Dag 1
Heerlijk eindelijk vakantie. Op tijd uit de veren, ontbijten en naar Schiphol. Onze zoon met de twee kleinkinderen bracht ons weg. Om 11.00 uur waren we op Schiphol en namen afscheid van hen. Incheck en koffers inleveren om vervolgens door de uitgebreide controle te gaan. Alles verliep vlotjes dus tijd zat, nog wat lectuur aanschaffen en de inwendige mens wil ook wat, dus koffie met een broodje. Om 13.00u boarden wat ook vlot verliep. Na een voorspoedige vlucht landen we rond 16 uur op Porto. Het is hier een uur vroeger dus de klok terug. Op naar het auto verhuur bedrijf Sixt waar onze auto via Sunny Cars was gehuurd. We werden door een busje opgepikt omdat de verhuurbedrijven ca. 5 minuten van het vliegveld af liggen. We kregen een Renauld Megane sport met 2500 km op te teller dus nagel nieuw. Een snelle wagen echter in dit land niet nodig. We reden snel via de tolweg naar ons eerste hotel Villa Garden in Braga ca. 50 km ten noorden van Porto. In de auto zit een electronisch apparaatje wat je huurt waardoor je gewoon door de juiste tolpoorten kunt rijden en het bedrag automatisch van je rekening wordt gehaald. Dankzij de goede navigatie talenten van Trudie en de iPad met gps werd de Quinta snel gevonden. Een luxe verblijf waar we ons voor één nacht snel thuis voelden door de grote gast vrijheid. Een klein wandelingetje in de omgeving gemaakt en door de prachtige tuin. Er was een prima hotel restaurant dus om 20.30 uur aan tafel. De prijzen voor de maaltijden zijn hier wel een stuk goedkoper dan in Holland. We hebben lekker gegeten en deden om 23.30 uur het licht uit.
Dag 2
Op tijd wakker. De matrassen waren erg hard dus een minpuntje. Snel opknappen en naar het ontbijt. Wat prima was. Rond halftien verlieten we de Quinta en reden naar centrum Braga. Parkeren geen probleem. Braga is een prachtige stad met een lange geschiedenis van handel en religie wat is terug te vinden in de prachtige gebouwen, kerken, de kathedraal uit de 11e eeuw en fraaie tuinen. We bezochten eerst de grote kathedraal. De entree is niet vrij maar voor 3 euro koop je een kaartje voor een guided Tour door de verschillende kapellen en het koor. Er hangt een orgel aan beide zijden van de kerk wat gespiegeld is. Één met 1000 pijpen en de ander met 2000. Er wordt nog elke zondag op gespeeld tijdens de mis. Daarnaast telt de kerk ontelbaar veel beelden, een prachtig altaar en een grote tombe waar diverse bisschoppen liggen gekist. Vervolgens wandelden we naar het Palacio dos Biscainos. Een landhuis wat stamt uit de 16e eeuw waarin je een beeld krijgt hoe mensen in de 18e eeuw leefden. Ook de prachtig aangelegde tuin was de moeite waard. De toegang is normaal 10€ maar het was landelijke museumdag dus gratis toegang. Het was inmiddels 12u dus tijd om de auto te halen en op weg te gaan naar onze volgende bestemming Mateus. Dit is een klein plaatsje bij Vila Reaal. Hier brachten we een bezoek aan Casa Mateus. Een groot landhuis wat begin 18e eeuw werd gebouwd. Het is eigendom van een gefortuneerde familie. Daarnaast maakt het onderdeel uit van monumenten zorg waardoor een groot gedeelte van het onderhoud wordt betaald. De familie de vierde generatie heeft er nog privé vertrekken maar heeft het prachtige huis wat op dstaat open gesteld heeft voor publiek. Het huis ligt prachtig, heeft een wonderbaarlijke tuin en een aparte kapel. Ook hier sloten we aan bij een guided toer die ons een inzicht gaf over de familiegeschiedenis, het interieur, en ander interessante zaken. Het was inmiddels 18 u en we moesten nog een stukje rijden naar ons volgende hotel Aqua Scala hotel. We reden nu via de tolweg wat de snelste route was. Een prachtige kamer met mooi uitzicht. Eten in het hotel was prima en de hospitality uitstekend.Dag 3 Opstaan met de zon die schijnt en een prachtig uitzicht vanuit je bed wat voor het raam staat, wat is dat heerlijk. Het bed sliep heerlijk. Het ontbijt was weer prima, uitchecken en op weg naar Lamego, een bedevaartplaats waar de prachtige kerk Nossa Senhora dos Remedies staat. Deze is via een trap met 686 treden te bereiken en is gebouwd in 1791. Er stond al een kapel uit 1391 op deze plek. In september komen er duizenden bedevaartgangers naar de stad en beklimmen de trap. Sommigen op hun knieën. Maar voordat we hier waren had Trudie een ander kerkje op het oog, de Capela de Sao Pedro de Balsemao. Toen we van de tolweg afreden bij de afslag Viseu kwamen we een km of 20 landinwaarts een onverwachtse afslag tegen naar deze capel. Er af gaan was een grot vergissing maar die vergissing hebben wij avonturiers wel meer gemaakt. We reden een smalle weg in met kinderkopjes zover niets aan de hand, alleen moest je geen tegenligger tegen komen. So far so good. De weg bleef een poosje zo en ging over in een half verharde weg. De auto was geen 4wheel drive maar terug konden we niet omdat we niet konden keren. De weg werd steeds stijlen en uiteindelijk kwamen we in het dal terecht onder een enorm viaduct van de snelweg. Onze routeplanner gaf aan dat we de weg moesten vervolgen over een smalle brug die er lag. We konden hier gelukkig keren wat voor mij de enige optie was terug gaan. Trudie durfde eigenlijk niet meer mee omhoog de stijle weg terug en wilde lopen. Dat was voor mij uitgesloten. Dus gewoon terug gereden en zonde kleerscheuren weer op de doorgaande weg naar Lamego. Auto geparkeerd en naar boven met de trap 686 treden in de hete zon maar we hebben het gehaald. Ook Trudie maar haar benen waren op en we moesten ook nog terug. Het kerkje was heel eenvoudig en ik raakte nog in gesprek met een non die inmiddels was gepensioneerd maar in de missie had gezeten. Na een kwartier de trappen weer terug afgelopen wat een stuk makkelijker ging. Eenmaal beneden hadden we de lunch verdiend. Vervolgens onze tocht door naar Viseu, waar ons Onix hotel lag. De late middag besteedt aan wat shopping in een prachtige nieuwe shopping mall waar ik nieuwe gympen kocht.
