgelegen Romaanse kerk uit de 12e eeuw. Het zijn allemaal sobere gebouwen maar de glas in lood ramen zijn prachtig. Veel spullen die we inkochten waren voor de BBQ van morgen. Loches is de moeite waard van een bezoek een historisch centrum met middeleeuws karakter. Kleine straatjes, stadspoorten en romantische huizen. We reden nog langs de supermarkt en vervolgens naar de camping. Onze nicht Tineke was inmiddels geïnstalleerd met de vouwwagen want zij blijven hier 3 weken staan op de camping om hun. Keuze woning op orde te krijgen. We aten gezamenlijk de avondmaaltijd,  gebraden kip en paëlla, erg gezellig met elkaar. Na het eten nam Tineke ons mee op een korte dorpstour met bezienswaardigheden. Ook hebben we aan de buitenzijde hun nieuwe huis gezien, midden in centrum, scholen en winkeltjes om de hoek. Een prachtige authentiek huis met een aantal vertrekken er omheen. Ze zijn zo trots en dat mag ook. Er moet zeker nog wat aan worden gedaan maar het is verder prima onderhouden. Al met al een leuke dag

Dag 13
Vandaag zouden onze vrienden Hans en Miranda voor een paar dagen op de camping komen in een huisje. Zij waren met de auto in Noord Spanje geweest op terug op weg naar huis. We hadden gisteren al de sleutel gehad omdat het huisje van zaterdag tot maandag kon worden gehuurd en daarna per dag. Rare situatie maar is niet anders. Zij zouden tot dinsdag blijven met wellicht nog een dag extra. Omdat ze rond 13.30uur zouden komen gingen wij nog effe fietsen. Er heeft een spoorlijn gelopen van Descartes naar Le Blanc via Le Grand Pressigny. De spoorrails zijn vervangen door een verhard fietspad. Er waren veel overgangen met seinhuisjes. De huisjes staan er nog allemaal, bewoond en ook de stations maar de overwegen zijn vervangen door houten hekken waar je door heen moet laveren met de fiets. Dus natuurlijk een deel van dit fietspad gefietst naar Abilly, een klein dorp, wellicht zo groot als waar wij zitten. Het was een prachtige route en we kwamen niemand tegen. Een bezoek aan de kerk, op zoek naar een bak koffie, maar helaas. Terug gefietst via de D42 in het dorp op het terras nog een koffie en door naar de camping. Rond 14.00 uur waren Hans en Miranda er. Ze hadden op de camping een prachtig huisje gehuurd met alles er op en er aan. Ze waren erg tevreden. De middag in gepaste gezelligheid door gebracht, je kent het wel du vin, du pain et du Boursin en aansluitend met z’n allen gebarbecued op een barbecue die hier op de camping staan.

Dag 14
Op tijd uit de veren zoals gewoonlijk. We zouden gezamenlijk ontbijten met Hans en Miranda. Samen met Hans ging ik op de fiets brood halen en beleg alvorens we eerst naar het gemeentehuis moesten waar Hans moest betalen. Ook Tineke ging mee voor de nodige vertaling want Frans is niet ons sterkste vak. Na het ontbijt zouden we een tocht met de auto maken en vertrokken rond 11.00 uur. De eerste stop was het dorp Angles-sur-l’Anglin. Het wordt omschreven als het mooiste dorp van Frankrijk en  ligt op 30 minuten rijden van de camping. Het was inderdaad een schilderachtig dorp, kleine straatjes, romantische Franse huisjes, een groot kasteel inmiddels een ruïne, een prachtige bogen brug en een prachtige kerk, waarvan we er ook nu weer al velen gezien hebben. Op het gezellige dorpsplein namen we koffie met wat lekkers. Na deze stop door naar Saint-Savin gelegen op de linkeroever Gartempe en vooral bekend om zijn abdijkerk waarvan het gewelf, de veranda, de galerij en de crypte zijn bedekt met romaanse muurschilderingen die uniek zijn in Europa. De abdijkerk staat sinds 1870 op de monumentenlijst en werd in 1983 opgenomen op de Werelderfgoedlijst. Naast de kerk staat het klooster en in de voormalige monnikencellen, gelegen op de eerste verdieping van het 17e-eeuwse kloostergebouw, is een museum. We besloten om eerst te lunchen. Het was 14.00 uur en je kunt het dan wel schudden. Dus door met een lege maag. Dan maar eerst het museum, de slechtste keus ooit. Stelde niets voor en alles in Frans. Entree €10 pp weggegooid. De kerk was een ander verhaal, deze was de moeite waard. Prachtige muurschilderingen aan wanden en plafond. Na dit bezoek dan maar ergens een broodje scoren, dus op naar de supermarkt waar we inderdaad heerlijke broodjes kochten en wat te drinken wat we onderweg opaten op een rustig plekje. Bij thuiskomst eerst nog maar effe lekker chillen. Het avondeten niet te moeilijk er was nog vlees over van gisteren, Franse kaas, stokbrood dus toch lekker gegeten. Na het avondeten nog een rondje door het dorp gelopen en aansluitend een spelletje Toc. Een domper voor het team Hans en Fred die het tweemaal moesten afleggen tegenover Miranda en Trudie. We vermaakten ons prima onder het genot van een goed glas wijn en andere lekkere dingen.

