Dag 1
Het was zover, onze reis naar Valencia was begonnen. We hadden er erg naar toe geleefd maar waren wat gespannen, gezien alle capaciteits toestanden rond Schiphol. Onze zoon bracht ons weg en rond 8.45 uur waren we op Schiphol, 4 uur voor vertrek. Het was een drukte van belang met auto’s en verkeersregelaars, dus dat beloofde wat. Thuis hadden we ingecheckt wat een handeling en wachttijd scheelt. Het enige wat moet gebeuren, is je de koffer labels uitdraaien en de koffers inleveren. Gemakkelijk, absoluut, je zet de koffer in een soort grote kast waar deze wordt gewogen, beantwoord een aantal vragen en de kast sluit, koffer weg. Dan aansluiten in een lange rij, het leek de Efteling wel. Op grote monitors werd aangegeven, hoe lang het nog duurde eer je bij customs was. Vervolgens naar boven en eerlijk is eerlijk het ging redelijk vlotjes, al met al duurde het 40 minuten voordat we door de controle gingen. Er zijn wellicht slechtere dagen geweest, alle tijd om nog effe te shoppen, koffie met een broodje te nemen en te chillen. Ons vliegtuig vertrok van gate C12 welke snel was gevonden. Rond 12.10 uur boarden wat ook vlotjes verliep. Vooraf hadden we op de site van Transavia via Thuisbezorgd de lunch besteld. Dit is een nieuwe service, redelijk geprijsd en lekker. Sushi en pasta, beiden prima en een aanrader. Wij waren de enigen aan boord die dit zo hadden gedaan. Wellicht een tip, raadpleeg de website van Transavia. Rond 15.45 uur landen we op Valencia, koffers halen en naar de metro. Lijn 3 bracht ons in 20 minuten naar ons bestemmings-metro station Angel Guimera. Bovendien was het een goedkoop ritje, want de metro is tot juli op zondag gratis, de eerste meevaller. Na een korte wandeling, een geweldige temperatuur shock 31 graden, liepen we gezellig en vlot via een prachtig begroeid wandelpad naar het appartement. Emi, onze host, stond ons op te wachten en te zwaaien zodat we wisten waar we moesten zijn. Met de lift naar de vijfde etage, tevens hoogste, kwamen we binnen in een airco gekoelde prachtige loft. Gelegen aan de rand van het historisch centrum. Het oogde nog mooier dan op de foto’s één grote verassing. We hebben wereldwijd al menig AirB&B gehad en het lijkt wel of we er een neus voor hebben. Soms duur, soms iets goedkoper, maar het is een aanrader om een wat luxere AirB&B te boeken met een super host. Emi was aardig, gastvrij en legde kort en bondig een aantal zaken uit. Onderweg hadden we via de whats app al veel info mogen ontvangen. Het appartement is compleet met alles er op en er aan inclusief een hoop extra’s. Velen voor ons hadden dit al gereviewd wat ons min of meer ook triggerde. Maar het was niet teveel gezegd. Even snel naar de super om het nodige in te slaan en vervolgens lekker chillen op het heerlijke  dakterras.

Dag 2
Na een goede nachtrust, airco deed zacht zijn werk, de temperatuur was vannacht 21 graden met een beetje wind, het bed lag prima, stonden we om 07.30 uur op. De levendigheid in de stad was al begonnen. Laad-en los geluiden, mensen die elkaar op straat aanspreken, blaffende hond, kortom een kakofonie van herkenbare geluiden wat me deed denken aan een liedje van Neil Diamond, What a beautiful noise, coming up from the street. Wij hadden een fietstour gepland door Valencia welke starte om 10.45 uur. Dus ontbijten, douchen en opschieten. Het was een halfuurtje lopen, wat achteraf met deze temperaturen niet meevalt. Maar we hebben het gered. We boekten de tour bij Verassend Valencia en werden gastvrij ontvangen. De tour was volgeboekt en Renee, een jonge dame was onze gids. De fietsen werden verdeeld, Trudie had een e-bike wat op zich geen slechte keuze was. Zelf had ik een standaard fiets die niet heel lekker fietste maar goed het was niet anders. De tour kost inclusief drankje en iets lekkers €69 mede doordat Trudie een Ebike had. Normaal 29€ per standaard fiets. Het is een aanrader, je fietst een mooie route, die eerst grotendeels door het Turiapark gaat. Lang geleden stroomde hier de rivier de Turia dwars door centrum Valencia. Deze rivier trad vaak buiten zijn oevers waardoor deze na een grote alles vernietigende overstroming in 1954 werd omgelegd. Op de bedding van de rivier heeft men een 9 km lang stadspark aangelegd. De eeuwen oude bruggen zijn