Dag 4
Opstaan met de zon die schijnt en een prachtig uitzicht vanuit je bed wat voor het raam staat, wat is dat heerlijk. Het bed sliep heerlijk. Het ontbijt was weer prima, uitchecken en op weg naar Lamego, een bedevaartplaats waar de prachtige kerk Nossa Senhora dos Remedies staat. Deze is via een trap met 686 treden te bereiken en is gebouwd in 1791. Er stond al een kapel uit 1391 op deze plek. In september komen er duizenden bedevaartgangers naar de stad en beklimmen de trap. Sommigen op hun knieën. Maar voordat we hier waren had Trudie een ander kerkje op het oog, de Capela de Sao Pedro de Balsemao. Toen we van de tolweg afreden bij de afslag Viseu kwamen we een km of 20 landinwaarts een onverwachtse afslag tegen naar deze capel. Er af gaan was een grot vergissing maar die vergissing hebben wij avonturiers wel meer gemaakt. We reden een smalle weg in met kinderkopjes zover niets aan de hand, alleen moest je geen tegenligger tegen komen. So far so good. De weg bleef een poosje zo en ging over in een half verharde weg. De auto was geen 4wheel drive maar terug konden we niet omdat we niet konden keren. De weg werd steeds stijlen en uiteindelijk kwamen we in het dal terecht onder een enorm viaduct van de snelweg. Onze routeplanner gaf aan dat we de weg moesten vervolgen over een smalle brug die er lag. We konden hier gelukkig keren wat voor mij de enige optie was terug gaan. Trudie durfde eigenlijk niet meer mee omhoog de stijle weg terug en wilde lopen. Dat was voor mij uitgesloten. Dus gewoon terug gereden en zonde kleerscheuren weer op de doorgaande weg naar Lamego. Auto geparkeerd en naar boven met de trap 686 treden in de hete zon maar we hebben het gehaald. Ook Trudie maar haar benen waren op en we moesten ook nog terug. Het kerkje was heel eenvoudig en ik raakte nog in gesprek met een non die inmiddels was gepensioneerd maar in de missie had gezeten. Na een kwartier de trappen weer terug afgelopen wat een stuk makkelijker ging. Eenmaal beneden hadden we de lunch verdiend. Vervolgens onze tocht door naar Viseu, waar ons Onix hotel lag. De late middag besteedt aan wat shopping in een prachtige nieuwe shopping mall waar ik nieuwe gympen kocht.
Dag 4
Vroeg wakker, waarom weten we niet wel goed geslapen. Opknappen en ontbijten en rond 9 uur reden we naar het centrum van Visue. Een rustig stadje waar op zich niet veel te beleven viel dus koffie en op weg via de tol naar Guarda. Het was ongeveer 70 km en binnendoor zou het ons veel meer tijd hebben gekost. Rond het middag uur arriveerden we. Guarda is de hoogst gelegen stad van Portugal. Ziet er netjes uit en straalt gezelligheid. We bezochten hier de kathedraal die midden in het centrum stond een prachtige kerk en voor twee euro kon je met een trap naar de dag van de kerk 60 treden en had je een prachtig uitzicht op de omgeving. Na dit bezoek koffie drinken op plein voor de kerk met een broodje want het was inmiddels lunchtijd. Na een bezoek aan een groot winkelcentrum waar Trudie die slippers kocht vervolgde we onze reis door naar het hotel want we wilden er rustige dag van maken. Het is een Spa Wellness design hotel en het betreft het Cro Hotel Rural. Het ligt in de middle of nowhere maar de route planner bracht ons er fijlloos naartoe. Bij aankomst ingecheckt koffers naar de kamer, by the way wat een prachtige kamer, met de badkamer wederom naast het bed en het bad verzonken in de vloer Snel naar de spa om te ontspannen. We kregen een badmuts op want dat is verplicht, dus lachuuh. Na het zwemmen in bad en vervolgens een rondje om. Er zijn hier ruïnes van een voormalig badhuis wat hier vroeger stond. De plek dateerd uit de Romeinse tijd. Hierna naar het diner. Dit was heerlijk.