Dag 15
Het zonnetje scheen alweer volop. Tijdens het ontbijt gaven Hans en Miranda aan dat ze in de namiddag op huis aan zouden gaan. Hans had al een paar dagen een zere heup dus dat viel niet mee. Jammer maar begrijpelijk dit besluit. De dames hadden dit keer ontbijt gehaald bij de bakker, boulangerie. We lieten het ontbijt ons goed smaken. Na de koffie met een lekker taartje deden we een spelletje kub. Een spel met houten ronde balkjes met cijfers en een werpstok. De bedoeling om een zo hoog mogelijk puntenaantal te scoren door de balkjes om te werpen. Erg leuk om te doen. De lunch bestond uit een kop soep en stokbrood met Franse kaas. Na een aantal wasjes, gebruik droger en wasmachine is gratis vertrokken zij rond 15.30 uur na een overnachtings adres voor de eerste helft van de thuisreis. Wij gingen nog even naar de supermarkt voor avondeten. Vis, gebakken aardappelen, wokgroente  en sla. Verder de avond rustig doorgebracht. De avonden zijn warm maar we klagen niet.

Dag 16
Vandaag een chilldag. We zouden tot 12 uur oppassen op Aiden het zoontje van Tineke en Bamba. Zij hadden afspraken. En de middag zouden we doorbrengen in het zwembad van de gîte Les Vigeants waar zij tijdelijk hebben gewoond. Rond 13.30u vertrokken Trudie en ik naar het kleine plaatsje Barrou in niemandsland. Een prachtige locatie die je op de fiets helemaal binnendoor kunt bereiken. Een heuvelachtige route met weidse uitzichten en velden vol met gerst en graan zover het oog reikt. We fietsen ca. 15 km omdat Trudie de route iets had verlegd. Na een uurtje fitsen met een behoorlijke klim op het eind kwamen we aan bij Les Vigeants. Het grote zwembad geheel voor ons alleen lokte, dus snel plonsen. We hadden een heerlijke middag zo met elkaar. Rond 17u vertrokken we weer richting camping nu 5 km, dus een kortere route. We voelden het wel in de benen. Het avondeten hebben we samen genoten, pasta pesto. Na het eten fietsten Trudie en ik nog naar de hoger gelegen immense kasteel ruïne van Le Grand Pressigny. Om, in en tegen de ruïnes aan is een prehistorisch museum gecreëerd door een beroemde Franse architect Bernd. Je ziet het kasteel, of dat wat er van rest, al van verre liggen gezien de hoge torens die deels nog intact zijn. Rondom het kasteel zijn mooie tuinen met vruchtenbomen. Je kunt hier heerlijk wandelen. Verder een rustige avond gehad.