behouden, gezien de straten die er al waren. Het plan was om er eerst een snelweg van te maken maar de Valencianen kwamen in opstand en wonnen, geen snelweg maar een park. Je kunt er van alles doen, sporten, chillen wandelen, fietsen ga zo maar door. Een prachtig park met een grote diversiteit aan begroeiing. Daarnaast prachtige fonteinen, speel- en rustplekken waar iedereen wel iets van zijn gading vindt. Vanhier fietsten we naar de Stad van Kunst-en Wetenschappen. Hier zijn gevestigd een Operagebouw, het grootste Aquarium van Europa, een kunstpaleis Palau de Les Arts, een enorme 3d bioscoop, muziekpaleis, botanische tuin. Alles gescheiden door prachtige waterwerken. De gebouwen zijn vorm gegeven op een meest magische wijze door de wereld beroemde architect Santiago Calatrava, bekend om zijn veelal afwijkende bouwstijl waarin je je fantasie de vrije loop kunt geven. Hoe je ook kijkt, een ieder ziet er wel wat anders in. Een lust voor het oog maar wat minder voor de Valenciaanse portemonnee. Het hele project was begroot op 300 miljoen maar koste uiteindelijk 1.3 miljard. Fietsen in Valencia is best wel spannend, veel fietspaden en oversteekplaatsen in het drukke verkeer, waar je goed moet uitkijken maar alles is vlak dus makkelijk begaanbaar. We vervolgden onze weg enkele kilometers en fietsten door het park over mooie fietspaden naar een volgend prachtig park Jardines des Real hier hadden we een pitstop en drank moment. Dit park dank zijn naam aan het Palacio del Real dat er tot 1810 stond. Ook wel het paleis met de 300 sleutels genoemd, waarschijnlijk vanwege de vele kamers. Het Paleis werd tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in de 18e eeuw verwoest. De verschillende toegangspoorten zijn het enige wat rest en een aantal pilaren. Daarnaast bevindt zich in dit park een prachtig rosarium vernoemd naar een eerdere burgemeester. Bovendien staat hier een prachtige fontein welke eerst op het Plaza de la Reina stond maar vanwege de komst van een ondergrondse parkeergarage verplaatst werd. Na de stop het centrum weer in, allereerst nog even opsteken bij Mercado de Colon. Het is geen markthal meer, maar omgetoverd tot een hippe eetgelegenheid met allerlei gezellige eet- en ijstentjes. De markthal grenst aan de chique wijk Calle Colon met de zgn. dure PC Hoofdwinkelstraten. We proefden hier een zoetige lekkernij, een soort dumpling van zoete aardappel. Erg lekker. Snel weer op de fiets waarbij we dure winkelstraten passeerden en het prachtige treinstation Nord van Valencia en maakte een stop bij de grote stadspoort Torres de Seranos. Deze toren aan de noordzijde samen met de Torres de Quart aan de westzijde zijn de enig overgebleven imposante toegangspoorten van de voormalige stadsmuren en de oude hoofdingang van de stad Valencia. Ook staan er in deze omgeving enorme imposante bomen, zgn. Treurvijgen van de planten familie ficus. Wat opvalt is de enorme wortels die zich een weg banen boven en onder de grond en wortels die tevens vanuit de boom naar de grond groeien. Het is een boomsoort uit Australië waar wij ze ook gezien hebben. Langzaam fietsten we weer terug en passeerde hierbij de grote arena Plaza del Toros, waar nog regelmatig stieren gevechten worden gehouden. Rond 14.00 uur waren we weer terug bij de fiets verhuurder. Een compliment aan gids Renee die ons allerlei wetenswaardigheden wist te vertellen, Chapeau. Wij namen de metro terug naar ons appartement en kochten beiden een 10 ritten kaart, wat vooralsnog voor ons de goedkoopste manier van verplaatsen is. Er worden twee Valencia toeristenpassen aangeboden, één met gratis OV, korting op bezienswaardigheden of gratis musea en dergelijke maar deze is max. drie aaneengesloten dagen geldig. Ben je langer in Valencia dan kun je beter een Valencia kaart kopen voor 7 dagen zonder OV maar wel met kortingen op bezienswaardigheden en gratis musea. By the way de entree voor de musea is laag en deze allemaal bezoeken dan kun je er wel een maand voor uittrekken. Dus wij kozen een andere optie. Dit is natuurlijk voor een ieder verschillend. Na thuiskomst hadden we het wel even gehad en gingen even lekker lezen en het reisverslag schrijven. Al wat nu reste is het avond eten wat we deden in een locale tapas bar Bombon hier om de hoek.