Dag 5
Na het ontbijt reden we naar Sabugal waar een groot kasteel stond. De entree was vrij. Er staan in de omgeving veel kastelen gezien we op luttele km van de Spaanse grens zitten. Het was een machtig bouwwerk van waaruit je goed de omgeving kon verkennen. Het was wel klimmen via de stijle trappen naar boven en in de torens maar de moeite waard. Natuurlijk nog een rondje door het kleine stadje wat de moeite waard was. In vredestijd is het kasteel grotendeels door bewoners geplunderd en zijn veel stenen gebuikt voor bouw van huizen. Via een klein kerkje met mooie toren waar een ooievaar zijn nest had gebouwd en een jong zijn kop er boven uit stak. Via de n233 vervolgden we onze weg naar Castelo Branco. Een plek waar zich een bisschopspaleis bevind met de zgn. Jardim Episcopal. Het is een tuin die in de 18e eeuw werd aangelegd door een bisschop. Het bijzondere is het groot aantal beelden, heiligen, apostelen bizar van aard. Het is een must om deze tuin te bezoeken, je weet niet wat je ziet en hoe mooi dit is aangelegd. Wat nog leuk is om te vermelden, er liggen twee enorme waterreservoirs die zorgen voor water in de tuinen en het zijn systemen die stammen uit de tijd van de Moren waardoor waterdruk zorgden voor bevloeiing en fonteinen. Deze systemen vind je ook terug in ondermeer het Alhambra. Ontelbaar veel beelden staan op een redelijk beperkte oppervlakte in een prachtig aangelegd en onderhouden tuin. Toegang 2 euro. We vervolgden onze weg via de n233 en de tolweg naar Portalegre waar ons hotel Rossio stond. Portalegre is een grote stad echter maakte weinig indruk op ons. Er is een grote industrie van wand en zijde nijverheid. Daarnaast is de kathedraal Sé erg mooi met prachtige Azulejo tegel tableaus aan de wanden. Vandaag bij de Chinees gegeten.
Dag 6
Trudie had weer een mooie route uitgestippeld. We moesten wel weer wen stukje terug rijden. Marvao was de bestemming. Een middeleeuws gehucht op ruim 800m hoog gebouwd op een rotswand met zicht op Spanje. Het betreft een enorme vesting met kasteel. De auto bleef buiten de poort en wij liepen via de stadspoort en kleine nauwe straatjes naar het Castelo. Het is zeg maar een museum stadje. Je kunt van de poort ook via de stadsmuur naar boven lopen maar dat was wat te gewaagd. Het kasteel zelf is een prachtig bouwwerk waar goed te zien en voor te stellen hoe men in die tijd leefden. Het was wederom klimmen maar de vergezichten waren fenomenaal. De Spaanse grens, en de uitgestrekte vlaktes. Ook is er een enorm water reservoir in een ondergronds gedeelte waar voor 6 maanden water in zat om de vele honderden bewoners te voorzien. Het kasteel is door dezelfde koning gebouwd als in Sabugal echter deze is meer dan een bezoek waard. Een kaartje kost 1.30 euro. Op het enorme binnengedeelte zijn een aantal kleinere winkeltjes. Je kunt de torens beklimmen en langs de muren met de kantelen lopen. Bij een bezoek aan deze streek moet je in Marvao zijn geweest. We lunchten in een restaurant met zicht op de prachtige omgeving en streekproducten. We vervolgden onze weg naar Castelo de Vide. Een kuuroord waar de Romeinen zich al vermaakten. Ook hier weer een kasteel gebouwd door dezelfde koning Dinis Verwaarloosd maar wel even leuk om gezien te hebben. Ook een bezoek aan een Joodse Synagoge was de moeite waard. Al deze plaatsjes hebben prachtige straatjes om in weg te dromen. Het was inmiddels al laat in de middag en we moesten nog zo'n 110 km rijden naar onze eindbestemming Evora waar ons Ecork Hotel lag. Via de IP 2 E802 en de tolweg A6 reden we naar Evora waar we om 18.45 u aankwamen. We werden enorm vriendelijk ontvangen. De kamers zijn allemaal suites die op een groot terrein liggen allemaal aparte zeg maar losse appartementen. Het is een enorm luxe hotel met wellnesscentrum en binnen spa en buitenzwembad. De kamers zijn prachtig. We blijven hier twee nachten zodat we Evora op ons gemak kunnen bezoeken.
Dag 7
Wakker worden met de zon wat is er niet prettiger. Heerlijk geslapen. Opknappen, ontbijten en vervolgens naar Evora. Een prachtige stad met nog een bestaande stadsmuur waarbinnen zich het historisch centrum bevindt. Als eerste bezochten we het stadspark Jardim Publico. Een prachtig onderhouden park. Vanhier liepen we naar de grote kapel Ingreja Sao Francisco uit de 15e eeuw. Een gigantisch bouwwerk waarin zich de 17e eeuwse Capela des Ossos bevindt. Een lugubere kapel waar langs de wanden, de pilaren de knekels, botten en schedels zijn verwerkt van 5000 monniken. Boven de deur de spreuk, 'wij beenderen wachten op de uwe'. Ook was er een klein museum wat we bezochten. Via het gezellige drukke stadscentrum wandelden we naar de Sé. De kasteelachtige Romaans Gotische kathedraal. Een gigantisch onooglijk bouwwerk van buiten wat enigszins kasteelachtige vormen had. Binnen was het prachtig, ook aan te raden is het bezoek aan het naastgelegen klooster en een wandeling naar het dak van de kerk via 140 treden vanwaar je een prachtig zicht hebt op de omgeving. Kosten van dit alles 3 euro pp. Na een lichte lunch door naar het 50 km verder op gelegen plaatsje Monsaraz. Het ligt op een berg aan de Spaanse grens. Een prachtig ommuurd stadje met hoe kan het anders een kasteel en een prachtig klein kerkje. In het kasteel op de binnenplaats vinden soms stieren gevechten plaats. Er zijn leuke smalle straatjes en de oostkant bestaat uit een groot meren gebied. Vanuit de hoogte is dit prachtig te zien en deze plaatst is de moeite waard van een bezoek, vanuit Evora pak de N256 en je rijdt er zonder moeite op af, wel weer even klimmen met de auto. Na een bak koffie had mijn navigator nog een prachtige route uitgezet door het merengebied. We reden vanaf Monsaraz via Mourao (lang viaduct over water) via Lutz, Povoa de S. Miguel, n386, n384 naar Portel. Ook hier zag je van uit de verte op een berg weer een enorm kasteel staan. In de N384 passeer je ook nog de enorme Alqueva dam. Vervolgens via de N18 weer naar Evora. Een prachtige route in het grensgebied met Spanje die je heerlijk op je gemak kunt rijden. Prachtige wijdse landschappen, waar in deze periode van het jaar de klaprozen, de brem en prachtige paarse bloemen de kleuren bepalen. Rond 19 uur waren we terug in ons hotel. Nog even heerlijk gezwommen en aansluitend in het hotel gegeten om aansluitend de dag te laten passeren.