Dag 17
De laatste dag op deze camping. Na het ontbijt gingen we op de fiets naar de kleine markt op het plein in dit dorp. Totaal zes kramen, fruit, groente, kip en vlees. Daarnaast nog enkele kleine kraampjes met andere artikelen. We hadden afgesproken met Tineke om koffie te drinken bij het gezellige barretje op het plein. Bij één van de kraampjes werden lekkere koekjes gekocht, bij een aardige dame en de koekjes aten we tijdens de koffie op. Na de koffie ging Tineke naar haar school voor haar werk en wij deden nog wat boodschappen, die we terug brachten naar de camping. Vervolgens reden we met de fiets naar het kasteel want dat was open. Je kon er heerlijk wandelen en had er een prachtig uitzicht op de omgeving. Er stonden buiten in de tuin grote beesten, een bison, edelhert en olifanten. Het was erg leuk aangekleed. Het museum hebben we niet bezocht. Terug op de camping de rest van de middag rustig aan gedaan en een deel van de luifel er af gehaald. Om 17.00u Aiden uit school gehaald, want zijn ouders waren naar de notaris voor de sleutel overdracht van het nieuwe huis. Rond zessen was Tineke er en togen we naar het nieuwe huis aan de Grande Rue 30. Bamba stond l te wachten. Een officieel moment, het openen van de deur. Een prachtige entree met een gang en links en rechts een grote kamer gelegen aan de straat. Aan einde gang de keuken met een trap naar boven en een doorloop naar wc en badkamer en nog een grote kamer wat de woonkamer wordt aan de binnenplaats. Boven 3 grote slaapkamers, wc en een grote zolder. Onder het huis nog een prachtige kelder. Buiten waren er nog een enorme garage met daarboven een enorme ruimte. Een groot washok en nog een apart staande enorme schuur met ook weer een boven verdieping. Bovendien nog een enorme tuin van 800m2 vol met vruchtenbomen en druivenstruiken. Al met al een enorm huis met potentie. Bamba had ook pizza’s gehaald die we lekker oppeuzelden, natuurlijk een proost moment en de taartjes opgegeten die ze van moeder en vader had en wij vanmorgen hadden gehaald bij de boulangerie. Daarnaast filosoferen hoe alles aan te pakken want er moet nog wel wat gebeuren. We voelde ons een beetje  terecht gekomen in het tv programma “Ik Vertrek”. Terug op de camping de luifel er af, maar goed ook want het begon een beetje te regenen. Al met al om 23.00 uur het licht uit.

Dag 18
Wederom een zonnige dag. Op tijd uit bed, ontbijten, douchen en de caravan gereedmaken voor vertrek. Afscheid nemen van Tineke en Aiden, Bamba gister al. We hebben een gezellige tijd gehad. Rond 11u reden we met de caravan buiten het terrein en parkeerde deze hier even. Fred op de fiets naar gemeentehuis om af te rekenen, werd vriendelijk ontvangen. Alles cash hier. De camping kostte ons, voor 7 nachten €89,18 all in, een koopje dus. We verlieten Le Grand Pressigny richting Tours, via de provinciale wegen. Dat was geen goede keus dus kozen we toch voor de tol, met in totaal 2 stops, 306 km, 5 uur rijden en €58 voor de tol arriveerden we rond 16.00 uur op Camping Les Pommiers 157 Rte du Lieurey, 27260 Saint-Sylvestre-de-Cormeilles. We werden vriendelijk ontvangen en mochten zelf een plek uitzoeken dus wederom een heerlijk plekje voor ons. De camping voor drie nachten net zo duur als de tol. Alles op z’n plek en nu koffie. Na de koffie even lekker zwemmen want hier was een zwembad. Trudie had een simpele maaltijd in elkaar geflanst en de avond heerlijk rustig door gebracht.