Dag 3
Vandaag stond het historisch centrum op het programma. Valencia werd in 138 voor Christus gesticht door de Romeinen, kwam in 711 in handen van de Moren en pas in de 13e eeuw weer in het bezit van de Spanjaarden. De stad heeft dus een lange en rijke geschiedenis en dat zie je allemaal terug in de architectuur van het historische centrum, waar je prachtige pleinen, paleizen, kerken en universiteiten vindt. Rond 07.30 uur waren we wakker, de zon scheen en het beloofde weer een warme dag te worden. Rond 10u vertrokken we. Het appartement ligt op ca. 20 minuten lopen van het centrum. Gelukkig hoef ik het verslag van deze dag niet met m’n voeten te schrijven want dan was er niets van terecht gekomen gezien het aantal km wat we uiteindelijk hebben gelopen pfff. Een aangename wandeling bracht ons via mooie en nauwe straatjes, waar je ook nog eens kunt genieten van prachtige muurschilderingen, naar het centrum. Wat opvalt is de bouw van de huizenblokken, deze lopen niet uit in een punt maar de hoeken zijn afgevlakt. Hierdoor krijg je een grotere ruimte waar mogelijkheden zijn voor restaurants met terrassen, speelplaatsen en parkeerplaatsen. Op veel kruispunten zitten dan ook restaurants. Voor vandaag stonden een aantal kerken en musea op het programma maar ons eerste bezoek was de centrale overdekte markt. De grootste versmarkt van Europa met meer dan 1200 kramen op 8000 m2. Een prachtig gebouw, met mooie versieringen aan wanden en plafonds en deels glas in lood ramen. De markt is gebouwd in de vorm van een plus teken met vier ingangen zodat er een indeling ontstaat met een aparte vis, groente, vlees en kruiden afdeling. Een gezellige boel met een groot voedsel aanbod. Tegenover de markt ligt een prachtige kerk Santos Juanes. De entree is €7 maar voor €12 krijg je ook toegang tot het zijde museum en de kerk San Nicolas. Oorspronkelijk was dit een moskee en in de 13e eeuw omgebouwd tot kapel. De kerk is tweemaal afgebrand en is na de tweede keer in de 16e eeuw herbouwd in barokstijl. Een prachtig interieur zoals we wel gewend zijn in dit soort kerken met al haar pracht en praal en diverse kapellen. Tijd voor koffie en daarna op naar het zijden Museo de la Seda wat gevestigd was in een prachtig 15de eeuws pand, met gedecoreerde en beschilderde plafonds en prachtige mozaïeken tegelvloeren. Je krijgt hier een inkijkje hoe de zijde in Valencia aankwam en het belang voor deze handel. Daarnaast vind je hier typische kledij, oude weefmachines en de korven waar de zijderupsen werden geteeld. De moeite waard van een bezoek. Vervolgens op naar de grote kathedraal La Sue. Een prachtige kerk uit de 13e eeuw waarin ook een museum is gevestigd. Entreeprijs is €8,00 en 65+ €5,50 dus Fred had een voordeeltje. Ook hier stond eerder een moskee tijdens de overheersing van de Moren. Een enorme kerk met prachtig altaar en vele gedecoreerde kapellen met beelden en schilderijen, ook ligt in een prachtig monumentje de gemummificeerde arm van Vincent of Saragossa, als reliek. In een prachtig gedecoreerde kapel staat de Heilige Graal. De drinkbeker waaruit Jezus gedronken zou hebben tijdens het laatste avondmaal. De katholieke kerk erkend dit niet en ziet dit als een mythe, omdat het nergens is terug te vinden. Naast de kathedraal staat de klokkentoren El Miguelete. Fred beklom de toren, 207 treden en bovenop had je een fantastisch uitzicht over de stad. Er hangt een enorme klok in die precies om 15 uur sloeg. Oren dicht wat een geluid. Het was tijd voor de lunch die we als avondeten namen omdat de verwachting was dat we dwarsaf zouden zijn en geen zin meer hadden om er uit te gaan. We aten tapas in café Infanta. Een prima restaurant met goede en vriendelijke bediening. Met een gevulde maag naar de heilige kerk San Nicolas welke onlangs volledig is gerestaureerd. Het leek de Sixtijnse kapel uit Rome wel. Alle kerken zijn even mooi maar deze is nog bijzonderder. Het hele plafond is beschilderd met prachtige religieuze voorstellingen, een lust voor het oog maar minder voor de nek. Na deze indrukwekkende kerk nog een laatste bezoek op het programma, het keramiek museum. Het bijzondere aan dit museum is dat niet alleen de keramiekcollectie interessant is om te bekijken, maar ook het gebouw zelf. Het museum is namelijk gevestigd in ‘el palacio Marqués de Dos Aguas’, oftewel het paleis van de markies. Aan de buitenzijde hangen enorm albasten beelden en versieringen. Het pand is zo gerestaureerd dat het is terug gebracht in de staat zoals de bewoners het bewoonde met originele kamers, slaapkamers, keuken, balzaal etc. erg mooi om doorheen te lopen. Het keramiekmuseum werd hier in 1947 gevestigd op de derde etage. Je vind er Valenciaanse en internationale stukken zoals aardewerk, meubels, schilderijen en natuurlijk vooral keramiek. Op de begane grond bevindt zich een oude binnenplaats waar oude koetsen van de markies staan. Onze benen hadden het zolang langzamerhand wel gehad dus tijd om op huis aan te gaan gelukkig niet zo ver. Onderweg nog wat lekkers meegenomen voor bij de koffie en van een rustige avond genoten. Het weer sloeg om en het regende de hele avond maar het was lekker zwoel.

Dag 4
Een rustdag, toch om 8 uur uit bed, rustig ontbeten en opgefrist. We zouden er een stranddag van maken na het vele lopen gisteren. De zon stond alweer lekker te bakken en er waaide een verfrissend windje. Rond 12.00 uur liepen we naar de metro om met lijn 5 naar Valencia beach te gaan. De metrorit duurde 20 minuten, waarna we nog 10 minuten met een tram moesten. Boa beach naast de haven was de bestemming. Een enorm breed mooi strand met veel strandtenten en op het strand een soort kleine kiosken waar je parasols en stoelen kon huren maar ook frisdrank en versnaperingen kon kopen. Met deze temperatuur zonder parasol was geen doen. Voor €21 huur je twee strandbedden met een parasol, maar dat was niet makkelijk gezien de drukte op het strand maar soms moet je geluk hebben en dat hadden wij. Installeren en op naar het heerlijke Middellandse zeewater voor een verfrissende duik. We verpoosden hier de middag onder het genot van menig drankje en hapje. Rond vieren werd het drukker met veel jeugd en muziek. Wij vertrokken om 17.00 uur. Dit zijn niet de stranden die wij voor ogen hebben, wij zoeken meer de rust op. ‘s Avonds heerlijk gegeten bij resto bar Camirra op loopafstand van ons appartement.