Dag 8
Vandaag verlieten we ook dit hotel weer op weg naar Obidos. Trudie had een mooie route uitgestippeld. Het was bewolkt en onderweg regende het. We zouden een aantal highlights bezoeken die op de route lagen. De eerste was de Menhir van Almendres even voorbij Guadalupe. Een enorme megaliet, zeg maar brok rots recht opstaand in een punt gevormd wat een soort heilige plDe weg er naar toe was onverhard met grote kuilen. Dit was voor een luxe auto een uitdaging. Na 2 km gaf ik het op en zijn we terug gereden dit was geen doen nog buiten het feit dat we geen 4wheel drive hebben. Een te slechte weg. Op weg naar Valverde kwamen we langste de Dolmen van Zambujeiro. Zeg maar wat wij Hunnebed noemen maar dan een groot aantal stenen naast elkaar. Dolmen zijn vermoedelijk begraafplaatsen. Ook hier gold weer hetzelfde als bij de weg naar de Menhir. Dat schoot lekker op vandaag. De volgende bezienswaardigheid waren de grotten van Escoural. Gesloten, gloeiende, gloeiende. Volgens de Capitool reisgids zouden ze open zijn. Maar goed, het hek ging open en er kwamen 3 personen uit waaronder een gids. Wat bleek de grot was alleen op afspraak te bezoeken. Dat stond niet in onze nieuwste uitgaaf van Capitool. Naar nu blijkt wordt de reisgids wel steeds opnieuw uitgegeven maar toch niet goed ge-update. Ik raakte aan de praat met de gids over de diverse teleurstellingen mbt. de twee vorige highlights. Wat blijkt veel van deze bijzondere plekken liggen op privé grond. De boeren vertikken het om de wegen op orde te houden en de overheid heeft hier geen grip op. Daarnaast liggen er in Portugal nog heel veel mooie bezienswaardigheden echter de eigenaren geven geen toestemming om over hun land te rijden. OK dan maar. Een kleiner troost was nog de Dolmenkapel van Sao Brissos. Een mini kapel gebouwd van grote brokken stee. In de kleuren wit en blauw. De rit was prachtig, door glooiend landschap met prachtig begroeide heuvels. Smalle wegen waar je bijna niemand tegenkomt. Via Montemor reden we door via de N114 naar Coruche. Onderweg lunchten we in en Portugees wegrestaurantje. De eigenaar verstond geen woord Engels dus ik bestelde maar koffie. Vervolgens nogmaals de kaart bestudeerd en met handen en voeten iets besteld. Uiteindelijk was het een omelet met kaas wat ook nog eens heerlijk smaakte. We bleven de N114 volgen tot Santarem. Ter hoogte van Raposa passeerden we een aantal bruggen. Op één van de bruggen zaten wel acht ooievaarsnesten en in een boom nog een stuk of vijf. We zijn gestopt om dit te fotograferen want dat was toch wel bijzonder om al die beesten met luiers en baby's te zien vliegen naar de diverse bestemmingen. Wij weten nu waar kindertjes vandaan komen. In deze omgeving barst het van de ooievaars dus we zijn nog heel veel nesten tegen gekomen.Van Santarem (enorme drukke provinciestad) reden we via Rio Maior naar Infantes waar onze hotel zich bevond. Onderweg hiernaartoe stuitte we nog op een bezienswaardigheid die niet vermeldt stond. Het plaatsje Salinas. Een gehucht met de enige zoutmijn van Portugal. Een bijzondere plek waar al sinds 1177 zout gewonnen wordt uit zoutmijnen diep onder de bergen. Het water is 7x zouter dan zeewater en komt via een natuurlijke manier in een soort groot bassin. Er om heen liggen allemaal grote ondiepe vierkante bassins waarin het zoute water wordt gepompt. Vervolgens gaat het water van bassin naar bassin en de zon doet zijn werk. Na 6 weken is het water uitgekristalliseerd. En wordt het zout bij elkaar geveegd Het is een ambachtelijke industrie want veel mensen zijn hier aan het werk met bezems in de bassins aan het proces van ca. 6 weken. Het zout wordt over heel de wereld geëxporteerd. Een bijzondere hotspot. Op naar ons hotel, het heet hotel maar het is een super-de-luxe B&B, rustig gelegen. We hebben een eigen appartementje een klein Portugees huisje. De ontvangst door de eigenaresse was erg gastvrij. Ze gaf ons het adres van een traditioneel restaurant Taberna do Manelvina. Dit ligt in het plaatsje Cruze op 4 km afstand van Infantes. Dit restaurantje staat hoog aangeschreven in Portugal, je moet op elke dag van de week reserveren anders heb je pech. We hebben hier heerlijk gegeten en als toetje Pão de Ló. Originele zoete cake uit Portugal. Het was een inspannende dag voor chauffeur en navigator maar we hebben genoten van de prachtige route met het afwisselende landschap. Voor de missers zal ik de auteur van de Capitool gids op de hoogte stellen
Dag 9