Dag 19
Een stralende morgen, de zoveelste op rij. Een broeierige nacht lag achter ons maar met de ramen en de deur open was het best uit te houden. Een fietstocht lag in het verschiet. Mijn liefste had een mooie tocht bedacht en ik liet me verrassen, nou ja een beetje voorbereid was ik wel. Na het ontbijt, douchen en fietsen in gereedheid brengen. Volle batterijen want het is toch wel een heuvelachtig landschap wat ik bij Normandië niet had gedacht. Maar het is natuurlijk groter dan alleen de kuststreek. Om 10 uur zaten we op de fiets. De camping ligt nogal achteraf, dus eerst via een klein weggetje naar de hoofdweg D27. Een doorgaande weg met een kleine vluchtstrook waar je kon fietsen. Wederom geen fijne tocht dus dat moest weer anders. Eerst maar naar het eerste dorp waar markt was, d’Epaigne. Een tochtje van 5 km dus dat viel mee. Een gezellig dorp met dorpsplein, 8 marktkramen een kerk en een bar. Typisch Frans. We parkeerden de fietsen en deden een rondje markt. Trudie had zondag trek in bloemkool met een gehaktbal, geen gek idee,  inkopen die handel. Het was erg druk bij de kramen dus niet vreemd dat we in de rij moesten staan. Buit binnen en in de fietstas, op naar de koffie, bij de bar was het een drukte van belang dus effe zitten, geen kans dan maar door. Om weer niet via de grote weg te hoeven rijden had ik mijn Komoot app opgestart die fietsroutes biedt die veelal binnendoor gaan. Via allerlei prachtige kleine verharde wegen met namen al Rue Saint Loraine, Rue Potiers en veel ander namen reden we door een prachtig afwisselend landschap, zonder auto’s door graanvelden, bossages af en toe een huis naar Pont Audemer. Het laatste stuk ging heuvel afwaarts waarbij onze stalen rossen soms de 40 km aantikte, ons realiserende dat we deze weg ook weer terug moesten hebben en de 40 km dan moest worden omgezet in een bergopwaarts versnelling, maar dat voor later. Pont Audemer is een voormalig leerlooier stadje met 8000 inwoners. Rond 11.30u reden we de gezellige bedrijvige stad binnen. Het stadje heeft een brede winkelstraat met aan beide zijden winkels en restaurants en is gelegen tussen twee zijrivieren van de rivier Risle, die door een kanaal verbonden zijn. De vele grachten die door het historisch centrum stromen, maken het erg romantisch. De prachtige typische vakwerkhuizen, de bruggetjes over de grachten en de voormalige was- en droogruimtes van de leerlooiers geven het een echt Frans uiterlijk. Fietsen op slot en koffie. Na de koffie wandelden naar Saint-Ouen kerk in Romaanse, Gotische en Renaissance stijl, met zijn prachtige glazen daken uit de 15de en 16de eeuw prominent gelegen in de winkelstraat. In de kerk was later deze middag een bruiloft. We liepen op ons gemak door het stadje bewonderden de prachtig gevels van de vakwerkhuizen. Slenteren door de straatjes, genieten van een aalscholver die bij een stroom versnelling zat en mooie etalages. Tijdens deze wandeling kwam ik er achter dat ik mijn pet kwijt was. Nu was dat geen reden om alle straatjes weer terug te lopen maar toch maar gedaan. Trudie had ondertussen een mooi badpak gezien in een lingerie winkel en belde mij tijdens mijn zoektocht naar de pet waarvan ik dacht, pech gehad. Ik naar de winkel, maar het badpak paste niet. Waar is nu die pet, ik was er zeker van dat ik hem in de kerk nog had en daarna niet meer. Eerst maar lunchen. Ik had een bistro gezien, welke wat achteraf lag en we hebben er toch heerlijk gegeten. Nu nog die pet, dus terug naar de kerk, heilige Antonius. De kerk stroomde vol met bruiloftsgasten in prachtig kledij, gala en veel hoedjes, wellicht een vooraanstaande familie want de enorme kerk zat bommetje vol. Ik in mijn korte broek toch even vluchtig de kerk in tussen de bruiloftsgasten en ja hoor daar lag mijn pet op een tafeltje net voorbij de entree, gelukkig. Tijd om de terugreis aan te vangen. Dezelfde route terug en ik moet zeggen heuvel afwaarts ging een stuk sneller dan heuvel opwaarts, mede gezien we een aantal uren hadden rond gelopen. Maar we hadden het gered. Ook nog wat boodschappen gedaan en rond 17.30 uur waren we terug op de camping. We waren moe maar voldaan.