Dag 5,
Vandaag wederom een bezoek aan het historisch centrum. We hadden de stadspoort Toros de Seranos nog niet bezocht en beklommen. Één van de twee stadspoorten die nog in tact is en ook beklommen kan worden. Er waren er oorspronkelijk 12. De metro loopt niet onder het historisch centrum door maar er langs, daarnaast rijden er trammetjes in aansluiting op de metro die je naar de echte randen van het centrum brengen. De oude Turia rivier is, zeg maar de grens. Vanaf de halte tram liepen we over een eeuwenoude brug waaronder vroeger water stroomde maar nu een vaste overbrugging vormt van het park. Je loopt recht op de poort af. Een groot stenen bouwwerk met twee hoge torens, verschillende etages met kantelen en grote enorme houten deuren. Interieur is er niet, maar je gaat uiteindelijk voor het uitzicht. Via een groot aantal trappen kom je op de verschillende etages en rondgangen en bovenin heb je een 360graden fantastisch uitzicht. Het was erg warm dus het kostte best wel energie om naar boven te klimmen. Het volgende bezoek was om klokslag 12 uur bij de Puerto de los Apostolès van de kathedraal de La Sue. Daar wordt op donderdag het eeuwenoude watertribunaal gehouden, waar de boeren uit de vruchtbare omgeving van Valencia hun geschillen oplossen. Het is folklore en geen echt tribunaal meer dit Tribunal de Las Aguas en uitgevoerd in traditionele klederdracht. Jammergenoeg waren alleen de boeren er en niet de boerinnen in klederdracht. Het was terras tijd. Op Plaza de la Reina, het enorme plein naast de kathedraal kun je neerploffen op menig terras en al die drukte en gezelligheid aanschouwen. Ook staat hier een prachtige fontein Fuentes del Agua dela Acequia met Neptunus bovenop de fontein die de Turia rivier symboliseert en de vrouwtjes eromheen zijn de 8 irrigatiekanalen van de rivier. We waren er nog niet voor vandaag want ook een bezoek aan het Museo de Los Soldaditos stond op het programma. Een verzameling van tinnen soldaatjes, de grootste privé-collectie ter wereld. Deze collectie van ongeveer een miljoen exemplaren, bevond zich in een oud gotisch paleis wat oorspronkelijk de verblijfplaats was van de Markies van Malferit. Je mond viel werkelijk open van de 21 zalen vol met de soldaten die veelal opgesteld waren in oorlogssituaties, maar ook parades etc. het is niet te beschrijven hoe gaaf dit was. Van hier terug naar het appartement, waar we de rest van de middag verbleven. Rond 17.30u gingen we met de metro naar Plaza de Torros, de stierenvechters arena welke naast het treinstation ligt en stamt uit 1850. Het ronde gebouw heeft een hoogte van 17,65 meter en 52 meter diameter in de arena. Er worden nog steeds stierengevechten gehouden echter alleen op bijzondere feestdagen. Jammergenoeg was de Arena gesloten vanwege een concert van een bekende Spaanse zanger Sebastián Yatras. Naast de Arena ligt het prachtige treinstation Valencia Nord. Stations hebben een bijzondere aantrekkingskracht, hoe zou dat nu komen? Het interieur en exterieur van dit station uit 1917 is prachtig. Aan de buitenzijde zijn bloemen, sinaasappels en oranjebloessem te zien het symbool voor de Valenciaanse landbouw. Bovenop het station staat een enorme Arend, symbool voor snelheid en de stationshal is rijkelijk versierd met tegels waarop o.a. sinaasappelen en saffraan staan afgebeeld waarmee de agrarische omgeving zijn geld destijds verdiende. Ook prachtig waren de mooie houten loketten een lust voor het oog. Toen wij afgelopen zondag arriveerden in Valencia hebben we net het feest Corpus Christi gemist. Een unieke processie die 60 dagen na Pasen wordt gevierd en ooit het grootste feest van de stad was en 650 jaar geloof en traditie samenbrengt in één groot feest. Een optocht en en een parade met standbeelden van reuzen, dwergen en verschillende mythologische wezens, handgesneden houten rijtuigen (ook wel rotsen genoemd) en kostuums en maskers die gedragen worden. Sommige beelden zijn wel 6 á 7 meter hoog. Daarnaast wordt er veel gedanst en zijn er water gevechten. Een deel van de grote poppen en rijtuigen stonden opgesteld in het station. Prachtig om te zien. Het was de bedoeling om het museum Casa del Rocas te bezoeken waar al deze figuren staan opgesteld echter dat was gesloten, we weten nu ook waarom. Het was inmiddels tijd voor koffie 19.30uur wat we en ook deden. We eten paella in het appartement wat Fred zou klaarmaken. Alles is hier vers, één grote snoepwinkel als je van vis- en schaaldier producten houdt. Morgen weer een cultureel dagje.