Na een rustige nacht om 07.30u opgestaan. Het ontbijt werd in ons appartementje geserveerd. Heerlijke broodjes, jam, kaas en ham en diverse zoetigheden. Meer dan genoeg. Na het ontbijt vertrokken we naar Caldas da Rainha, een provinciestad. We bezochten een prachtig park waarin opgenomen een groot aantal beelden van Portugeese kunstenaars. Ook staan hier diverse musea waarvan we er twee bezochten. De eerste was het Museu de Ceramice in een prachtige stadsvilla liggend in het mooie park. Veel soorten en stijlen waren hier tentoon gesteld waaronder delfsblauwe tegels. Dit omdat de toenmalige eigenaars alles verzamelde op dit gebied. Hierna togen we naar het Museu José Malhôa vernoemd naar de impressionist/ naturalist. Een museum met 15 zalen welke je verwacht in Lissabon en niet in een provinciestad. Maar omdat de schilder uit deze stad kwam hier gevestigd. Hij heeft meer dan 2000 werken gemaakt. Daarnaast zijn er in dit museum ook schilderijen van andere schilders te bewonderen en beeldende kunst en keramiek. Een bijzondere collectie beelden betreft de Passion van Jezus. Een prachtige beelden collectie die alleen in dit museum staat. Ik raakte in gesprek met een gids die ons enorm veel vertelde over de collectie, dit was natuurlijk erg leuk zo'n personal guide. Om 13.00u. sloot het museum. Tijd voor de lunch. We reden naar de kustplaats Peniche. Een soort Zandvoort aan Zee waar we lunchten. Er is hier een prachtige ruige kaap, Cabo Carvoeiro die ver de zee in staat en waarover een pad loopt wat je kunt bewandelen, prachtig om te doen Hierna de weg naar Obidos genomen. Een ommuurd stadje met hoe kan het ook weer anders een kasteel. De stad was in vroeger tijden een belangrijke havenstad, echter de rivier is verzand dus het strategisch belang van de stad is nul. Je komt het stadje binnen via een stadspoort die van binnen versiert is met 18e eeuws tegelwerk. In de hoofdstraat staat een schandpaal en hier tegenover de prachtige kerk Santa Maria. Het stadje is een toerischtische trekpleister wat direct te merken valt. Busladingen toeristen worden hier gedropt en de vel souvenierswinkeltjes doen hun best om deze toeristen te paaien. Dit hebben we in eerdere stadjes die minstens danwel nog mooier waren niet mee gemaakt. Maar goed de industrie moet draaien echter dit is net niet wat wij zoeken. Rond vijven reden we op onze verblijfplaats aan. In een supermarkt lekker sla gehaald en een overheerlijke vis pasta, lekker wijntje dus vanavond maar 'thuis' eten. Dat is handig als je in een appartementje verblijft. Bij thuiskomst heerlijk gezwommen. Deze Casas do's Infantas is een prima plek om te verblijven voor meerdere dagen. Wij zouden hierzo weer naar toe gaan en mocht je in de buurt zijn, doen.
Dag 10
Na het ontbijt afscheid nemen van onze enorme goede host. Trudie had weer van alles uitgezocht dus weer een leuke dag tegemoet. Als eerste reden we naar Alfazerao. Hier zit een banketbakker die de Pao de Ló maakt. Dit hadden we eergisteren gegeten bij het restaurant als dessert. Het is een lokale specialiteit en deze banketbakker maakt hem. We hadden hem snel gevonden de Pastisserie, binnen was het een drukte van belang niet alleen voor de koek maar ook andere overheerlijke zoetigheden lagen je aan te staren. De specialiteit die wij wilden was alleen maar in de grote van een taart te koop. Dat was teveel van het goede want we hebben geen koeling. Jammer maar dan maar koffie en wat anders en niets meenemen. Vervolgens door naar Nazaré een visserplaats gelegen aan een prachtig strand in een door hoge rotsen omgeven baai en veel van zijn traditionele karakter heeft behouden. Net als in Volendam lopen hier ook nog vrouwen en mannen in de traditionele kostuums en liggen er op het strand traditionele boten waarmee vroeger werd gevist en deze uit het water werden getrokken met ossen. Op de rotsen hoog boven het strand ligt Sitio waar je met de auto heen kunt en met een kabeltreintje. Een gezellig plein met winkeltjes en kraampjes waar bussen vol toeristen worden gedropt. Hier zou Maria hebben voorkomen dat een plaatselijke notabele in de mist van de rots af zou zijn gereden met zijn paard. Je vindt hier in wandtegels en in de kerk Nossa Senhora de Nazaré de kenmerken terug hoe zij dit heeft voorkomen. Een bezoek aan deze stad is erg leuk. Ook reden we naar het strand aan de noordkant. Een grillige kust lijn met aangrenzend het prachtige strand. Trudie wilde even voelen hoe het water was, er vielen hier echter manshoge golven op het strand, dus raden maar. Gelukkig stonden de koffers in de auto dus droge kleding bij de hand. We vervolgden onze reis naar Batalha. Hier staat een enorme Dominicaane Abdij de Santa Maria da Vitória. Bij het naderen van het stadje valt je mond open van verbazing. Een gigantische kerk doemt op en staat op de werelderfgoedlijst. Het is een meesterwerk aan Portugese gotiek. De kerk bestaat uit diverse zalen die bezocht kunnen. De kathedraal zelf is een gigabouwerk. Wat direct opvalt bij binnenkomst is de hoogte. Je kunt de diverse zalen bezoeken, de binnentuinen van het klooster, de Kapittelzaal met graaf onbekende soldaat, capala Fundodor waar een koning en koningin liggen begraven en de Capelas Inferfeitas, de onafgemaakte kapel. Hiervan werd de bouw gestaakt ten gunste van de Jeronimo klooster in Belem. We vervolgden onze weg binnendoor naar Fatima. Ons hotel ligt vlak bij de Bedevaartskerk. Na incheck, gezwommen.