Dag 20
De laatste dag op deze camping en Vaderdag. Niet bij de kinderen maar op een rustige camping in Frankrijk. Tijdens het ontbijt verraste, Trudie mij met een Vaderdag cadeautje, zo lief. Een rugkrabbertje en een nieuw sleutel etui dit om er toch even bij stil te staan. De kinderen namen later op de dag contact op. De kustplaats Honfleur stond vandaag als bestemming op onze lijst. Rond 11.00 uur reden we met de auto de camping af. Een smalle toegangsweg van ca 2 km ontsluit de camping. Je hebt geluk als je geen tegenliggers tegenkomt en dat hadden we. De weersvoorspellingen beloofde niet veel goeds mede omdat het afgelopen nacht ook al stevig had geregend. We vertrokken met een zonnetje en reden allereerst naar het dorp Thiberville, hier zou een brocante markt zijn. Daar aangekomen, de auto geparkeerd en eerst naar de boulangerie voor een broodje. We werden vriendelijk geholpen en vroegen direct naar de markt. Nou of ze water zag branden, dus ze vroeg het aan een klant en die zei direct waar hij dacht dat het was, Rue de Paris. Dus op naar Rue de Paris, toen we naar de auto liepen was er een kleine optocht door de stad met Amerikaanse Jeeps, wellicht te maken met WO11 maar we moesten naar de brocante. Eenmaal op Rue de Paris troffen we een gesloten brocante winkel dus mis. Verder zoeken, bekijk het maar op naar Honfleur. Een leuke en gezellige havenstad met aan de andere kant van de Seine delta de grote havenstad Le Havre met de gigantische brug verbinding, Pont de Normandië. We reden met de auto dwars door het centrum met z’n hele smalle pittoreske straatjes, het ging allemaal maar net. De stad ligt deels tegen een heuvel gebouwd dus we reden omhoog voor een parkeerplaats. Soms zit het geluk mee, precies achter de betaald parkeer zone reed er iemand weg. Rustig inparkeren, wat lukte. Trudie had mij niet verteld dat één van de highlights nog ruim 500m heuveltop lopen was, dat was een verassing. Voor de zekerheid de paraplu’s maar mee en Trudie haar stokken. Het begon zachtjes te regenen maar dat deerde ons nog niet. Echter het ging steeds harder en harder. De grote paraplu bood wel wat bescherming maar niet voldoende. Op een gegeven moment begon het ook te onweren wat niet plezierig was. Bij een groot huis wat direct aan de straat lag waren grote vensterbanken en daar gingen we staan met de paraplu op. Droog blijven deden we zeker niet en droog werd het ook niet het ging alleen maar erger regenen. Omdat de geplaveide straat afliep ontstond er een waterval van water in de goten. Het stroomde met grote snelheid naar beneden. Na 35 minuten besloot ik om terug te lopen naar de auto. Ik had nog een plastic regenjasje in mijn tas dus dat bood enige bescherming maar ik liep te soppen in m’n schoenen. Het was één groot waterballet. Bij de auto aangekomen, kwam water van twee straten bij elkaar en stond ik tot m’n enkels in het water, drijfnat ingestapt en weer heuvel op naar Trudie waar inmiddels een taxi was gestopt om te vragen of ze mee wilde maar ik reed er achter. Pfff wat een gedoe.
We reden verder de heuvel op en kwamen bij een prachtig kerkje aan, Notre-Dame-de-Grâce. Deze kapel met de naam Mont-Joli is een prachtige kapel uit de 17e eeuw echter er heeft hier vanaf de 11 eeuw al een kapel gestaan. We waren verzopen maar het was de moeite waard.  Weer afzakken en wellicht was de parkeerplek nog vrij. En ja hoor we konden er weer staan. Het was inmiddels droog maar niet voor lang. We liepen door de pittoreske straatjes naar het gezellige drukke stadscentrum, met sfeervolle winkels, de restaurants en de leuke schilderachtige haven gekenmerkt door huizen met voorgevels bedekt met leien. Het is dikwijls geschilderd, door  diverse schilders waaronder Claude Monet. Na de lunch in een gezellige boulangerie/ restaurant liepen we naar de mooie Sainte-Catherinekerk, waarvan de klokkentoren van het hoofdgebouw is gescheiden, het is de grootste houten kerk in Frankrijk. Het was inmiddels al weer behoorlijk aan het regenen en we hadden er zoetjes aan genoeg van, dus weer terug naar de auto waar we wederom weer als verzopen katten aankwamen. Honfleur is een prachtige stad met mooi weer. Het is hier normaliter wellicht heerlijk flaneren en de stad heeft de eeuwen goed doorstaan. Honfleur is niet voor niets een van de meest bezochte steden van Frankrijk. Voor ons viel deze dag in het water.  Maar weer terug naar de camping waar we om 17.30 uur weer aankwamen. De late lunch maakte van de avond een lichte maaltijd. Op tijd naar bed voor weer een lange caravanrit morgen.