Dag 6
De temperatuur blijft hoog en 's nachts koelt het iets af en sta je weer op met de zon. Warm, warm warm. Maar goed niet klagen, wellicht moeten we hier de hele zomer weer op teren…. Trudie had weer een aantal leuke bezienswaardigheden op het programma waaronder de wijk Rusaffa met z’n leuke straatjes, mercato en prachtige kerk. We vertrokken rond 10 uur met de metro, 4 haltes en stapten uit bij halte Bailen. Een kleine wandeltocht bracht ons op plaza Rusaffa. Direct valt de enorme kerk Iglesia de San Valero uit de 17e eeuw op die hier staat, niet genoemd in de reis boekjes maar meer dan de moeite waard van een bezoek. De binnenkant van de kerk is voor een groot deel bekleed, met keramiek tegels zoals wanden, plafonds, koepels en de vloer. Naast keramiek is er overal om je heen goud, goud en nog eens goud. Dat is typisch voor katholieken, terwijl de protestanten soberheid boven pracht en praal verkiezen. Prachtige versieringen zijn een lust voor het oog. Buiten op het plein staat het markante gebouw Mercato de Ruzaffa, waar de bewoners de vers producten halen. Er zijn in het vierkante gebouw vier ingangen en elke kant van het gebouw heeft een eigen kleur waaraan men kan herkennen waar de diverse vers afdelingen zijn. Heel bijzonder. Het viel ons op, dat het erg rustig was op straat en de markt gesloten was. Dus eerst maar koffie. Bij navraag bleek het een katholieke feestdag te zijn, wat we min of meer wel wisten. Het was het feest van San Juan, de geboorte van Johannes de Doper en de verwelkoming van de zomer. Dit feest wordt tijdens de nacht van 23 op 24 juni wereldwijd gevierd, uitbundig en minder uitbundig. Grote kampvuren op de stranden maken deel uit van dit feest zoals ook hier in Valencia waar dit door duizenden Valentianen wordt gevierd, dus vandaag uitslapen. Dat alles ook gesloten was hadden we ons niet gerealiseerd. Aanpassen van de plannen, daar is Trudie een topper in. Na de koffie liepen we richting Plaza de la Reina via prachtige winkelstraten, waar toch nog wel wat winkels open waren en niet onbelangrijk we een ijsje moesten eten bij de derde beste ijssalon van de wereld die in Valencia zit, Venéta Gelato een echt Italiaanse ijszaak. Ze hebben veel verschillende soorten bijzonder ijs. De aanrader, waar wereldwijd veel prijzen mee zijn gewonnen, mochten we proeven maar kon ons niet bekoren. Locatie Carrer del Cobertís dels Brodadors 8 Valencia. Mocht je naar Valencia gaan deze niet overslaan. We vervolgden onze tocht en kwamen terecht bij het smalste huis van Europa wat ligt in het hart van Valencia, aan het Plaza Lope de Vega, in de centrale wijk Santa Catalina. Het huis heeft een gevelbreedte 107 centimeter, iets meer dan de breedte van de deur. De gevel van de verdiepingen staat nog steeds maar binnen heeft men de muren uitgebroken en bij de naastgelegen appartementen getrokken. Dus werkelijkheid bedriegd enigzins. Via het prachtige Plaza de la Reina met het statige historisch museum, de indrukwekkende omliggende panden en een enorme fontein liepen we weer langzaam richting appartement, waar we lunchten en de middag heerlijk op het dak terras doorbrachten. We aten weer vlak in de buurt bij La Blonda Resto bar waar we heerlijk gegeten hebben. Een aanrader net als alle andere restaurants waar we aten.
De laatste nacht in deze AirB&B, morgen op naar Albufera waar we nog zes dagen in een hotel zitten met auto.

Dag 7
Het was de uitcheck dag. Koffers gisteren gepakt echter we konden pas om 15 uur de auto halen. Emi gaf al eerder aan, dat we de koffers tot 16 uur in het appartement konden laten, dus dat was fijn. We hadden voor vandaag beiden een Ebike gehuurd om het Turia park heen en terug te fietsen, ca 18 km en wat er verder op ons pad kwam bekijken. De fietsen huurden we bij een verhuurbedrijf op 10 minuten lopen thv metrostation Turia bij Valencia-bikes. We hoefden het appartement niet schoon te maken, voor zover het al vies was, maar je wil het wel zoveel mogelijk achterlaten zoals ontvangen. Om 10.30u waren we bij het verhuurbedrijf. Een vriendelijke ontvangst, twee prachtige fietsen en gaan met die banaan. We fietsten allereerst naar de haven een leuke tocht waar je wel effe zoet mee bent. De haven van Valencia kent twee kanten, de kant van de jachthaven met veel zeilschepen en de kant van de grote vrachtschepen en cruiseschepen. We hebben beiden kanten gefietst waar we wel even zoet mee waren. Uiteindelijk fietsten we terug naar het park en kwamen terecht op een groot braak liggend terrein wat in ontwikkeling was, en fietsten over een brug waar de omgelegde Turia rivier liep en waar op de andere oever complete nieuwbouw appartementen stonden. Hier lunchten we in een klein restaurantje. Vervolgens door het park van Kennis en- Wetenschappen, waar we even de tijd namen om de prachtige architectuur te aanschouwen. Het was inmiddels twee uur dus tijd om terug te fietsen naar fietspoint. Fietsen ingeleverd, naar het appartement om de koffers te halen en de metro te nemen naar het vliegveld waar we onze auto konden halen. Ook dit liep gesmeerd, we werden met een shuttlebus opgehaald en gereden naar de terminal waar de Jeep Renegate stond. Een kek autootje all inclusive en dat is wat we willen. Het is een 4 wheel drive hybride auto die deels elektrisch rijdt, ach alles is een eerste keer. Vervolgens reden we door alle drukte naar ons hotel Albufera waar ook alles vlotjes verliep. Een grote 60m2 kamer met kleine kitchenette, woonkamer, badkamer en slaapkamer. Het hotel ligt te midden van een enorm winkelcentrum met meubel winkels, restaurants, elektronica winkels, maar ook Ikea en andere giga shops. Gezien de tijd wilde de inwendige mens ook wel weer wat. Het restaurant van het hotel is het weekend gesloten maar er waren in de omgeving genoeg eettentjes. We aten bij een Italiaans restaunt wat prima was. Rond 23u lagen we in ons enorme bed waar je elkaar in kwijt kunt raken.