Dag 11
Vandaag een dag met veel indrukken en veel tegenstellingen. Na een geweldig ontbijt vertrokken we naar de bedevaartplaats in Fatima. De afmeting van het enorme terrein is te vergelijken met Lourdes. Het Plein is groter dan het St. Pietersplein in Rome. Honderden mensen worden met busladingen gedropt. Het verhaal gaat dat Maria hier verscheen aan 3 herderskinderen. Lucia en haar neef en nicht fransisco en Jacinta. zij zagen een lichtende vrouwenfiguur in een Steeneik. Dit was in 1917. Zij beval hen de komende vijf maanden op dezelfde dag terug te komen en op 13 poktovber stonden er 13000 pelgrims bij de boom. Alleen Lucia hoorde het geheim van Fatima, dat haar werd toegesproken in de laatste verschijning. Het eerste was een visioen van de hel, het tweede de voorspelling van een oorlog erger dan de 1e wereldoorlog en de moord op een paus. Dit werd uiteindelijk onthuld door J. Paulus de tweede. De kerk is een gigantisch bouwwerk met een toren van 65 meter hoog. Er staat een aparte kapel met een groot Mariabeeld waarin in de kroon de kogel wordt bewaard die was afgevuurd op de paus en tevens is dit de plek waar Maria verscheen aan de kinderen. Daarnaast staat er een nieuwe kapel waar 10.000 pelgrims de mis kunnen volgen. Over het plein loopt wen marmerende van ca 150 meter waarover pelgrim op hun knieën naar de kerk kruipen. Een aandoenlijk gezicht. Dit was een indrukwekkende ervaring. We reden door naar de plek waar het huis staat waar de kinderen woonden. Dit is te bezichtigen, ook hier weer busladingen met mensen en veel souvenirs winkels met allerlei religieuze beelden en prullaria. Vervolgens was het even schakelen en brachten we een bezoek aan de grotten van Moeda, net buiten Fatima. Deze zijn in de zeventiger jaren van de vorige eeuw ontdekt door drie jagers die op een vos joegen. De vos glipte weg in een gleuf en de jagers volgende hem met de ontdekking tot gevolg. De grottengang is 350 mtr. lang. Via een pad met treden die steeds dieper gaan volg je met een gids de route. Een indrukwekkende tocht met een prachtige uitleg en mooi uitgelicht van de diverse gesteente en waterpartijen onder de grond. Dit had Trudie weer goed uitgezocht. De volgende highlight zou het klooster van Tomar zijn. We passeerden echter eerst nog Ourêm wat we zouden overslaan echter we waren toch in de buurt 10 km van Fatima. Het is een ommuurde citadel met een prachtig kasteel. We reden met de auto omhoog maar moesten een kleine omweg maken omdat er een bus in de weg stond. We reden via wen smalle steile weg naar boven en kwamen aan de achterkant van het kasteel uit. Geen kip of kraai te bekennen. Toen we bij het kasteel liepen kwamen er vanuit het niets zo'n 100 kinderen al schreeuwend op ons af. Wat bleek een schoolreisje met 3 bussen die de weg versperde. Na dit bezoek moesten we hier weer weg. Via een smal weggetje met een enorme afgrond moesten we met de auto voorzichtig manoeuvres. Geen pretje en Trudie ging lopen. We raakten verzeild met onze redelijk grote auto in het kleine dorpje naast het kasteel met heel smalle straatjes. Ik had me behoorlijk klem gereden en de straatjes waren erg stijl. Ik zweet niet snel peentjes maar dit was een uitdaging. Hoe komen we hier in vredesnaam weg. Er stonden meer auto w.s. van bewoners dus het moest mogelijk zijn. Uiteindelijk vonden we een stadspoort. De auto paste hier precies doorheen. Mijnsinziens was er tussen de spiegels en de muren niet meer dan 10 cm aan beide zijden. Het lukte met aanwijzingen van Trudie en een dorpsbewoner wn een prima auto met zware motor. Leermoment parkeer de auto zoveel mogelijk op parkeerplaatsen voor de poorten. Door die ellendige bus om de reis naar boven belanden we uiteindelijk in de problemen temeer ook pmdt het allemaal,eenrichting is. Eerst maar even koffie gedronken en toen op weg naar Tomar. Deze stad gesticht in 1157 wordt overheerst door een 12e eeuws kasteel met het Convente de Christo. Gebouwd door tempelier monnik ridders. Een klooster met duizelingwekkende afmetingen. Een prachtig bouwwerk met velen gangen, binnentuinen en diverse etages waar je een beeld kreeg hoe men leefde in die tijd. In dit prachtige gebouw bevindt zich in de kern een prachtige bidkapel de zgn. Charola. De bouw is gebaseerd op de rotonde van het Heilig graf in Israël met een centrale achthoek van altaren. Enorm indrukwekkend en blij dat we hier een bezoek hebben gebracht. Je moet er wel de tijd voor nemen. De toegang is 6 euro. Rond 17.00 uur reden we via de tolweg naar Mirande de Corfo.