Dag 21
We waren al vroeg uit de veren omdat we op tijd wilden vertrekken naar onze volgende bestemming Camping du Château & de l'Oseraie in Feuillères 45 km ten oosten van Amiens. We vertrokken na het ontbijt om 10 uur. Via goede D en N wegen, tweebaans en soms vierbaans, reden we naar Rouen waar we de A28 opreden. Een autosnelweg echter geen tol alleen het eerste stuk, de ring. Het was een vierbaans weg waar het lekker doorreed. Omdat we tolwegen zoveel mogelijk wilde mijden zouden we er na 60 km km weer afgaan om de provinciale weg te volgen die naast de tol loopt. Een aantal km voor de afslag was de rechter weghelft afgesloten met pionnen vanwege werkzaamheden, echter precies bij de afslag zat een opening die ik te laat opmerkte en dus door moest rijden en we automatisch de tol opreden. Het reed wel lekker door dus besloten deze weg te vervolgen. Onderweg twee stops gehad voor plaspauze, koffie en een broodje. Vlak voor Amiens verlieten we de tol, €7.50 echter geen goed besluit want we reden met caravan dwars door Amiens heen. Wel een prachtige stad. Trudie als goede navigator loodste ons er keurig door. Rond 15.30 uur kwamen we op de camping aan in Feuillères. Het dorp ligt in de vallei van de Somme op een hoogte van ongeveer 50m. Heuvels strekken zich uit naar het oosten en het zuiden. Het hoogste punt van de stad ligt in het zuiden op een hoogte van 105m. De Somme doorkruist het dorp over een lengte van 4 km en er is hier in de omgeving veel water. Op de camping een vriendelijke ontvangst. Het is een prachtige camping, een top toilet en douche faciliteit en een groot zwembad. Enig nadeel, de camping ligt een paar km van de Tolweg en aan een drukke treinverbinding Parijs-Normandië waar de TGV’s met 300 km overheen razen en je af en toe het idee hebt dat er een vliegtuig opstijgt en dwars je je caravan gaat. Daarnaast krijg je grote korting als je ACSI lid bent. Wij dus niet, wat ca. €25 zou schelen. Het is een echte doorgangcamping, vele campers en caravans komen maar voor één nacht. Nadat we ons hadden geïnstalleerd op een mooie plek, eerst maar naar de Hypermarche in Peronne voor nog wat inkopen. De supermarkten zijn enorm. Het zijn warenhuizen en supermarkten in één. We besloten om morgen te gaan BBQen en voor vandaag hadden we bloemkool met een gehaktbal waar we enorm zin in hadden. Terug op de camping ging Fred koken. We hadden een kleine Franse bloemkool laatst op de markt gekocht maar die wilde niet gaar worden, het is wederom dat Franse chauvinisme wat over is geslagen naar de bloemkool. Maar goed we hebben uiteindelijk heerlijk gegeten. Het weer was erg warm en benauwd en aan het einde van de avond begon het te regenen en de hele nacht en het barste van de onweersvliegen. Fred is  enorm gestoken door de muggen en heeft hierdoor veel ontstekingen omdat hij tot bloedens toe jeukt. Gaat ook wel weer over. Om 23.00 uur het licht uit.

Dag 22
We stonden vandaag op met een mager zonnetje en de voorspellingen waren niet al te best. We zouden gaan fietsen, echter besloten dat toch maar uit te stellen. Ontbijten en andere plannen maken. De omgeving is hier heel bijzonder, Canal du Somme heeft allerlei aftakkingen en er is een groot watergebied ontstaan wat een bijzondere omgeving biedt. We zouden vandaag BBQen echter ook dat vonden we een risico en besloten eerst het weer maar af te wachten en op voorhand een restaurant te zoeken. In Frise, een klein dorpje verderop, zat een restaurant la Sarcelle dus wellicht hebben zij een plekje. Het plan was, om er vandaag maar een shopping dag van te maken in het enorme winkelgebied van Perone. Na het ontbijt reden we eerst naar Frise om het restaurant te verkennen. Een lief klein plaatsje waar Canal du Somme doorheen stroomt. Een prachtig sluisje wat zorgt dat het water niet wegstroomt. Het restaurant zag er goed uit, er zat volk dus eventueel een strak plan voor vanavond. Hiervandaan reden we naar Perone parkeerde de auto en bezochten het uitgebreide shopping centrum waar je je wel een aantal uren kunt verpozen, kledingwinkels, sportwinkel, tuincentra, warenhuizen, supermarkten, doe het zelf, voor elk wat wils. Rond vijven hadden we het wel gezien. By the way we hadden vandaag wel kunnen fietsen want tot dan toe was het droog geweest. Maar goed we hebben andere ervaringen. Terug op de camping wel of geen BBQ, het begon te betrekken dus maar niet. Maar wat bleek het restaurant zou donderdag pas open gaan voor diner, overdag wel open voor lunch. Pech, dus dan maar het restaurant op de camping voor wat makkelijks alvorens we eerst nog maar effe gingen zwemmen terwijl donkere wolken zich samenpakte boven de camping dus het zou wel los gaan. Douchen en eten ophalen wat we opaten in de caravan terwijl de hemel de poorten opende, het viel lekker los naar beneden en het koelde lekker af. De avond rustig verpoost met wat lezen en een spelletje. Morgen beter weer dus dan de fiets maar uit de stalling.