Dag 8
Wel even vreemd, weer een ander bed maar goed beiden rond de klok van 3u even wakker geweest maar toch weer ingeslapen. Om 08.00u echt wakker. Opknappen en naar het ontbijt wat prima was, genoeg keus en voor elk wat wils. Na het ontbijt met de auto op pad. Trudie had een boottocht je uitgezocht waar we de omgeving mee konden verkennen vanaf het water en dan ook varen door natuurgebied Albufera. Er wordt hier, hoe gek het ook klinkt rijst geteeld op enorme rijstvelden. Deze is speciaal bestemd voor de paella. Als je hier met de auto rijdt vallen die direct op. Het varen kon niet want het was zondag en dan is hier in Spanje ook in de grote steden veel gesloten. Jammer dus. Blijft wellicht op het programma. Dan op naar Filafamès, dit dorp staat in het rijtje van de mooiste dorpen van Spanje. Je moet er wel even voor omrijden want het ligt 92 km boven Valencia en telt 1800 inwoners. Via een groot deel autosnelweg, die door een glooiend landschap loopt reden we uiteindelijk het Spaanse bergachtige achterland in. Je ziet het dorp aangeplakt tegen een berg liggen wat op zich al gaaf is, met het kasteel bovenop. De auto moest aan de rand geparkeerd worden en met de benenwagen moest je via leuke en gezellige straatjes naar boven wandelen. De temperatuur was prima en de zon liet zich af en toe zien. Middenin de straat Calle de la Font ligt een gigantisch grote rozekleurige rots met een gewicht van 2160 ton: Roca Grossa! De rots zou 222 miljoen jaar oud zijn, maar eigenlijk is alles rondom deze steen van 832 kubieke meter een groot mysterie. Het lijkt net of hij nog door zou rollen, niet leuk voor bewoners en dorp want daar zou niets van overblijven. Wel wordt er gezegd dat wanneer je de rots aanraakt, je drie wensen mag doen waarvan er sowieso een zal uitkomen, we gaan het beleven. Het was een aardige klim naar boven en de eerste kerk die de moeite waard was van een bezoek was gesloten, dat begon al goed. Ook de tweede was dicht, dat was wel erg jammer. Dan maar door klimmen naar het kasteel wat een ruïne was, toch nog wat. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog werd het kasteel deels verwoest maar er stond toch nog wel wat overeind. Een fenomenaal uitzicht over de omgeving was het wel waard. Tijd voor koffie, we hadden ons geïnstalleerd op een terras en er zaten meer mensen. Het duurde nogal dus Fred naar binnen. Wat bleek, was al gesloten, wat een grap. Dan maar naar de auto, echter op onze weg er naar toe kwamen we toch nog een heerlijke chill plek tegen waar we lunchten. We hadden ons voorgenomen, om iedere dag ook nog even naar het strand te gaan nog dus zakten we weer langzaam af en bij het stadje Nules vonden we een heerlijke beach plek waar we nog een aantal uurtjes van de zon en zee genoten. Er stond vandaag vis op het menu en Trudie had een vis restaurant uitgezocht op de weg naar het hotel. Het dorpje gevonden maar het was zo ongelofelijk druk dat we de auto niet kwijt raakte, of we moesten een eind lopen zodat we besloten maar in de omgeving van het hotel te eten. Geen vis maar tapas, wat in vat zit verzuurd niet. De weg terug reden we dwars door Valencia-stad waar het erg druk was, maar…. kun je in Napels of Palermo rijden dan is dit een eitje en zijn Spanjolen best wel heren in het verkeer. Een leuke afwisselende dag. 

Dag 9
Het was vandaag bewolkt, dus een mooie dag om een autorit te maken. Na het ontbijt reden we eerst naar het centrum. Trudie neemt voor de zekerheid altijd haar krukken mee op reis. De ervaring van de afgelopen jaren leert dat dit alleen maar goed is. We lopen veel kilometers dus de artrose in de voeten speelt dan behoorlijk op. Ik vind het heel dapper dat ze deze vele km nog kan lopen en zich niet laat kennen. Daarnaast wil je wat zien, dan moet je wel, maar we lassen veel rust in. Op een terras zitten is ook gezellig. De doppen waren afgesleten van de krukken dus nieuwe halen bij een orthopedische winkel wat lukte, ze werden besteld. We reden vanuit Valencia in zuidelijke richting naar Oliva. En grote stad van waaruit je de bergen in rijdt om de vele dorpjes die hier liggen wellicht te bezichtigen. Via Pega, Orba en nog veel meer van dit soort kleine plaatsjes waar de tijd heeft stilgestaan, klommen we omhoog. De wegen zijn goed begaanbaar maar we reden uiteindelijk toch op een weg die niet zou misstaan in de gevaarlijkste wegen van Europa. Een weg waar geen twee auto’s langs elkaar konden rijden. Dat voelde niet goed. De auto kan alles best aan echter gevoelsmatig moesten we hier zo snel mogelijk weg.