Dag 12
Heerlijk geslapen ondanks de vele kinderen die in het hotel verblijven. Vandaag ging de reis naar Coimbra de Universiteitsstad. Coimbra was tot 1255 de hoofdstad van Portugal. De eerste universiteit dateert uit 1290 en is de oudste van Portugal en één van de oudste in Europa. In 1537 werd Coimbra officieel de universiteitsstad en werd universiteit verplaatst naar het voormalig paleis. Op deze plek kwamen het chemisch laboratorium, de Botanische tuin, het astronomisch observatie centrum en zoologisch centrum. Alles dicht bij elkaar. Wij hebben alles bezocht wat bezocht kon worden inclusief de prachtige bibliotheek en de Capella de Sao Miguel. De bibliotheek laat om de 20 minuten 75 mensen naar binnen. In de zomermaanden moet je vooraf via internet je kaarten bestellen. Wij moesten ruim 1,5 uur wachten echter dit overbrugden we door een bezoek aan het oude laboratorium en het zoologisch museum. Hier staan in zes zalen enorme aantallen verschillende opgezette dieren, van sprinkhanen tot krokodillen, schildpadden en vogels etc. Een prachtige collectie. De bibliotheek was heel bijzonder. Een enorm 3 verdiepingen gebouw waar je vanaf het centrale plein op de derde verdieping binnenkomt, ook direct de indrukwekkendste. Prachtige kasten die doorlopen tot aan het plafond wat wel 15 mtr hoog is. Mooie versieringen. Hier staan 300.000 boeken. Je krijgt een mooi kijkje in ruim 700 jaar geschiedenis. Ook een kijkje in een deel van het voormalig paleis wat nog intact is hoort erbij. Koop een combikaart voor 12 euro dan kun je alles bezoeken. Rest van de dag in hotel vermaakt.
Dag 13
Na het ontbijt vertrokken we met regen. Allereerst een kort bezoek aan een klein museum vlak bij hotel waar mensen met een geestelijke beperking allerlei spullen maakten van klei, riet en weefgetouw. Trudie had een prachtige bergroute uitgezet via de N235. Een hele rustige weg maar met veel bochten, hoogte verschillen en geen vangrail. We reden naar Serra de Bucaco het bos Mata Nationaal. Dit is een magische plek beschermd door een pauselijk decreet en omgevormd tot een klooster wat een toevluchtsoord was ver van de bewoonde wereld. Monniken plaatste allerlei grotkerkjes die onderdeel uitmaken van de kruisweg die via de paden gelopen kan worden.Daarnaast is er een enorme diversiteit aan bomen en struiken. En prachtige maar meer magisch lijkende waterpartijen aangelegd waaronder een prachtige waterval die via allerlei etages naar beneden stroomt en links en recht voorzien is van een stenen trap, de Vonte Fria. Het is een soort museumpark. Je betaald 5 euro om met je auto naar binnen te mogen rijden. Daarnaast doemt er in de weelderige begroeiing een prachtig majestueus paleis op, gebouwd voor de laatste koningen van Portugal. Dit grenst aan het klooster waarvan alleen nog de kloostergang en een aantal kamers over zijn. Het paleis is een 5 sterren hotel. We mochten in dit Palace hotel binnen een kijkje nemen en je mond viel open van verbazing. Wat was dit prachtig de route ging door naar Luso wat bekend staat om de mineraal water bronnen. Midden in het stadje staat een bron bij een kapel Capella de 5 juno de Evangelista waar de bron ooit ontdekt is. Het is erg druk met mensen die hun 7 liter flessen vullen met water. Even buiten de stad staat een grote fabriek die dagelijks duizenden liters water verspreid over Portugal. Denk hierbij aan Spa in België. We reden hiervandaan naar ons hotel via de tolweg nog zo'n 90 km.