Dag 23
Na een natte nacht stonden we weer op met de zon en het zou mooi blijven. Een fietstocht dus. Afgelopen week heb ik het abonnement van de fietsapp Komoot uitgebreid naar werelddekking. Hiermee kun je fietsroutes plannen die grotendeels over fietspaden gaan. Ik had een route uitgezet langs de rivier de Somme. Eerst ontbijten, een frisse duik in het zwembad en douchen. Lekker ontspannen de dag starten. Rond 11.45u stapten we op onze stalen rossen. We reden de camping af en al snel fietsten we langs het water de prachtige natuur in. Een verhard fietspad wat langs het water liep, met prachtig groen, rietsigaren, allerlei vogels, zwanen en eenden die ons toezongen. Een oase van rust buiten het vogel gefluit. In de rivier zitten diverse sluizen en kleine stuwen anders zou het leeglopen daarnaast nog wat bruggen. Allemaal leuke stekkies om even bij te stoppen. Bovendien vind je langs de route veel herdenkingsmonumenten omdat hier tijdens de eerste Wereldoorlog rond de Somme ook zwaar is gevochten. Op sommige stukken van de rivier wordt ook gevaren met commerciële binnenvaart schepen de zgn. Spitsen. Deze varen via Canal du Nord, een verbinding die in 1965 is gemaakt. Een stuk van 20 km is verbreed en geïntegreerd in het grotere Canal du Nord dat de doorgang van 900-tons schepen mogelijk maakt. Vervolgens werd het nog een groot aantal kilometers verlengd. De omgeving kun je vergelijken met het duizend eilandenrijk bij Broek op Langedijk. We fietsen ca 23 km door deze idyllische omgeving waar je helemaal blij van wordt en passeert een enkel dorp. Ons doel vandaag was ook de stad Péronne. Een middelgrote stad, zonder enige sfeer. Er is een kasteel, een grote kerk, een gezellig stadsplein maar dan heb je het wel gehad. Hier geluncht en wat gedronken om vervolgens nog een rondje te maken en Trudie eindelijk een brocante winkel vond tegenover een zorginstelling waar buiten live muziek aan de gang was, ook gezellig. Vervolgens liepen we over het plein, brachten een bezoek aan de Eglise St. Jean Baptiste kerk van Johannes de Doper gebouwd in 1e helft 16e eeuw. In de kapel Heilig Hart, is een prachtige muurschildering gedateerd 1601, goed bewaard gebleven. De kerk is diverse malen gerestaureerd mede door beide oorlogen. We stapten weer op de fiets  om ook nog langs een kringloop te komen pff das boffen voor Trudie. Uiteindelijk weer terug langs de rivier, nu nog 8 km aan de andere kant en zowaar kwam er nog een binnenvaart schip door het kanaal een zgn. Spits die speciaal voor dit soort wateren is gemaakt. Wat hebben we genoten. Bij thuiskomst koffie, Trudie nog even zwemmen en Fred de BBQ gereed maken want het moest er van komen. Het bleef droog dus mazzel en we hebben heerlijk gegeten. Het was de laatste dag in Frankrijk morgen weer op huis aan na 24 dagen. Het was weer fantastisch en nog leuker onze vrienden Hans en Miranda belde ons met de mededeling dat ze ook een caravan hadden gekocht, wat we erg leuk vonden. Op naar de volgende vakantie.