De uitzichten waren weliswaar fenomenaal maar afgronden zonder vangrail is niet prettig, vooral voor de bijrijder als die aan die kant zit. Uiteindelijk kwamen we aan in Tarbena. Tijd voor koffie maar alles was dicht. Dikke pech. Dan maar weer door en afzakken naar de kust. Gelukkig vonden we weer een weg naar Oliva, de routeplanner werkt prima maar brengt je soms toch op plekken en wegen die maar beter gemeden kunnen worden. Echter dat besluit neem je soms te laat, ook die ervaring hebben we inmiddels maar het avontuur lokt dan toch nog. Om de dag af te sluiten reden we naar de kust en vonden bij de plaats Cullera een prachtig zandstrand waar we nog een uurtje doorbrachten. Al met al vandaag een dikke 200 km gereden. We aten in het grote winkelcentrum hier om de hoek, meer uit nood omdat we geen zin hadden om nog meer te rijden.

Dag 10
Ontwaken met de zon maakt een mens altijd vrolijk. We hadden vandaag een bezoek gepland aan het aquarium Oceanografic. Met een oppervlakte van 110.000 m2 en een volume van 42 miljoen liter water (gelijk aan 15 Olympische zwembaden) is dit het grootste aquarium in Europa. Gevestigd in de Stad van Kunsten en Wetenschappen. Na het ontbijt vertrokken we rond 11.00 uur. Eerst de bestelde doppen ophalen in hartje Valencia, de auto raak je nagenoeg niet kwijt dus af en toe dubbel parkeren moet kunnen. Inderdaad waren ze besteld maar te ruim voor de stokken maar voor €2,70 gaan we niet terug er is wel een oplossing met wat tape. Vanuit het centrum reden we naar het Aquarium, de parkeergarage was snel gevonden. Een dag parkeren kost €7 als je ook een kaartje voor het Aquarium hebt. De entree is €31,90 maar 65+ krijgt korting en dat was €22,50. Dat scheelt toch weer. Het was niet overmatig druk. Entree kaarten snel gekocht en door de entree kom je in het hoofdgebouw. We wisten niet echt wat ons te wachten stond maar het is een enorm park waarin de diverse aquaria centraal staan. Daarnaast is er een enorm dolfinarium waar 4x een dolfijn show wordt gegeven, zijn er aparte werelden, bv. de Artic waar je pinguïns, zeehonden en witte dolfijnen, Beluga’s vindt. Ook zijn er schildpadden en krokodillen, haaien, tropische vissen in allerlei vormen, grote en kleuren. Een grote diversiteit watervogels, teveel om op te noemen. De beesten verblijven in een voor hen zo natuurlijke mogelijke omgeving en de vissen in enorme aquariums. Deze zijn grotendeels onder de grond dus je gaat met liften en roltrappen naar beneden. Daarnaast kun je als bezoeker door meterslange glazen tunnels lopen waarbij de vissen over je heen zwemmen en ook maakten we een hele gave dolfijnen show mee. Boven de grond is er ook van alles te beleven in een prachtige natuurlijke omgeving met veel groen waar je kunt schuilen voor de hete zon. In de vijf restaurants kan de inwendige mens verwend worden. In één woord was het fantastisch en wat hebben we genoten. Bij een bezoek aan Valencia moet je als je tijd hebt dit zeker niet overslaan. Je kunt hier wel een dag voor uittrekken, wij deden een halve dag wat eigenlijk te kort was. Rond vijven vertrokken we naar het strand om nog even van de zon te genieten en de aangename Middellandse Zee. We aten in een leuk restaurant in het dorpje Saler, bij een echte aanrader restaurant Ca Pepe. Hier komen we deze week nogmaals terug. Rond 21 uur reden we naar Valencia haven. Hier is ‘s avonds van alles te beleven maar waar we voor kwamen was een bezoek aan de Curtain Call van de kunstenaar Ron Arad die met dit kunstwerk de wereld over gaat. Het is een monumentale constructie waarop de Israëlische kunstenaar kunst en technologie op een unieke manier verenigt. Ron Arad 720° is een gordijn met een hoogte van acht meter dat bestaat uit 5.600 siliconen staven die zijn opgehangen aan een ring met een diameter van 18 meter. Op het oppervlak wordt voortdurend een zorgvuldige selectie van afbeeldingen geprojecteerd die zowel van binnen als van buiten de structuur kunnen worden gezien. Dit was ongelofelijk indrukwekkend. De bewegende projecties/ films zijn weer van andere kunstenaars en het moet donker zijn voor het mooiste resultaat. De tentoonstelling maakt deel uit van World Design Capital Valencia 2022 en was gratis toegankelijk. Tijdens het flaneren langs de haven hoorde castagnetten je weet wel van die houten hand kleppers. Wat bleek er was een dansschool aan het oefenen. Hoe gaaf was dit, ook hier weer van genoten. Het was inmiddels 23 uur en tijd om naar het hotel te gaan naar een indrukwekkende en vermoeiende dag. Wat hebben we veel gedaan.