Dag 14
Gezien het maandag was en veel in Porto gesloten is op maandag besloten we deze dag een Tour door de omgeving te maken. We reden eerst naar Braga waar we ook de eerste nacht al waren. Hier bezochten we op een boshelling Bom Jesus do Monte. Het meest opzienbarende heiligdom van Portugal. We dachten er al een paar gehad te hebben maar nee. In 1722 ontwierp de aartsbisschop van Braga een gigantische barokke trap als entree van een kleine kerk boven op de heuvel. Een prachtig geheel waarin twee trappen en links en rechts steeds toegang bieden tot een plateau en je vervolgens weer naar het volgende plateau klimt. op de diverse plateaus is de kruisweg te zien is in kleine kapelletjes uitgebeeld door prachtige beeld poppen en op de 5 plateaus in het midden zit een muurfontein die de vijf zintuigen uitbeelden en waar water uit oren, neus etc. stroomt en de laatste drie plateaus stellen de drie deugden voor geloof, hoop en liefde. Een prachtig bouwwerk. Je kunt met een kabeltrein naar boven die in 1882 is aangelegd. Het is voor veel mensen een bedevaartsoort. De trappen zijn van graniet en de muren wit wat een prachtig contrast vormt. Naast de kerk ligt een prachtig bos met waterpartijen warme zelfs een roeibootje kunt huren. Van deze locatie reden we naar Barcelos. Een stadje wat bekend staat om de keramiek en de haan welke het nationale symbool is geworden. Het stadje ligt aan een rivier en heeft een levendig stadscentrum. Ook de kerk Igreja do Senhor da Cruz is de moeite waard van een bezoek. Een prachtige kerk met prachtig Azujelos tableaus met religieuze voorstellingen. Over de rivier loopt eenlingen Bovenberg waaronder een giga stroomversnelling te zien is. Het water wordt hier als het ware gebroken. De brug maakte in het verleden onderdeel uit van het kasteel waarvan de ruïnes nog staan een vormde de toegang van de stad. Stadje is een bezoek waard. We vervolgden onze toer naar de kust terug via de n103 naar Praia de Ofir. Een leuke badplaats die volop in ontwikkeling is. Even op het strand en onder de kust door terug naar ons hotel alwaar we nog heerlijk hebben gezwommen en vervolgens heerlijk hebben gegeten.
Dag 15
Na het ontbijt naar Porto. We hadden besloten om dit met de metro te doen. Het is zeg maar een stoptreintje, maar heet metro met alleen een machinist. Geen toilet aan boord en geen gezeur als je moet staan. De halte ligt niet zover weg van het hotel. Kaartjes had ik al gekocht. Het is een reis van ca. 40 minuten maar dan sta je in het oude centrum van Porto bij station Trindade. Een retourtje kost 6 euro pp. Op het station kochten we een hop om hop off kaart voor twee dagen voor deze bus. Voordeel is dat alle attracties met de bus te berijden zijn. Een kaart kost 24 euro maar dat is inclusief een Douro 6 bruggen cruise en een bezoek aan een port distilleerderij. We bezochten de Torre do's Clerigos. Een toren die 76 meter hoog is en een prachtig uitzicht geeft over de staat. De toren maakt onderdeel uit van een prachtige kerk. Hierna met de bus naar de Sé, De grote kathedraal uit de 12e eeuw. Een saai bouwwerk wat op een kasteelachtige manier is gebouwd een zgn. burchtkerk. De binnenkant is sober, hoog en prachtig. Naast de krk ligt Capela de Sao Vincente. Een prachtig bouwwerk waar de muren voor het grootste deel uit Azuljo tegel tableaus bestaat met prachtige afbeeldingen. Met de bus die uit twee lijnen bestaat maakten we een rondrit door de tweede stad van Portugal. Ook interessant was het bezoek aan het prachtige station, waarvan de wanden van de hal bestaat uit prachtige geschilderde decoraties en Azuljo tegels. Een andere prachtige kerk is de Igreja do Carmo. Op één van de buitenwanden zijn 14000 Azuljo tegels verwerkt. Ook mag een bezoek aan het Majestic café niet ontbreken. Dit café stamt uit 1923 en is nog steeds in dezelfde staat. Het ziet er van binnen en van buitenrachtig uit, met oude banken en tafels, prachtige lampen en de bediening is zo weggelopen uit de begin 19e eeuw. De prijzen zijn echter niet achter gebleven, daar waar de koffie circa 60 cent kost per koppie was dit hier 4 euro natuurlijk nog een stukje gebak maar dan heb je wel wat. Zeker doen.
Dag 16
Wederom een dag Porto. De tweede dag vermoeizamer dan de eerste. Allermeest bezochten we de lokale groente, en vlees vis markt midden in centrum aan de do Bojardim marcado de Bolhaò. Vandaar liepen we naar de boekhandel Livrario Lello & Irmao aan de Rua das Carmelitas 144. Het is één van de mooiste boekwinkels in de wereld. De indrukwekkende trappen van houtsnijwerk zijn gewoon als kunst te bewonderen. Het geheel doet, door het houtsnijwerk de bijzondere vorm van de trap naar de diverse verdiepingen, koninklijk aan. De entree was 3 euro pp. Als je een boek kocht kreeg je dit terug. We moesten tot 13 uur wachten om naar binnen te kunnen. Het was vandaag internationale kinderdag zodat tot 13 uur kinderen onder begeleiding naar binnen mochten. Dan wij eerst maar koffie. In deze zelfde omgeving in Rua da Galeria de Paris iwas een winkel die ook heel bijzonder was. Geheel in Art Deco vormgegeven en verkocht drie verdiepingen prachtige cadeaus, aardewerk en bijzondere gifts. Daarnaast gold het art Deco aanzien voor de meeste panden in deze straat. Op naar de lunch in de omgeving waar we op de boot zouden stappen voor de bruggen cruise. Een verse tonijnsalade ging er wel in. Vervolgens monsterden we aan op de cruise die 50 minuten duurde en langs de grote bruggen die over de rivier liggen en bijzonder van vorm zijn, niet door Eiffel ontworpen maar je zou het haast wel denken. We zouden nog de sherry bottelarij bezoeken echter lang wachten op de bus en een ongeluk op de route zorgde ervoor dat we lang stil stonden met de bus waarop we besloten het maar te laten. Om 17.15 uur weer de metro naar hotel.