Dag 11
Rond 11.00 uur vertrokken we naar Xativa. Een stad met een grote geschiedenis en strategische ligging op ca. 60 km ten zuidwesten van Valencia. Het hoogtepunt van Xàtiva is het enorme kasteel, dat verdeeld is in twee zones, het zogenaamde Castillo Menor en Castillo Mayor boven en beneden kasteel. Vanuit de strategische ligging van het kasteel kon vroeger de Romeinse weg goed in de gaten gehouden worden. We reden er via de A7 in een klein uurtje naar toe. Het kasteel zag je al van verre liggen. Een enorm bouwwerk boven op de berg. Het is een drukke regio stad wat te merken is aan het auto verkeer. We parkeerden de auto in een parkeergarage in het centrum, €2 voor de hele dag. Vervolgens liepen we naar de plaatselijke VVV. Trudie had gelezen dat het kasteel moeilijk te bereiken was met de auto en je beter met een toeristen treintje kon gaan. De dame van de VVV gaf aan dat het treintje niet reed en de auto de oplossing was, omdat er een goede weg heen liep. Daarnaast waren er nog enkele musea die we beter eerst konden bezoeken voordat deze sloten. Zo gezegd, zo gedaan. We bezochten eerst de basiliek de Santa Maria, waar een prachtig museum in was gevestigd. Allereerst beklom Fred de 70m hoge toren, via diverse etages kwam je bij de klokken en een heus carillon. De 286 traptreden werden steeds smaller en de laatste stukken ging via een aantal smalle  spiltrappen. Erg spannend maar je gaat helemaal naar de top en daar sta je, alleen oog in oog met een enorm Mariabeeld en een adembenemend 360° uitzicht. Eenmaal weer beneden de mooie kerk van binnen nog bewonderd en het kleine museum bezocht. Het was inmiddels 14u dus resterende musea waren al dicht. Dan eerst maar koffie met wat lekkers en de auto halen in de garage. Vanwege de siësta dus het inmiddels weer rustig op straat en reden we op een relaxte manier richting kasteel wat prima te doen was, wel veel stevige haarspeldbochten. De auto geparkeerd en nog een klein stukje lopen naar de kassa. Delen van het museum zijn nog in tact dus je krijgt een redelijk beeld hoe men in die tijd heeft gewoond en geleefd. De entree is €6 maar 65+ €4. Omdat het kasteel in tweeën is gebouwd en de entree poort in het midden zit kun je dus twee kanten op. Wij namen het hoger gelegen gedeelte wat behoorlijk klimmen was via trappen en onverharde en onregelmatige paden naar het hoogste punt. Geen sinecure bij 34° maar de moeite waard. Prachtige torens, of wat er van over was, vroeger waren het er 17, met fantastische panorama’s over de stad en landerijen. Een mooie kapel, ook wel Capilla de la Reine María genoemd, een gevangenis La Celda del Conde d’Urgell. Bovendien vind je er de strak aangelegde tuinen. Wij hebben de andere kant van het kasteel laten zitten hoewel die ook zeker een bezoek waard was. By the way neem voldoende water mee. Bij het restaurant nog wat gedronken. Gezien de tijd en vermoeidheid reden terug naar het hotel waar we nog een duik namen in het zwembad. We aten vandaag op de kamer, sushi en salade wat we onderweg hadden mee genomen. Zo kwam er een eind aan weer een mooie en interessante dag.

Dag 12
De laatste dag dus even shoppen, niet zo moeilijk want we verblijven in één van de grootste commerciële zones van Valencia. Diverse grote winkelcentrums met luxe en minder luxe winkels, outlet shops etc. Op een mooie tas na voor Trudie, hebben we verder niets gekocht. Dan nog een laatste bezoek aan het prachtige strand bij Saler wat toch nog even dat laatste vakantie gevoel geeft. Na een aantal uurtjes te hebben verpoost brachten we een bezoek aan het gezellige plaatsje El Palmar ook wel klein Venetië genoemd. Nu laat dat laatste maar weg want er is geen enkele vergelijking. Het dorp leeft van de rijst die hier wordt verbouwd in de omgeving en van de kleine rondvaart bootjes die je meenemen op het Lago di Albufera. Daarnaast worden ladingen busreizigers ontvangen die hier lunchen en een rondvaart maken. Het was inmiddels rond 19u dus op naar het avondeten bij Ca Pépé in Saler. Dat was pech want deze was gesloten maar geluk voor de buurman restaurant Vicent. We namen hier een menu, drie starters welke bestond uit een salade, mosselen en inktvis ringen, een hoofdgerecht Paella met zee vruchten en een dessert. Na de drie starters hadden we eigenlijk wel genoeg maar toen kwam er nog een pan Paella �� lieve hemel. We lieten ons niet kennen en hebben de pan driekwart leeg gegeten pfffff. Toen nog een dessert, gelukkig was dit een klein stukje ijs met chocolade en koffie. We gingen tonnetje rond de deur uit en het eten was fantastisch. De rest van de avond gechild op de hotelkamer. 

Dag 13
Vandaag weer op naar huis. Na het pakken van de koffers, hebben we ontbeten en nog wat souvenirs gekocht. Om 12.00u reden we weg bij het hotel, auto ingeleverd op de AirPort en we werden keurig afgeleverd bij de vertrekhal, ruim op tijd. Incheck hadden we gisteren al gedaan dus koffers inleveren en door de douane naar de gate. Het vliegtuig had ruim 40 minuten vertraging maar we vermaakten ons wel. Na een voorspoedige terugvlucht landen we rond 18.45u op Schiphol. Patrick haalde ons op echter bij de bagageband was het één groot drama. Er stonden koffers van veel andere reizigers waar we doorheen moesten laveren. Sommige mensen stonden te wachten bij onze band echter hun bagage was niet gekomen. Wij hadden meer geluk. Na ongeveer 40 minuten kwamen onze koffers pfff. Rond 20.30 uur waren we weer veilig thuis. We hebben een fantastische vakantie gehad.